One dollar and eighty-seven cents.

One dollar and eighty-seven cents. That was all. And sixty cents of it was in pennies. Pennies saved one and two at a time by bulldozing the grocer and the vegetable man and the butcher until one's cheeks burned with the silent imputation of parsimony that such close dealing implied. Three times Della counted it. One dollar and eighty-seven cents. And the next day would be Christmas.

There was clearly nothing left to do but flop down on the shabby little couch and howl. So Della did it. Which instigates the moral reflection that life is made up of sobs, sniffles, and smiles, with sniffles predominating.

While the mistress of the home is gradually subsiding from the first stage to the second, take a look at the home. A furnished flat at $8 per week. It did not exactly beggar description, but it certainly had that word on the look-out for the mendicancy squad.

In the vestibule below was a letter-box into which no letter would go, and an electric button from which no mortal finger could coax a ring. Also appertaining thereunto was a card bearing the name "Mr. James Dillingham Young."

The "Dillingham" had been flung to the breeze during a former period of prosperity when its possessor was being paid $30 per week. Now, when the income was shrunk to $20, the letters of "Dillingham" looked blurred, as though they were thinking seriously of contracting to a modest and unassuming D. But whenever Mr. James Dillingham Young came home and reached his flat above he was called "Jim" and greatly hugged by Mrs. James Dillingham Young, already introduced to you as Della. Which is all very good.

Della finished her cry and attended to her cheeks with the powder rag. She stood by the window and looked out dully at a grey cat walking a grey fence in a grey backyard. To-morrow would be Christmas Day, and she had only $1.87 with which to buy Jim a present. She had been saving every penny she could for months, with this result. Twenty dollars a week doesn't go far. Expenses had been greater than she had calculated. They always are. Only $1.87 to buy a present for Jim. Her Jim. Many a happy hour she had spent planning for something nice for him. Something fine and rare and sterling - something just a little bit near to being worthy of the honour of being owned by Jim.

< 2 >
There was a pier-glass between the windows of the room. Perhaps you have seen a pier-glass in an $8 Bat. A very thin and very agile person may, by observing his reflection in a rapid sequence of longitudinal strips, obtain a fairly accurate conception of his looks. Della, being slender, had mastered the art.

Suddenly she whirled from the window and stood before the glass. Her eyes were shining brilliantly, but her face had lost its colour within twenty seconds. Rapidly she pulled down her hair and let it fall to its full length.

Now, there were two possessions of the James Dillingham Youngs in which they both took a mighty pride. One was Jim's gold watch that had been his father's and his grandfather's. The other was Della's hair. Had the Queen of Sheba lived in the flat across the airshaft, Della would have let her hair hang out of the window some day to dry just to depreciate Her Majesty's jewels and gifts. Had King Solomon been the janitor, with all his treasures piled up in the basement, Jim would have pulled out his watch every time he passed, just to see him pluck at his beard from envy.

So now Della's beautiful hair fell about her, rippling and shining like a cascade of brown waters. It reached below her knee and made itself almost a garment for her. And then she did it up again nervously and quickly. Once she faltered for a minute and stood still while a tear or two splashed on the worn red carpet.

On went her old brown jacket; on went her old brown hat. With a whirl of skirts and with the brilliant sparkle still in her eyes, she cluttered out of the door and down the stairs to the street.

Where she stopped the sign read: 'Mme Sofronie. Hair Goods of All Kinds.' One Eight up Della ran, and collected herself, panting. Madame, large, too white, chilly, hardly looked the 'Sofronie.'

"Will you buy my hair?" asked Della.

< 3 >
"I buy hair," said Madame. "Take yer hat off and let's have a sight at the looks of it."

Down rippled the brown cascade.

"Twenty dollars," said Madame, lifting the mass with a practised hand.

"Give it to me quick" said Della.

Oh, and the next two hours tripped by on rosy wings. Forget the hashed metaphor. She was ransacking the stores for Jim's present.

She found it at last. It surely had been made for Jim and no one else. There was no other like it in any of the stores, and she had turned all of them inside out. It was a platinum fob chain simple and chaste in design, properly proclaiming its value by substance alone and not by meretricious ornamentation - as all good things should do. It was even worthy of The Watch. As soon as she saw it she knew that it must be Jim's. It was like him. Quietness and value - the description applied to both. Twenty-one dollars they took from her for it, and she hurried home with the 78 cents. With that chain on his watch Jim might be properly anxious about the time in any company. Grand as the watch was, he sometimes looked at it on the sly on account of the old leather strap that he used in place of a chain.

When Della reached home her intoxication gave way a little to prudence and reason. She got out her curling irons and lighted the gas and went to work repairing the ravages made by generosity added to love. Which is always a tremendous task dear friends - a mammoth task.

Within forty minutes her head was covered with tiny, close-lying curls that made her look wonderfully like a truant schoolboy. She looked at her reflection in the mirror long, carefully, and critically.

"If Jim doesn't kill me," she said to herself, "before he takes a second look at me, he'll say I look like a Coney Island chorus girl. But what could I do - oh! what could I do with a dollar and eighty-seven cents?"

< 4 >
At 7 o'clock the coffee was made and the frying-pan was on the back of the stove hot and ready to cook the chops.

Jim was never late. Della doubled the fob chain in her hand and sat on the corner of the table near the door that he always entered. Then she heard his step on the stair away down on the first flight, and she turned white for just a moment. She had a habit of saying little silent prayers about the simplest everyday things, and now she whispered: "Please, God, make him think I am still pretty."

The door opened and Jim stepped in and closed it. He looked thin and very serious. Poor fellow, he was only twenty-two - and to be burdened with a family! He needed a new overcoat and he was with out gloves.

