I was now in my twenty—seventh year

I was now in my twenty—seventh year on the island，and I did not want to be there for another year. We worked hard to get the corn in，and to make a lot of bread. We had dried fruit and salted meat，and big pots to keep water in. One evening Friday went out to look for a turtle for meat and eggs. But in less than an hour he was back，and he looked very afraid.

‘Master！Master！’he cried. ‘There's a great ship near the island，and men are coming to the shore in a boat！’

I jumped up and ran with him down to the shore. To my great surprise，I saw that it was an English ship！But why was it here？English ships never came this way. Perhaps they were pirates！‘Don't let them see you，Friday！’I called. ‘We'll hide in the trees and watch. ’

There were eleven men in the boat，but three of them were prisoners. Their arms were tied with rope，but their legs were free and they could walk. The other sailors pushed the three prisoners up the beach，laughing and shouting and hitting them. Then some of them sat down on the sand and began to drink. Others walked away to look at the island，and two men stayed to watch the boat. The three prisoners walked slowly a-long the beach and sat dowm under a tree，not far from us. They looked very unhappy.

Very quietly，I came up behind them through the trees，and called out to them in English.

‘Don't be afraid，’I said. ‘I'm an Englishman. Perhaps I can help you. ’

The three men turned and looked at me. They did not an-swer at once；they were too surprised. Perhaps they thought I was a wild man myself，in my strange home—made clothes of animals’skins，and with my long hair and beard. Then the old－est man spoke.

‘I am the captain of that ship，’he said，‘and these two men are my first and second officers. Last night there was a mutiny，and the seamen took the ship from me. Now they’re going to leave the three of us here，to die on this island. ’

‘De these mutineers have guns？’

‘Only two，’he answered，‘and they’ve left those on the boat. ’

‘All righ，’I said. ‘We'll fight them，but if we get your ship back for you，you must take me back to England. ’

The captain agreed immediately and thanked me very warm－ly for my help. Friday ran back to my house to get all the guns，and the captain and I made a plan.

The first part was easy because the seamen were not ready for a fight. We shot the two men at the boat，and the captain shot another man. This man，Tom Smith，was the worst of them all and he began the mutiny on the ship. Then the cap-tain talked to the other five men，and they agreed to help him. They did not really want to be mutineers，but they were afraid of Tom Smith.

‘Now，’I said to the captain，‘we must get back your ship. How many men are on it？’

‘Twenty－six，’the captain replied，‘and they will fight hard because they won't want to go home. It is death for all muti-neers in England. But not all the men are bad. I'm sure that some of them will help me. ’

Just then we saw another boat，which was coming from the ship to the shore. There were ten men in it，and they all had guns. We ran into the trees and waited.

It was a long hard fight，but by now it was dark and this helped us very much. We ran here and there in the trees，call-ing and shouting. The seamen could not see us and did not know how many men they were fighting. In the end the first officer shouted to them：

‘Put down your guns and stop fightng！The captain has fifty island people to help him. We can kill you all！’

So the seamen stopped fighting and we took their guns. Three of the men agreed to come back to the captain，and we put the others in my cave. Friday and I stayed to watch the prisoners，while the captain and his men went back to fight for the ship.

All night we listened to the sound of guns and shouting，but in the morning，when the sun came up，the captain was master of his ship again. I went down to the shore to meet him.

‘My dear friend，’he cried，‘There's your ship！I'll take you to the ends of the world in it！’

I put my arms round him，and we laughed and cried together. How happy I was to leave the ialand！

My good friend Friday came with me，of course，but we left the mutineers on the island. We decided not to kill them；they could begin a new life on the island. I showed them my three houses，my cornfields and my goats，and all my tools. Their life would he easy because of all my hard work for so many years.

And so，on the nineteenth of December 1689-after twen-ty-seven years，two months and nineteen days-I said good-bye to my island and sailed home to England.

