Teacher : A long time ago , there w

Teacher : A long time ago , there was a huge tree. It loved a little girl very much. She loved to come and play around it every day. She climbed on top of a tree the apple. And then to sleep under the shade of a tree. She loved the tree and the tree loved love her.
Tree : Why she doesn’t play with me ?
Teacher : Time went by ………. One day the girl come back to the tree.
Tree : “ Come and play with me ” the tree ask.
The girl : “ I’m not a little kid , I don’t play around a tree anymore , I want toys , I need money to buy them ”
Tree : Sorry! I don’t have any money ,but you can pick all my apples and sell them . So ,you will have money.
คนพากย์ : The girl was so excited. She grabbed all the apples on the tree and left happied.
The girl never come back after picked the appies. The tree was sad. (แสดง)
One day , the girl why now turned. The tree feel excited.
Tree : “ Coe and play with me ” the tree ask.
The girl : I don’t have time to play. I have work to do for my family. I need a house.
“ Can you help me”
Tree : “ Sorry , but I don’t have any house ,but you can chop off my branches to build you house ”
คนพากย์ : So the women cut all the branches of the tree and left happily. But the women never come back then. The tree was again lonely and sad.
นักเรียน : คั่นเวลาได้
คนพากย์ : one day in summer the women returned and the tree was delighted.
Tree : Come and play with me ? the tree ask.
The girl : No, I’m disappointed with the life and getting older, I want to go sailing to relax myself. “Can you give me a boat ? ”
Tree : Use my trunk to build you boat for you can sail far away and happy.
คนพากย์ : So the girl cut the tree trunk to make a boat. She want to sailing and never showed up for a long time. Many years have passed. Finally , baby come back .
Tree : Sorry my girl . but I don’t have anything for you anymore.
The girl : I don’t need much now just a place to rest. I’m tired all these years.
Tree : I really can not give anything ….. the only anything left is my dying roots.
Tree : “ Come sit with me and rest. ”
คนพากย์ : the girl sat down and the tree was ……? and smiled with tears.
Teacher : children do you funny?
นักเรียน 1 : it funny , but I’m pity the tree.
นักเรียน 2 : I’m agree with my friend .
Teacher : how do you feel about story ?
นักเรียน 1: I fell that the tree in the parents. When we were little. We loved to play with Mom and Dad. when we grow up forget take care of father and mother , and forget come back to find you.
นักเรียน 2 : Maybe , when we want something , or when we have a problem. No matter what, Dad and Mom will and gave as you can. Hope we are happy.
