1.1.2 From the Siamese Revolution B

1.1.2 From the Siamese Revolution B.E. 2475 (1932) to B.E. 2543 (2000)
A crucial turning point in the Thai political system and public administration was the Siamese Revolution or the Siamese Coup d’état in B.E. 2475 (1932). It was a bloodless transition in which the system of government was changed from an absolute monarchy to a constitutional monarchy. The revolution resulted in the people of Siam being granted their first Constitution, which began by announcing that “the highest power in the land belongs to all people”. The Constitution basically stripped the King of all of his ancient powers for ruling the country. The Thai political system exists within a framework of a parliamentary representative democracy and constitutional monarchy, whereby the King is the Head of State, the Prime Minister is the head of government, and there is a multi-party system. Executive power is exercised by the government. Legislative power is vested in both the government and the two chambers of parliament—The House of Representatives and The Senate. The Judiciary is independent of the executive and the legislature. However, although this transition was vital, the government administrative structure and public administration paradigm of the government designed by King Chulalongkorn was not much revised. The revisions of administrative structure of the government were merely the sub-structure of the systems.
A significant change in paradigm, form, and public management procedures of the traditional bureaucratic model began again in 1980s, associated with the phenomenon of globalization, international emulation, economic crisis, growth and strength of private and civil society, corruption, and inefficiency of government and bureaucracy. The beginning of public sector reform was in B.E. 2532 (1989) when the term “Good Governance” was introduced by the World Bank and has been used to refer to good management of government mechanisms in administering social and economic resources for a country’s development. The term “good governance” has been accepted as meaning that public participation, honesty, transparency, accountability, political legitimacy, fair legal framework, predictability, efficiency, and effectiveness are assured. The movement of Good Governance has pushed for the reform of development mechanisms in countries which ask for assistance from the Bank. Thus, in order to fulfill the World Bank’s conditions, there was also a need for the Royal Thai Government to reform its administration (Pasuk Phongpaichit, 2001).
Three years later, while “good governance” was widely accepted in the Thai public sector, “Black May” (Phruetsapha Thamin) – a common name for the 17-20 May B.E. 2535 (1992) popular protest in Bangkok against the government of General Suchinda Kraproyoon, led to a major demand to re-write the constitution which was completed in 1997 (Pasuk Phongpaichit, 2001: 1). The promulgation of The Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2540 (1997) was called a “revolution in Thai politics”. The constitution showed a bold attempt at conferring greater power to the Thai people and decentralizing government. After that, laws and regulations relating to the reform and restructuring of government were continuously promulgated.