Jim stepped inside the door, as immovable as a setter at the scent of quail. His eyes were fixed upon Della, and there was an expression in them that she could not read, and it terrified her. It was not anger, nor surprise, nor disapproval, nor horror, nor any of the sentiments that she had been prepared for. He simply stared at her fixedly with that peculiar expression on his face.

Della wriggled off the table and went for him.

"Jim, darling," she cried, "don't look at me that way. I had my hair cut off and sold it because I couldn't have lived through Christmas without giving you a present. It'll grow out again - you won't mind, will you? I just had to do it. My hair grows awfully fast. Say 'Merry Christmas!' Jim, and let's be happy. You don't know what a nice-what a beautiful, nice gift I've got for you."

"You've cut off your hair?" asked Jim, laboriously, as if he had not arrived at that patent fact yet, even after the hardest mental labour.

"Cut it off and sold it," said Della. "Don't you like me just as well, anyhow? I'm me without my hair, ain't I?"

< 5 >
Jim looked about the room curiously.

"You say your hair is gone?" he said, with an air almost of idiocy.

"You needn't look for it," said Della. "It's sold, I tell you - sold and gone, too. It's Christmas Eve, boy. Be good to me, for it went for you. Maybe the hairs of my head were numbered," she went on with a sudden serious sweetness, "but nobody could ever count my love for you. Shall I put the chops on, Jim?"

Out of his trance Jim seemed quickly to wake. He enfolded his Della. For ten seconds let us regard with discreet scrutiny some inconsequential object in the other direction. Eight dollars a week or a million a year - what is the difference? A mathematician or a wit would give you the wrong answer. The magi brought valuable gifts, but that was not among them. This dark assertion will be illuminated later on.

Jim drew a package from his overcoat pocket and threw it upon the table.

"Don't make any mistake, Dell," he said, "about me. I don't think there's anything in the way of a haircut or a shave or a shampoo that could make me like my girl any less. But if you'll unwrap that package you may see why you had me going a while at first."

White fingers and nimble tore at the string and paper. And then an ecstatic scream of joy; and then, alas! a quick feminine change to hysterical tears and wails, necessitating the immediate employment of all the comforting powers of the lord of the flat.

For there lay The Combs - the set of combs, side and back, that Della had worshipped for long in a Broadway window. Beautiful combs, pure tortoise-shell, with jewelled rims - just the shade to wear in the beautiful vanished hair. They were expensive combs, she knew, and her heart had simply craved and yearned over them without the least hope of possession. And now, they were hers, but the tresses that should have adorned the coveted adornments were gone.

