OYSTER RESTORATION IN CHESAPEAKE BA

OYSTER RESTORATION IN CHESAPEAKE BAY
Background
Since the mid-1800s the Chesapeake Bay has been a major producer of oysters to an extended market reach- ing as far away as California and England. During the 56-year period after 1834 when the business of packing oysters for shipment to the interior was established in Baltimore, Maryland, the average annual harvest from the Bay was 7 million bushels per year, or 392 million bushels for the period. This massive yield from both the Maryland and Virginia portions of the Bay was al- most entirely the result of natural production, that is, there was little farming of oysters.
Sometime after the turn of the century, Mary- land’s oyster harvests dropped below that of Virginia. This change in comparative productivity may have re- sulted from several factors: development of widespread private leasing of Bay bottom grounds in Virginia while in Maryland public grounds remained the primary source of harvesting; growth of power dredging in Vir- ginia, which was highly restricted in Maryland; over- fishing of public beds in Maryland; and increasing de- struction of oyster reefs and their consequent smother- ing by siltation. In the early 1900s, Virginia became the largest producer of oysters in the Chesapeake Region and on the entire Atlantic seaboard.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คืนหอยในอ่าว CHESAPEAKEพื้นหลังตั้งแต่ที่กลางเพราะ อ่าว Chesapeake แล้วโปรดิวเซอร์หลักของหอยนางรมเพื่อการขยายตลาดถึง-ing ไกลถึงแคลิฟอร์เนียและประเทศอังกฤษ ในระหว่างระยะเวลา 56 ปีหลังจากเมื่อธุรกิจบรรจุภัณฑ์หอยนางรมสำหรับการจัดส่งให้ภายในก่อตั้งขึ้นในบัลติมอร์ แมริแลนด์ 1834 เก็บเกี่ยวประจำปีเฉลี่ยจากอ่าวถูก bushels 7 ล้านต่อปี หรือ bushels 392 ล้านสำหรับรอบระยะเวลา พิมพ์นี้ขนาดใหญ่จากแมริแลนด์และเวอร์จิเนียบางส่วนของอ่าวถูกอัล-มากที่สุดทั้งผลผลิตจากธรรมชาติ กล่าวคือ มีการทำฟาร์มหอยนางรมเล็กน้อยบางครั้งหลังจากเปิดของศตวรรษ แมรีแลนด์หอย harvests ลดลงด้านล่างของเวอร์จิเนีย เปลี่ยนแปลงผลผลิตเปรียบเทียบอาจมีการ re-sulted จากปัจจัยหลายประการ: พัฒนาแพร่หลายส่วนตัวเช่าเหตุล่างอ่าวในเวอร์จิเนียขณะในแมริแลนด์ เหตุผลสาธารณะยังคง หลักแหล่งเก็บเกี่ยว เจริญเติบโตของพลังงาน dredging ใน Vir-ginia ซึ่งมีข้อจำกัดมากในแมริแลนด์ การตกปลามากกว่าเตียงสาธารณะในแมริแลนด์ และเพิ่มเด-struction หอยปะการังและของทอดดับ-ing โดย siltation ในช่วงภาพกลาย เวอร์จิเนียกลายเป็น ผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของ ภูมิภาค Chesapeake และ seaboard.1 แอตแลนติกทั้งหอยนางรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หอยนางรมบูรณะ Chesapeake Bay
ประวัติความเป็นมานับตั้งแต่กลางปี ​​1800 Chesapeake Bay ได้รับการผลิตที่สำคัญของหอยนางรมที่จะขยายตลาด reach- ไอเอ็นจีไกลที่สุดเท่าที่แคลิฟอร์เนียและอังกฤษ
ในช่วงระยะเวลา 56 ปีหลังจากที่ 1834 เมื่อธุรกิจของการบรรจุหอยนางรมเพื่อส่งให้กับการตกแต่งภายในที่ถูกจัดตั้งขึ้นในบัลติมอร์, การเก็บเกี่ยวประจำปีเฉลี่ยจากอ่าวเป็น 7 ล้านบุชเชลต่อปีหรือ 392000000 บุชเชลในช่วงเวลา นี้ผลผลิตขนาดใหญ่ทั้งจากรัฐแมรี่แลนด์และบางส่วนของเวอร์จิเนียอัลเบย์เป็นส่วนใหญ่ทั้งผลของการผลิตตามธรรมชาติที่มีการเลี้ยงหอยนางรมของเล็ก ๆ น้อย ๆ .
บางครั้งหลังจากที่หันของศตวรรษที่ที่ดิน Mary- ของหอยนางรมเก็บเกี่ยวลดลงต่ำกว่าที่ เวอร์จิเนีย การเปลี่ยนแปลงในการผลิตเปรียบเทียบเรื่องนี้อาจจะแสดงผลที่อีกครั้งจากปัจจัยหลายประการ: การพัฒนาแบบลีสซิ่งส่วนตัวอย่างแพร่หลายของอ่าวบริเวณด้านล่างในเวอร์จิเนียแมรี่แลนด์ขณะที่อยู่ในบริเวณที่สาธารณะยังคงเป็นแหล่งที่มาหลักของการเก็บเกี่ยว การเจริญเติบโตของการใช้พลังงานในการขุดลอก Vir- ginia ซึ่งถูก จำกัด อย่างมากในรัฐแมรี่แลนด์; ประมงเกินเตียงของประชาชนในรัฐแมรี่แลนด์; และเพิ่ม de- โครงสร้างของแนวปะการังหอยนางรมและไอเอ็นจี smother- ของพวกเขาเป็นผลเนื่องมาจากการตกตะกอน ในช่วงต้นทศวรรษ 1900 เวอร์จิเนียกลายเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของหอยนางรมในเขตเชสและทั้งแอตแลนติก seaboard.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หอยนางรมในอ่าว

