A lifestyle change can halve the ri

A lifestyle change can halve the risk of breast cancer
recurrence and reduce the risk of breast cancer-associated
mortality by one third. However, many clinicians
do not recommend this strategy to their patients. The
simple course of action, which generally is not discussed,
is promoting a healthy weight, and for many
individuals, this means weight loss. In this article, we
begin to address this dormant opportunity in the clinical
management of breast cancer with the goal of stimulating
interest in generating the scientific evidence base
required for considering weight management in clinical
practice guidelines for the long-term survival of breast
cancer patients.
A number of reports indicate that the prognosis for
long-term survival after treatment for breast cancer is
better in women who have a body weight for height,
assessed by body mass index (BMI, body weight (kg)/
(height (m))2
), that is considered to be in the normal
range (BMI, 18.5 to 24.9) versus women who are overweight
(BMI, 25.0 to 29.9) or obese (BMI, ≥ 30.0)
[1-11]. Consistent with those reports is the observation
that weight gain after diagnosis increases risk for breast
cancer recurrence, whereas weight loss in breast cancer
survivors improves the chances of long-term survival
[12,13]. If one takes the available epidemiologic and
clinical data at face value, it prompts the question, why
is relatively little attention paid to weight control in the
clinical management of breast cancer after treatment.
Overweight and obesity are common problems in the
United States, and little evidence indicates that prevalence
is less in breast cancer survivors than in the population
at large, which is estimated to be more than 60%
[14-16]. Thus, given that the majority of breast-cancer
survivors have excess weight as a risk factor, the population
at risk is large. However, a number of challenges
are faced by the physician. They include issues such as
initiating a conversation about weight loss while recognizing
the sensitivity of the subject and time constraints
on office visits, which do not allow sufficient time to
address the complexity of weight-management issues for
each patient, including the knowledge and behavioral
gaps related to diet and weight loss. Moreover, doctors
may hesitate to emphasize weight loss, given the recognized
95% long-term failure rates of most weight-control
efforts, making this information less a priority during
the office visit (15-18). Additionally, because of lack of
knowledge about the subject matter, basic questions
such as “how should weight loss be achieved?” and “how
much weight loss will provide benefit?” cannot be
answered with confidence.
Although many studies have been reported about differences
in effectiveness among various approaches to
weight loss [17-25], relatively few studies have been conducted
in a free-living population of breast-cancer survivors
in the private-practice setting. The focus of this
article is on whether diets that are the extremes of what
most patients adopt for weight loss have any obvious
deleterious effects in this population. Although treatment
for breast cancer continues to improve, some firstline
approaches still involve the use of agents with cardiotoxic
potential [26-28]. Consequently, concern exists
about cardiovascular risk factors and survival implications
after breast-cancer treatment. This situation provided
the rationale for the analysis of the blood-lipid
profile, widely used for monitoring cardiovascular disease
risk, and fasting glucose as an early indicator of
insulin resistance, which were collected as a safety component
of the investigation of the effects of diet composition
and weight loss on biomarkers of long-term
survival in breast-cancer patients after treatment.