< 6 >
But she hugged them to her bosom, and at length she was able to look up wi

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งดอลลาร์ และเอ้เซเว่นเซนต์ ที่ได้ทั้งหมด และหกสิบเซนต์ของมันอยู่ใน pennies Pennies บันทึกหนึ่งและสองครั้ง โดย bulldozing ชำและมนุษย์ผัก และเขียงจนแก้มของเขียน ด้วย imputation เงียบของ parsimony เช่นปิดจัดการโดยนัย เดลลาสามครั้งนับว่า หนึ่งดอลลาร์ และเอ้เซเว่นเซนต์ และในวันถัดไปจะเป็นวันคริสต์มาส มีได้ชัดเจนไม่มีอะไรเหลือ แต่ชาติลงบนโซฟาน้อย shabby และ howl ดังนั้น เดลลาไม่ได้ ซึ่ง instigates สะท้อนคุณธรรมที่ชีวิตถูกสร้างขึ้น sobs, sniffles และรอย ยิ้ม มี sniffles predominating ในขณะที่เล็กในบ้านจะค่อย ๆ subsiding จากระยะแรกที่สอง มาดูที่บ้าน A ตกแต่งแบนที่ $8 ต่อสัปดาห์ มันไม่ได้ไม่ว่าขอทานคำอธิบาย แต่มันมีคำว่าบนออกดูสำหรับทีม mendicancy อย่างแน่นอน ใน vestibule ด้านล่างเป็นตัวอักษรเป็นกล่องที่จดหมายไม่ต้องไป และปุ่มแบบไฟฟ้าซึ่งนิ้วมือมนุษย์ไม่สามารถ coax แหวน Appertaining thereunto เป็นการ์ดที่ชื่อ "นาย James Dillingham ยัง" แบริ่ง "Dillingham" ได้แล้วส่วนใหญ่ไปสายลมช่วงเดิมของความเจริญรุ่งเรืองเมื่อ possessor ของถูกถูกจ่าย $30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้ถูก shrunk ให้ $20 ตัวอักษรของ "Dillingham" ดูมัว ว่าพวกเขาได้คิดอย่างจริงจังของการทำสัญญากับ D. เจียมเนื้อเจียมตัว และน่า แต่เมื่อนาย James Dillingham หนุ่มมาบ้าน และเดิน เขาแบนข้างบนเขาเรียกว่า "จิม" และ hugged โดยนาง James Dillingham Young แล้วแนะนำให้คุณเดลลาเป็นอย่างมาก ซึ่งเป็นอย่างดี เดลลาเสร็จเธอร้องไห้ และกับแก้มของเธอด้วยผ้าขี้ริ้วผง เธอยืนอยู่ที่หน้าต่าง และมองหา dully แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในบ้านสีเทา เพื่อเหล่าจะวันคริสต์มาส และเธอมีเพียง $1.87 ซึ่งซื้อจิมขวัญ เธอได้รับบันทึกทุกสตางค์ที่เธอสามารถเดือน ด้วยผลนี้ ดอลลาร์ 20 สัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายได้มากกว่าเธอมีคำนวณ พวกเขามักจะ เพียง $1.87 ซื้อขวัญสำหรับจิม จิมของเธอ หลายแบบมากเธอใช้เวลาวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา สิ่งที่ดี และหายาก และ สเตอร์ลิง - สิ่งเพียงเล็กน้อยใกล้เป็นเกียรติของการเป็นเจ้าของจิมน่า< 2 > ยังมีท่าเรือแก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพัก บางทีคุณได้เห็นท่าเรือแก้วในค้างคาวเป็น $8 ตัวบางมาก และคล่องตัวมากอาจ โดยการสังเกตของเขาสะท้อนในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบระยะยาว ได้รับแนวความคิดของเขามีลักษณะถูกต้องเป็นธรรม เดลลา ถูก สเลนเดอร์ได้เข้าใจศิลปะ ทันใดนั้นเธอ whirled จากหน้าต่าง และยืนอยู่ก่อนแก้ว ตาของเธอถูกมันเก่ง แต่ใบหน้าของเธอได้หายไปของสีภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอ และปล่อยให้มันตกอยู่ในความยาวเต็ม ตอนนี้ มีทรัพย์สินสองของ Youngs Dillingham James ที่ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่ คนดูทองของจิมที่ได้พ่อและปู่ของเขา อีกคนผมของเดลลา มีราชินีชีบาอยู่ในแบนที่ผ่านการ airshaft เดลลาจะมีให้ผมแขวนออกจากหน้าต่างได้บางวันแห้งเพียงเพื่อคิดค่าเสื่อมราคาของพระบรมรัตนากรและของขวัญ กษัตริย์โซโลมอนได้ janitor มีสมบัติเขาคั่งชั้นใต้ดิน จิมจะได้ดึงดูของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไป เพียงเพื่อดูเขาเด็ดที่เคราของเขาจาก envy ตอนนี้ ผมสวยของเดลลาตกนาง rippling และส่องแสงเช่นแก่งน้ำสีน้ำตาล ถึงใต้หัวเข่าของเธอ และทำเองเกือบภูษาสำหรับเธอ แล้ว เธอไม่ได้มันขึ้นอีกคน และรวดเร็ว เมื่อเธอพูดตะกุกตะกักในประเดี๋ยวเดียว และยืนในขณะที่น้ำตายังคง หรือสอง splashed บนพรมสีแดงสวมใส่ บนก็เสื้อของเธอสีน้ำตาลเก่า บนไปหมวกสีน้ำตาลเก่า วนของกระโปรง และประกายสดใสในดวงตาของเธอ เธอระเบียบ จากประตู และ ลงบันไดไปถนน ที่เธอหยุดหมายอ่าน: ' Mme Sofronie สินค้าผมทุกชนิด ' หนึ่งแปดอัพเดลลาวิ่ง และรวบรวมตัวเอง panting มาดาม ใหญ่ มากเกินไปขาว หนาว แทบไม่มอง 'Sofronie' "จะซื้อผม" ถามเดลลา< 3 > "ซื้อผม กล่าวว่า มาดาม "ถอดหมวก yer และลองได้เห็นลักษณะของมัน" ลง rippled ซ้อนสีน้ำตาล "ยี่สิบดอลลาร์ มาดาม ยกมวล ด้วยมือ practised กล่าว "ให้ผมด่วน" กล่าวว่า เดลลา โอ้ และถัดไปสองชั่วโมง tripped โดยบนปีกโรซี่ ลืมเทียบ hashed เธอถูก ransacking ร้านค้าสำหรับปัจจุบันจิม เธอพบมันในที่สุด มันย่อมมีการทำจิมและไม่มีใคร มีไม่อื่นเช่นในร้านค้าใด ๆ และเธอมีเปิดทั้งหมดภายในออก มันเป็นลูกโซ่ fob แพลทินัมอย่าง และต้องบริสุทธิ์ในการออกแบบ ถูกปิดค่า โดยสารเพียงอย่างเดียว และไม่ โอบ meretricious - เป็นสิ่งดีควรทำอย่างไร ก็ยังน่าดู ทันทีที่เธอเห็น เธอรู้ว่า มันต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความเงียบและค่า - คำอธิบายใช้ทั้ง เมืองทองธานีดอลลาร์พวกเขาเอาจากเธอมัน และเธอรีบหน้าแรกพร้อมเซ็นต์ 78 กับโซ่ที่เขาเฝ้า จิมอาจถูกต้องกังวลเกี่ยวกับเวลาในบริษัท แกรนด์เป็นนาฬิกา เขาบางครั้งมองมันใน sly ในบัญชีสายหนังเก่าที่เขาใช้ลูกโซ่ เมื่อเดลลาถึงบ้าน intoxication เธอให้ทางน้อยรอบคอบและเหตุผล เธอได้ออกเตารีดดัดผมของเธอ และไฟส่องสว่างก๊าซ และไปทำงานซ่อม ravages โดยเพิ่มความรักความเอื้ออาทร ซึ่งจะมีงานมากเพื่อนรัก - งานมหึมา ภายใน 110 หัวของเธอถูกปกคลุม ด้วยหยิกเล็ก ๆ โกหกปิดที่ทำเธอเยี่ยมยอดเหมือน truant schoolboy เธอมองที่เธอสะท้อนในกระจกยาว รอบคอบ และเหลือ "ถ้าจิมไม่ฆ่าฉัน เธอกล่าวว่า เพื่อตัวเอง "ก่อนที่เขาจะมองที่สองที่ฉัน เขาจะบอกว่า ฉันเหมือนสาวคอรัส Coney เกาะ แต่ว่าฉันสามารถ ทำ - โอ้ สามารถไรเป็นดอลลาร์และเซนต์เซเว่นเอ้"< 4 > ที่ 7 โมง ทำกาแฟ และจระเข้อยู่บนด้านหลังของเตาร้อน และพร้อมที่จะปรุงอาหารสับ จิมก็ไม่เคยสาย เดลลาสองเท่าโซ่ fob ในมือของเธอ และนั่งที่มุมของตารางใกล้ประตูที่จะป้อน เธอได้ยินเขาขั้นบนบันไดไปลงในเที่ยวบินแรก และเธอเปิดสีขาวเพียงครู่ เธอมีนิสัยพูดคำอธิษฐานเงียบน้อยเกี่ยวกับทุกสิ่งที่ง่ายที่สุด และตอนนี้ เธอกระซิบ: "กรุณา พระเจ้า ทำให้เขาคิดว่า ฉันยังสวย" เปิดประตู และก้าวในจิม และปิด เขาดูบาง และร้ายแรงมาก คนยากจน เป็นเพียงยี่สิบสอง - และจะเป็นภาระกับครอบครัว เขาจำเป็นต้องใช้ชุดเสื้อกันใหม่ และเขาก็มีออกมาถุงมือ จิมก้าวภายในประตู ทั่วไปที่ตัวเซ็ตที่กลิ่นของกระทา ตาของเขาก็คงตามเดลลา และมีนิพจน์ในนั้นที่เธอไม่อ่าน และมันหมดเธอ ไม่ โกรธ ไม่แปลก ใจ หรือความผิด หวัง หรือสยองขวัญ หรือใด ๆ รู้สึกที่เธอได้ถูกเตรียมไว้สำหรับการ เขาก็จ้องไปที่เธอ fixedly กับนิพจน์ที่แปลกหน้า Della wriggled off the table and went for him. "Jim, darling," she cried, "don't look at me that way. I had my hair cut off and sold it because I couldn't have lived through Christmas without giving you a present. It'll grow out again - you won't mind, will you? I just had to do it. My hair grows awfully fast. Say 'Merry Christmas!' Jim, and let's be happy. You don't know what a nice-what a beautiful, nice gift I've got for you." "You've cut off your hair?" asked Jim, laboriously, as if he had not arrived at that patent fact yet, even after the hardest mental labour. "Cut it off and sold it," said Della. "Don't you like me just as well, anyhow? I'm me without my hair, ain't I?"< 5 > Jim looked about the room curiously. "You say your hair is gone?" he said, with an air almost of idiocy. "You needn't look for it," said Della. "It's sold, I tell you - sold and gone, too. It's Christmas Eve, boy. Be good to me, for it went for you. Maybe the hairs of my head were numbered," she went on with a sudden serious sweetness, "but nobody could ever count my love for you. Shall I put the chops on, Jim?" Out of his trance Jim seemed quickly to wake. He enfolded his Della. For ten seconds let us regard with discreet scrutiny some inconsequential object in the other direction. Eight dollars a week or a million a year - what is the difference? A mathematician or a wit would give you the wrong answer. The magi brought valuable gifts, but that was not among them. This dark assertion will be illuminated later on. Jim drew a package from his overcoat pocket and threw it upon the table. "Don't make any mistake, Dell," he said, "about me. I don't think there's anything in the way of a haircut or a shave or a shampoo that could make me like my girl any less. But if you'll unwrap that package you may see why you had me going a while at first." White fingers and nimble tore at the string and paper. And then an ecstatic scream of joy; and then, alas! a quick feminine change to hysterical tears and wails, necessitating the immediate employment of all the comforting powers of the lord of the flat. For there lay The Combs - the set of combs, side and back, that Della had worshipped for long in a Broadway window. Beautiful combs, pure tortoise-shell, with jewelled rims - just the shade to wear in the beautiful vanished hair. They were expensive combs, she knew, and her heart had simply craved and yearned over them without the least hope of possession. And now, they were hers, but the tresses that should have adorned the coveted adornments were gone.< 6 > But she hugged them to her bosom, and at length she was able to look up wi

