Physiologycal processes in colour p

Physiologycal processes in colour perception

The conversion of light energy into nervous energy takes place in the light-sensitive retina at the back of eye using colour sensitive receptors, the cones (Figure1.4). As described earlier, it is believed that three types of cone exist, each with differing sensivities. The retina also contains receptors known as rods which are sensitive to light of short wavelengths and which only operate at low levels of illumination.
Within the receptors is a laminated structure; it could be that these have the photo chemical substance distributed over them or they could have some physical purpose analogous to a waveguide so that they tune to the desired wavelength. The next process to consider is the transmission of information from the retina to the visual cortex of the brain. Assuming there are red, green and blue centres in the visual cortex it is difficult to see how the impulse get there without getting confused since it is unlikely that the impulses are different in themselves.






Pic1.4





We have to imagine this region acting like a c0mputer and coding the information in some way. It is claimed that this is neccessary because the number of nerve fibres is very much smaller than the number of receptors, and with the relatively large amounts of light entering the eye, crosslinking is necessary to allow all the information to reach the optic nerve. There is further evidence to show that the information from this part of the visual system divides into two general classes, one apparently responsible for the transmission of intensity information, the other for colour.
The 'colour' cells respond by excitation or inhibition according to wavelength, and where coupled in opponent pairs, by their response to red and green, yellow and blue. This suggests that transmission in the visual cortex may be in terms of the opponent colour theory of colour vision.
To relate the spectral composition of a colour to the visual sensation, we find that certain wavelengths give rise to certain colours and if we consider the spectrum we find that the limits between colours are ill-defined. However, we can select a number of definite colours, red, green, yellow, purple etc., each of which we can call a hue.
Thus, the hue of a pigment is defined by its similarity to a spectral radiation. Its depth of colour will depend upon its concentration, the lower the concentration, the weaker the colour and, therefore, less saturated or chroma. Finally, there is the total amount of light emitting from the colour, which will determine its brightness or lightness (the former being applied to sources).
It is not strictly true to say that the perceived lightness of a colour depends on the light it emits. Two colours may emit the same amount of light, but have different apparent lightness because of surrounding conditions (see Figure 1.5). We allow for this psychologically.




Pic1.5

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบวนการในการรับรู้ physiologycal สี

จากการแปลงพลังงานแสงเป็นพลังงานประสาทจะเกิดขึ้นในจอประสาทตาที่ไวต่อแสงที่ด้านหลังของตาโดยใช้ตัวรับที่ไวต่อสีกรวย (figure1.4) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้เชื่อว่ามันเป็นสามประเภทของกรวยอยู่ที่แต่ละคนมี sensivities ที่แตกต่างกันม่านตานอกจากนี้ยังมีตัวรับที่รู้จักกันเป็นแท่งที่มีความไวต่อแสงของความยาวคลื่นสั้นและซึ่งทำงานที่ระดับต่ำของการส่องสว่างภายใน
ผู้รับเป็นโครงสร้างที่ลามิเนต;. มันอาจเป็นไปได้ว่าเหล่านี้มีสารเคมีภาพกระจายไปทั่วพวกเขาหรือพวกเขา อาจมีบางจุดประสงค์ทางกายภาพคล้ายกับท่อนำคลื่นเพื่อให้พวกเขาปรับแต่งให้ความยาวคลื่นที่ต้องการกระบวนการต่อไปจะต้องพิจารณาคือการส่งผ่านของข้อมูลจากจอประสาทตาไปยังภาพนอกของสมอง สมมติว่ามีศูนย์สีแดงสีเขียวและสีฟ้าในภาพนอกมันเป็นเรื่องยากที่จะเห็นว่าแรงกระตุ้นที่ได้รับมีโดยไม่ได้รับสับสนเพราะมันไม่น่าเป็นไปได้ว่าแรงกระตุ้นที่แตกต่างกันอยู่ในตัวเอง.








