3.2. Phase 2: simulative mechanical

3.2. Phase 2: simulative mechanical tests
In Figs. 6–8, the average results related to mechanical performance
(e.g. master curves of dynamic modulus, fatigue life, and
rutting) are shown as a function of type and dosage of polymers.
Both average values and dispersion bars, displaying the maximum
and minimum result of each mixture, are given in the bar charts.
As far as the dynamic modulus is concerned, based on the
master curves plotted in Fig. 6, there is a reasonable degree of
correspondence between data collected from the tests and the predicted
values of the model. This can be observed from the superimposed
curves showing stiffness data points for all the mixtures.
Graphs in the figure indicate that polymers reduce the frequency
sensitivity of the mixtures. In fact, due to the presence of
polymers, the typical S-shape of the master curves is less accentuated.
In particular, mixtures containing polymers show a decrease
in the dynamic modulus at high frequencies, implying low temperature
in the field, according to the time–temperature superposition
principle. This would prove to be a positive characteristic during
winter, as at low service temperatures in the field (or high frequencies),
cracking phenomena can occur due to the excessive stiffness
of the mixture.
However, the polymers investigated show some differences,
particularly associated to the dosages.
It is notable that mixtures with lower dosages of polymer A (3%)
show the same recorded performances as the reference mixture
(BM, with no polymers). On the contrary, mixtures with high dosages
of polymer A (6% and 9%) are characterized by a lower stiffness
at high frequencies, which remains almost constant. As
such, an increase in polymers over 6% does not lead to an increase
in performance.
Mixtures containing polymer B demonstrate that the best performance
in terms of stiffness is exhibited by the 6% dosage, while
the 9% dosage appears to be detrimental to performance.
Results from fatigue tests (Fig. 7) indicate that polymers influence
the mixtures’ behavior, as demonstrated by the increase in
fatigue resistance (represented by the number of load cycles to failure)
with higher polymer dosages. However, the values reported
show notable differences concerning fatigue life levels. In particular,
at a given dosage, mixes with polymer A content exhibit better
performances than mixes with polymer B. As such, one can
hypothesize that the better fatigue performances are guaranteed
by the mixture with 9% of polymer A, which displays a fatigue life
greater than 1.5 million cycles, the maximum number of cycles set
before halting the tests. As for mixtures with polymer B, results
show that both lower (3%) and medium (6%) dosages enable a
slight increase in fatigue life when compared to the reference mixture
(BM, with no polymers). Furthermore, it is possible to note
that the mixture with the maximum content of polymer B (9%)
had a fatigue life similar to the mixture with 3% of polymer A.
As far as rutting resistance is concerned, graphs in Fig. 8 shows
that polymers greatly improve the mixtures’ performance, dependent,
obviously, on the type and dosage. Regarding the type, it is
possible to note that polymer A exhibits the best performance in
terms of RD and WTS, which decrease as the dosage increases.
With regards to polymer B content, the corresponding mixtures
show the same rutting behavior as mixtures containing polymer
A at medium and maximum dosages (6% and 9%). Additionally,