When General Chaovalit Yongjaiyuth was the Prime Minister of Thailand, the Master Plan of the Public Sector Reform B.C. 2540-2545 (1997-2001) was introduced to the Thai public sector. Based on the concept of “good governance”, the Plan was to strengthen the bureaucracy to be an efficient mechanism in developing economic, social, and political systems by reforming the functions and sizes of public organizations, and improving the operating systems of public organizations. The plan proposed to change the principle philosophy of governing the country from centralization to decentralization. The two principles of the plan concerned the reform of functions and size and relating to the improvement of operating systems in public organizations with the aim to develop public management and its service delivery in terms of efficiency, equity, and fairness (The National Bureaucretic Reform Committee, 1997). As a result, the Plan was the starting point of the present Thai public administration reforms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1.2 จากการปฏิวัติสยามพ.ศ. 2475 (1932) ถึงพ.ศ. 2543 (2000)จุดเปลี่ยนสำคัญในระบบการเมืองไทยและบริหารราชการได้ปฏิวัติสยามหรือสยามประหารในพ.ศ. 2475 (1932) ก็เปลี่ยนเป็นรับการตบที่ระบอบการปกครองถูกเปลี่ยนจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญ การปฏิวัติทำให้ชาวสยามที่กำลังได้รับความแรกรัฐธรรมนูญ ซึ่งเริ่มต้น ด้วยการประกาศว่า "อำนาจสูงสุดในแผ่นดินเป็นของทุกคน" รัฐธรรมนูญปล้นพระทั้งหมดของอำนาจโบราณของเขาสำหรับการปกครองประเทศโดยทั่วไป ระบบการเมืองไทยมีอยู่ภายในกรอบของประชาธิปไตยแบบตัวแทนรัฐสภาและระบอบรัฐธรรมนูญ โดยพระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าของรัฐบาล และมีระบบหลายพรรค เป็นใช้อำนาจบริหาร โดยรัฐบาล อำนาจสภาเป็น vested ในรัฐบาลและห้องที่สองของรัฐสภา – บ้านสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา ตุลาการเป็นอิสระของผู้บริหารและทูลเกล้าทูลกระหม่อม อย่างไรก็ตาม แม้ว่าช่วงนี้สำคัญ โครงสร้างบริหารรัฐบาลและกระบวนทัศน์ในการบริหารราชการของรัฐบาลที่ออกแบบโดย ถูกมากแก้ไข การปรับปรุงโครงสร้างการบริหารของรัฐบาลมีเพียงโครงสร้างย่อยของระบบ การเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในกระบวนทัศน์ แบบฟอร์ม และกระบวนการจัดการสาธารณะแบบราชการแบบดั้งเดิมเริ่มต้นอีกครั้งในทศวรรษ 1980 สัมพันธ์กับปรากฏการณ์ของโลกาภิวัตน์ จำลองนานาชาติ วิกฤตเศรษฐกิจ เจริญเติบโต และความแข็งแรง ของเอกชน และภาคประชาสังคม ทุจริต inefficiency ของรัฐบาลและระบบราชการ จุดเริ่มต้นของการปฏิรูปภาครัฐอยู่ในพ.ศ. 2532 (1989) เมื่อคำว่า "ธรรมาภิบาล" ถูกนำมาใช้ โดยธนาคารโลก และมีการใช้อ้างอิงเพื่อการบริหารจัดการที่ดีของกลไกรัฐในการจัดการทรัพยากรทางสังคม และเศรษฐกิจของประเทศพัฒนา คำว่า "ธรรมาภิบาล" ได้รับการยอมรับเป็นความหมาย ที่ประชาชนมีส่วนร่วม ความซื่อสัตย์ โปร่งใส ความรับผิดชอบ ชอบธรรมทางการเมือง กรอบกฎหมายยุติธรรม แอพพลิเคชัน ประสิทธิภาพ และประสิทธิผลจะมั่นใจ การเคลื่อนไหวของธรรมาภิบาลมีการผลักดันการปฏิรูปกลไกการพัฒนาในประเทศที่ขอความช่วยเหลือจากธนาคาร ดังนั้น เพื่อตอบสนองเงื่อนไขของธนาคารโลก ถูกต้องรัฐบาลจะปฏิรูปการจัดการ (สุขเสาวลักษณ์พงษ์ไพจิตร 2001)Three years later, while “good governance” was widely accepted in the Thai public sector, “Black May” (Phruetsapha Thamin) – a common name for the 17-20 May B.E. 2535 (1992) popular protest in Bangkok against the government of General Suchinda Kraproyoon, led to a major demand to re-write the constitution which was completed in 1997 (Pasuk Phongpaichit, 2001: 1). The promulgation of The Constitution of the Kingdom of Thailand B.E. 2540 (1997) was called a “revolution in Thai politics”. The constitution showed a bold attempt at conferring greater power to the Thai people and decentralizing government. After that, laws and regulations