 

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอนนี้ผมอยู่ในยี่สิบของฉัน — island，and ที่ฉันไม่ได้ต้องการจะมีปีอื่นเจ็ดปี เราทำงานหนักรับ in，and ข้าวโพดจะทำให้จำนวนมากของขนมปัง เรามีผลไม้อบแห้ง และเค็ม meat，and หม้อขนาดใหญ่เพื่อให้น้ำใน หนึ่งค่ำวันศุกร์ไปหาเต่าเนื้อและไข่ แต่ในน้อยกว่าหนึ่งชั่วโมง เขา back，and เขาดูกลัวมาก'Master！Master！' ที่เขาร้อง 'มีเรือดีใกล้ island，and ผู้ชายมาฝั่งในการ boat！'ไปขึ้น และวิ่งลงไปที่ชายฝั่งกับเขา การเห็น surprise，I ดีฉันว่า มันเป็น ship！But เป็นภาษาอังกฤษทำไมถูกมัน here？English เรือไม่มาทางนี้ บางทีพวก pirates！ 'ดอนไม่ให้พวกเขาเห็น you，Friday！' ฉันเรียก ' เราจะซ่อนในต้นไม้และนาฬิกา ’มี 11 คนใน boat，but สามของพวกเขาถูกนักโทษ แผ่นดินของพวกเขาถูกผูกกับ rope，but ที่ขาของพวกเขาได้ฟรี และพวกเขาสามารถเดิน ชาวเรืออื่น ๆ ผลักดันนักโทษสาม beach，laughing และตะโกน และกดปุ่มพวกเขา บางส่วนของพวกเขานั่งลงบนทราย แล้วเริ่มดื่ม คนอื่นเดินไปดู island，and ชายสองคนอยู่ดูเรือ นักโทษสามเดินช้าได้ยาวชายหาด และนั่ง dowm ภายใต้ tree，not จากเรา พวกเขามองไม่มีความสุขมากQuietly，I มากมาอัพเบื้องหลังผ่าน trees，and ที่เรียกว่าออกไปในอังกฤษ'ไม่ afraid，' ผมพูด ' ฉันเป็นชาว บางทีฉันสามารถช่วยคุณ ’คนสามเปิด และมองฉัน พวกเขาได้ไม่อัน-swer ที่ once；they ปลิวไป บางทีพวกเขาคิดว่า ผม myself，in ชายป่าบ้านของฉันแปลก — ทำเสื้อผ้าของ skins，and ของสัตว์มีเคราและผมยาวของฉัน แล้ว old－est คนพูด' ฉันกัปตันของ ship， ว่า 'เขา said，' และทั้งสองคนมีเจ้าของฉัน และสองนั้น เมื่อคืนมี mutiny，and ชาวเรือใช้เวลาจากการ ตอนนี้ พวกเขากำลังจะปล่อยสามเรา here，to ตายบนเกาะนี้ ’' เดอ mutineers เหล่านี้มีราคา guns？'' เดียว 'เขา answered，' two， และพวกเขาได้จากบนเรือ ’'ทั้งหมด righ，' ผมพูด ' เราจะต่อสู้กับ them，but ถ้าเราได้รับการจัดส่งกลับสำหรับ you，you ต้องพาฉันกลับไปอังกฤษ ’กัปตันตกลงทันที และขอบคุณ warm－ly มากสำหรับความช่วยเหลือของฉันฉัน วันศุกร์วิ่งกลับไปบ้านจะได้รับทั้งหมด guns，and กัปตัน และทำแผนส่วนแรกเป็นเรื่องง่าย เพราะชาวไม่พร้อมสำหรับการต่อสู้ เรายิงคนสองที่ boat，and กัปตันยิงคนอื่น นี้ man，Tom Smith，was ร้ายของพวกเขาทั้งหมดและเขาเริ่ม mutiny บนเรือ แล้ว หมวก-tain พูดคุยกับ men，and 5 อื่น ๆ ที่พวกเขาตกลงที่จะช่วยเขา พวกเขาก็ไม่อยากจะ mutineers，but ที่พวกเขากลัวของ Tom Smith' Now， 'ผมพูดกับ captain， 'เราต้องกลับของคุณ จำนวนคนที่อยู่ใน it？'' Twenty－six， 'replied， กัปตัน' และพวกเขาจะต่อสู้อย่างหนัก เพราะเขาไม่อยากกลับบ้าน จะตายทั้งหมด muti-neers ประเทศอังกฤษ แต่ไม่ทุกคนไม่ดี ฉันแน่ใจว่า บางส่วนของพวกเขาจะช่วยฉัน ’แล้วแค่ เราเห็น boat，which อื่นมาจากเรือชายฝั่ง มีสิบคนใน it，and ที่พวกเขาทั้งหมดมีปืน เราขับรถเป็นต้น และรอมันเป็น fight，but ยากนานด้วยตอนนี้มันเป็นสีเข้ม และนี้ช่วยเรามาก เราวิ่งมา trees，call-ing และ shouting ชาวได้เห็นเรา และไม่รู้กี่คนก็ได้ต่อสู้ ในสุด เจ้าหน้าที่แรกตะโกน them：' วางปืน และกัปตัน fightng！