Whatever hour you woke there was a

Whatever hour you woke there was a door shutting. From room to room they went, hand in hand, lifting here, opening there, making sure--a ghostly couple.

"Here we left it," she said. And he added, "Oh, but here tool" "It's upstairs," she murmured. "And in the garden," he whispered. "Quietly," they said, "or we shall wake them."

But it wasn't that you woke us. Oh, no. "They're looking for it; they're drawing the curtain," one might say, and so read on a page or two. "Now they've found it,' one would be certain, stopping the pencil on the margin. And then, tired of reading, one might rise and see for oneself, the house all empty, the doors standing open, only the wood pigeons bubbling with content and the hum of the threshing machine sounding from the farm. "What did I come in here for? What did I want to find?" My hands were empty. "Perhaps its upstairs then?" The apples were in the loft. And so down again, the garden still as ever, only the book had slipped into the grass.

But they had found it in the drawing room. Not that one could ever see them. The windowpanes reflected apples, reflected roses; all the leaves were green in the glass. If they moved in the drawing room, the apple only turned its yellow side. Yet, the moment after, if the door was opened, spread about the floor, hung upon the walls, pendant from the ceiling--what? My hands were empty. The shadow of a thrush crossed the carpet; from the deepest wells of silence the wood pigeon drew its bubble of sound. "Safe, safe, safe" the pulse of the house beat softly. "The treasure buried; the room . . ." the pulse stopped short. Oh, was that the buried treasure?

A moment later the light had faded. Out in the garden then? But the trees spun darkness for a wandering beam of sun. So fine, so rare, coolly sunk beneath the surface the beam I sought always burned behind the glass. Death was the glass; death was between us, coming to the woman first, hundreds of years ago, leaving the house, sealing all the windows; the rooms were darkened. He left it, left her, went North, went East, saw the stars turned in the Southern sky; sought the house, found it dropped beneath the Downs. "Safe, safe, safe," the pulse of the house beat gladly. 'The Treasure yours."

The wind roars up the avenue. Trees stoop and bend this way and that. Moonbeams splash and spill wildly in the rain. But the beam of the lamp falls straight from the window. The candle burns stiff and still. Wandering through the house, opening the windows, whispering not to wake us, the ghostly couple seek their joy.

"Here we slept," she says. And he adds, "Kisses without number." "Waking in the morning--" "Silver between the trees--" "Upstairs--" 'In the garden--" "When summer came--" 'In winter snowtime--" "The doors go shutting far in the distance, gently knocking like the pulse of a heart.

Nearer they come, cease at the doorway. The wind falls, the rain slides silver down the glass. Our eyes darken, we hear no steps beside us; we see no lady spread her ghostly cloak. His hands shield the lantern. "Look," he breathes. "Sound asleep. Love upon their lips."

Stooping, holding their silver lamp above us, long they look and deeply. Long they pause. The wind drives straightly; the flame stoops slightly. Wild beams of moonlight cross both floor and wall, and, meeting, stain the faces bent; the faces pondering; the faces that search the sleepers and seek their hidden joy.

"Safe, safe, safe," the heart of the house beats proudly. "Long years--" he sighs. "Again you found me." "Here," she murmurs, "sleeping; in the garden reading; laughing, rolling apples in the loft. Here we left our treasure--" Stooping, their light lifts the lids upon my eyes. "Safe! safe! safe!" the pulse of the house beats wildly. Waking, I cry "Oh, is this your buried treasure? The light in the heart."


Read more at http://www.kidsgen.com/stories/horror-stories/short-stories/a-haunted-house.htm#Zqjg6Xjo5pyHDRdz.99

