Sampling and methods of analysisFor

Sampling and methods of analysis

For soil quality assessment, composite surface (0–15 cm) soil samples were collected from each plot in 2008 after harvesting the rice crop and again in 2009 following wheat. A sub-sample of each composite sample was temporarily refrigerated at 4 °C before analysis of biological parameters. The remaining sample was air-dried in shade, ground to pass through a 2 mm sieve, mixed thoroughly and stored for analysis. Separate intact cores with the dimension of 5 cm depth × 5 cm diameter were used for measuring soil bulk density.

To assess the physical components of soil quality, we measured bulk density (Veihmeyer and Hendrickson, 1948), maximum water holding capacity (MWHC) (Keen and Raczkowski, 1921), saturated hydraulic conductivity, Ks ( Klute and Dirksen, 1986), aggregate size distribution ( Yoder, 1936) as mean weight diameter (MWD) and water stable aggregates (WSA) ( van Bavel, 1953 and Kemper and Rosenau, 1986). The chemical components of soil quality were assessed by determining soil available organic carbon by wet digestion method ( Walkley and Black, 1934), available N ( Subbiah and Asija, 1956), available P ( Olsen et al., 1954), and DTPA-extractable minerals Zn, Fe, Cu, and Mn ( Lindsay and Norvell, 1978). Available and extractable minerals were analyzed by atomic absorption spectrophotometer (Zeenit 700, Analytikjena, Germany). Finally the biological component of soil quality was assessed by measuring of microbial biomass carbon (MBC) ( Jenkinson and Powlson, 1976 and Snyder and Trofymow, 1984), dehydrogenase activity (DHA) ( Tabatabai, 1982), potentially mineralizable N (PMN) ( Keeney, 1982), and soil respiration ( Anderson, 1982). The respiratory quotient (qCO2) was calculated by dividing soil respiration and MBC.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุ่มตัวอย่างและวิธีการวิเคราะห์สำหรับการประเมินคุณภาพของดิน ดิน (0-15 ซม.) ผสมผิวอย่างถูกเก็บรวบรวมจากพล็อตแต่ละในปี 2008 หลัง จากเก็บเกี่ยวพืชข้าว และอีกครั้ง ในปี 2552 ต่อข้าวสาลี ตัวอย่างย่อยของตัวอย่างแต่ละคอมโพสิตได้ชั่วคราว refrigerated ที่ 4 ° C ก่อนวิเคราะห์พารามิเตอร์ทางชีวภาพ ตัวอย่างที่เหลือถูก air-dried ในร่ม ดินผ่านตะแกรง 2 มม. ผสมอย่างละเอียด และเก็บไว้สำหรับวิเคราะห์ แกนแยกเช่นเดิม ด้วยมิติความลึก 5 ซม.× 5 ซม.เส้นผ่าศูนย์กลางที่ใช้สำหรับวัดความหนาแน่นเป็นกลุ่มดินการประเมินส่วนประกอบทางกายภาพของดินคุณภาพ เราวัดความหนาแน่นจำนวนมาก (Veihmeyer และ Hendrickson, 1948), สูงสุดน้ำถือกำลัง (MWHC) (ตาและ Raczkowski, 1921), อิ่มตัวนำไฮดรอลิก Ks (Klute และ Dirksen, 1986), รวมขนาดกระจาย (Yoder, 1936) เป็นเส้นผ่าศูนย์กลางเฉลี่ยน้ำหนัก (MWD) และน้ำผลมั่นคง (WSA) (van Bavel, 1953 และ Kemper และ Rosenau, 1986) มีประเมินส่วนประกอบทางเคมีของคุณภาพดิน ด้วยดินมีอินทรีย์คาร์บอนด้วยวิธีการย่อยอาหารเปียก (Walkley และดำ 1934), มี N (Subbiah และ Asija, 1956), P ว่าง (โอลเซ็น et al., 1954), และ DTPA extractable แร่ธาตุ Zn, Fe, Cu, Mn (ลินด์เซย์และ Norvell, 1978) และ แร่ธาตุมี และ extractable ถูกวิเคราะห์ โดยเครื่องทดสอบกรดด่างดูดกลืนโดยอะตอม (Zeenit 700, Analytikjena เยอรมนี) สุดท้าย มีประเมินส่วนประกอบทางชีวภาพของคุณภาพดิน โดยวัดของคาร์บอนในชีวมวลจุลินทรีย์ (ช่อง MBC) (เจนคินสัน และ Powlson, 1976 และ Snyder และ Trofymow, 1984), กิจกรรม dehydrogenase (ดีเอชเอ) (Tabatabai, 1982), อาจ mineralizable ที่ N (PMN) (Keeney, 1982), และดินหายใจ (แอนเดอร์สัน 1982) ผลหารหายใจ (qCO2) ถูกคำนวณ โดยการหารดินหายใจและช่อง MBC

