Lasting into early adulthoodThe aut

Lasting into early adulthood

The authors then looked at CRP levels as the study participants entered adulthood. They observed a similar pattern of findings: victims of bullying had higher levels of CRP compared to those who were not involved in bullying. Furthermore, participants who were repeatedly bullied showed the highest levels of CRP.

Surprisingly, participants who bullied others showed the lowest levels of CRP in early adulthood amongst all four groups of children examined in this study. These associations also remained after the researcher controlled for prior CRP, variables associated with CRP levels and variables associated with being involved in bullying.

We already know from previous research that being bullied in childhood “gets under the skin” and can influence other mechanisms in the body involved in the physiological responses to stress, such as the hypothalamic-pituitary-adrenal axis. For example, bullied children show a blunted level of cortisol response – a hormone released under stress – when exposed to stress in a laboratory experiment.

A study of identical twin pairs where one twin had been bullied but the other not has shown that while non-bullied twins had a normal increase of cortisol after experiencing a social stress laboratory, their bullied co-twins showed a blunted response. And the more severe and frequent the bullying, the lower the cortisol response.

The new Duke research on the inflammatory process adds to a growing body of evidence that demonstrates that we need to move away from the perception that bullying is harmless and part of normal growing up. Instead, bullying should be considered as another form of toxic stress with potentially profound effects on mental and physical health. These effects have been repeatedly observed in childhood and increasingly so in adolescence and in adulthood too.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยาวนานเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ตอนต้นผู้เขียนแล้วมองในระดับ CRP เป็นผู้เข้าร่วมการศึกษาเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ พวกเขาสังเกตเห็นรูปแบบที่คล้ายกันของผลการวิจัย: ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการข่มขู่มีระดับที่สูงขึ้นของ CRP เมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการกลั่นแกล้ง นอกจากนี้ผู้เข้าร่วมที่ถูกรังแกซ้ำ ๆ แสดงให้เห็นว่าผู้บริหารระดับสูงของ CRP. น่าแปลกที่ผู้เข้าร่วมที่รังแกคนอื่น ๆ แสดงให้เห็นถึงระดับต่ำสุดของ CRP ในวัยผู้ใหญ่ตอนต้นหมู่ทั้งหมดสี่กลุ่มของเด็กที่ตรวจสอบในการศึกษาครั้งนี้ สมาคมเหล่านี้ยังคงอยู่หลังจากที่นักวิจัยควบคุมก่อน CRP ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับระดับ CRP และตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมในการกลั่นแกล้ง. เรารู้อยู่แล้วจากการวิจัยก่อนหน้านี้ที่ถูกรังแกในวัยเด็ก "ได้รับภายใต้ผิว" และจะมีผลต่อกลไกอื่น ๆ ใน ร่างกายมีส่วนร่วมในการตอบสนองทางสรีรวิทยาความเครียดเช่นแกน hypothalamic-ต่อมใต้สมองต่อมหมวกไต- ยกตัวอย่างเช่นเด็กรังแกแสดงระดับทื่อของการตอบสนอง cortisol - ฮอร์โมนที่ปล่อยออกมาภายใต้ความเครียด -. เมื่อสัมผัสกับความเครียดในการทดลองในห้องปฏิบัติการการศึกษาของคู่ฝาแฝดคู่หนึ่งที่ได้รับการรังแกแต่อื่น ๆ ที่ไม่ได้แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ไม่ใช่ ฝาแฝดรังแกมีเพิ่มขึ้นตามปกติของคอร์ติซอหลังจากที่ประสบห้องปฏิบัติการความเครียดทางสังคมฝาแฝดร่วมของพวกเขาแสดงให้เห็นรังแกตอบสนองทื่อ และรุนแรงมากขึ้นและบ่อยครั้งการข่มขู่ที่ต่ำกว่าการตอบสนองคอร์ติซอ. การวิจัยดยุคใหม่ในกระบวนการอักเสบเพิ่มให้ร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเราจำเป็นที่จะต้องย้ายออกไปจากการรับรู้ว่าการข่มขู่ไม่เป็นอันตรายและเป็นส่วนหนึ่งของการเจริญเติบโตตามปกติ ขึ้น แต่การข่มขู่ควรจะถือว่าเป็นรูปแบบของความเครียดที่เป็นพิษที่มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งที่อาจเกิดขึ้นต่อสุขภาพกายและใจอีก ผลกระทบเหล่านี้ได้รับการปฏิบัติซ้ำ ๆ ในวัยเด็กและเพิ่มมากขึ้นดังนั้นในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่เกินไปใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยั่งยืนในวัยผู้ใหญ่ตอนต้น