relating to the reform and restructuring of government were continuously promulgated. When General Chaovalit Yongjaiyuth was the Prime Minister of Thailand, the Master Plan of the Public Sector Reform B.C. 2540-2545 (1997-2001) was introduced to the Thai public sector. Based on the concept of “good governance”, the Plan was to strengthen the bureaucracy to be an efficient mechanism in developing economic, social, and political systems by reforming the functions and sizes of public organizations, and improving the operating systems of public organizations. The plan proposed to change the principle philosophy of governing the country from centralization to decentralization. The two principles of the plan concerned the reform of functions and size and relating to the improvement of operating systems in public organizations with the aim to develop public management and its service delivery in terms of efficiency, equity, and fairness (The National Bureaucretic Reform Committee, 1997). As a result, the Plan was the starting point of the present Thai public administration reforms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1.2 จากการปฏิวัติสยาม พ.ศ. 2475 (1932) เพื่อ พ.ศ. 2543 (2000)
จุดหักเหสำคัญในระบบการเมืองไทยและการบริหารราชการเป็นสยามปฏิวัติหรือรัฐประหารétatศิลปไทยในปี พ.ศ. 2475 (1932) มันเป็นเลือดการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ในระบบของรัฐบาลที่มีการเปลี่ยนแปลงจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ไปเป็นระบอบรัฐธรรมนูญ การปฏิวัติส่งผลให้คนไทยที่ได้รับรัฐธรรมนูญครั้งแรกของพวกเขาซึ่งเริ่มต้นด้วยการประกาศว่า "อำนาจสูงสุดในแผ่นดินเป็นของทุกคน" รัฐธรรมนูญพื้นปล้นพระมหากษัตริย์ของทั้งหมดของอำนาจเก่าแก่ของเขาสำหรับการปกครองประเทศ ระบบการเมืองไทยอยู่ภายใต้กรอบของตัวแทนประชาธิปไตยรัฐสภาและระบอบรัฐธรรมนูญแห่งหนึ่งโดยที่พระมหากษัตริย์เป็นประมุขแห่งรัฐที่นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาลและมีระบบหลายพรรค อำนาจบริหารจะใช้สิทธิโดยรัฐบาล อำนาจนิติบัญญัติก็ตกเป็นของทั้งภาครัฐและสองห้องของรัฐสภา-ของสภาผู้แทนราษฎรและวุฒิสภา ตุลาการที่เป็นอิสระจากผู้บริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ อย่างไรก็ตามแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสิ่งสำคัญที่รัฐบาลโครงสร้างการบริหารและกระบวนทัศน์การบริหารราชการของรัฐบาลที่ได้รับการออกแบบโดยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าไม่ได้ปรับปรุงมาก ตรวจทานของโครงสร้างการบริหารของรัฐบาลเป็นเพียงโครงสร้างย่อยของระบบ.
การเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในกระบวนทัศน์รูปแบบและขั้นตอนการจัดการของประชาชนในรูปแบบของระบบราชการแบบดั้งเดิมเริ่มอีกครั้งในช่วงปี 1980 ที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์ของโลกาภิวัตน์การแข่งขันระหว่างประเทศ วิกฤตเศรษฐกิจการเจริญเติบโตและความแข็งแรงของสังคมภาคเอกชนและภาคประชาทุจริตและการขาดประสิทธิภาพของรัฐบาลและระบบราชการ จุดเริ่มต้นของการปฏิรูปภาครัฐคือในปี พ.ศ. 2532 (1989) เมื่อคำว่า "บรรษัทภิบาล" ได้รับการแนะนำโดย World Bank และถูกนำมาใช้ในการอ้างถึงการบริหารจัดการที่ดีของกลไกของรัฐในการบริหารจัดการทรัพยากรทางสังคมและเศรษฐกิจเพื่อการพัฒนาของประเทศ คำว่า "การกำกับดูแลที่ดี" ได้รับการยอมรับว่าเป็นความหมายที่ประชาชนมีส่วนร่วม, ความซื่อสัตย์สุจริตโปร่งใสถูกต้องตามกฎหมายทางการเมืองกรอบกฎหมายที่เป็นธรรม, การคาดการณ์อย่างมีประสิทธิภาพและมีประสิทธิผลจะมั่นใจได้ว่า ความเคลื่อนไหวของการกำกับดูแลกิจการที่ดีได้ผลักดันให้มีการปฏิรูปกลไกการพัฒนาในประเทศที่ขอความช่วยเหลือจากธนาคาร ดังนั้นเพื่อตอบสนองเงื่อนไขของธนาคารทั่วโลกนอกจากนี้ยังมีความจำเป็นสำหรับรัฐบาลไทยที่จะปฏิรูปการบริหาร (ผาสุกพงษ์ไพจิตร, 2001).