หลังฟื้นฟูอ่าวเชสสเชสสตั้งแต่กลาง - 1800 มีผู้ผลิตรายใหญ่ของหอยนางรมถึงตลาดขยายไอเอ็นจี ไกลถึงแคลิฟอร์เนีย และอังกฤษ ในช่วง 56 ปีหลังจาก 1834 เมื่อธุรกิจบรรจุหอยนางรมสำหรับการจัดส่งภายในก่อตั้งขึ้นในบัลติมอร์ , แมรี่แลนด์เฉลี่ยต่อปีเก็บเกี่ยวจากอ่าว 7 ล้านบุชเชล ต่อปี หรือ 392 ล้านบุชเชล สำหรับระยะเวลา นี้ผลผลิตขนาดใหญ่ทั้งจากรัฐแมรี่แลนด์และเวอร์จิเนียบางส่วนของอ่าวถูกอัล - มากที่สุดทั้งหมด ผลผลิต ธรรมชาติ นั่นคือ มีฟาร์มเล็ก ๆน้อย ๆของหอยนางรม
บางครั้งหลังจากที่หันของศตวรรษ , แมรี่ - หอยนางรมขายผลผลิตลดลงต่ำกว่าที่ของเวอร์จิเนียการเปลี่ยนแปลงนี้ในการเปรียบเทียบอาจจะ re - sulted จากหลายปัจจัย : การพัฒนาของการเช่าเอกชนอย่างกว้างขวางในบริเวณก้นอ่าวในเวอร์จิเนียในขณะที่ในรัฐแมรี่แลนด์ลานสาธารณะยังคงเป็นแหล่งหลักของการเก็บเกี่ยว ; การเจริญเติบโตของอำนาจขุดลอกใน vir - ginia ซึ่งมีจำกัดใน Maryland กว่า - ตกปลาของเตียงในรัฐ Marylandและเพิ่มการ de - struction ของแนวปะการังหอยนางรมและ consequent ข่มใจ - ไอเอ็นจีโดยตี้ . ในต้นตอ เวอร์จิเนียกลายเป็นผู้ผลิตที่ใหญ่ที่สุดของหอยนางรมในภูมิภาคเชสสและแอตแลนติกชายฝั่ง 1

ทั้งหมด