low dosages of polymer B (3%) exhibit the worst performance;
even though these are better than those obtained by testing the
reference mixture (BM, with no polymers).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. ขั้นตอนที่ 2: ทดสอบเครื่องกล simulativeใน Figs. 6 – 8 ค่าเฉลี่ยผลลัพธ์ของประสิทธิภาพการทำงานที่เกี่ยวข้องกับเครื่องจักรกล(เช่น หลักของเส้นโค้งของโมดูลัสแบบไดนามิก ล้าชีวิต และrutting) แสดงฟังก์ชันของชนิดและปริมาณของโพลิเมอร์ค่าเฉลี่ยและกระจายตัวบาร์ แสดงสูงสุดและผลคะแนนต่ำสุดของแต่ละส่วนผสม แสดงไว้ในแผนภูมิแท่งเป็นที่เกี่ยวข้อง โมดูลัสแบบไดนามิกตามหลักโค้งที่พล็อตใน Fig. 6 มีองศาที่เหมาะสมของติดต่อระหว่างข้อมูลที่เก็บรวบรวมจากการทดสอบและการคาดการณ์ค่าของแบบจำลอง ซึ่งสามารถสังเกตจากการวางซ้อนอยู่เส้นโค้งที่แสดงความแข็งจุดข้อมูลสำหรับส่วนผสมทั้งหมดกราฟในรูปบ่งชี้ว่า โพลิเมอร์ลดความถี่ระดับความสำคัญของส่วนผสม เนื่องจากสถานะของความเป็นจริงน้อยมีตาร์โพลิเมอร์ ทั่วไป S-รูปร่างของเส้นโค้งหลักโดยเฉพาะอย่างยิ่ง น้ำยาผสมที่ประกอบด้วยโพลิเมอร์แสดงลดลงในโมดูลัสแบบไดนามิกที่ความถี่สูง หน้าที่อุณหภูมิต่ำในการฟิลด์ superposition เวลาอุณหภูมิหลักการ นี้จะพิสูจน์ให้ ลักษณะบวกระหว่างฤดูหนาว ณอุณหภูมิต่ำบริการในฟิลด์ (หรือความถี่สูง),ปรากฏการณ์แตกอาจเกิดตึงมากเกินไปส่วนผสมอย่างไรก็ตาม โพลิเมอร์การตรวจสอบแสดงความแตกต่างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวข้องกับการ dosagesน่าว่า น้ำยาผสมกับล่าง dosages ของพอลิเมอร์ A (3%)show the same recorded performances as the reference mixture(BM, with no polymers). On the contrary, mixtures with high dosagesof polymer A (6% and 9%) are characterized by a lower stiffnessat high frequencies, which remains almost constant. Assuch, an increase in polymers over 6% does not lead to an increasein performance.Mixtures containing polymer B demonstrate that the best performancein terms of stiffness is exhibited by the 6% dosage, whilethe 9% dosage appears to be detrimental to performance.Results from fatigue tests (Fig. 7) indicate that polymers influencethe mixtures’ behavior, as demonstrated by the increase infatigue resistance (represented by the number of load cycles to failure)with higher polymer dosages. However, the values reportedshow notable differences concerning fatigue life levels. In particular,at a given dosage, mixes with polymer A content exhibit betterperformances than mixes with polymer B. As such, one canhypothesize that the better fatigue performances are guaranteedby the mixture with 9% of polymer A, which displays a fatigue lifegreater than 1.5 million cycles, the maximum number of cycles setbefore halting the tests. As for mixtures with polymer B, resultsshow that both lower (3%) and medium (6%) dosages enable aslight increase in fatigue life when compared to the reference mixture(BM, with no polymers). Furthermore, it is possible to notethat the mixture with the maximum content of polymer B (9%)had a fatigue life similar to the mixture with 3% of polymer A.As far as rutting resistance is concerned, graphs in Fig. 8 showsthat polymers greatly improve the mixtures’ performance, dependent,obviously, on the type and dosage. Regarding the type, it ispossible to note that polymer A exhibits the best performance interms of RD and WTS, which decrease as the dosage increases.With regards to polymer B content, the corresponding mixturesshow the same rutting behavior as mixtures containing polymerA at medium and maximum dosages (6% and 9%). Additionally,low dosages of polymer B (3%) exhibit the worst performance;even though these are better than those obtained by testing thereference mixture (BM, with no polymers).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 ขั้นตอนที่ 2: การทดสอบทางกล simulative
