From the early years of emergence o

From the early years of emergence of nutritional science, it has
been recognized that the ingested nutrients in the diet are not
completely utilized in the body. An increasing volume of evidence
suggests that with very few exceptions, only a proportion of
the total ingested nutrients in a diet or food is available, and the
term “availability” has come into use for this proportion (Southgate
1989). The nutrients measured by chemical analysis may not
always be fully utilizable, mainly due to the indigestible cell walls,
a bulky or dense structure, a low solubility, the presence of some
compounds inhibiting the digestion, as well as components
abundantly present in plant foods such as dietary fiber, phytic
acid, and tannic acid, which may significantly reduce the absorption
and utilization of some nutrients (Rosado and others 1987).
During food processing, derivatization of nutrients and formation
of cross linkages occur, thereby making the food inaccessible for
digestion or/and metabolism. Such parts of nutrients are also “unavailable”
(Erbersdobler 1989).
Starch, which is the major dietary source of carbohydrates, is
the most abundant storage polysaccharide in plants, and occurs
as granules in the chloroplast of green leaves and the amyloplast
of seeds, pulses, and tubers (Ellis and others 1998). The relatively
recent recognition of incomplete digestion and absorption of
starch in the small intestine as a normal phenomenon has raised
interest in nondigestible starch fractions (Cummings and Englyst
1991; Englyst and others 1992). These are called “resistant starches,”
and extensive studies have shown them to have physiological
functions similar to those of dietary fiber (Asp 1994; Eerlingen
and Delcour 1995). The diversity of the modern food industry and
the enormous variety of food products it produces require starches
that can tolerate a wide range of processing techniques and
preparation conditions (Visser and others 1997). These demands
are met by modifying native starches with chemical, physical, and
enzymatic methods (Betancur and Chel 1997), which may lead to
the formation of indigestible residues. The availability of such
starches therefore deserves consideration. This review therefore
focuses on the availability of the major nutrient, that is, the starch,
