i am an exchange student here in Th

i am an exchange student here in Thailand and i will stay here for only 10 months.
Two months are already passed, at first it was a bit hard, i had homesick and i really didn't understand this people and their culture. But now i am fall in love every day with this place, this people, mai pen rai is already my favorite world.
In this video you give a real description about how thai people are, they really help everyone and they are always smiling (not because they are happy, just because they think that a smile always help).
After two weeks i was here, my host sister asked me if i would like to go home alone, i said yes and i was really excited about this ( it was the really first time that i could walk alone in the street). My host family's house is 40 minutes away from school, for go home I had to take two different bus in two different place, and it still is a bit hard.
i lost myself 3 time in less that15 minutes that day, after that 10 different student that didn't speak english very well tried to help me as possible as they could, they talked with a taxi driver, and they also gave me a lift to the taxi station ( in the tai style, 3 people on a motorcycle without the helmet 55555). they helped me oven if they didn't know me, i will always be thankful to them and all my thai friend that help me everyday at school.
Thailand is a great country with great people.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ในประเทศไทย และฉันจะพักที่นี่เพียง 10 เดือนสองเดือนผ่านไปแล้ว ครั้งแรก ยากมาก มีเมนู และฉันจริง ๆ ไม่เข้าใจวัฒนธรรมของพวกเขาและคนนี้ แต่ตอนนี้ฉันกำลังตกหลุมรักทุกวันกับสถานที่แห่งนี้ คนนี้ เชียงรายเชียงใหม่ปากกาอยู่โลกของฉันชื่นชอบในวิดีโอนี้คุณให้ คำอธิบายจริงเกี่ยวกับคนไทยอย่างไรได้ พวกเขาจริง ๆ ช่วยทุกคน และพวกเขาจะยิ้มเสมอ (ไม่ได้ เพราะพวกเขามีความสุข เพียง เพราะพวกเขาคิดว่า รอยยิ้มจะช่วย)หลังจากสองสัปดาห์ได้ที่นี่ น้องโฮสต์ถามผมถ้าอยากจะกลับบ้านคนเดียว ฉันกล่าวว่า ใช่ และผมตื่นเต้นจริง ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่ผมสามารถเดินคนเดียวในห้อง) บ้านของครอบครัวโฮสต์เป็น 40 นาทีจากโรงเรียน ไปบ้านผมรถสองแตกต่างกันในสองแตกต่างกัน และยังเป็นข้อด้อยหายเอง that15 น้อยเวลา 3 นาทีวันนั้น หลังจากนักเรียนแตกต่างกันที่ 10 ที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษดีพยายามจะช่วยให้ฉันได้เป็นพวกเขาสามารถ พูดกับขับแท็กซี่ และพวกเขายังเซเว่นสถานีแท็กซี่ (ในไท 3 คนในรถจักรยานยนต์โดยไม่มีหมวกกันน็อก 55555) พวกเขาช่วยเตาอบถ้าพวกเขาไม่รู้จักฉัน ฉันมักจะขอบคุณพวกเขาและทั้งหมดไทยเพื่อนที่ช่วยเหลือฉันทุกวันที่โรงเรียน ประเทศไทยเป็นประเทศที่ดีกับคนดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมนักเรียนแลกเปลี่ยนในประเทศไทยและฉันจะอยู่ที่นี่อีกเพียง 10 เดือน.
สองเดือนที่จะผ่านไปแล้วในตอนแรกมันเป็นบิตยากและฉันได้คิดถึงบ้านและผมไม่เข้าใจคนนี้และวัฒนธรรมของพวกเขา แต่ตอนนี้ฉันตกหลุมรักทุกวันกับสถานที่แห่งนี้คนนี้ไร่ปากกา mai ที่มีอยู่แล้วในโลกที่ชื่นชอบ.
ในวิดีโอนี้คุณจะให้คำอธิบายที่แท้จริงเกี่ยวกับวิธีการไทยที่ผู้คนกำลังพวกเขาจริงๆช่วยให้ทุกคนและพวกเขามักจะยิ้ม (ไม่ได้ เพราะพวกเขามีความสุขเพียงเพราะพวกเขาคิดว่ารอยยิ้มเสมอช่วย).