The ต้องมี 50 คนเกาะเพื่อช่วยเขา เราสามารถฆ่าคุณ all！'ดังนั้น ชาวหยุดต่อสู้ และเราเอาปืนของพวกเขา สามคนตกลงมากลับไป captain，and เราใส่คนในถ้ำของฉัน วันศุกร์ และแขกชม prisoners，while กัปตันและคนของเขาก็กลับไปต่อสู้ในเรือคืนทั้งหมดที่เราฟังเสียงปืนและ shouting，but ใน morning，when ซันมา up，the กัปตันได้หลักของเรือของเขาอีกครั้ง ผมไปลงฝั่งตรงกับเขา'ฉันรัก friend， 'เขา cried，' มี ship！I ของคุณจะนำคุณไปจนสุดปลายของโลก it！'ฉันใส่แขนปัด him，and เราหัวเราะ และร้องกัน ว่าผมมีความสุขไป ialand！เพื่อนดีศุกร์ที่มาพร้อมกับเราไว้ mutineers บนเกาะ course，but me，of เราตัดสินใจไม่ฆ่า them；they ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่บนเกาะ ฉันพบพวกเขา goats，and ของฉันและของฉัน cornfields houses，my สามเครื่องมือทั้งหมดของฉัน ชีวิตของพวกเขาจะเขาง่าย เพราะทั้งหมดของฉันทำงานหนักหลายปีและ so，on ปั้นจั่นในเดือนธันวาคมค.ศ. 1689 หลังเจ็ด ty twen years，two และทส่วนวัน-ผมพูดลาเกาะและบ้านแล่นอังกฤษของฉัน 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมตอนนี้ในปีที่ยี่สิบเจ็ดของฉันบนเกาะและฉันไม่ได้ต้องการที่จะมีอีกปี เราทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้ข้าวโพดในและเพื่อให้จำนวนมากของขนมปัง เราได้แห้งผลไม้และเนื้อสัตว์เค็มและหม้อขนาดใหญ่เพื่อให้น้ำใน. หนึ่งเย็นวันศุกร์ออกไปมองหาเต่าเนื้อและไข่ แต่ในเวลาที่น้อยกว่าหนึ่งชั่วโมงเขาก็กลับมาและเขามองมากกลัว. 'โท!' เขาร้อง 'มีเรือใหญ่ที่อยู่ใกล้เกาะและผู้ชายที่กำลังจะมาถึงชายฝั่งในเรือเป็น!' ผมกระโดดขึ้นและวิ่งกับเขาลงไปที่ฝั่ง สร้างความประหลาดใจที่ดีของฉันฉันเห็นว่ามันเป็นเรืออังกฤษ! แต่ทำไมมันเป็นที่นี่? เรืออังกฤษไม่เคยมาทางนี้ บางทีพวกเขาอาจเป็นโจรสลัด! 'อย่าปล่อยให้พวกเขาเห็นคุณวันศุกร์!' ผมเรียกว่า 'เราจะซ่อนตัวอยู่ในต้นไม้และนาฬิกา ' มีสิบเอ็ดคนในเรือมี แต่สามของพวกเขาเป็นนักโทษ แขนของพวกเขาถูกมัดด้วยเชือก แต่ขาของพวกเขามีอิสระและพวกเขาสามารถเดิน ลูกเรืออื่น ๆ ผลักสามนักโทษขึ้นชายหาดหัวเราะและตะโกนและกดปุ่มพวกเขา จากนั้นบางส่วนของพวกเขานั่งลงบนหาดทรายและเริ่มที่จะดื่ม อื่น ๆ เดินออกไปดูที่เกาะและทั้งสองคนอยู่ในการชมเรือ สามนักโทษเดินช้ายาวชายหาดและนั่ง dowm ใต้ต้นไม้ไม่ไกลจากเรา พวกเขาดูมีความสุขมาก. มากอย่างเงียบ ๆ ที่ฉันมาอยู่เบื้องหลังพวกเขาผ่านต้นไม้และเรียกออกไปพวกเขาในอังกฤษ. 'อย่ากลัว' ฉันกล่าวว่า 'ฉันอังกฤษ บางทีผมอาจจะช่วยให้คุณ ' สามคนหันมองมาที่ฉัน พวกเขาไม่ได้-swer ในครั้งเดียวที่พวกเขาประหลาดใจเกินไป บางทีพวกเขาอาจคิดว่าฉันเป็นคนป่าตัวเองในเสื้อผ้าทำที่บ้านแปลก ๆ ของฉัน animals'skins และมีผมยาวและเคราของฉัน จากนั้นชายชรา-est พูด. 'ผมเป็นกัปตันของเรือที่' เขากล่าว 'และทั้งสองคนเป็นเจ้าหน้าที่คนแรกและคนที่สองของฉัน คืนที่ผ่านมามีการกบฏและลูกเรือเอาเรือไปจากฉัน ตอนนี้พวกเขากำลังจะออกจากสามของเราที่นี่จะตายบนเกาะแห่งนี้ ' 'De mutineers เหล่านี้มีปืน?' 