ในมะเดื่อ 6-8 ผลเฉลี่ยที่เกี่ยวข้องกับประสิทธิภาพทางกล
(เช่นเส้นโค้งหลักของโมดูลัสแบบไดนามิกชีวิตเมื่อยล้าและร่อง) จะแสดงให้เห็นว่าเป็นหน้าที่ของชนิดและปริมาณของโพลีเมอ. ทั้งค่าเฉลี่ยและบาร์กระจายการแสดงสูงสุดและผลขั้นต่ำส่วนผสมแต่ละจะได้รับในชาร์ตบาร์. เท่าที่โมดูลัสแบบไดนามิกเป็นห่วงอยู่บนพื้นฐานของเส้นโค้งต้นแบบพล็อตในรูป 6 มีระดับที่เหมาะสมของการติดต่อระหว่างข้อมูลที่รวบรวมจากการทดสอบและคาดการณ์ค่าของรูปแบบ นี้สามารถสังเกตได้จากทับเส้นโค้งแสดงจุดข้อมูลตึงผสมทั้งหมด. กราฟในภาพแสดงให้เห็นว่าโพลีเมอลดความถี่ความไวของสารผสม ในความเป็นจริงเพราะการปรากฏตัวของโพลิเมอร์ทั่วไป S-รูปร่างของเส้นโค้งหลักเน้นน้อย. โดยเฉพาะอย่างยิ่งสารผสมที่มีโพลิเมอร์แสดงการลดลงในโมดูลัสแบบไดนามิกที่มีความถี่สูงหมายความอุณหภูมิต่ำในเขตข้อมูลที่เป็นไปตามเวลาอุณหภูมิซ้อนหลักการ นี้จะพิสูจน์ให้เป็นลักษณะในเชิงบวกในช่วงฤดูหนาวเป็นที่อุณหภูมิต่ำบริการในสนาม (หรือความถี่สูง) ปรากฏการณ์แตกสามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากการตึงมากเกินไปของส่วนผสม. อย่างไรก็ตามโพลิเมอร์ตรวจสอบการแสดงความแตกต่างบางอย่างที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งโด. มันเป็นเรื่องน่าทึ่งที่ผสมกับปริมาณที่ต่ำกว่าของพอลิเมอ A (3%) แสดงให้เห็นการแสดงที่บันทึกไว้เช่นเดียวกับส่วนผสมอ้างอิง(BM ด้วยโพลีเมอไม่ได้) ในทางตรงกันข้ามผสมที่มีปริมาณสูงของพอลิเมอ (6% และ 9%) ส่วนที่โดดเด่นด้วยความฝืดต่ำที่ความถี่สูงซึ่งยังคงอยู่เกือบตลอด ในฐานะที่เป็นเช่นนี้การเพิ่มขึ้นของโพลีเมอกว่า 6% ไม่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นในการปฏิบัติงาน. ผสมที่มีพอลิเมอ B แสดงให้เห็นว่าผลการดำเนินงานที่ดีที่สุดในแง่ของความมั่นคงมีการแสดงโดยปริมาณที่6% ในขณะที่ปริมาณ9% ที่ดูเหมือนจะเป็นอันตรายต่อ ผลการดำเนินงาน. ผลลัพธ์ที่ได้จากการทดสอบความล้า (รูปที่. 7) ระบุว่าโพลิเมอร์ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมผสมตามที่แสดงให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นของความต้านทานความเหนื่อยล้า(แสดงโดยจำนวนรอบของการโหลดความล้มเหลว) กับโดลิเมอร์ที่สูงขึ้น อย่างไรก็ตามค่ารายงานแสดงความแตกต่างที่โดดเด่นเกี่ยวกับระดับชีวิตความเมื่อยล้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปริมาณที่กำหนดผสมกับพอลิเมอจัดแสดงเนื้อหาที่ดีกว่าการแสดงกว่าผสมกับพอลิเมอบีเช่นหนึ่งสามารถตั้งสมมติฐานว่าการแสดงความเมื่อยล้าที่ดีขึ้นมีการรับประกันโดยผสมกับ9% ของพอลิเมอซึ่งแสดงชีวิตความเมื่อยล้ามากกว่า 1.5 ล้านรอบจำนวนสูงสุดของรอบการตั้งค่าก่อนที่จะหยุดการทดสอบ สำหรับผสมกับพอลิเมอ B ผลแสดงให้เห็นว่าทั้งสองที่ต่ำกว่า(3%) และขนาดกลาง (6%) โดเปิดใช้งานเพิ่มขึ้นเล็กน้อยในชีวิตความเมื่อยล้าเมื่อเทียบกับส่วนผสมอ้างอิง(BM ด้วยโพลีเมอไม่ได้) นอกจากนี้ก็เป็นไปได้ที่จะต้องทราบว่าส่วนผสมที่มีเนื้อหาสูงสุดของพอลิเมอ B (9%) มีชีวิตที่คล้ายกับความเมื่อยล้าที่มีส่วนผสม 3% ของพอลิเมอ A. เท่าที่ต้านทานเป็นร่องเป็นห่วงในรูปกราฟ 8 แสดงว่าโพลีเมอช่วยปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานผสม'ขึ้นอยู่อย่างเห็นได้ชัดกับชนิดและปริมาณ เกี่ยวกับประเภทที่มันเป็นไปได้ที่จะทราบพอลิเมอที่แสดงผลการดำเนินงานที่ดีที่สุดในแง่ของRD และ WTS ซึ่งลดลงเมื่อปริมาณที่เพิ่มขึ้น. ที่เกี่ยวกับพอลิเมอเนื้อหา B, ผสมที่สอดคล้องกันแสดงพฤติกรรมร่องเดียวกับสารผสมที่มีพอลิเมอที่กลางและปริมาณสูงสุด (6% และ 9%) นอกจากนี้ปริมาณต่ำของพอลิเมอบี (3%) แสดงผลการดำเนินงานที่เลวร้ายที่สุด; แม้ว่าเหล่านี้จะดีกว่าผู้ที่ได้รับการทดสอบโดยส่วนผสมอ้างอิง (BM ด้วยโพลีเมอไม่ได้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ระยะที่ 2 :
แบบทดสอบกลวิธีการจำลองในมะเดื่อ . 6 – 8 , ค่าเฉลี่ยของผลที่เกี่ยวข้องกับ
เชิงกล ( เช่นอาจารย์เส้นโค้งแบบไดนามิกัส , ชีวิต , ความเมื่อยล้าและ
ทิ้งร่องรอยไว้ ) จะแสดงเป็นฟังก์ชันของชนิดและปริมาณของพอลิเมอร์ ทั้งค่าเฉลี่ยและกระจาย

แถบแสดงผลสูงสุดและต่ำสุดของแต่ละส่วนผสมจะได้รับในแผนภูมิแท่ง .