Teacher : It is a good idea . I hope when they know that their parents love us so much, so we should return the love a parent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครู: นานมาแล้ว มีต้นไม้ขนาดใหญ่ มันรักสาวน้อยมาก เธอรัก มาเล่นรอบ ๆ ทุกวัน เธอปีนบนต้นไม้แอปเปิ้ล แล้วจะนอนหลับภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ เธอรักต้นไม้ และรักต้นไม้ที่รักเธอแผนภูมิ: ทำไมเธอไม่เล่นด้วย ครู: เวลาไปด้วย... วันหนึ่งเธอกลับมาต้น แผนภูมิ: "มา และเล่นกับ" ต้นถามหญิงสาว: "ฉันไม่เด็กน้อย ไม่เล่นรอบ ๆ ต้นไม้อีกต่อไป อยากเล่น ต้องการเงินไปซื้อ"แผนภูมิ: ขออภัย ไม่มีเงิน แต่คุณสามารถเลือกแอปเปิ้ลของฉันทั้งหมด และขายพวกเขา ดังนั้น คุณจะได้เงินคนพากย์: สาวได้ตื่นเต้นกัน เธอคว้าแอปเปิ้ลทั้งหมดในทรี happied ซ้าย หญิงสาวไม่เคยมากลับหลังจากรับการ appies แผนภูมิเศร้า (แสดง) หนึ่งวัน สาวทำไมตอนนี้ เปิด ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้นแผนภูมิ: "Coe และเล่นกับ" ต้นถามหญิงสาว: ไม่มีเวลาเล่น ฉันมีงานทำสำหรับครอบครัว บ้านต้องการ "คุณสามารถช่วยฉัน"แผนภูมิ: "Sorry แต่ไม่มีบ้านใด แต่คุณสามารถสับปิดสาขาการสร้างบ้านของฉัน"คนพากย์: ผู้หญิงตัดทุกสาขาของต้นไม้ และทิ้งอย่างมีความสุข แต่ผู้หญิงไม่เคยมากลับมาแล้ว ต้นไม้อีกถูกโดดเดี่ยว และเศร้านักเรียน: คั่นเวลาได้คนพากย์: คืนผู้หญิงวันหนึ่งในฤดูร้อน และต้นมีความสุขใจแผนภูมิ: มา และเล่นกับฉัน ต้นถามหญิงสาว: ไม่ ฉันผิดหวังกับชีวิต และได้รับเก่า อยากไปล่องเรือผ่อนคลายตัวเอง "คุณสามารถให้ฉันเรือ"ต้น: ใช้ลำต้นของฉันการสร้างเรือที่สามารถแล่นเรือเก็บไกล และมีความสุขคนพากย์: เพื่อเธอตัดลำเรือให้ เธอต้องการล่องเรือ และไม่เคยปรากฏตัวเป็นเวลานาน ผ่านหลายปี สุดท้าย เด็กกลับมาแผนภูมิ: ขอสาวของฉัน แต่ไม่มีอะไรสำหรับคุณอีกต่อไปหญิงสาว: ไม่ต้องมากเดี๋ยวนี้ เพียงเป็นสถานที่พักผ่อน ฉันเหนื่อยทุกปีเหล่านี้แผนภูมิ: ฉันจริง ๆ จะไม่ให้อะไร... เดียวอะไรซ้ายเป็นรากของฉันกำลังตายแผนภูมิ: "มานั่งกับผมและส่วนที่เหลือ"คนพากย์: สาวนั่งลง และต้นไม้ได้... และยิ้ม ด้วยน้ำตาครู: เด็กคุณตลกนักเรียน 1: เรื่องตลก แต่ฉันสงสารต้นไม้นักเรียน 2: ฉันกำลังเห็นด้วยกับเพื่อนครู: อย่างไรบ้างเกี่ยวกับเรื่องราวนักเรียน 1: ลดลงที่ต้นในผู้ปกครอง เมื่อเรามีน้อย เรารักที่จะเล่นกับแม่และพ่อ เมื่อเราเติบโต ลืมดูแลพ่อและแม่ และลืมมากลับไปหาคุณนักเรียน 2: อาจ เมื่อเราต้องการอะไร หรือเมื่อเรามีปัญหา ไม่ว่าอะไร พ่อและแม่จะ และให้คุณสามารถ หวังว่า เรามีความสุขครู: มันเป็นความคิดที่ดี ฉันหวังว่าเมื่อพวกเขารู้ว่า พ่อรักเรามาก ดังนั้นเราควรคืนความรักเป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครู: เวลานานมาแล้วมีต้นไม้ขนาดใหญ่ มันรักสาวน้อยมาก เธอรักที่จะมาและเล่นรอบมันทุกวัน เธอปีนขึ้นไปด้านบนของต้นไม้แอปเปิ้ล และจากนั้นก็ไปนอนอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้ เธอรักต้นไม้และต้นไม้รักรักเธอ.
ต้นไม้: ทำไมเธอไม่เล่นกับฉัน?
ครู: เวลาผ่านไป ......... วันหนึ่งหญิงสาวกลับมาที่ต้นไม้.
ทรี: "มาเล่นกับฉัน" ต้นไม้ถาม.
หญิงสาว: "ฉันไม่ได้เป็นเด็กเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ผมไม่ได้เล่นรอบ ๆ ต้นไม้อีกต่อไปผมต้องการของเล่นผม ต้องการเงินที่จะซื้อพวกเขา "
ทรี: ขออภัย! ฉันไม่ได้มีเงินใด ๆ แต่คุณสามารถเลือกแอปเปิ้ลของฉันทั้งหมดและขายพวกเขา ดังนั้นคุณจะมีเงิน.
คนพากย์: สาวตื่นเต้นมาก เธอคว้าแอปเปิ้ลทั้งหมดที่อยู่ในต้นไม้และซ้าย happied.