'เพียงสอง' เขาตอบ 'และพวกเขาได้ทิ้งอยู่บนเรือ ' 'ทั้งหมด righ' ฉันกล่าวว่า 'เราจะต่อสู้กับพวกเขา แต่ถ้าเราได้รับเรือของคุณกลับมาหาคุณคุณต้องพาฉันกลับไปอังกฤษ ' กัปตันตกลงกันได้ทันทีและขอบคุณผมเป็นอย่างอบอุ่น Ly สำหรับความช่วยเหลือของฉัน ศุกร์วิ่งกลับไปที่บ้านของฉันที่จะได้รับปืนทั้งหมดและกัปตันและฉันทำแผน. ส่วนแรกเป็นเรื่องง่ายเพราะลูกเรือยังไม่พร้อมสำหรับการต่อสู้ เราถ่ายทำทั้งสองคนที่เรือและกัปตันยิงชายอีกคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้, ทอมสมิ ธ เป็นที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขาทั้งหมดและเขาก็เริ่มกบฏบนเรือ แล้วหมวกทวนพูดคุยกับคนอื่น ๆ ห้าคนและพวกเขาตกลงที่จะช่วยให้เขา พวกเขาไม่ได้อยากจะ mutineers แต่พวกเขาก็กลัวทอมสมิ ธ . 'ตอนนี้' ผมพูดกับกัปตัน 'เราจะต้องได้รับกลับมาเรือของคุณ วิธีการหลายคนที่อยู่ในนั้น? ' 'ยี่สิบหก' กัปตันตอบ 'และพวกเขาจะต่อสู้อย่างหนักเพราะพวกเขาจะไม่ต้องการที่จะกลับบ้าน มันคือความตายสำหรับทุก neers Muti-ในประเทศอังกฤษ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ไม่ดี ฉันแน่ใจว่าบางส่วนของพวกเขาจะช่วยให้ฉัน ' ตอนนั้นเราเห็นเรืออื่นซึ่งได้รับมาจากเรือไปยังฝั่ง มีสิบคนในนั้นได้และพวกเขาทั้งหมดมีปืน เราวิ่งเข้าไปในต้นไม้และรอ. มันเป็นการต่อสู้หนักเป็นเวลานาน แต่ตอนนี้มันมืดและสิ่งนี้ช่วยให้เราเป็นอย่างมาก เราวิ่งที่นี่และมีต้นไม้โทรไอเอ็นจีและตะโกน ลูกเรือไม่สามารถมองเห็นเราและไม่ทราบว่าหลายคนที่พวกเขากำลังต่อสู้ ในท้ายที่สุดเจ้าหน้าที่ตะโกนให้พวกเขา: 'ใส่ลงปืนและหยุด fightng ของคุณกัปตันมีห้าสิบคนเกาะที่จะช่วยเขา! เราสามารถฆ่าคุณทั้งหมด! ' ดังนั้นลูกเรือหยุดการต่อสู้และเราเอาปืนของพวกเขา สามคนตกลงที่จะกลับมาเป็นกัปตันและเราจะนำคนอื่น ๆ ในถ้ำของฉัน วันศุกร์และฉันอยู่ในการชมนักโทษในขณะที่กัปตันและคนของเขาก็กลับไปที่ต่อสู้เพื่อเรือ. คืนทั้งหมดที่เราได้ฟังเสียงของปืนและตะโกน แต่ในตอนเช้าเมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นมาเป็นกัปตันโท เรือของเขาอีกครั้ง ฉันลงไปฝั่งไปพบเขา. 'เพื่อนรักของฉัน' เขาร้อง 'มีเรือของคุณเป็นผมจะพาคุณไปจนสุดปลายของโลกในนั้น!' ฉันใส่แขนของฉันรอบเขาและเราหัวเราะและ ร้องไห้ด้วยกัน วิธีมีความสุขผมก็จะออกจาก ialand! เพื่อนที่ดีของฉันศุกร์มาพร้อมกับผมแน่นอน แต่เราเหลือ mutineers บนเกาะ เราตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าพวกเขาพวกเขาจะเริ่มต้นชีวิตใหม่บนเกาะ ผมพบว่าพวกเขาสามบ้านของฉัน, ข้าวโพดของฉันและแพะของฉันและเครื่องมือทั้งหมดของฉัน ชีวิตของพวกเขาเขาจะง่ายเพราะทุกการทำงานอย่างหนักของฉันเป็นเวลาหลายปีดังนั้น. ดังนั้นในวันที่สิบเก้าของธันวาคม 1689 หลังจาก Twen-TY-เจ็ดปีสองเดือนและเก้าวันที่ผมพูดดีลาก่อนไปยังเกาะของฉันและแล่นเรือ บ้านไปยังประเทศอังกฤษ















