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชั่วโมงไม่ว่าคุณตื่นมีถูกประตูปิด จากห้องไปที่ห้องที่พวกเขาไป จับมือ ยกที่นี่ มีเวลา ทำให้แน่ใจ - คู่น่ากลัวเธอกล่าวว่า "นี่เราทิ้งมัน และเขาเพิ่ม "โอ้ แต่เครื่องมือที่นี่" "มันเป็นชั้นบน เธอ murmured เขากระซิบบอก "และ ในสวน "เงียบ ๆ พวกเขากล่าวว่า "หรือเราจะเรียกพวกเขา"แต่ไม่ว่า คุณตื่นเรา โอ้ หมายเลข "ที่ต้องการมัน พวกเขากำลังวาดภาพม่าน หนึ่งอาจพูดว่า และดังนั้น อ่านหน้าหรือสอง "ตอนนี้พวกเขาพบมัน ได้บางอย่าง หยุดดินสอบนขอบ แล้ว เบื่ออ่าน หนึ่งอาจเพิ่มขึ้น และดูสำหรับตัวเอง บ้านว่างเปล่าทั้งหมด ประตูยืนเปิด เฉพาะนกไม้โป่ง ด้วยเนื้อหาและครวญเพลงของหูนวดเครื่องจากฟาร์ม "อะไรเรามาในที่นี่สำหรับ ไม่ฉันต้องการอะไรหา" มือของฉันว่างเปล่าได้ "บางทีชั้นบนแล้ว" แอปเปิ้ลอยู่ใน loft และให้ ลงอีก สวนยังคงเป็นเคย เฉพาะสมุดมีปลีหญ้าแต่พวกเขาได้พบในห้องวาดรูป ที่หนึ่งไม่เคยเห็นพวกเขา Windowpanes ที่ประกอบด้วยแอปเปิ้ล ยอดกุหลาบ ทุกใบมีสีเขียวในแก้ว หากพวกเขาย้ายในห้องวาดรูป แอปเปิ้ลหันตะแคงข้างเหลืองเท่านั้น ยัง ตอนหลัง ถ้าประตูเปิด แพร่กระจายเกี่ยวกับพื้น แขวนตามผนัง แขวนเพดานจากเพดาน - อะไร มือของฉันว่างเปล่าได้ เงาของนักร้องหญิงอาชีพการข้ามพรม จากบ่อลึกที่สุดของความเงียบ นกพิราบไม้ดึงฟองของเสียง "เซฟ เซฟ เซฟ" ชีพจรของบ้านตีเบา ๆ "ขุมทรัพย์ฝังอยู่ ห้อง... . "ชีพจรหยุดสั้น โอ้ ที่เป็นที่ฝังสมบัติช่วงหลังแสงมีสีจางลง ในสวนแล้ว แต่ต้นไม้ปั่นมืดสำหรับลำพเนจรก็ซัน ดังนั้นที่ดี หายาก ดังนั้นเฉยจมอยู่ใต้คาน ผมขอเขียนอยู่หลังกระจกเสมอ ได้ตายแก้ว ได้ตายระหว่างเรา มาเพื่อผู้หญิง หลายร้อยปีที่ผ่านมา ออกจากบ้าน ปิดผนึกทั้งหมด windows ห้องพักก็มืดมัวไป เขาซ้ายมัน เธอ ก็เหนือ ตะวันออกไป เห็นดาวที่อยู่ในท้องฟ้าภาคใต้ หาบ้าน พบตกอยู่ใต้การดาวน์ "ปลอดภัย ปลอดภัย ปลอดภัย ชีพจรของบ้านชนะยินดี สมบัติของคุณ "ลม roars ขึ้นถนน ต้นก้ม และโค้งด้วยวิธีนี้และที่ Moonbeams สาดและรั่วไหลอย่างดุเดือดในสายฝน แต่ลำแสงของโคมไฟตกจากหน้าต่าง ไหม้เทียนแข็ง และนิ่ง คู่น่ากลัวหลงผ่านบ้าน เปิดหน้าต่าง กระซิบไม่ให้ตื่นเรา แสวงหาความสุขของพวกเขา"นี่เรานอน เธอกล่าว และเขา เพิ่ม "จูบไม่ มีหมายเลข" "ตื่นมาในตอนเช้า-" "เงินระหว่างต้นไม้-" "ชั้นบน-" ' ในสวน- ""เมื่อฤดูร้อนมา-" ' ในฤดูหนาว snowtime-" "ประตูไปปิดในระยะไกล ไกลค่อย ๆ เคาะเช่นชีพจรของหัวใจช้อปปิ้งมา หยุดที่ประตู ตกลม สไลด์ฝนเงินลงแก้ว ดวงตาของเรามืด เราได้ยินตอนไม่อยู่ข้างเรา เราเห็นผู้หญิงไม่ประดับเสื้อคลุมของเธอน่ากลัว มือของเขาปกป้องโคมไฟ "ดู เขาหายใจ "เสียงหลับ รักเมื่อริมฝีปากของเขา"Stooping ถือโคมไฟของเงินข้างต้น เราจะดู และลึก ยาวพวกเขาหยุด ขับลมว่อง เปลวไฟ stoops เล็กน้อย ทั้งพื้น และผนัง และ ประชุม สีย้อมใบงอ ข้ามคานป่าของแสงจันทร์ ใบขบคิด ใบหน้าที่หมอนที่ค้นหา และแสวงหาความสุขที่ซ่อนอยู่ของพวกเขา"ปลอดภัย ปลอดภัย ปลอดภัย ใจกลางของบ้านเต้นภูมิใจ "ปีนาน-" เขา sighs "อีกครั้งคุณพบผม" "ที่นี่ เธอ murmurs "นอน การอ่านหนังสือสวน หัวเราะ กลิ้งแอปเปิ้ลฮอฟ ที่นี่เราทิ้งสมบัติของเรา- " Stooping แสงสว่างลิฟท์ฝาเมื่อตาของฉัน "ปลอดภัย ปลอดภัย ปลอดภัย "ชีพจรของบ้านเต้นอย่างดุเดือด ตื่น ร้องไห้ "โอ้ นี่คือ ทรัพย์สมบัติที่ฝังของคุณ แสงสว่างในหัวใจ"อ่านเพิ่มเติมที่ http://www.kidsgen.com/stories/horror-stories/short-stories/a-haunted-house.htm#Zqjg6Xjo5pyHDRdz.99