เขียนแล้วมองไปที่ระดับซีรีแอกทีฟโปรตีนเป็นผู้เข้าร่วมการศึกษาเข้า adulthood พวกเขาสังเกตลักษณะผล : เหยื่อของการกลั่นแกล้งได้ระดับที่สูงขึ้นของซีรีแอกทีฟโปรตีนเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการกลั่นแกล้ง นอกจากนี้ ผู้เข้าร่วมยังซ้ำ ๆแกล้งให้สูงสุดระดับซีรีแอกทีฟโปรตีน .

จู่ ๆผู้แกล้งคนอื่นให้ระดับต่ำสุดของซีรีแอกทีฟโปรตีนในวัยผู้ใหญ่ตอนต้นในหมู่ทั้งหมดสี่กลุ่มของเด็กระดับการศึกษา สมาคมเหล่านี้ก็ยังคงอยู่หลังจากที่นักวิจัยควบคุมสำหรับก่อนค้นหาตัวแปรที่สัมพันธ์กับระดับซีรีแอกทีฟโปรตีนและตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับการมีส่วนร่วมในการแกล้ง

เรารู้อยู่แล้วว่าจากการวิจัยก่อนหน้านี้ที่ถูกรังแกในวัยเด็ก " ได้รับภายใต้ผิวและสามารถมีอิทธิพลต่อกลไกอื่น ๆ ในร่างกาย ที่เกี่ยวข้องในการตอบสนองทางสรีรวิทยาต่อความเครียด เช่น ต่อมใต้สมอง ต่อมหมวกไตของสแกน ตัวอย่างเช่นแกล้งเด็กแสดงระดับของ cortisol และทื่อตอบสนองฮอร์โมนออกใต้–ความเครียดเมื่อสัมผัสกับความเครียดในการทดลองในห้องปฏิบัติการ

การศึกษาฝาแฝดคู่หนึ่งที่แฝดเคยแกล้งแต่ไม่อื่น ๆได้แสดงให้เห็นว่าในขณะที่ไม่รังแกฝาแฝดมีปกติเพิ่มของ cortisol ความเครียดหลังจากประสบปัญหาทางสังคมพวกเขาแกล้ง Co ฝาแฝดมีเยิน การตอบสนอง และรุนแรงมากขึ้นและบ่อยในการกลั่นแกล้ง , ลดระดับการตอบสนอง

และดยุคแห่งใหม่ในกระบวนการอักเสบ เพิ่มให้ร่างกายเจริญเติบโตของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าเราต้องการที่จะย้ายออกไปจากการรับรู้ว่าแกล้งไม่เป็นอันตรายและเป็นส่วนหนึ่งของปกติที่เติบโตขึ้น แทนแกล้งก็ควรถือว่าเป็นอีกรูปแบบหนึ่งของความเครียดกับผลลึกซึ้งอาจเป็นพิษต่อสุขภาพทางจิตและทางกายภาพ ผลเหล่านี้ได้รับซ้ำ ๆที่พบในวัยเด็กและยิ่งขึ้นดังนั้นในวัยรุ่นและวัยผู้ใหญ่ด้วย