 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ผมอยู่ในยี่สิบปีที่เจ็ดบนเกาะ และผมไม่ต้องการที่จะมีอีกปี เราทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้ข้าวโพดใน และทำขนมปัง เรามีผลไม้แห้งและเนื้อเค็ม และหม้อใหญ่ เพื่อเก็บน้ำใน หนึ่งเย็นวันศุกร์ ไปดูเต่า เนื้อและไข่ แต่ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง เขากลับมา และเขาก็กลัวมาก

'master อาจารย์ เขาก็ร้องไห้มีเรือใหญ่ ใกล้เกาะ และผู้ชายจะมาขึ้นฝั่งในเรือ ! '

ฉันกระโดดขึ้นและวิ่งมาฝั่ง แปลกใจที่ดีของฉัน ฉันเห็นว่ามันเป็นเรืออังกฤษ แต่ทำไมมันมาที่นี่ เรืออังกฤษ ไม่เคยมาทางนี้ บางทีพวกเขาโจรสลัด ! ห้ามให้ใครเห็น วันศุกร์ ! ฉันโทรมา เราจะซ่อนในต้นไม้ดู '

มีผู้ชาย 11 คน ในเรือแต่สามของพวกเขาเป็นนักโทษ แขนถูกมัดด้วยเชือก แต่ขาของเขาเป็นอิสระ และพวกเขาสามารถเดินได้ ลูกเรืออื่น ๆผลักนักโทษสามขึ้นชายหาด หัวเราะและตะโกนและตีพวกเขา จากนั้นก็นั่งบนทราย และเริ่มดื่ม คนอื่นเดินดูเกาะ และผู้ชาย 2 คน ไปดูเรือ3 นักโทษเดินช้าๆ a-long ชายหาดและนั่ง dowm ใต้ต้นไม้ไม่ไกลจากเรา พวกเขาดูมีความสุขมาก

อย่างเงียบ ๆ ผมมาหลังเขาผ่านต้นไม้และเรียกพวกเขาในภาษาอังกฤษ

ห้ามกลัว ฉันกล่าวว่า ' ฉันเป็นชาวอังกฤษ บางทีฉันอาจช่วยคุณได้ '

ทั้งสามคนหันไปมองที่ฉัน พวกเขาไม่ได้เป็น swer ที่ครั้งหนึ่ง เขาก็แปลกใจบางทีพวกเขาอาจจะคิดว่าฉันเป็นป่าชายตัวเองในชุดแปลกๆของฉันที่บ้านของ animals'skins และผมยาวและเครา แล้วผู้ชายที่－ EST เก่าพูด

" เป็นกัปตันของเรือ ที่เขาพูด และสองคนนี้เป็นคนแรก และตัวที่สองของผม เมื่อคืนมีกบฏและลูกเรือเอาเรือไปจากฉัน ตอนนี้พวกเขากำลังจะปล่อยพวกเราที่นี่ตายบนเกาะนี้ '

'de พวกกบฎพวกนี้มีปืน ? '

'only สอง เขาตอบ และพวกเขาได้ทิ้งที่อยู่บนเรือ '