สาวไม่เคยกลับมาหลังจากหยิบ appies ต้นไม้เป็นเรื่องน่าเศร้า (แสดง)
วันหนึ่งหญิงสาวหันตอนนี้ทำไม ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้น.
ทรี: "โคย์และเล่นกับฉัน" ต้นไม้ถาม.
สาว: ผมไม่ได้มีเวลาที่จะเล่น ผมมีงานที่ต้องทำสำหรับครอบครัวของฉัน ฉันต้องการบ้าน. "คุณสามารถช่วยฉัน" ต้นไม้ "ขออภัย แต่ฉันไม่ได้มีบ้านใด ๆ แต่คุณสามารถตัดกิ่งไม้ของฉันที่จะสร้างบ้านคุณ" คนพากย์: ดังนั้นผู้หญิงตัดทุกสาขาของต้นไม้ และที่เหลืออย่างมีความสุข แต่ผู้หญิงไม่กลับมาแล้ว ต้นไม้เป็นอีกครั้งเหงาและเศร้า. นักเรียน: คั่นเวลาได้คนพากย์: วันหนึ่งในฤดูร้อนผู้หญิงกลับมาและต้นไม้ก็ยินดี. ต้นไม้: มาเล่นกับฉัน? ต้นไม้ถาม. สาว: ไม่มีผมผิดหวังกับชีวิตและได้รับเก่าที่ฉันต้องการที่จะไปแล่นเรือใบที่จะผ่อนคลายตัวเอง "คุณสามารถให้เรือ? " ต้นไม้: ใช้ลำต้นของฉันที่จะสร้างเรือคุณเพื่อให้คุณสามารถแล่นเรืออยู่ห่างไกลและมีความสุข. คนพากย์: ดังนั้นสาวตัดลำต้นของต้นไม้ที่จะทำให้เรือ เธอต้องการที่จะแล่นเรือใบและไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาเป็นเวลานาน หลายปีผ่านไป ในที่สุดทารกกลับมา. ต้นไม้: ขออภัยสาวของฉัน แต่ฉันไม่ได้มีอะไรให้คุณอีกต่อไป. สาว: ฉันไม่จำเป็นต้องมากขณะนี้เป็นเพียงสถานที่พักผ่อน ฉันเหนื่อยทุกปีเหล่านี้. ทรี: ผมไม่สามารถให้อะไร ... .. สิ่งที่เดียวที่เหลืออยู่คือรากที่กำลังจะตายของฉัน. ทรี: "มานั่งกับผมและส่วนที่เหลือ " คนพากย์: สาวนั่งลงและต้นไม้ก็ ...... ? และยิ้มด้วยน้ำตา. ครู: เด็กคุณตลก? นักเรียน 1:. มันตลก แต่ฉันสงสารต้นไม้นักเรียนที่ 2: ผมเห็นด้วยกับเพื่อนของฉัน. ครู: คุณรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับเรื่อง? นักเรียน 1: ฉัน ลดลงว่าต้นไม้ในพ่อแม่ เมื่อเราอยู่เล็ก ๆ น้อย ๆ เรารักที่จะเล่นกับแม่และพ่อ เมื่อเราเติบโตขึ้นลืมดูแลบิดามารดาและลืมกลับมาหาคุณ. นักเรียนที่ 2: บางทีเมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่างหรือเมื่อเรามีปัญหา ว่าสิ่งที่พ่อและแม่จะและให้เท่าที่จะทำได้ไม่มี หวังว่าเราจะมีความสุข. ครู: มันเป็นความคิดที่ดี ผมหวังว่าเมื่อพวกเขารู้ว่าพ่อแม่ของพวกเขารักเรามากดังนั้นเราจึงควรกลับความรักของพ่อแม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครู : นานมาแล้ว มีต้นไม้ใหญ่ มันชอบเด็กมาก เธอชอบมาวิ่งเล่นรอบทุกวัน เธอปีนขึ้นไปบนยอดของต้นไม้แอปเปิ้ล แล้วนอนใต้ร่มเงาของต้นไม้ เขารักต้นไม้และต้นไม้ รักต้นไม้ รัก เธอ
: ทำไมเธอไม่เล่นกับผม
ครู : เวลาผ่านไป . . . วันหนึ่ง หญิงสาวกลับมาที่ต้นไม้
ต้นไม้ :" มาเล่นกับฉัน " ต้นถาม .