เท่าที่ค่าโมดูลัสแบบไดนามิกที่เกี่ยวข้องตามเส้นโค้งในรูปที่ 6
อาจารย์วางแผน มีปริญญาที่เหมาะสมของ
ความสอดคล้องระหว่างข้อมูลจากการทดสอบและทำนาย
ค่าของแบบจำลอง นี้สามารถสังเกตได้จากเส้นโค้งแสดงความแข็งซ้อนทับ
จุดข้อมูลสำหรับส่วนผสมทั้งหมด .
กราฟในรูป พบว่าลดความถี่
พอลิเมอร์ความไวของการผสม ในความเป็นจริงเนื่องจากการแสดงตนของ
โพลิเมอร์ S-shape ตามแบบฉบับของอาจารย์โค้งน้อยเน้น .
โดยเฉพาะส่วนผสมที่มีโพลิเมอร์แสดงลดลง
ในโมดูลัสแบบไดนามิกที่ความถี่สูง , implying
อุณหภูมิต่ำในเขต ตามการเวลาและอุณหภูมิการ
หลักการ นี้จะพิสูจน์ให้เป็นลักษณะบวกระหว่าง
ฤดูหนาวที่อุณหภูมิต่ำ บริการในด้าน ( หรือความถี่สูง ) ,
แตกปรากฏการณ์สามารถเกิดขึ้นได้เนื่องจากการตึงของส่วนผสม
.
แต่พอลิเมอร์ที่ศึกษาแสดงความแตกต่างบางอย่าง , โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับยา
.
มันเป็นเรื่องน่าทึ่งที่ผสมกับโดล่างของเมอร์ ( 3% )
แสดง การแสดงบันทึกอ้างอิงเดียวกันเป็นส่วนผสม
( BM , ไม่มีพอลิเมอร์ )ในทางตรงกันข้าม ส่วนผสมของโพลิเมอร์สูงขนาด
( 6% และ 9% ) มีลักษณะตามลดความฝืด
ที่ความถี่สูง ซึ่งยังคงเกือบคงที่ โดย
ดังกล่าวเพิ่มขึ้นกว่าร้อยละ 6 และไม่นำไปสู่การเพิ่มขึ้นในการทำงาน
.
ของผสมที่มีพอลิเมอร์ B แสดงให้เห็นว่าการแสดง
ที่ดีที่สุดในแง่ของความแข็งที่จัดแสดงโดย 6 เปอร์เซ็นต์ ปริมาณ ในขณะที่
9 % ปริมาณดูเหมือนจะเป็นอันตรายต่อประสิทธิภาพ ผลลัพธ์จากการทดสอบความล้า
( รูปที่ 7 ) พบว่าพอลิเมอร์ผสมอิทธิพล
' พฤติกรรม ดังที่แสดงโดยเพิ่ม
ต้านทานความเหนื่อยล้า ( แสดงโดยจำนวนรอบของโหลดเพื่อความล้มเหลว )
กับสูงกว่าพอลิเมอร์โด . อย่างไรก็ตาม ค่ารายงาน
แสดงความแตกต่างเด่นเกี่ยวกับระดับชีวิตความล้า โดย
ที่ให้ใช้ผสมกับพอลิเมอร์เนื้อหาจัดแสดงการแสดงที่ดีกว่าพอลิเมอร์ผสมกับ B .

เช่น หนึ่งสามารถพบว่า การแสดงอาการดีขึ้นจะรับประกัน
โดยผสมกับ 9% ของพอลิเมอร์ ซึ่งแสดงความเหนื่อยล้าชีวิต
มากกว่า 1.5 ล้านรอบ จำนวนสูงสุดของรอบชุด
ก่อน หยุดการทดสอบ สำหรับการผสมกับพอลิเมอร์ผลลัพธ์
Bแสดงให้เห็นว่าทั้งล่าง ( 3% ) และขนาดกลาง ( 6 % ) ขนาดใช้
เพิ่มขึ้นเล็กน้อยในชีวิตความเหนื่อยล้าเมื่อเทียบกับการอ้างอิงส่วนผสม
( BM , ไม่มีพอลิเมอร์ ) นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ที่จะทราบ
ที่ผสมกับเนื้อหาสูงสุดของพอลิเมอร์ B ( 9% )
มีความเมื่อยล้าชีวิตคล้ายกับผสมกับ 3% ของพอลิเมอร์ .
เท่าที่ทิ้งร่องรอยไว้ต้านทานเป็นกังวล กราฟในรูปที่ 8 แสดง