ทั้งหมด righ " , กล่าวว่า เราจะสู้กับมัน แต่ถ้าเราเอาเรือของคุณกลับมาให้คุณ คุณต้องพาฉันกลับไปที่อังกฤษ '

กัปตันตกลงทันที และขอบคุณฉันอบอุ่นมาก－หลีมาช่วย วันศุกร์วิ่งกลับไปที่บ้านเพื่อเอาปืนทั้งหมดและกัปตันและผมได้วางแผน

ส่วนแรกเป็นเรื่องง่าย เพราะร่างกายยังไม่พร้อมสำหรับการต่อสู้ เรายิงผู้ชายสองคนในเรือและกัปตันยิงคนอื่น ผู้ชาย ทอม สมิธ เป็นที่เลวร้ายที่สุดของพวกเขาทั้งหมดและเขาเริ่มกำเริบบนเรือ แล้วหมวกเทนคุยกับคนอื่นอีกห้าคน พวกเขาตกลงที่จะช่วยเขา พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะเป็นพวกกบฎ ,แต่พวกเขากลัวทอมสมิ ธ

ตอนนี้ฉันกล่าวว่า , หัวหน้า , เราต้องกลับไปที่เรือของคุณ มีผู้ชายกี่คนแล้ว ? '

'twenty － 6 " กัปตันตอบ , และพวกเขาจะสู้ยาก เพราะพวกเขาไม่อยากจะกลับบ้าน มันคือความตายสำหรับ neers มัลติทั้งหมดในอังกฤษ แต่ไม่ใช่ทุกคนจะแย่ ฉันแน่ใจว่าบางส่วนของพวกเขาจะช่วยให้ฉัน '

แล้วเราก็เห็นเรือลำอื่นซึ่งได้มาจากเรือถึงฝั่ง มีผู้ชายสิบในนั้น และพวกเขาทั้งหมด มี ปืน เราวิ่งเข้าไปในต้นไม้ แล้วก็รอ

มันเป็นนานการต่อสู้ที่ยาก แต่ตอนนี้ มันมืด และสิ่งนี้ช่วยเราไว้มาก พวกเราวิ่งมาที่นี่และมีในต้นไม้ , เรียกไอเอ็นจีและตะโกน ร่างกายไม่อาจเห็นเราและไม่รู้ว่าคนที่พวกเขากำลังสู้กัน ในที่สุดเจ้าหน้าที่คนแรกตะโกนให้

:วางปืนลงและหยุด fightng ! กัปตันได้ห้าสิบคนเกาะเพื่อช่วยเขา เราสามารถฆ่าพวกแกทั้งหมด ! '

ดังนั้นร่างกายหยุดการต่อสู้และเราเอาปืน . สามคนตกลงที่จะกลับมาเป็นกัปตัน และเราใส่คนอื่นในถ้ำของฉัน วันศุกร์ ผมอยู่ดูนักโทษ ขณะที่กัปตันและคนของเขากลับไปต่อสู้กับเรือ

เมื่อคืนเราฟังเสียงปืน และเสียงตะโกน แต่ในตอนเช้า เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น กัปตันได้ต้นแบบของเรือของเขาอีกครั้ง ฉันเดินลงไปฝั่งเจอ

' ของฉันเพื่อนที่รัก เขาร้องไห้ มันอาจเป็นเรือของคุณ ผมจะพาคุณไปที่สิ้นสุดของโลกในนั้น ! '

ผมใส่แขนรอบเขาและเราหัวเราะและร้องไห้ด้วยกัน ฉันมีความสุขมากแค่ไหน ที่จะออกจาก ialand

เพื่อนของฉันดีวันศุกร์มาด้วย แน่นอน แต่เราปล่อยให้พวกกบฎ บนเกาะ เราตัดสินใจที่จะไม่ฆ่าพวกเขา พวกเขาสามารถเริ่มต้นชีวิตใหม่บนเกาะ ฉันพบพวกเขาบ้านสามของฉัน ไร่ข้าวโพดและแพะของฉันและมือของฉัน ชีวิตเขาจะง่ายเพราะฉันทำงานหนักมาหลายปี

และดังนั้น ใน 19 ธันวาคม 1940 หลังจากที่ TWEN ไทเจ็ดปี2 เดือน 19 days-i บอกลาเกาะของฉัน และแล่นกลับบ้าน

ทำไมอังกฤษ