หลังจากสองสัปดาห์ที่ผ่านมาผมอยู่ที่นี่น้องสาวโฮสต์ของฉันถามฉันว่าฉันต้องการที่จะไปอยู่บ้านคนเดียวที่ฉันกล่าวว่าใช่และฉันตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ (มันเป็น เป็นครั้งแรกจริงๆที่ฉันสามารถเดินคนเดียวในถนน) บ้านครอบครัวของฉันเป็นเวลาประมาณ 40 นาทีห่างจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้านผมต้องใช้เวลาสองรถประจำทางที่แตกต่างกันในสองสถานที่ที่แตกต่างกันและยังคงเป็นบิตยาก.
ฉันสูญเสียตัวเอง 3 ครั้งในเวลาไม่ that15 นาทีต่อวันว่าหลังจากที่ 10 ที่แตกต่างกัน นักศึกษาที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดีพยายามที่จะช่วยให้ฉันเป็นไปได้ที่พวกเขาได้พวกเขาได้พูดคุยกับคนขับแท็กซี่และพวกเขายังให้ฉันยกไปยังสถานีรถแท็กซี่ (ในรูปแบบไท 3 คนในรถจักรยานยนต์โดยไม่ต้อง หมวกกันน็อก 55555) พวกเขาช่วยให้เตาอบฉันว่าพวกเขาไม่ได้รู้ว่าฉันฉันมักจะขอบคุณพวกเขาและเพื่อนคนไทยของฉันที่ช่วยฉันในชีวิตประจำวันที่โรงเรียน.
ประเทศไทยเป็นประเทศที่ดีกับคนที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ในประเทศไทยและผมจะอยู่ที่นี่เพียง 10 เดือน สองเดือนผ่านไปแล้ว
ตอนแรกมันยากนิดหน่อย ฉันคิดถึงบ้าน และผมก็ไม่สามารถเข้าใจผู้คนและวัฒนธรรมของพวกเขา แต่ตอนนี้ผมตกอยู่ในความรักทุกๆวันกับสถานที่นี้ บุคคลนี้ ไมเปนไรแล้วโลกที่ชื่นชอบของฉัน .
ในวิดีโอนี้ คุณให้รายละเอียดที่แท้จริงเกี่ยวกับวิธีการที่คนไทยมีพวกเขาจริงๆช่วยทุกคนและพวกเขาจะยิ้มตลอดเวลา ( ไม่ใช่เพราะพวกเขามีความสุขเพราะพวกเขาคิดว่ารอยยิ้มเสมอช่วย ) .
หลังจากสองสัปดาห์ผมที่นี่พี่สาวโฮสต์ของฉันถามฉันว่าฉันอยากกลับบ้านคนเดียว ผมบอกว่าใช่ และฉันตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ( มันเป็นครั้งแรก จริงๆเวลาที่ฉันเดินอยู่คนเดียวบนถนน ) บ้านครอบครัวของฉันเป็น 40 นาทีจากโรงเรียนเพื่อกลับบ้านผมต้องใช้รถที่แตกต่างกันในสองสถานที่ที่แตกต่างกันสอง , และมันยังคงเป็นบิตยาก .
ฉันหายไปเอง 3 ครั้ง ในเวลา that15 นาทีวันนั้น หลังจากนั้น 10 นักศึกษาที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษได้ดีมาก พยายามช่วยเท่าที่พวกเขาสามารถ พวกเขาพูดคุยกับคนขับรถแท็กซี่ และพวกเขายังให้ฉันยกสถานีแท็กซี่ ( ในสไตล์ไท3 คนโดยไม่มีหมวกกันน็อคมอเตอร์ไซค์ 55555 ) พวกเขาช่วยฉันเตาอบถ้าพวกเขาไม่รู้จักผม ผมก็ต้องขอบคุณพวกเขาและทั้งหมดของฉันเพื่อนคนไทยที่ช่วยให้ผมทุกวันที่โรงเรียน
ประเทศไทยเป็นประเทศที่ดีกับคนที่ดี แบบ