Smallholder goat raising systems in

Smallholder goat raising systems in Southeast Asia are mostly based on traditional methods. Goats have the advantage over other ruminants that they can walk for long distances in search of feed, and this behaviour assists them in meeting their nutrient requirements (Devendra and McLeroy 1982). Such a situation exists in many regions of the tropics, where goats raised in traditional systems mostly roam freely in fallow land, forest and grassland. The main feed resources for animals are native grasses, legumes that occur naturally in grassland, tree leaves and few if any crop residues. In Lao PDR, goat production is small compared to production from other ruminants, but goats still play an important role for smallholders in terms of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบเลี้ยงแพะรายย่อยในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่อยู่กับวิธีการแบบดั้งเดิม แพะมีข้อได้เปรียบกว่าสัตว์เคี้ยวเอื้องอื่น ๆ ที่พวกเขาสามารถเดินระยะทางไกลเพื่อค้นหาเนื้อหาสรุป และพฤติกรรมนี้ช่วยให้พวกเขาในการประชุมความต้องการสารอาหารของพวกเขา (Devendra และ McLeroy 1982) สถานการณ์ดังกล่าวที่มีอยู่ในหลายภูมิภาคของเขตร้อน ซึ่งแพะที่เลี้ยงในระบบแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่เสรีในที่ดิน fallow ป่า และทุ่งหญ้า ทรัพยากรอาหารหลักสำหรับสัตว์มีหญ้าพื้นเมือง ถั่วที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในทุ่งหญ้า ต้นไม้ใบ และตกค้างในพืชไม่กี่ถ้าใด ๆ ในประเทศลาว การผลิตแพะมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการผลิตจากสัตว์เคี้ยวเอื้องอื่น ๆ แต่แพะยังคงมีบทบาทสำคัญสำหรับเกษตรกรรายย่อยในแง่ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายย่อยระบบการเลี้ยงแพะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จะขึ้นอยู่กับวิธีการแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่ แพะมีความได้เปรียบมากกว่าสัตว์เคี้ยวเอื้องอื่น ๆ ที่พวกเขาสามารถเดินระยะทางไกลในการค้นหาของอาหารและพฤติกรรมนี้ช่วยให้พวกเขาในการประชุมความต้องการสารอาหารของพวกเขา (Devendra และ MCLEROY 1982) สถานการณ์ดังกล่าวมีอยู่ในหลายพื้นที่ของเขตร้อนที่แพะที่เลี้ยงในระบบแบบดั้งเดิมส่วนใหญ่อย่างอิสระในดินแดนรกร้างป่าไม้และทุ่งหญ้า ทรัพยากรหลักสำหรับฟีดสัตว์หญ้าพื้นเมืองพืชตระกูลถั่วที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในทุ่งหญ้าและต้นไม้ใบไม่กี่ถ้าเศษซากพืชใด ๆ ในประเทศลาวการผลิตแพะมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการผลิตจากสัตว์เคี้ยวเอื้องอื่น ๆ แต่แพะยังคงมีบทบาทสำคัญสำหรับเกษตรกรรายย่อยในแง่ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงสร้างระบบการเลี้ยงแพะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับวิธีการแบบดั้งเดิม แพะเป็นสัตว์เคี้ยวเอื้องมีข้อได้เปรียบกว่าอื่น ๆที่พวกเขาสามารถเดินระยะทางที่ยาวนานในการค้นหาอาหาร และพฤติกรรมนี้จะช่วยพวกเขาในการประชุมความต้องการสารอาหารของพวกเขา ( และ devendra mcleroy 1982 ) สถานการณ์ดังกล่าวมีอยู่ในหลายภูมิภาคเขตร้อนที่แพะที่เลี้ยงในระบบดั้งเดิมส่วนใหญ่เดินเตร่ได้อย่างอิสระในที่รกร้าง ที่ดิน ป่าไม้ และทุ่งหญ้า หลักทรัพยากรอาหารสัตว์สำหรับสัตว์เป็นหญ้าพื้นเมือง , ถั่วที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในทุ่งหญ้า ต้นไม้ใบไม้ และน้อยหากมีการตกค้าง ในประเทศลาว , การผลิตแพะมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับการผลิตจากสัตว์เคี้ยวเอื้องอื่น แต่แพะก็ยังคงมีบทบาทสำคัญสำหรับชาวสวนในแง่ของ