For the analyses reported, magnitude of weight loss
was dichotomized as being greater or less than the
mean weight loss of the study population. This was
done to address whether all participants are affected
similarly or if the blood-biomarker outcomes are dependent
on the magnitude of weight loss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตสามารถแบ่งครั้งความเสี่ยงของมะเร็งเต้านมเกิดขึ้น และลดความเสี่ยงเกี่ยวกับโรคมะเร็งเต้านมการตาย โดยหนึ่งในสาม อย่างไรก็ตาม clinicians มากแนะนำกลยุทธ์นี้ให้แก่ผู้ป่วยของพวกเขา ที่หลักสูตรอย่างง่ายของการดำเนินการ ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่กล่าวถึงส่งเสริมน้ำหนักสุขภาพ ผ่อนบุคคล นี้หมายถึง การสูญเสียน้ำหนัก ในบทความนี้ เราเริ่มโอกาสนี้แต่ในการวิจัยทางคลินิกจัดการของมะเร็งเต้านม โดยมีเป้าหมายเพื่อกระตุ้นสนใจในการสร้างฐานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ต้องพิจารณาน้ำหนักในทางคลินิกแนวทางปฏิบัติเพื่อความอยู่รอดระยะยาวของเต้านมผู้ป่วยโรคมะเร็งจำนวนรายงานบ่งชี้ว่า การคาดคะเนสำหรับการอยู่รอดระยะยาวหลังการรักษามะเร็งเต้านมดีกว่าในผู้หญิงมีน้ำหนักความสูงประเมิน ด้วยดัชนีมวลกาย (BMI น้ำหนัก (กก.) /(สูง (เมตร) 2), ซึ่งถือว่าเป็นปกติช่วง (BMI, 18.5-24.9) เมื่อเทียบกับผู้หญิงที่มีภาวะ(BMI, 25.0-29.9) หรืออ้วน (BMI ≥ 30.0)[1-11] การ Consistent รายงานเหล่านั้นเป็นที่สังเกตที่น้ำหนักที่หลังจากวินิจฉัยเพิ่มเสี่ยงเต้านมเกิดโรคมะเร็ง ในขณะที่น้ำหนักในมะเร็งเต้านมผู้รอดชีวิตเพิ่มโอกาสอยู่รอดระยะยาว[12,13] ถ้าเรานำที่ว่าง epidemiologic และข้อมูลทางคลินิกที่มูลค่า พบคำถาม ทำไมมีค่อนข้างน้อยใส่คุมน้ำหนักในการจัดการทางคลินิกของโรคมะเร็งเต้านมหลังการรักษาน้ำหนักเกินและโรคอ้วนเป็นปัญหาทั่วไปในการสหรัฐอเมริกา และหลักฐานน้อยชุกที่บ่งชี้น้อยในเต้านมเป็นผู้รอดชีวิตมะเร็งมากกว่าในประชากรที่ large ซึ่งมีประมาณ กว่า 60%[14-16] . ดังนั้น ระบุว่าส่วนใหญ่ของมะเร็งเต้านมผู้มีน้ำหนักเกินเป็นปัจจัยเสี่ยง ประชากรที่มีขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตาม จำนวนความท้าทายต้องเผชิญกับแพทย์ พวกเขามีปัญหาเช่นเริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับการสูญเสียน้ำหนักในขณะที่การจดจำความไวของข้อจำกัดของเวลา และหัวข้อในการเข้าใช้สำนักงาน ซึ่งไม่อนุญาตให้เวลาเพียงพอความซับซ้อนของปัญหาลดน้ำหนักแต่ละผู้ป่วย รวมทั้งความรู้ และพฤติกรรมช่องว่างที่เกี่ยวข้องกับอาหารและน้ำหนักการสูญเสีย นอกจากนี้ แพทย์อาจลังเลที่จะเน้นการลดน้ำหนัก