Animal feeding studies conducted in

Animal feeding studies conducted in the 1970's and 1980's, however, demonstrated that levels of aflatoxins above 20 ppb could be fed to certain food-producing animals without presenting a danger to the health of these animals or posing a risk to consumers of food derived from the exposed animals. On the basis of these scientific studies, the agency revised its action level in 1982 to 300 ppb for aflatoxins in cottonseed meal intended for use as a feed ingredient for beef cattle, swine, and poultry; in 1989 to varying levels for corn intended for use as a feed ingredient for subgroups of the same animals. In 1990, FDA issued guidance that aflatoxins in peanut products (i.e., peanuts, peanut meal, peanut hulls, peanut skins, and ground peanut hay) intended for use as a feed ingredient are no more toxic to these same subgroups of animals than is aflatoxin in corn.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัตว์อาหารการศึกษาดำเนินการในยุค 1970 และ 1980 ของ แต่ แสดงว่า ระดับ aflatoxins เหนือ 20 ppb สามารถเลี้ยงกับสัตว์บางอย่างผลิตอาหาร โดยนำเสนอภัยสุขภาพของสัตว์เหล่านี้ หรือการวางตัวความเสี่ยงให้กับผู้บริโภคอาหารได้มาจากสัตว์สัมผัส โดยเหล่านี้ทางวิทยาศาสตร์การศึกษา หน่วยงานที่ปรับปรุงระดับการดำเนินการในปี 1982 300 ppb สำหรับ aflatoxins ในอาหารส่วนเกินไว้สำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารสัตว์ สำหรับโคเนื้อ สุกร สัตว์ ปีก ในปี 1989 ระดับแตกต่างกันสำหรับข้าวโพดเหมาะสำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารสัตว์สำหรับกลุ่มย่อยของสัตว์เหมือนกัน ในปี 1990, FDA ออกคำแนะนำที่ aflatoxins ในถั่วลิสงผลิตภัณฑ์ (เช่น ถั่ว ถั่วลิสงอาหาร hulls ถั่วลิสง สกินถั่วลิสง และเฮย์กรอบล่างเหมาะสำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารสัตว์ไม่มีพิษในกลุ่มย่อยเดียวกันเหล่านี้ของสัตว์กว่า aflatoxin ในข้าวโพด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาอาหารสัตว์ดำเนินการในปี 1970 และปี 1980 แต่แสดงให้เห็นว่าระดับของ aflatoxins สูงกว่า 20 ppb อาจจะมีการเลี้ยงสัตว์การผลิตอาหารบางอย่างโดยไม่ต้องนำเสนอเป็นอันตรายต่อสุขภาพของสัตว์เหล่านี้หรือเสี่ยงให้กับผู้บริโภคของอาหารที่ได้มาจากการ สัมผัสสัตว์ บนพื้นฐานของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้หน่วยงานที่ปรับปรุงระดับการกระทำของตนใน 1982-300 ppb สำหรับ aflatoxins ในอาหารฝ้ายที่มุ่งหมายสำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารสำหรับเลี้ยงโคเนื้อสุกรและสัตว์ปีก; ในปี 1989 จะอยู่ในระดับที่แตกต่างกันสำหรับข้าวโพดที่มุ่งหมายสำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารสำหรับกลุ่มย่อยของสัตว์เหมือนกัน ในปี 1990 องค์การอาหารและยาออกคำแนะนำที่ aflatoxins ในผลิตภัณฑ์ถั่วลิสง (เช่นถั่วลิสงป่นถั่วลิสงเปลือกถั่วลิสง, สกินถั่วลิสงและพื้นหญ้าแห้งถั่วลิสง) ที่มุ่งหมายสำหรับใช้เป็นส่วนผสมอาหารไม่เป็นพิษมากขึ้นเหล่านี้กลุ่มย่อยเดียวกันของสัตว์กว่าอะฟลาท็อกซิน ในข้าวโพด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ให้อาหารสัตว์การศึกษาในปี 1970 และ 1980 , อย่างไรก็ตาม , พบว่าระดับอะฟลาทอกซินสูงกว่า 20 ไมโครกรัม จะเลี้ยงอาหารที่ผลิตโดยไม่ต้องเสนอบางสัตว์อันตรายต่อสุขภาพของสัตว์เหล่านี้หรือวางตัวความเสี่ยงที่จะบริโภคอาหารที่ได้จากการสัมผัสสัตว์ บนพื้นฐานของการศึกษาทางวิทยาศาสตร์เหล่านี้หน่วยงานได้ปรับระดับการกระทำของมันในปี 1982 ถึง 300 ไมโครกรัมสำหรับอะฟลาทอกซินในกากเมล็ดฝ้ายไว้เพื่อใช้เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์สำหรับโคเนื้อ สุกร และสัตว์ปีก ในปี 1989 เพื่อระดับที่แตกต่างกันสำหรับข้าวโพดที่ปลูกไว้เพื่อใช้เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์สำหรับกลุ่มย่อยของสัตว์เหมือนกัน ในปี 1990 , FDA ออกแนะแนวว่าอะฟลาทอกซินในผลิตภัณฑ์ถั่วลิสง เช่น ถั่วลิสง ถั่วลิสงป่น ถั่วลิสงเปลือก , เปลือกถั่วลิสง ,และพื้นดินถั่วลิสงแห้ง ) ไว้เพื่อใช้เป็นวัตถุดิบอาหารสัตว์ไม่มีพิษเหล่านี้เดียวกันกลุ่มย่อยของสัตว์มากกว่า คือ แอฟลาทอกซินในข้าวโพด