with special reference to RS.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากปีแรก ๆ ของการเกิดขึ้นของวิทยาศาสตร์โภชนาการ มีรับติดเครื่องแล้วสารอาหารในอาหารไม่ทั้งหมดใช้ในร่างกาย ปริมาณการเพิ่มขึ้นของหลักฐานแนะนำที่ มีข้อยกเว้นน้อยมาก เฉพาะสัดส่วนของรวมกินสารอาหารในอาหาร หรืออาหารพร้อมใช้งาน และคำว่า "พร้อม" มีมาใช้ในสัดส่วนนี้ (Southgate1989) การวัด โดยการวิเคราะห์ทางเคมีสารอาหารอาจไม่เป็น utilizable ทั้งหมด ส่วนใหญ่เนื่องจากผนังเซลล์ indigestibleโครงสร้างขนาดใหญ่ หรือหนาแน่น การละลายต่ำสุด สถานะของสาร inhibiting การย่อยอาหาร เป็นส่วนประกอบอุดมสมบูรณ์อยู่ในโรงอาหารเช่นอาหารไฟเบอร์ ไฟเตกรด และกรด tannic ซึ่งอาจลดการดูดซึมและการใช้ประโยชน์ของสารอาหารบางอย่าง (Rosado และอื่น ๆ 1987)ระหว่างการแปรรูปอาหาร derivatization ของสารอาหารและการก่อตัวของข้ามลิงค์เกิดขึ้น จึงทำอาหารเข้าสำหรับย่อยอาหาร หรือ / และเผาผลาญ เช่นส่วนของสารอาหารจะยัง "ไม่พร้อมใช้งาน"(Erbersdobler 1989)เป็นแป้ง ซึ่งเป็นแหล่งอาหารสำคัญของคาร์โบไฮเดรตpolysaccharide เก็บมากที่สุดในพืช และเกิดเป็นเม็ดในคลอโรพลาสต์ของใบสีเขียวและ amyloplastเมล็ด กะพริบ และ tubers (เอลลิสและอื่น ๆ ปี 1998) ค่อนข้างล่าสุดการดูดซึมและย่อยอาหารไม่สมบูรณ์แป้งในลำไส้เล็กเป็นปรากฏการณ์ปกติมีขึ้นสนใจในส่วนแป้ง nondigestible (Cummings และ Englyst1991 Englyst และอื่น ๆ 1992) เหล่านี้เรียกว่า "ทนสมบัติและศึกษาข้อมูลอย่างละเอียดได้แสดงให้มีสรีรวิทยาฟังก์ชันใกล้เคียงกับใยอาหาร (Asp 1994 Eerlingenก Delcour 1995) ความหลากหลายของอุตสาหกรรมอาหารที่ทันสมัย และหลากหลายผลิตภัณฑ์อาหารที่จะสร้างขนาดใหญ่จำเป็นต้องมีสมบัติที่สามารถทนต่อความหลากหลายของเทคนิคการประมวลผล และเงื่อนไขในการเตรียม (Visser และอื่น ๆ ปี 1997) ความต้องการเหล่านี้ตอบสนอง โดยการปรับเปลี่ยนสมบัติดั้งเดิมกับเคมี กายภาพ และเอนไซม์ในระบบวิธี (Betancur และ Chel 1997), ซึ่งอาจทำให้การก่อตัวของตก indigestible ความดังกล่าวสมบัติจึงสมควรพิจารณา นี้ตรวจทานดังนั้นเน้นความพร้อมของธาตุอาหารหลัก คือ แป้งมีการอ้างอิงพิเศษกับ RS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากปีแรก ๆ ของการเกิดขึ้นของวิทยาศาสตร์ด้านโภชนาการจะได้รับการยอมรับว่าสารอาหารที่กินในอาหารที่ไม่ได้นำมาใช้อย่างสมบูรณ์ในร่างกาย ปริมาณที่เพิ่มขึ้นของหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่ามีข้อยกเว้นน้อยมากเพียงสัดส่วนของสารอาหารที่กินเข้าไปรวมในอาหารหรืออาหารที่มีอยู่และคำว่า"ความพร้อม" ได้เข้ามาใช้สำหรับสัดส่วนนี้ (เกท1989) สารอาหารที่วัดได้จากการวิเคราะห์ทางเคมีอาจจะไม่เสมอ utilizable อย่างเต็มที่ส่วนใหญ่เนื่องจากผนังเซลล์ย่อย, โครงสร้างใหญ่หรือหนาแน่นละลายต่ำการปรากฏตัวของบางสารยับยั้งการย่อยอาหารเช่นเดียวกับชิ้นส่วนที่ล้นเหลืออยู่ในอาหารจากพืชเช่นเป็นใยอาหาร phytic กรดและกรดแทนนิคที่มีนัยสำคัญอาจลดการดูดซึมและการใช้ประโยชน์ของสารอาหารบางอย่าง (Rosado และอื่น ๆ 1987). ในระหว่างการแปรรูปอาหาร, อนุพันธ์ของสารอาหารและการก่อตัวของการเชื่อมโยงข้ามเกิดขึ้นจึงทำให้อาหารที่ไม่สามารถเข้าถึงได้สำหรับการย่อยอาหารและ / หรือการเผาผลาญอาหาร ชิ้นส่วนดังกล่าวของสารอาหารนอกจากนี้ยังมี "พร้อมใช้งาน" (Erbersdobler 