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การชักตัวอย่างและวิธีการวิเคราะห์สำหรับการประเมินคุณภาพดินพื้นผิวคอมโพสิต (0-15 เซนติเมตร) ตัวอย่างดินที่ถูกเก็บรวบรวมจากกันพล็อตในปี 2008 หลังจากการเก็บเกี่ยวข้าวและอีกครั้งในปี 2009 ดังต่อไปนี้ข้าวสาลี ย่อยตัวอย่างของตัวอย่างคอมโพสิตแต่ละตู้เย็นชั่วคราวที่ 4 องศาเซลเซียสก่อนที่จะวิเคราะห์พารามิเตอร์ทางชีวภาพ ตัวอย่างที่เหลือถูกอากาศแห้งในที่ร่มพื้นดินผ่านตะแกรงมม 2 ผสมและเก็บไว้สำหรับการวิเคราะห์ แกนเหมือนเดิมเฉพาะกิจการที่มีมิติของความลึก 5 ซม. ×เส้นผ่าศูนย์กลาง 5 ซม. ถูกนำมาใช้สำหรับการวัดความหนาแน่นของดิน. เพื่อประเมินองค์ประกอบทางกายภาพของดินที่มีคุณภาพเราวัดความหนาแน่น (Veihmeyer และเฮ็นด, 1948) ความจุน้ำสูงสุดโฮลดิ้ง (MWHC) (Keen และ Raczkowski, 1921) อิ่มตัวการนำไฮดรอลิ Ks (Klute และเดิร์กสัน, 1986), การกระจายขนาดรวม (Yoder, 1936) เป็นหมายถึงเส้นผ่าศูนย์กลางน้ำหนัก (MWD) และน้ำมวลรวมที่มีเสถียรภาพ (WSA) (รถตู้ Bavel 1953 และ Kemper และ Rosenau, 1986) ส่วนประกอบทางเคมีของดินที่มีคุณภาพได้รับการประเมินโดยการกำหนดใช้ได้ดินอินทรีย์คาร์บอนโดยวิธีการย่อยอาหารเปียก (Walkley และดำ, 1934) ที่มี N (Subbiah และ Asija, 1956), ฟอสฟอรัส (โอลเซ่น et al., 1954) และ DTPA- แร่ธาตุที่สกัดสังกะสีเหล็กทองแดงและแมงกานีส (Lindsay และ Norvell, 1978) แร่ธาตุที่มีอยู่และที่สกัดมาวิเคราะห์โดยการดูดซึม spectrophotometer อะตอม (Zeenit 700 Analytikjena, เยอรมนี) สุดท้ายองค์ประกอบทางชีวภาพของคุณภาพดินได้รับการประเมินโดยการวัดมวลชีวภาพจุลินทรีย์คาร์บอน (MBC) (เจนกินสันและ Powlson 1976 และไนเดอร์และ Trofymow, 1984) กิจกรรม dehydrogenase (DHA) (Tabatabai, 1982) ที่อาจเกิดขึ้น mineralizable N (PMN) ( Keeney, 1982) และการหายใจดิน (แอนเดอ 1982) ความฉลาดทางระบบทางเดินหายใจ (qCO2) ที่คำนวณได้จากการหายใจของดินหารและ MBC

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวอย่างและวิธีการวิเคราะห์

เพื่อการประเมินคุณภาพดิน ผิวผสม ( 0 – 15 ซม. ) เก็บตัวอย่างดินแต่ละแปลง ในปี 2008 หลังจากเก็บเกี่ยวข้าวและพืชอีกในปี 2009 ต่อไปนี้ข้าวสาลี ตัวอย่างของแต่ละส่วนประกอบย่อยจำนวน 4 ° C ก่อนชั่วคราว และการวิเคราะห์ตัวแปรทางชีววิทยา ตัวอย่างที่เหลือคืออากาศแห้งในที่ร่มดินผ่านตะแกรง 2 มม. ละเอียดผสมและเก็บไว้สำหรับการวิเคราะห์ แยกเหมือนเดิมแกนที่มีมิติ 5 ซม. × 5 ซม. ใช้สำหรับวัดค่าความหนาแน่นของดิน

เพื่อประเมินองค์ประกอบทางกายภาพของดินที่เราวัดความหนาแน่น ( veihmeyer และ เฮนดริกสัน , 1948 ) , อุ้งน้ำสูงสุด ( mwhc ) ( กระตือรือร้นและ Raczkowski 1921 )การนำชลศาสตร์ ( อิ่มตัว ) และ klute เดิร์กเซิ่น , 1986 ) , การกระจายขนาดรวม ( โยเดอร์ 2479 ) เป็นเส้นค่าเฉลี่ยถ่วงน้ำหนัก ( mwd ) และน้ำที่มีมวลรวม ( ตัวแทน ) ( รถตู้ bavel 1953 และเคมเปอร์ และโรสโน , 1986 ) ส่วนประกอบทางเคมีของดิน โดยกำหนดประเมินคุณภาพดินมีอินทรีย์คาร์บอนโดยวิธีการย่อยอาหารเปียก ( หนังสือนิยาย - และสีดำ 1934 )ของ N ( subbiah และ asija 1956 ) , ฟอสฟอรัส ( Olsen et al . , 1954 ) และใช้ปริมาณแร่ธาตุ สังกะสี เหล็ก ทองแดง และสังกะสี ( Lindsay และนอร์เวิล , 1978 ) มีปริมาณแร่ธาตุและวิเคราะห์ด้วยเครื่อง Atomic spectrophotometer ( zeenit 700 , analytikjena , เยอรมัน )ในที่สุด องค์ประกอบทางชีวภาพของดินถูกประเมินโดยการวัดปริมาณจุลินทรีย์ ( MBC ) ( เจนกินสัน และ powlson และ trofymow สไนเดอร์ , 1976 และ 1984 ) , กิจกรรม dehydrogenase ( DHA ) ( tabatabai , 1982 ) , อาจ mineralizable N ( PMN ) ( ตีนีย์ , 1982 ) และอัตราการหายใจในดิน ( Anderson , 1982 ) ความฉลาดในระบบทางเดินหายใจ ( qco2 ) คือคำนวณโดยการหารการหายใจของดินและ MBC