pic1.4



เราต้องจินตนาการภูมิภาคนี้ทำตัวเหมือน c0mputer และการเข้ารหัสข้อมูลในบางวิธี มันจะอ้างว่าเป็นความจำเป็นเพราะจำนวนของเส้นใยประสาทเป็นอย่างมากน้อยกว่าจำนวนของตัวรับและมีจำนวนเงินที่ค่อนข้างใหญ่ของแสงที่เข้าตา, ครอสลิงค์เป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้ข้อมูลทั้งหมดที่จะไปให้ถึงเส้นประสาทแก้วนำแสงมีหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อแสดงให้เห็นว่าข้อมูลจากส่วนหนึ่งของระบบการมองเห็นนี้แบ่งออกเป็นสองชั้นโดยทั่วไปหนึ่งเห็นได้ชัดว่าผู้รับผิดชอบในการส่งข้อมูลความรุนแรงอื่น ๆ สำหรับสีเป็น.
'สี' เซลล์ตอบสนองโดยการกระตุ้นหรือยับยั้งตาม ความยาวคลื่นและสถานที่ที่คู่เป็นคู่ของฝ่ายตรงข้ามโดยการตอบสนองของพวกเขาเป็นสีแดงและสีเขียว, สีเหลืองและสีฟ้านี้แสดงให้เห็นในการส่งภาพนอกที่อาจจะในแง่ของทฤษฎีสีของฝ่ายตรงข้ามจากการมองเห็นสี.
ความสัมพันธ์กับองค์ประกอบสเปกตรัมของสีให้ความรู้สึกภาพเราจะพบว่าความยาวคลื่นบางอย่างก่อให้เกิดสีบางและถ้าเราพิจารณา คลื่นความถี่ที่เราพบว่าข้อ จำกัด ระหว่างสีป่วยที่กำหนดไว้ แต่เราสามารถเลือกจำนวนของสีที่ชัดเจน, สีแดง,สีเขียว, สีเหลือง, สีม่วง ฯลฯ ซึ่​​งแต่ละเราสามารถเรียกสี.
ดังนั้นสีของเม็ดสีจะถูกกำหนดโดยความคล้ายคลึงกันในการฉายรังสีสเปกตรัม ความลึกของสีจะขึ้นอยู่กับความเข้มข้นต่ำกว่าความเข้มข้นของสีที่อ่อนค่าลงและดังนั้นน้อยอิ่มตัวหรือความเข้มของสี ในที่สุดมียอดรวมของการเปล่งแสงจากสีคือซึ่งจะเป็นตัวกำหนดความสว่างหรือความสว่าง (อดีตถูกนำไปใช้กับแหล่งที่มา) ของ.
มันไม่เป็นความจริงอย่างเคร่งครัดที่จะกล่าวว่าการรับรู้ของความสว่างของสีขึ้นอยู่กับแสงที่มันปล่อยออกมา สองสีอาจปล่อยปริมาณที่เท่ากันของแสง แต่มีความสว่างที่แตกต่างกันเห็นได้ชัดเพราะสภาพโดยรอบ (ดูรูปที่ 1.5) เราอนุญาตให้จิตใจ






pic1.5

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบวนการ Physiologycal ในการรับรู้สี

การแปลงพลังงานแสงเป็นพลังงานประสาทเกิดขึ้นในตาไวต่อแสงทางตาโดยใช้สีไว กรวย (Figure1.4) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ เชื่อว่า มีสามชนิดของกรวยอยู่ ละ sensivities แตกต่างกัน จอตายังประกอบด้วย receptors ที่เป็นก้านที่มีความไวต่อแสงความยาวคลื่นสั้น และที่มีในระดับต่ำสุดของรัศมี
ภายใน receptors เป็นโครงสร้างเคลือบ อาจเป็นได้ว่า เหล่านี้มีภาพเคมีกระจายสารเหล่านั้น หรืออาจมีวัตถุประสงค์บางอย่างทางกายภาพคล้ายคลึงกับแบบ waveguide เพื่อให้พวกเขาปรับความยาวคลื่นที่ต้องการ กระบวนการถัดไปเพื่อพิจารณาเป็นการส่งผ่านข้อมูลจากจอตากับ cortex ภาพของสมอง สมมติว่า มีศูนย์สีแดง สีเขียว และสีน้ำเงินใน cortex ภาพที่ยากต่อการดูว่ากระแสมีโดยไม่ได้รับสับสนเนื่องจากน่าที่แรงกระตุ้นแตกต่างกันในตัวเองด้วย