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซ็นต์ นั่นคือทั้งหมดที่ หกสิบเซ็นต์ของมันอยู่ในเพนนี เพนนีบันทึกหนึ่งและสองในเวลาโดย bulldozing ขายของชำและมนุษย์ผักและเนื้อจนแก้มของคนที่ถูกเผาด้วยการใส่ร้ายเงียบประหยัดที่ใกล้ชิดเช่นการจัดการโดยนัย สามครั้ง Della นับว่าเป็น หนึ่งดอลลาร์และ 87 เซ็นต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสมาสต์. มีอย่างชัดเจนอะไรเหลือที่จะทำ แต่ล้มเหลวลงบนที่นอนเล็ก ๆ น้อย ๆ โทรมและเห่าหอน ดังนั้น Della ไม่ได้ ซึ่ง instigates สะท้อนศีลธรรมว่าชีวิตถูกสร้างขึ้นจากสะอื้นจามและรอยยิ้มที่มี sniffles ประกอบ. ในขณะที่นายหญิงของบ้านจะค่อยๆทรุดจากขั้นตอนแรกที่สองให้ดูที่บ้าน ตกแต่งแบนที่ $ 8 ต่อสัปดาห์ มันไม่ได้ว่าคำอธิบายขอทาน แต่แน่นอนมีคำในลักษณะออกสำหรับทีม mendicancy ว่า. ในห้องโถงด้านล่างเป็นตัวอักษรกล่องเป็นที่จดหมายจะไม่ไปและปุ่มไฟฟ้าจากการที่ไม่มีลายนิ้วมือมนุษย์สามารถเกลี้ยกล่อม แหวน. นอกจากนี้ appertaining ทรงเป็นบัตรแบกชื่อ "นายเจมส์ Dillingham หนุ่ม." "การ Dillingham" ได้ถูกโยนไปสายลมในช่วงระยะเวลาของความเจริญรุ่งเรืองในอดีตเมื่อผู้ครอบครองที่ถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้เมื่อได้รับรายได้หดตัวถึง $ 20 ตัวอักษรของ "Dillingham" มองเบลอราวกับว่าพวกเขามีความคิดอย่างจริงจังของการทำสัญญาที่จะเจียมเนื้อเจียมตัวและถ่อมตัวดี แต่เมื่อใดก็ตามที่นายเจมส์ Dillingham หนุ่มมาที่บ้านและมาถึงดังกล่าวข้างต้นแฟลตที่เขาเป็น ที่เรียกว่า "จิม" และกอดอย่างมากโดยนางเจมส์ Dillingham หนุ่มแนะนำแล้วให้คุณเป็นเดลลา ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก. Della เสร็จเธอร้องไห้และเข้าเรียนที่แก้มของเธอกับเศษผง เธอยืนอยู่ที่หน้าต่างและมองออกไปนอกไม่เป็นเรื่องที่แมวสีเทาเดินรั้วสีเทาในสนามหลังบ้านสีเทา พรุ่งนี้จะเป็นวันคริสต์มาสและเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิมปัจจุบัน เธอได้รับการบันทึกเงินทุกที่เธอสามารถทำได้สำหรับเดือนที่มีผลนี้ ยี่สิบดอลลาร์ต่อสัปดาห์ไม่ได้ไปไกล ค่าใช้จ่ายที่ได้รับมากขึ้นเกินกว่าที่เธอคำนวณ พวกเขามักจะมี เพียง $ 1.87 ที่จะซื้อของขวัญสำหรับจิม เธอจิม หลายชั่วโมงแห่งความสุขที่เธอได้ใช้เวลาวางแผนสำหรับสิ่งที่ดีสำหรับเขา บางสิ่งบางอย่างที่ดีและหายากและสเตอร์ลิง -. เพียงสิ่งเล็กน้อยใกล้ที่จะเป็นสมควรได้รับเกียรติของการเป็นเจ้าของโดยจิม<2> มีท่าเรือแก้วระหว่างหน้าต่างของห้องพักที่เป็น บางทีคุณอาจจะได้เห็นการท่าเรือแก้วใน 8 $ ค้างคาว คนบางมากและเปรียวมากอาจโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบยาวได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของรูปลักษณ์ของเขา เดลลาเป็นเรียวได้เข้าใจศิลปะ. ทันใดนั้นเธอหมุนจากหน้าต่างมายืนอยู่หน้ากระจก ดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเรืองรอง แต่ใบหน้าของเธอได้สูญเสียสีของมันภายในยี่สิบวินาที อย่างรวดเร็วเธอดึงลงผมของเธอและปล่อยให้มันตกอยู่กับความยาวเต็มรูปแบบ. ตอนนี้มีสองดินแดนของเจมส์ Dillingham Youngs ที่พวกเขาทั้งสองเอาอันยิ่งใหญ่ความภาคภูมิใจ หนึ่งคือนาฬิกาทองของจิมที่ได้รับของพ่อและปู่ของเขา อีกคนหนึ่งคือผม Della ของ มีสมเด็จพระราชินีแห่งเชบาอาศัยอยู่ในแนวราบ airshaft ที่เดลลาได้จะช่วยให้ผมของเธอออกไปเที่ยวของหน้าต่างบางวันให้แห้งเพียงเพื่อลดอัญมณีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและของขวัญ ได้กษัตริย์ซาโลมอนรับการภารโรงที่มีสมบัติทั้งหมดของเขาซ้อนขึ้นในชั้นใต้ดินที่จิมจะมีการดึงออกมาจากนาฬิกาของเขาทุกครั้งที่เขาผ่านไปเพียงเพื่อดูเขากล้าหาญที่เคราของเขาจากความอิจฉา. ดังนั้นตอนนี้ผมสวย Della ลดลงเกี่ยวกับเธอ rippling และส่องแสงเหมือนน้ำตกของน้ำทะเลสีน้ำตาล ถึงใต้เข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบตัดเย็บเสื้อผ้าสำหรับเธอ และแล้วเธอก็ทำมันขึ้นมาอีกครั้งประหม่าและรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุดนาทีและยังคงยืนอยู่ในขณะที่การฉีกขาดหรือสองสาดบนพรมแดงที่สวมใส่. ในแจ็คเก็ตสีน้ำตาลไปเก่าของเธอ; ไปบนหมวกสีน้ำตาลเก่าของเธอ ด้วยการวนของกระโปรงและมีประกายสดใสยังคงอยู่ในดวงตาของเธอเธอรกออกมาจากประตูและลงบันไดไปที่ถนน. ที่ไหนเธอหยุดเครื่องหมายอ่าน: Mme Sofronie สินค้าของผมทุกชนิด. หนึ่งแปดขึ้น Della วิ่งและเก็บรวบรวมตัวเองหอบ มาดามขนาดใหญ่สีขาวเกินไปที่อากาศหนาวเย็นแทบจะไม่มอง 'Sofronie. "คุณจะซื้อผม?" ถาม Della. <3> "ผมซื้อผม" มาดามกล่าวว่า "เอาหมวกกะออกและปล่อยให้มีสายตาที่รูปลักษณ์ของมัน." ลงเป็นระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล. "ยี่สิบดอลลาร์" กล่าวว่ามาดามยกมวลด้วยมือปฏิบัติ. "ให้มันมาให้ฉันอย่างรวดเร็ว" เดลลากล่าวว่า. โอ้ และอีกสองชั่วโมงสะดุดบนปีกเป็นสีดอกกุหลาบ ลืมอุปมาถก เธอได้รับการ ransacking ร้านค้าสำหรับปัจจุบันของจิม. เธอพบว่ามันในที่สุด มันก็ถูกสร้างขึ้นสำหรับจิมและไม่มีใคร ไม่มีอื่น ๆ เช่นมันอยู่ในใด ๆ ของร้านค้าและเธอได้หันทั้งหมดของพวกเขาภายในออก มันเป็นห่วงโซ่โกงทองคำบริสุทธิ์และเรียบง่ายในการออกแบบอย่างถูกต้องประกาศความคุ้มค่าโดยสารเพียงอย่างเดียวและไม่ได้โดยการตกแต่งโข่ง - เป็นสิ่งที่ดีที่ควรทำ มันก็ยิ่งคุ้มค่าของนาฬิกา ทันทีที่เธอเห็นมันเธอรู้ว่ามันจะต้องเป็นของจิม มันเป็นเหมือนเขา ความเงียบสงบและความคุ้มค่า - คำอธิบายที่ใช้กับทั้งสอง ดอลลาร์ยี่สิบหนึ่งที่พวกเขาเอามาจากเธอมันและเธอรีบบ้านกับ 78 เซ็นต์ ด้วยห่วงโซ่ในนาฬิกาของเขาจิมที่อาจจะต้องกังวลเกี่ยวกับเวลาใน บริษัท ใด ๆ แกรนด์เป็นนาฬิกาเป็นบางครั้งเขามองมันที่กลับกลอกในบัญชีของสายหนังเก่าที่เขาใช้ในสถานที่ของห่วงโซ่. เมื่อ Della ถึงบ้านของเธอทำให้มึนเมาวิธีเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อความรอบคอบและเหตุผล เธอได้ออกจากเตารีดดัดผมของเธอและได้ลงก๊าซและไปทำงานซ่อมแซมความเสียหายที่เกิดขึ้นจากความเอื้ออาทรเพิ่มที่จะรัก ซึ่งมักจะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่เพื่อนรัก - งานช้าง. ภายในสี่สิบนาทีหัวของเธอถูกปกคลุมด้วยเล็ก ๆ หยิกใกล้โกหกที่ทำให้เธอดูน่าพิศวงเหมือนเด็กนักเรียนเหลวไหล เธอมองที่เธอสะท้อนในกระจกยาวอย่างระมัดระวังและวิกฤต. "ถ้าจิมไม่ได้ฆ่าฉัน" เธอกล่าวกับตัวเอง "ก่อนที่เขาจะมีลักษณะที่สองที่ผมเขาจะบอกว่าฉันมีลักษณะเหมือนเกาะโคนีย์ นักร้องสาว แต่สิ่งที่ฉันจะทำ -. โอ้สิ่งที่ฉันสามารถทำอะไรกับเงินดอลลาร์และ 87 เซ็นต์ "!? <4> ที่ 07:00 เครื่องชงกาแฟที่ถูกสร้างขึ้นและทอดกระทะอยู่บนด้านหลังของเตาร้อน และพร้อมที่จะปรุงอาหารสับ. จิมไม่สาย Della สองเท่าโซ่โกงในมือของเธอและนั่งอยู่บนมุมของตารางอยู่ใกล้ประตูที่เขาเข้ามาเสมอ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงของเขาในขั้นตอนบันไดไปลงบนเที่ยวบินแรกและเธอกลายเป็นสีขาวเพื่อรอสักครู่ เธอมีนิสัยของการสวดมนต์เงียบพูดเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับสิ่งที่ง่ายในชีวิตประจำวันและตอนนี้เธอกระซิบ: ". โปรดพระเจ้าทำให้เขาคิดว่าฉันยังคงสวย" ประตูเปิดและจิมก้าวเข้ามาและปิดมัน เขามองบางและที่ร้ายแรงมาก