สาว : " ฉันไม่ใช่เด็กเล็กๆ นะ ผมไม่ได้เล่นรอบ ๆต้นไม้อีกแล้ว ผมต้องการเล่น ผมต้องการเงินไปซื้อต้นไม้ "
: ขอโทษ ! ผมมีเงินไม่มาก แต่คุณสามารถเลือกแอปเปิ้ลของฉันทั้งหมดและขายพวกเขา ดังนั้น คุณจะมีเงิน .
คนพากย์ : หญิงสาวที่ตื่นเต้นมาก เธอคว้าแอปเปิ้ลทั้งหมดบนต้นไม้แล้ว
happied .ผู้หญิงที่ไม่เคยกลับมาหลังจากเลือกแอปเปิ้ล . ต้นไม้ก็เศร้า ( แสดง )
1 วัน ผู้หญิงทำไมตอนนี้เปลี่ยน ต้นไม้รู้สึกตื่นเต้น
ต้นไม้ " หรือ และเล่นกับผม " ต้นถาม .
สาว : ข้าไม่มีเวลาเล่น ฉันต้องทำงานเพื่อครอบครัวของฉัน ฉันต้องการบ้าน

" คุณสามารถช่วยฉัน " ต้นไม้ " ครับ แต่ผมไม่มีบ้านแต่คุณสามารถตัดกิ่งของฉันเพื่อสร้างบ้านคุณ "
คนพากย์ : ดังนั้นผู้หญิงตัดกิ่งก้านของต้นไม้ และจากไปอย่างมีความสุข แต่ผู้หญิงไม่กลับแล้ว ต้นไม้เป็นอีกครั้งที่เหงาและเศร้า นักเรียน : คั่นเวลาได้

คนพากย์ : วันหนึ่งในฤดูร้อน ผู้หญิงกลับและต้นไม้ ซึ่งต้นไม้ .
: มาเล่นกับผมมั้ย ? ต้นถาม .
สาว : ไม่ฉันรู้สึกผิดหวังกับชีวิต และเริ่มแก่ขึ้น ฉันอยากไปแล่นเรือเพื่อพักผ่อน " คุณสามารถให้เรือ " ใช้ลำต้นของฉัน
ต้นไม้เพื่อสร้างคุณ เรือสามารถแล่นไกลออกไปและมีความสุข
คนพากย์ : ดังนั้นผู้หญิงตัดต้นไม้เพื่อให้เรือ เธออยากจะแล่นเรือใบและไม่เคยมาเป็นเวลานาน หลายปีผ่านไป . ในที่สุดเด็กน้อยกลับมา
ต้นไม้ : ขอโทษหญิงสาวแต่ผมไม่ได้มีอะไรกับคุณอีกแล้ว
สาว : ไม่ต้องมาก แค่ที่พัก ผมเหนื่อยตลอดเวลา .
ต้นไม้ : ผมไม่สามารถให้อะไร . . . . . แค่อะไรเหลือเป็นรากต้นไม้ตายของฉัน .
" มานั่งกับข้าเถอะ "
คนพากย์ : สาวนั่งลงและต้นไม้คือ . . . . . . . ? และยิ้มทั้งน้ำตา
ครู : เด็กเธอตลก
นักเรียน 1 : มันตลกดีแต่ผมสงสารต้นไม้
นักเรียน 2 : ผมเห็นด้วยกับเพื่อน . .
อาจารย์ : คุณรู้สึกยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ?
นักเรียน 1 : ผมรู้สึกว่าต้นไม้ในครอบครัว เมื่อเราเป็นเด็ก เราชอบเล่นกับพ่อและแม่ เมื่อเราเติบโตขึ้น ลืมดูแลพ่อและแม่ และลืมกลับไปหาคุณ .
นักเรียน 2 : บางที เมื่อเราต้องการบางสิ่งบางอย่าง หรือเมื่อเรามีปัญหาไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พ่อและแม่จะให้เท่าที่คุณสามารถ หวังว่าเราจะมีความสุข .
อาจารย์ : มันเป็นความคิดที่ดี ฉันหวังว่าเมื่อพวกเขารู้ว่า พ่อแม่รักเรามาก เราจึงควรตอบแทนความรักพ่อแม่