The Mon kingdom of Dvaravati (also

The Mon kingdom of Dvaravati (also called Siam) flourished in what is now Thailand from the sixth century c.e. to around the 11th century. The kingdom covered the political area of Nakhon Pathom (west of present-day Bangkok), U-Thong, and Khu Bua.

Dvaravati extended outward from the lower Chao Phraya River valley, to the westward Tenasserim Yoma, and then southward to the Isthmus of Kra. The kingdom also consisted of towns immediately outside this perimeter that paid tribute to the kingdom, while not necessarily considering themselves under its direct rule.

Dvaravati did not yield strong political influence on other established Mon kingdoms or states such as Myanmar or the Mon in northern Thailand. This was because of its isolated geographical location (surrounded by mountainous regions). Dvaravati is considered to be the epicenter of the spread of Indian culture in the region.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราชอาณาจักรของศาสตร์ (ยังเรียกว่าสยาม) เจริญรุ่งเรืองในประเทศไทยจาก c.e. ศตวรรษที่ 6 ถึงประมาณศตวรรษที่ 11 ราชอาณาจักรครอบคลุมพื้นที่ทางการเมืองของนครปฐม (ทิศตะวันตกของกรุงเทพฯ ในปัจจุบัน), อู่ทอง และคูบัว ทวารวดีขยายไปต่างจากหุบเขาริมแม่น้ำเจ้าพระยาลดลง การไปทางทิศตะวันตกที่ Tenasserim Yoma และตอนใต้ทะลุแล้ว อาณาจักรยังประกอบด้วยเมืองนอกนี้ในขอบเขตที่จ่ายส่วยให้ราชอาณาจักร ในขณะที่ไม่จำเป็นต้องพิจารณาตัวเองภายใต้การปกครองโดยตรง ทวารวดีได้ yield อิทธิพลทางการเมืองในอาณาจักรมอญอื่น ๆ จัดตั้งขึ้นหรือรัฐเช่นพม่าหรือมอญในภาคเหนือ นี้เป็น เพราะสถานที่ทางภูมิศาสตร์แยก (ล้อมรอบ ด้วยพื้นที่ภูเขา) ทวารวดีถือว่าเป็นศูนย์กลางของการแพร่กระจายของวัฒนธรรมอินเดียในภูมิภาคนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาณาจักรมอญทวารวดี อาณาจักรครอบคลุมพื้นที่ทางการเมืองของจังหวัดนครปฐม

สมัยทวารวดีขยายออกมาจากที่ต่ำกว่าหุบเขาแม่น้ำเจ้าพระยาไปทางทิศตะวันตกตะนาวศรีโยมาและจากนั้นไปทางทิศใต้ไปคอคอดกระ สหราชอาณาจักรนอกจากนี้ยังประกอบไปด้วยเมืองทันทีนอกปริมณฑลที่จ่ายส่วยให้ราชอาณาจักรในขณะที่ไม่จำเป็นต้องพิจารณาตัวเองภายใต้การปกครองโดยตรง

สมัยทวารวดีไม่ได้ผลมีอิทธิพลทางการเมืองอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งในการจัดตั้งอาณาจักรมอญหรือรัฐเช่นพม่าหรือมอญในภาคเหนือของประเทศไทย นี่เป็นเพราะทำเลที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่แยก สมัยทวารวดีจะถือเป็นศูนย์กลางของการแพร่กระจายของวัฒนธรรมอินเดียในภูมิภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาณาจักรของมอญทวาราวดี ( ยังเรียกว่าสยาม ) เจริญรุ่งเรืองในสิ่งที่ตอนนี้ประเทศไทยจากศตวรรษที่หกใช้ประมาณศตวรรษที่ 11 อาณาจักรครอบคลุมพื้นที่ทางการเมืองของจังหวัดนครปฐม ( ตะวันตกของกรุงเทพมหานครในปัจจุบัน ) อู่ทอง และคูบัว .แบบขยายภายนอกจากล่างแม่น้ำเจ้าพระยาหุบเขาไปยังตะวันตกที่ตะนาวศรี แล้วใต้กับคอคอดกระ . อาณาจักรยังประกอบด้วยเมืองทันทีนอกปริมณฑลที่จ่ายส่วยให้อาณาจักร ในขณะที่ไม่ได้พิจารณาตัวเองภายใต้กฏโดยตรงทวารวดีไม่ได้ผลอิทธิพลทางการเมืองที่แข็งแกร่งอื่น ๆก่อตั้งอาณาจักรมอญหรือรามัญประเทศ เช่น พม่า หรือในภาคเหนือของประเทศไทย นี้เป็นเพราะการแยกทางภูมิศาสตร์ที่ตั้ง ( ล้อมรอบพื้นที่ภูเขาด้วย ) สมัยทวารวดี ถือเป็นศูนย์กลางของการแพร่กระจายของวัฒนธรรมอินเดียในภูมิภาค