ได้รับการยอมรับ95% ระยะยาวความล้มเหลวในอัตราของการควบคุมน้ำหนักส่วนใหญ่ความพยายาม ข้อมูลน้อยสำคัญในช่วงนี้สำนักงานเข้า (15-18) นอกจากนี้ เนื่องจากการขาดความรู้เกี่ยวกับเรื่อง คำถามพื้นฐานเช่น "ว่าควรลดน้ำหนัก ได้หรือไม่" และ "วิธีน้ำหนักมากจะมีประโยชน์อย่างไร"ไม่ตอบ ด้วยความมั่นใจแม้ว่ารายงานการศึกษาจำนวนมากเกี่ยวกับความแตกต่างในระหว่างวิธีการต่าง ๆ เพื่อน้ำหนัก [17-25], ได้ดำเนินการศึกษาค่อนข้างน้อยในประชากร free-living ผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านมในการตั้งค่าส่วนตัวแบบฝึกหัด โฟกัสนี้บทความอยู่ว่าอาหารที่สุดของอะไรผู้ป่วยส่วนใหญ่นำมาใช้สำหรับการสูญเสียน้ำหนักได้ชัดเจนใด ๆลักษณะพิเศษที่สุดในประชากรนี้ แม้ว่าการรักษาสำหรับเต้านม โรคมะเร็งยังคงปรับปรุง firstline บางแนวทางยังคงเกี่ยวข้องกับการใช้ตัวแทนกับ cardiotoxicศักยภาพ [26-28] ดังนั้น ความกังวลอยู่เกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดปัจจัยเสี่ยงและผลกระทบของการอยู่รอดหลังจากการรักษามะเร็งเต้านม กรณีนี้ให้เหตุผลสำหรับการวิเคราะห์เลือดไขมันโปรไฟล์ ใช้สำหรับตรวจโรคความเสี่ยง และกลูโคสถือศีลอดเป็นตัวบ่งชี้ก่อนต้านทานอินซูลิน ซึ่งถูกรวบรวมเป็นคอมโพเนนต์ความปลอดภัยของการตรวจสอบผลกระทบของส่วนประกอบอาหารและน้ำหนักใน biomarkers ของระยะยาวอยู่รอดในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการรักษาการวิเคราะห์รายงาน ขนาดของน้ำหนักมี dichotomized เป็นมากกว่า หรือน้อยกว่านี้หมายถึง น้ำหนักของประชากรศึกษา นี้ทำอยู่ว่าจะมีผลต่อผู้เรียนทั้งหมดในทำนองเดียวกันหรือถ้าผลเลือดไบโอมาร์คเกอร์ขึ้นในขนาดของน้ำหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงการดำเนินชีวิตที่สามารถลดลงครึ่งหนึ่งความเสี่ยงของโรคมะเร็งเต้านมเกิดขึ้นอีกและลดความเสี่ยงของโรคมะเร็งที่เกี่ยวข้องเต้านมการตายโดยหนึ่งในสาม อย่างไรก็ตามแพทย์จำนวนมากไม่แนะนำกลยุทธ์นี้ให้กับผู้ป่วยของพวกเขา แน่นอนของการกระทำที่เรียบง่ายซึ่งโดยทั่วไปจะไม่ได้กล่าวถึงคือการส่งเสริมน้ำหนักเพื่อสุขภาพและสำหรับหลายบุคคลที่นี้หมายถึงการสูญเสียน้ำหนัก ในบทความนี้เราเริ่มที่จะอยู่เฉยๆโอกาสนี้ทางคลินิกในการบริหารจัดการของโรคมะเร็งเต้านมโดยมีเป้าหมายในการกระตุ้นความสนใจในการสร้างฐานหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่จำเป็นสำหรับการพิจารณาการควบคุมน้ำหนักในทางคลินิกแนวปฏิบัติเพื่อความอยู่รอดในระยะยาวของเต้านมผู้ป่วยโรคมะเร็งจำนวนของรายงานระบุว่าการพยากรณ์โรคสำหรับการอยู่รอดในระยะยาวหลังการรักษามะเร็งเต้านมเป็นที่ดีขึ้นในผู้หญิงที่มีน้ำหนักตัวสำหรับความสูง, การประเมินจากดัชนีมวลกาย (BMI, น้ำหนักตัว (กิโลกรัม) / (ความสูง (เมตร)) 2) ซึ่งถือว่าเป็นปกติในช่วง (BMI, 18.5-24.9) เมื่อเทียบกับผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกิน (BMI, 25.0-29.9) หรือเป็นโรคอ้วน (BMI, ≥ 30.0) [11/01] สอดคล้องกับรายงานเหล่านั้นคือการสังเกตว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นหลังการวินิจฉัยเพิ่มความเสี่ยงมะเร็งเต้านมเกิดซ้ำโรคมะเร็งในขณะที่การสูญเสียน้ำหนักในการเป็นมะเร็งเต้านมผู้รอดชีวิตเพิ่มโอกาสของการอยู่รอดในระยะยาว[12,13] ถ้าใครจะใช้เวลาระบาดวิทยาที่มีอยู่และข้อมูลทางคลินิกที่มูลค่าจะแจ้งให้คำถามที่ว่าทำไมความสนใจค่อนข้างน้อยจ่ายให้กับการควบคุมน้ำหนักในการจัดการทางคลินิกของโรคมะเร็งเต้านมหลังการรักษา. น้ำหนักเกินและโรคอ้วนเป็นปัญหาที่พบบ่อยในสหรัฐอเมริกาและเล็ก ๆ น้อย ๆ หลักฐานที่บ่งชี้ว่าความชุกน้อยในผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมน้อยกว่าในประชากรที่มีขนาดใหญ่ซึ่งเป็นที่คาดกันว่าจะมากกว่า60% [14-16] ดังนั้นที่ระบุว่าส่วนใหญ่ของเต้านมมะเร็งรอดชีวิตมีน้ำหนักส่วนเกินที่เป็นปัจจัยเสี่ยงประชากรที่มีความเสี่ยงที่มีขนาดใหญ่ อย่างไรก็ตามจำนวนของความท้าทายจะต้องเผชิญโดยแพทย์ พวกเขารวมถึงประเด็นต่าง ๆ เช่นการเริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับการลดน้ำหนักในขณะที่ตระหนักถึงความไวของข้อจำกัด เรื่องและเวลาในการเข้าชมสำนักงานซึ่งไม่อนุญาตให้มีเวลาเพียงพอที่จะอยู่ที่ความซับซ้อนของปัญหาการจัดการน้ำหนักสำหรับผู้ป่วยแต่ละรายรวมทั้งความรู้และพฤติกรรมช่องว่างที่เกี่ยวข้องกับการรับประทานอาหารและการสูญเสียน้ำหนัก นอกจากนี้แพทย์อาจลังเลที่จะเน้นการลดน้ำหนักให้ได้รับการยอมรับ95% อัตราความล้มเหลวในระยะยาวของส่วนใหญ่ควบคุมน้ำหนักความพยายามทำให้ข้อมูลเหล่านี้มีความสำคัญน้อยลงในระหว่างการเยี่ยมชมสำนักงาน(15-18) นอกจากนี้เนื่องจากการขาดความรู้เกี่ยวกับเรื่องคำถามพื้นฐานเช่น"วิธีการที่ควรจะสูญเสียน้ำหนักจะประสบความสำเร็จ?" และ "วิธีการลดน้ำหนักมากจะให้ผลประโยชน์?" ไม่สามารถตอบด้วยความมั่นใจ. ถึงแม้ว่าการศึกษาจำนวนมากได้รับรายงานเกี่ยวกับความแตกต่างในประสิทธิภาพในหมู่วิธีการต่างๆที่จะสูญเสียน้ำหนัก [17-25] การศึกษาค่อนข้างน้อยได้รับการดำเนินการในประชากรอาศัยอยู่ฟรีของผู้รอดชีวิตมะเร็งเต้านมในการตั้งค่าส่วนตัวปฏิบัติ จุดเน้นของการนี้บทความว่าอาหารที่มีความสุดขั้วของสิ่งที่ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะนำมาใช้สำหรับการลดน้ำหนักใดๆ ที่เห็นได้ชัดมีผลอันตรายในประชากรกลุ่มนี้ แม้ว่าการรักษามะเร็งเต้านมอย่างต่อเนื่องในการปรับปรุงบาง Firstline