สามปีต่อมาขณะที่ "การกำกับดูแลกิจการที่ดี" ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในภาครัฐไทย "พฤษภาคม" (Phruetsapha Thamin) - ชื่อสามัญสำหรับวันที่ 17-20 พฤษภาคม พ.ศ. 2535 (1992) การประท้วงที่นิยมในกรุงเทพฯต่อต้านรัฐบาลของนายพลเอกสุจินดา Kraproyoon นำไปสู่ความต้องการที่สำคัญอีกครั้งเขียนรัฐธรรมนูญเป็นที่เรียบร้อยแล้วใน 1997 (ผาสุกพงษ์ไพจิตร, 2001: 1) ประกาศใช้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 (1997) ถูกเรียกว่าเป็น "การปฏิวัติในการเมืองไทย" รัฐธรรมนูญแสดงให้เห็นความพยายามที่เป็นตัวหนาที่การหารืออำนาจมากขึ้นเพื่อคนไทยและรัฐบาลกระจาย หลังจากนั้นกฎหมายและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องกับการปฏิรูปและการปรับโครงสร้างของรัฐบาลประกาศใช้อย่างต่อเนื่อง.
เมื่อนายพลเชาวยงใจยุทธเป็นนายกรัฐมนตรีของประเทศไทยแผนแม่บทของภาครัฐปฏิรูปคริสตศักราช 2540-2545 (1997-2001) ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับ ภาครัฐไทย ตามแนวคิดของการ "กำกับดูแลที่ดี" ของแผนคือการเสริมสร้างระบบราชการที่จะเป็นกลไกที่มีประสิทธิภาพในการพัฒนาเศรษฐกิจสังคมและระบบการเมืองการปฏิรูปการทำงานและขนาดขององค์กรภาครัฐและการปรับปรุงระบบการดำเนินงานขององค์กรภาครัฐ แผนเสนอให้เปลี่ยนปรัชญาหลักการของการปกครองประเทศจากศูนย์การกระจายอำนาจ ทั้งสองหลักการของการวางแผนที่เกี่ยวข้องกับการปฏิรูปของฟังก์ชันและขนาดและที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาของระบบปฏิบัติการในองค์กรภาครัฐโดยมีวัตถุประสงค์ในการพัฒนาการจัดการภาครัฐและการให้บริการในแง่ของประสิทธิภาพทุนและความเป็นธรรม (คณะกรรมการแห่งชาติ Bureaucretic ปฏิรูป , 1997) เป็นผลให้แผนคือจุดเริ่มต้นของไทยการปฏิรูปการบริหารราชการในปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1.2 จากการปฏิวัติสยามพ.ศ. 2475 ( 1932 ) พ.ศ. 2543 ( 2000 ) : สําคัญจุดเปลี่ยนในระบบการเมืองไทยและการปกครองคือการปฏิวัติสยามหรือรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2475 ( 1932 ) มันคือการเปลี่ยนเลือดซึ่งในระบบที่รัฐบาลเปลี่ยนจากสมบูรณาญาสิทธิราชย์มาเป็นระบอบรัฐธรรมนูญการปฏิวัติทำให้ประชาชนสยามได้รับรัฐธรรมนูญฉบับแรกของพวกเขา ซึ่งเริ่มด้วยการประกาศว่า " อำนาจสูงสุดในแผ่นดิน เป็นของประชาชนทุกคน " รัฐธรรมนูญโดยทั่วไปถอดกษัตริย์ทั้งหมดของอำนาจโบราณของเขาปกครองประเทศ ระบบการเมืองไทยอยู่ภายในกรอบของประชาธิปไตยแบบมีผู้แทนรัฐสภาและระบอบรัฐธรรมนูญซึ่งทรงเป็นประมุขแห่งรัฐ นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล และเป็นระบบหลายพรรค . อำนาจบริหารจะบริหารโดยรัฐบาล อำนาจนิติบัญญัติเป็นสิทธิ์ของทั้งรัฐบาลและสองสภา สภาผู้แทนราษฎร และวุฒิสภา ตุลาการเป็นอิสระของฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติ . อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าการเปลี่ยนแปลงนี้เป็นสำคัญ รัฐบาลบริหารโครงสร้างและการบริหารของรัฐบาลใหม่ที่ออกแบบโดยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวไม่ได้ครับแก้ไข การปรับปรุงโครงสร้างการบริหารของรัฐบาลเป็นเพียงย่อยโครงสร้างของระบบ การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบ รูปแบบ