1989). แป้งซึ่งเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของคาร์โบไฮเดรตเป็นpolysaccharide การจัดเก็บข้อมูลที่มีมากที่สุดในพืชและเกิดขึ้นเป็นเม็ดในคลอโรพลาของใบสีเขียวและamyloplast ของเมล็ด พัลส์และหัว (เอลลิสและอื่น ๆ 1998) ค่อนข้างได้รับการยอมรับที่ผ่านมาของการย่อยอาหารที่ไม่สมบูรณ์และการดูดซึมของแป้งในลำไส้เล็กเป็นปรากฏการณ์ปกติได้ยกความสนใจในเศษส่วนแป้งnondigestible (คัมมิ่งส์และ Englyst 1991; Englyst และอื่น ๆ 1992) เหล่านี้จะถูกเรียกว่า "แป้งทน" และการศึกษาที่กว้างขวางได้แสดงให้พวกเขามีทางสรีรวิทยาฟังก์ชั่นที่คล้ายกับที่ของใยอาหาร (งูเห่า 1994; Eerlingen และ Delcour 1995) ความหลากหลายของอุตสาหกรรมอาหารที่ทันสมัยและหลากหลายอย่างมหาศาลของผลิตภัณฑ์อาหารที่ผลิตต้องใช้แป้งที่สามารถทนต่อความหลากหลายของเทคนิคการประมวลผลและเงื่อนไขการจัดทำ(ไขควงและอื่น ๆ 1997) ความต้องการเหล่านี้จะได้พบกับการปรับเปลี่ยนแป้งโดยพื้นเมืองที่มีสารเคมีทางกายภาพและวิธีเอนไซม์(Betancur และราเชล 1997) ซึ่งอาจนำไปสู่การก่อตัวของสารตกค้างย่อย ความพร้อมของเช่นแป้งจึงสมควรได้รับการพิจารณา รีวิวนี้จึงมุ่งเน้นไปที่ความพร้อมของสารอาหารสำคัญที่เป็นแป้งที่มีการอ้างอิงพิเศษอาร์เอส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากปีแรกของการวิวัฒนาการของวิทยาศาสตร์โภชนาการ ได้รับการยอมรับว่าได้รับสารอาหาร

อย่างสมบูรณ์ในอาหารจะไม่ใช้ในร่างกาย การเพิ่มปริมาณของหลักฐาน
บ่งบอกว่ามีข้อยกเว้นน้อยมาก เพียงแต่สัดส่วน
รวมกินสารอาหารในอาหาร หรือ อาหารที่สามารถใช้ได้ และคำว่า " ว่าง "
ได้มาใช้นี้สัดส่วน ( Southgate
1989 ) รังวัดได้โดยการวิเคราะห์ทางเคมีไม่อาจใช้ประโยชน์ได้เต็มที่
เสมอ ส่วนใหญ่เนื่องจากผนังย่อยเซลล์
โครงสร้างขนาดใหญ่หรือหนาแน่นการละลายต่ำ การแสดงตนของบาง
สารยับยั้งการย่อยอาหาร รวมทั้งส่วนประกอบ
เยอะแยะอยู่ในอาหารจากพืช เช่น ใยอาหาร กรดไฟติก
, แทนนิค กรด ซึ่งอาจลดการดูดซึม
และการใช้ประโยชน์ของสารอาหารบางอย่าง ( Rosado และผู้อื่น 1987 ) .
ในระหว่างการประมวลผลอาหารกับสารอาหารและการพัฒนา
ข้ามการเชื่อมโยงเกิดขึ้น ทำให้อาหารไม่สามารถ
การย่อยอาหารหรือ / และการเผาผลาญ เช่นชิ้นส่วนของรังที่ยัง " ไม่พร้อมใช้งาน "
( erbersdobler 1989 ) .
แป้ง ซึ่งเป็นแหล่งสำคัญของคาร์โบไฮเดรต คือ
พอลิแซ็กคาไรด์กระเป๋าชุกชุมมากที่สุดในพืชและเกิดขึ้น
เป็นเม็ดในคลอโรพลาสต์ของใบสีเขียวและไมโลพลาสต์
ของเมล็ดถั่วและมันฝรั่ง ( เอลลิสและผู้อื่น 1998 ) ค่อนข้าง
ล่าสุดการการย่อยอาหารไม่สมบูรณ์และการดูดซึมของ
แป้งในลำไส้เล็กเป็นปรากฏการณ์ปกติได้ยก
สนใจ nondigestible แป้งและเศษส่วน ( Cummings englyst
1991 ;englyst และผู้อื่น 1992 ) เหล่านี้เรียกว่า " ป้องกันแป้ง "
และกว้างขวาง มีการศึกษาแสดงให้พวกเขามีฟังก์ชันทางสรีรวิทยา
คล้ายกับบรรดาของเส้นใย ( ASP 1994 ; และ eerlingen
delcour 1995 ) ความหลากหลายของอุตสาหกรรมอาหารที่ทันสมัยและหลากหลายขนาดใหญ่ของผลิตภัณฑ์อาหาร

มันผลิตต้องใช้แป้งที่สามารถทนต่อความหลากหลายของเทคนิคการประมวลผลและ