เพื่อนที่ไม่ดีเขาเป็นเพียงยี่สิบสอง - และที่จะเป็นภาระกับครอบครัว! เขาจำเป็นต้องมีเสื้อใหม่และเขาอยู่กับถุงมือออก. จิมก้าวภายในประตูที่เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่เป็นหมาที่กลิ่นหอมของนกกระทา ดวงตาของเขาได้รับการแก้ไขเมื่อเดลลาและมีการแสดงออกในพวกเขาที่เธอไม่สามารถอ่านและมันกลัวของเธอ มันไม่ได้โกรธและไม่แปลกใจหรือไม่พอใจหรือสยองขวัญหรือใด ๆ ของความรู้สึกที่เธอได้รับการจัดเตรียมไว้สำหรับ เขาก็จ้องมองมาที่เธอเพ่งกับว่าการแสดงออกเฉพาะบนใบหน้าของเขา. Della wriggled ออกจากตารางและไปสำหรับเขา. "จิมที่รัก" เธอร้องไห้ "ไม่ได้ดูที่วิธีการที่ฉัน. ฉันได้ผมตัดออกและ ขายมันเพราะผมไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องผ่านคริสมาสต์ให้คุณในปัจจุบันมันจะงอกออกมาอีกครั้ง -. คุณจะไม่คิดจะคุณฉันเพิ่งมีการทำผมของฉันเติบโตอย่างรวดเร็วสุด ๆ บอกว่า 'สุขสันต์วันคริสต์มาส.. ! ' จิมและขอให้มีความสุข. คุณไม่ทราบว่าสิ่งที่ดีสิ่งที่สวยงามของขวัญที่ดีฉันมีให้คุณ. "" คุณได้ตัดเส้นผมของคุณ? " ถามจิมหนักเช่นถ้าเขาไม่ได้มาถึงความเป็นจริงที่ยังสิทธิบัตรแม้หลังจากที่แรงงานจิตที่ยากที่สุด. "ตัดออกและขายมัน" เดลลากล่าวว่า "คุณไม่ชอบผมก็เช่นกัน แต่อย่างใด? ฉันฉันโดยไม่มีผมไม่ได้เป็นฉัน?" <5> จิมมองเกี่ยวกับห้องพักอยากรู้อยากเห็น. "คุณบอกว่าผมของคุณจะหายไป?" เขากล่าวว่ามีอากาศเกือบโง่เขลา. "คุณไม่จำเป็นต้องมองหามัน" เดลลากล่าวว่า "มันขายผมบอกคุณ -... ขายและหายไปมากเกินไปมันเป็นวันคริสต์มาสอีฟเด็กจะดีกับฉันเพราะมันไปคุณอาจจะขนของหัวของฉันถูกเลข" เธอเดินไปด้วยความหวานที่รุนแรงฉับพลัน "แต่ไม่มีใครเคยได้นับความรักของฉันสำหรับคุณ. ฉันจะใส่สับในจิม" ออกจากภวังค์ของเขาจิมได้อย่างรวดเร็วดูเหมือนจะตื่น เขา enfolded Della ของเขา สำหรับสิบวินาทีให้เราเห็นว่ามีการตรวจสอบข้อเท็จจริงรอบคอบวัตถุบางอย่างไม่สมเหตุผลในทิศทางอื่น ๆ แปดดอลลาร์ต่อสัปดาห์หรือล้านปี - สิ่งที่เป็นความแตกต่าง? นักคณิตศาสตร์หรือปัญญาจะให้คำตอบที่ผิด จอมเวทนำของขวัญที่มีคุณค่า แต่ที่ไม่ได้ในหมู่พวกเขา นี้ยืนยันมืดจะสว่างในภายหลัง. จิมดึงแพคเกจจากกระเป๋าเสื้อคลุมของเขาและโยนมันบนโต๊ะ. "อย่าทำผิดพลาดใด ๆ , Dell," เขากล่าวว่า "เกี่ยวกับฉัน. ฉันไม่คิดว่ามีอะไรใน วิธีการตัดผมหรือโกนหนวดหรือแชมพูที่จะทำให้ฉันเหมือนสาวของฉันน้อย ๆ . แต่ถ้าคุณจะแกะแพคเกจที่คุณอาจจะเห็นว่าทำไมคุณจะมีฉันในขณะที่ในตอนแรก. "นิ้วสีขาวและว่องไวฉีกที่สตริงและกระดาษ แล้วกรีดร้องของความสุขความชื่นบาน แล้วอนิจจา! การเปลี่ยนแปลงของผู้หญิงอย่างรวดเร็วไปน้ำตาตีโพยตีพายและร้องไห้ทั้งนี้การจ้างงานได้ทันทีทุกอำนาจปลอบโยนของเจ้านายของแบน. เพราะมีวางหวี - ชุดหวีด้านและด้านหลังที่เดลลาได้บูชาเป็นเวลานานในบรอดเวย์ หน้าต่าง หวีที่สวยงามบริสุทธิ์เต่าเปลือกมีขอบประดับด้วยเพชรพลอย - เพียงแค่สีที่จะสวมใส่ในผมหายที่สวยงาม พวกเขามีราคาแพงหวีเธอรู้และหัวใจของเธอได้โหยหาเพียงและปรารถนาเหนือพวกเขาโดยไม่ต้องหวังว่าอย่างน้อยในการครอบครอง และตอนนี้พวกเขาเธอ แต่ปอยผมที่ควรจะมีการประดับตกแต่งโลภก็หายไป. <6> แต่เธอกอดพวกเขาไปที่อกของเธอและที่มีความยาวเธอก็สามารถที่จะมองขึ้นไร้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งดอลลาร์ และ 87 เซนต์ นั่นคือทั้งหมด หกสิบเซนต์มันอยู่ในเหรียญ เหรียญปลอดภัยหนึ่งและสองที่ เวลา โดย bulldozing คนขายของชำและผักและเนื้อจนเป็นแก้มเผากับใส่ความเงียบของตระหนี่เช่นปิดการซื้อขายโดยนัย สามครั้ง เดลลา นับมัน หนึ่งดอลลาร์ และ 87 เซนต์ และในวันถัดไปจะเป็นคริสต์มาส

