1) SugarcaneIn 1994, state sugar fa

1) Sugarcane
In 1994, state sugar factories under the Ministry of Industry (I) were transferred to the Ministry of
Agriculture and Irrigation. The state-owned institution Myanmar Sugarcane Enterprise (MSE)
became responsible for the management of these factories. Furthermore, in 1997, it was decided to
construct nine new sugar factories supported by foreign aid.33 Since 1998, some 17 factories have
come into operation, and total production capacity has doubled from 8,600 tons to 17,500 tons per
day.
One of the characteristics of sugarcane is that the sugar content decreases rapidly unless the
crop is processed soon after harvest. Furthermore, a modern sugar processing factory generally
requires very substantial capital investment, and it follows that its performance is heavily influenced
by the rate of capacity utilization. What this means in practice is that to ensure their supplies, the
state-owned sugar factories prescribe procurement zones surrounding the mills, and require farmers
in those zones to sell all their sugarcane output to the factory within whose zone they are located.
The problem lies not in the physical procurement of the crop but in the price prescribed by the
government, which for long was far lower than the market price. For example, the market price in
2000 was 5,270-6,100 kyats per ton while the government procurement price was 2,500 kyats (Kudo
2003, p.41). By contrast, since sugarcane farmers outside the procurement zones could sell freely in

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1)
อ้อยในปี1994 โรงงานน้ำตาลของรัฐภายใต้กระทรวงอุตสาหกรรม (I)
ถูกย้ายไปกระทรวงเกษตรและชลประทาน สถาบันของรัฐพม่าอ้อยเอ็นเตอร์ไพรส์ (MSE)
กลายเป็นผู้รับผิดชอบในการจัดการของโรงงานเหล่านี้ นอกจากนี้ในปี 1997
ก็ตัดสินใจที่จะสร้างโรงงานน้ำตาลเก้าใหม่สนับสนุนโดยaid.33 ต่างประเทศตั้งแต่ปี 1998 บางส่วน 17
โรงงานได้เข้ามาในการดำเนินงานและกำลังการผลิตรวมได้สองเท่าจาก8,600 ตันเป็น 17,500
ตันต่อวัน.
หนึ่งในลักษณะ
อ้อยก็คือว่าปริมาณน้ำตาลลดลงอย่างรวดเร็วเว้นแต่พืชมีการประมวลผลเร็วๆ นี้หลังการเก็บเกี่ยว นอกจากนี้โรงงานแปรรูปน้ำตาลที่ทันสมัยโดยทั่วไปต้องมีการลงทุนเงินทุนที่สำคัญมากและมันตามที่ผลการดำเนินงานได้รับอิทธิพลอย่างมากจากอัตราการใช้กำลังการผลิต สิ่งนี้หมายความว่าในทางปฏิบัติก็คือเพื่อให้แน่ใจว่าอุปกรณ์ของพวกเขาที่รัฐเป็นเจ้าของโรงงานน้ำตาลกำหนดโซนการจัดซื้อโดยรอบโรงงานและต้องการของเกษตรกรในเขตเหล่านั้นไปขายผลผลิตอ้อยของพวกเขาไปยังโรงงานภายในมีโซนที่พวกเขามีอยู่. ปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ ไม่ได้อยู่ในการจัดซื้อทางกายภาพของพืช แต่ในราคาที่กำหนดโดยรัฐบาลซึ่งนานเป็นที่ต่ำกว่าราคาตลาด ตัวอย่างเช่นราคาในตลาดใน2000 เป็น 5,270-6,100 จ๊าตต่อตันในขณะที่ราคาจัดซื้อจัดจ้างภาครัฐเป็น 2,500 จ๊าต (Kudo 2003 p.41) โดยคมชัดตั้งแต่ชาวไร่อ้อยนอกโซนการจัดซื้อสามารถขายได้อย่างอิสระใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ) อ้อย
ในปี 1994 สภาพน้ำตาลโรงงานภายใต้กระทรวงอุตสาหกรรม ( ฉัน ) ที่ถูกย้ายไปที่กระทรวง
การเกษตรและการชลประทาน รัฐเป็นเจ้าของสถาบันอ้อยพม่าองค์กร ( MSE )
กลายเป็นรับผิดชอบการจัดการของโรงงานเหล่านี้ นอกจากนี้ ในปี 1997 ก็ตัดสินใจที่จะสร้างโรงงานผลิตน้ำตาลใหม่
9 สนับสนุนโดย aid.33 ต่างประเทศตั้งแต่ปี 1998บางโรงงานมี 17
เข้ามาในงาน และกำลังการผลิตรวมเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าจาก 600 ตัน 500 ตันต่อวัน
.
คุณลักษณะอย่างหนึ่งของอ้อยคือ ปริมาณน้ำตาลจะลดลงอย่างรวดเร็วถ้า
พืชการประมวลผลทันทีหลังการเก็บเกี่ยว นอกจากนี้ที่ทันสมัยโรงงานแปรรูปน้ำตาลทั่วไป
ต้องใช้ทุนมากมากและมันก็เป็นไปตามที่ประสิทธิภาพของมันเป็นอิทธิพลอย่างมาก
โดยอัตราการใช้กำลังการผลิต . สิ่งนี้หมายความว่าในการฝึกคือเพื่อให้แน่ใจว่าอุปกรณ์ของพวกเขา ,
โรงงานน้ำตาลรัฐบัญญัติจัดหาโซนรอบโรงสี และเกษตรกรในเขตนั้นต้อง
ขายทั้งหมดอ้อยเข้าโรงงานภายในเขตที่พวกเขาอยู่ .
ปัญหามันไม่ได้อยู่ในการจัดหาทางกายภาพของพืช แต่ในราคาที่กำหนดโดย
รัฐบาลซึ่งยาวไกลต่ำกว่าราคาตลาด ตัวอย่างเช่น ราคาตลาดใน
2000 5270-6100 จ๊าตต่อตัน ในขณะที่รัฐบาลจัดซื้อจัดจ้างราคา 2500 จ๊าต ( คุโด้
2003 p.41 ) ในทางตรงกันข้าม เนื่องจากอ้อยเกษตรกรนอกเขตการขายได้อย่างอิสระใน