วิธีการยังคงเกี่ยวข้องกับการใช้ตัวแทนที่มี cardiotoxic ศักยภาพ [26-28] ดังนั้นความกังวลที่มีอยู่เกี่ยวกับปัจจัยเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือดและความหมายของการอยู่รอดหลังการรักษามะเร็งเต้านม สถานการณ์นี้ให้เหตุผลสำหรับการวิเคราะห์ของเลือดไขมันรายละเอียดใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการตรวจสอบการเกิดโรคหัวใจและหลอดเลือดความเสี่ยงและกลูโคสเป็นตัวบ่งชี้เริ่มต้นของความต้านทานต่ออินซูลินซึ่งถูกเก็บเป็นองค์ประกอบความปลอดภัยของการตรวจสอบผลกระทบของส่วนประกอบของอาหารที่และการสูญเสียน้ำหนักของ biomarkers ระยะยาวอยู่รอดในผู้ป่วยมะเร็งเต้านมหลังการรักษา. สำหรับการวิเคราะห์รายงานความสำคัญของการสูญเสียน้ำหนักได้ dichotomized เป็นมากหรือน้อยกว่าหมายถึงการสูญเสียน้ำหนักของประชากรการศึกษา นี้ได้รับการดำเนินการเพื่อที่อยู่ไม่ว่าจะเป็นผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับผลกระทบเหมือนกันหรือถ้าผลเลือดbiomarker จะขึ้นอยู่กับขนาดของการลดน้ำหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิต สามารถนำความเสี่ยงของมะเร็งเต้านม
ซ้ำและลดความเสี่ยงของการตายที่เกี่ยวข้อง
มะเร็งเต้านม โดยหนึ่งในสาม อย่างไรก็ตาม แพทย์หลายคน
ไม่แนะนำกลยุทธ์นี้กับผู้ป่วยของพวกเขา
หลักสูตรง่าย ๆของการกระทำ ซึ่งโดยทั่วไปจะไม่กล่าวถึง
ส่งเสริมน้ำหนักสุขภาพ และสำหรับบุคคลหลาย
, นี้หมายถึง การสูญเสียน้ำหนัก ในบทความนี้เรา
เริ่มที่อยู่โอกาสนี้อยู่ในคลินิกการจัดการของมะเร็งเต้านม ด้วยเป้าหมายของการกระตุ้นความสนใจในการสร้างหลักฐานทางวิทยาศาสตร์

เป็นฐานพิจารณาการจัดการน้ำหนักในแนวปฏิบัติทางคลินิก
เพื่อความอยู่รอดในระยะยาวของผู้ป่วยมะเร็งเต้านม
.
หมายเลขของรายงานระบุว่า การคาดการณ์สำหรับ
การอยู่รอดในระยะยาวหลังจากการรักษามะเร็งเต้านม
ดีกว่าในผู้หญิงที่มีน้ำหนักตัวกับความสูง
ประเมินดัชนีมวลกาย ( BMI น้ำหนักตัว ( กิโลกรัม ) /
( ความสูง ( เมตร ) 2
) นั้น ถือว่าอยู่ในช่วงปกติ
( BMI 18.5 ถึง 24.9 ) เมื่อเทียบกับ ผู้หญิงที่มีน้ำหนักเกิน ( ดัชนีมวลกาย 25.0
เพื่อบันทึก ) หรืออ้วน ( BMI ≥ 30.0 )
[ 1-11 ] สอดคล้องกับรายงานดังกล่าว คือ การสังเกต
ที่น้ำหนักเพิ่มหลังการวินิจฉัยเพิ่มความเสี่ยงการเกิดโรคมะเร็งเต้านม
, ในขณะที่การสูญเสียน้ำหนักในผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านม
ช่วยเพิ่มโอกาสของการอยู่รอดในระยะยาว 12 , 13 ‘ [
] ถ้าหนึ่งจะใช้ได้ผลและ
ข้อมูลทางคลินิกที่มูลค่ามันแจ้งคำถาม ทำไม
ค่อนข้างน้อยให้ความสนใจกับการควบคุมน้ำหนักในการจัดการทางคลินิกของผู้ป่วยโรคมะเร็งเต้านมหลังการรักษา .
ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วน เป็นปัญหาที่พบบ่อยใน
สหรัฐอเมริกาและหลักฐานเพียงเล็กน้อย พบว่า ความชุก
น้อยผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านมสูงกว่าในประชากร
ที่มีขนาดใหญ่ ซึ่งมีประมาณมากกว่า 60 %
[ ซึ่ง ] ดังนั้น ระบุว่าส่วนใหญ่ของผู้รอดชีวิตจากโรคมะเร็งเต้านมมีน้ำหนักส่วนเกิน
เป็นปัจจัยความเสี่ยงที่ประชากร
ความเสี่ยงใหญ่ แต่จำนวนของความท้าทาย
ต้องเผชิญกับแพทย์ พวกเขารวมถึงปัญหาเช่น
เริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับการสูญเสียน้ำหนักในขณะที่ตระหนักถึงความอ่อนไหวของเรื่องนี้

ในการเยี่ยมชมสำนักงานและเวลาจำกัด ซึ่งไม่อนุญาตให้มีเวลาเพียงพอที่จะ
ที่อยู่ความซับซ้อนของปัญหาการจัดการน้ำหนัก
ผู้ป่วยแต่ละราย ได้แก่ ความรู้ และพฤติกรรมที่เกี่ยวข้องกับช่องว่าง
อาหารและการสูญเสียน้ำหนัก นอกจากนี้ แพทย์
อาจจะลังเลที่จะเน้นการลดน้ำหนัก ให้รู้จัก
95% ล้มเหลวในระยะยาวอัตราของความพยายามควบคุมน้ำหนักมากที่สุด
ทำให้ข้อมูลนี้น้อยความสำคัญระหว่าง
สำนักงานเยี่ยม ( 15-18 ) นอกจากนี้ เนื่องจากไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่อง

ถามพื้นฐานเช่น " แล้วจะลดน้ำหนักได้ ? " และ " วิธี
มากการสูญเสียน้ำหนักจะให้ประโยชน์ " ไม่สามารถ
ตอบอย่างมั่นใจ
ถึงแม้ว่าหลายการศึกษาได้มีการรายงานเกี่ยวกับความแตกต่างในประสิทธิภาพของวิธีการต่างๆ


[ ลดน้ำหนัก 17-25 ] ค่อนข้างน้อยการศึกษาได้รับการดำเนินการ
ในอิสระที่ประชากรของผู้รอดชีวิตจากมะเร็งเต้านม
ในส่วนการตั้งค่า โฟกัสของบทความนี้
คือว่าอาหารที่มีความสุดขั้วของสิ่งที่
ผู้ป่วยส่วนใหญ่ใช้สำหรับการสูญเสียน้ำหนักใด ๆที่เห็นได้ชัด
คงผลในประชากรนี้ แม้ว่าการรักษา
มะเร็งเต้านมยังคงปรับปรุง บางวิธียังเกี่ยวข้องกับ Firstline นน่าห์
ใช้สารที่มีพิษต่อหัวใจ
[ และ ] ดังนั้นความกังวลที่มีอยู่
เกี่ยวกับหัวใจและหลอดเลือดปัจจัยเสี่ยงและการอยู่รอดนัย
หลังการรักษามะเร็งเต้านม สถานการณ์นี้ให้
เหตุผลและการวิเคราะห์ไขมันในเลือด
โปรไฟล์ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายเพื่อตรวจสอบความเสี่ยงโรคหัวใจและหลอดเลือด
และการอดอาหารกลูโคสเป็นตัวบ่งชี้ต้นของ
ความต้านทานต่ออินซูลินซึ่งถูกรวบรวมเป็นความปลอดภัยส่วน
ของการศึกษาผลขององค์ประกอบและการสูญเสียน้ำหนักในอาหาร

ซึ่งรอดระยะยาวในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม
หลังจากการรักษาสำหรับการวิเคราะห์รายงาน , ขนาดของ
การสูญเสียน้ำหนักเป็น dichotomized เป็นมากกว่าหรือน้อยกว่า
หมายถึงการสูญเสียน้ำหนักของประชากรศึกษา นี้คือ
ทำที่อยู่ว่าผู้เข้าร่วมทั้งหมดจะได้รับผลกระทบเช่นเดียวกัน หรือถ้าเลือดไบโอมาร์คเกอร์

บนผลจะขึ้นอยู่กับขนาดของการสูญเสียน้ำหนัก