มีชัดเจน ไม่มีอะไรให้ทำแล้วล้มลงบนที่นอนโทรมเล็กน้อย และเสียงหอน ดังนั้น เดลล่าทำ ซึ่ง instigates การสะท้อนชีวิตทางศีลธรรมที่ถูกสร้างขึ้นจากการร่ำไห้สะอึกสะอื้น สะอื้น และรอยยิ้ม กับ predominating จัง

ส่วนคุณผู้หญิงของบ้านจะค่อย ๆ ลดลงจากเวทีแรก ที่สอง ไปดูที่บ้าน ตกแต่งแฟลตที่ 8 $ ต่อสัปดาห์มันไม่เหมือนขอทานคําอธิบาย แต่มันก็มีคำนี้ในลักษณะออกสำหรับคนขอทานทีม

ในด้นล่างคือ กล่องจดหมายเข้า จดหมายที่ไม่ต้องไป และปุ่มไฟฟ้า ซึ่งไม่มีมนุษย์นิ้วสามารถเกลี้ยกล่อมให้แหวน ยัง appertaining ทรงมีการ์ดชื่อ " แบริ่ง เจมส์ ดิลลิงแฮมยอง "

" ดิลลิงแฮม " ถูกเหวี่ยงให้สายลมในช่วงเวลาอดีตของความเจริญรุ่งเรืองเมื่อผู้ครอบครองถูกจ่าย $ 30 ต่อสัปดาห์ ตอนนี้ เมื่อรายได้หดไป $ 20 , ตัวอักษรของ " ดิลลิงแฮม " ดูเบลอ ราวกับว่าพวกเขากำลังคิดอย่างจริงจังของสัญญาที่จะเจียมเนื้อเจียมตัวและนอบน้อมดี แต่เมื่อใดก็ตามที่คุณเจมส์ ดิลลิงแฮมยองกลับถึงแฟลตข้างบนเขาถูกเรียกว่า " จิม " และยิ่งกอดคุณนายเจมส์ ดิลลิงแฮมยอง แล้ว แนะนำให้คุณเป็นเดลลา . ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก . . . . . .

เดลลา เสร็จแล้วเธอร้องไห้และเข้าร่วมกับเธอ แก้มกับแป้ง ผ้าขี้ริ้ว เธอยืนอยู่ริมหน้าต่าง มองออกไปที่แมวสีเทาเดินเร็วในสนามหลังบ้านรั้วสีเทาสีเทา พรุ่งนี้ก็วันคริสต์มาสเธอมีเพียง $ 1.87 ที่จะซื้อจิม ขวัญ เธอได้รับการบันทึกทุกเพนนี เธออาจเป็นเดือนที่มีผลนี้ ยี่สิบดอลลาร์สัปดาห์ไม่ไปไกล ค่าใช้จ่ายมีมากขึ้นกว่าที่เธอเคยคำนวณไว้ พวกเขาเป็นอย่างนั้นเสมอ เพียง $ 1.87 เพื่อซื้อของขวัญให้จิม นางจิม หลายชั่วโมงของความสุขที่เธอได้ใช้เวลาวางแผนทำอะไรดีๆ ให้เขาสิ่งที่ดีและหายาก - - อะไรนิดหน่อย ใกล้จะคู่ควรกับเกียรติของการเป็นเจ้าของโดยจิม

< 2 >
มีท่าเรือกระจกระหว่างหน้าต่างของห้อง บางทีคุณอาจจะได้เห็น สะพานแก้ว ใน 8 เหรียญค้างคาว เป็นคนผอมและว่องไวมากคนอาจจะโดยการสังเกตการสะท้อนของเขาในลำดับอย่างรวดเร็วของแถบตามยาว ได้รับความคิดที่ถูกต้องเป็นธรรมของหน้าตาเดลลาถูกเรียวมีมาสเตอร์ศิลปะ

อยู่ๆเธอก็ Whirled จากหน้าต่างและยืนอยู่หน้ากระจก ตาของเธอส่องประกายเรืองรอง แต่ใบหน้าเธอได้สูญเสียสีภายใน 20 วินาที อย่างรวดเร็ว เธอดึงลง ผมของเธอและปล่อยให้มันตกไปเต็มความยาวของมัน

ตอนนี้ มี สอง ข้าวของของเจมส์ ดิลลิงแฮม ( ซึ่งพวกเขาทั้งสองเอาความภาคภูมิใจอันยิ่งใหญ่หนึ่งคือจิมนาฬิกาเรือนทองที่ถูกพ่อและปู่ของเขา อื่น ๆคือ เดลลา ของเส้นผม มีราชินีแห่งชีบา อาศัยอยู่ในแฟลตผ่าน airshaft เดลลา , จะปล่อยผมของเธอออกไปนอกหน้าต่างซักวันให้แห้งก็เสื่อม พลอย พระมเหสีและของขวัญ มีกษัตริย์ซาโลมอนเป็นภารโรงด้วยสมบัติทั้งหมดของเขาที่ถูกทับถมในดินจิมจะได้ดึงออกมาดูเขาทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน แค่เห็นเขาดึงเคราของเขาจากอิจฉา

ตอนนี้ เดลลา สวยงาม ผมตกลงกับเธอ rippling และส่องแสงเหมือนน้ำตกน้ำสีน้ำตาล มันถึงด้านล่างหัวเข่าของเธอและทำให้ตัวเองเกือบจะเป็นเสื้อผ้าให้เธอ แล้วเธอทำมันขึ้นมาอีกครั้งอย่างหงุดหงิด และรวดเร็วเมื่อเธอสะดุดสำหรับนาทีและยืนนิ่งในขณะที่น้ำตาหรือสองกระเด็นใส่พรมสีแดง

ไว้ไปเสื้อสีน้ำตาลแก่เธอ เมื่อเธอเดินหมวกสีน้ำตาลแก่ กับการหมุนของกระโปรงและด้วยความสดใสแวววาวอยู่ในดวงตา เธอไม่ออกจากประตูลงบันไดไปยังถนน

ที่เธอหยุดสัญญาณที่อ่าน : ' sofronie Mme . ผมสินค้าทุกชนิด หนึ่งแปดขึ้น เดลลา รันและเก็บเอง . . . มาดาม , ขนาดใหญ่ , ขาว , ด้วยเย็นแทบจะมอง sofronie ' '

" คุณจะซื้อผมของฉัน " ถาม เดลลา

< 3 >
" ผมซื้อผมกล่าวว่า " มาดาม " เอาหมวกออก และให้เจ้ามีสายตาที่ดูแล้ว "

ลงระลอกคลื่นน้ำตกสีน้ำตาล

" ดอลล่าร์ " มาดาม ยกมวลด้วยฝึกมือ

" เอามาเร็ว " บอกว่า เดลลา

อ้อ