Pic1.4


เราต้องคิดทำหน้าที่เช่น c0mputer ภูมิภาคนี้และกำหนดรายละเอียดในบางวิธี มันจะอ้างว่า จำเป็น เพราะมีจำนวนใยประสาทมากน้อยกว่าจำนวน receptors และจะต้องให้ข้อมูลทั้งหมดถึงประสาทที่ มีขนาดค่อนข้างใหญ่ของแสงที่เข้าตา crosslinking เพิ่มเติมมีหลักฐานแสดงว่า ข้อมูลจากระบบภาพส่วนนี้แบ่งออกเป็นชั้นเรียนทั่วไป 2 หนึ่งที่เห็นได้ชัดว่ารับผิดชอบในการส่งผ่านข้อมูลความเข้ม อื่น ๆ สำหรับสี
'สี' เซลล์ตอบสนองในการกระตุ้นหรือยับยั้งตามความยาวคลื่น และควบคู่เป็นคู่แข่งคู่ โดยการตอบสนองต่อสีแดงและสีเขียว สีเหลือง และสีน้ำเงิน นี้แนะนำว่า ส่งใน cortex ภาพอาจจะในแง่ของทฤษฎีสีคู่แข่งของสีวิสัยทัศน์
เพื่อเชื่อมโยงกับองค์ประกอบสเปกตรัมของสีแสดงความรู้สึก เราพบว่าบางความยาวคลื่นที่ให้ขึ้นสีบางอย่าง และถ้าเราพิจารณาเราค้นหาจำกัดระหว่างสี ill-defined อย่างไรก็ตาม เราสามารถเลือกจำนวนของสีที่แน่นอน สีแดง สีเขียว สี เหลือง สีม่วงเป็นต้น ซึ่งเราสามารถเรียกการเว้
ดัง เว้ของเม็ดสีถูกกำหนด โดยความคล้ายคลึงกับรังสีสเปกตรัม ความลึกของสีจะขึ้นของความเข้มข้น ต่ำกว่าความเข้มข้น แกร่งสีและ จึง น้อยอิ่มตัว หรือความ ในที่สุด มีแสงที่เปล่งจากสี จำนวน ซึ่งจะเป็นตัวกำหนดความสว่างหรือความสว่าง (เดิมใช้แหล่ง) .
ไม่เคร่งครัดจริงก็ว่าความรับรู้ของสีขึ้นอยู่กับแสงมัน emits สองสีอาจคายจำนวนแสงเดียวกัน แต่มีความแตกต่างชัดเจนเนื่องจากสภาพแวดล้อมเงื่อนไข (ดูรูป 1.5) เราอนุญาตให้นี้ psychologically


Pic1.5

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

physiologycal กระบวนการในการรับรู้ส ี

การแปลงพลังงานแสงเป็นพลังงานที่จะประหม่าในจอประสาทตาเสื่อมเบาๆที่สำคัญที่อยู่ด้านหลังของตาสีไวต่อการกระตุ้นเส้นประสาทรับความรู้สึกปวดกรวย(รูปที่ 1.4 ) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านั้นมีความเชื่อว่าทั้งสาม ประเภท ของกรวยมีอยู่แต่ละห้องพร้อมด้วย sensivities มีความแตกต่างกันจอประสาทตาที่ยังประกอบด้วยกระตุ้นเส้นประสาทรับความรู้สึกปวดที่เรียกกันว่าไม้ที่มีความไวต่อแสงของความยาวคลื่นที่ใช้ไปถึงได้ไม่ไกลนักและที่เดียวที่ใช้อยู่ในระดับที่ต่ำมากของไฟส่อง.
ภายใน กระตุ้นเส้นประสาทรับความรู้สึกปวดที่มีโครงสร้างเป็นแผ่นก็สามารถจะเป็นไปได้ว่าจะมีสารเคมี ภาพ ที่กระจายไปทั่วหรือไม่ก็ไม่มีวัตถุประสงค์ทาง กายภาพ บางอย่างคล้ายคลึงกันกับท่อนำคลื่นที่ปรับแต่งเพื่อความยาวคลื่นที่ต้องการขั้นตอนถัดไปที่จะพิจารณาให้เป็นการส่งข้อมูลจากจอประสาทตาเสื่อมที่จะผิวหุ้มประสาท ภาพ ของสมอง สมมติว่ามีศูนย์กลางสีเขียวและสีน้ำเงินสีแดงสีผิวหุ้มประสาทใน ภาพ ที่เป็นเรื่องยากในการดูว่าแรงผลักดันที่จะได้รับนั้นไม่มีการสับสนเนื่องจากมีแนวโน้มว่าแรงกระตุ้นที่มีความแตกต่างกันในตัว.






PIC 1.4





เรามีจินตนาการเขตพื้นที่แห่งนี้ทำหน้าที่เสมือน mputer c 0 และการเข้ารหัสข้อมูลที่อยู่ในทางใดก็ทางหนึ่ง มีผู้กล่าวว่านี้คือจำเป็นเพราะจำนวนของเส้นใยประสาทก็คือเป็นอย่างมากมีขนาดเล็กมากกว่าจำนวนที่มีอยู่ในของกระตุ้นเส้นประสาทรับความรู้สึกปวดและพร้อมด้วยข้อมูลจำนวนมากขนาดใหญ่ที่มีแสงสว่างเข้าสู่สายตา crosslinking เป็นสิ่งจำเป็นที่จะทำให้ข้อมูลทั้งหมดเพื่อเข้าถึงยังประสาทออปติกนี้มีหลักฐานเพิ่มเติมเพื่อแสดงว่าข้อมูลที่ได้จากส่วนนี้ของระบบ ภาพ ซึ่งจะแบ่งเป็นสองชั้นเรียนทั่วไปหนึ่งเห็นได้ชัดว่าความรับผิดชอบในการส่งข้อมูลความเข้มของแสงอื่นๆสำหรับสี.
เซลล์''สีที่ตอบกลับได้โดยยับยั้งหรือไดนาโม)ด้วยไฟฟ้าตามความยาวคลื่นและเป็นสถานที่ซึ่งประกอบในคู่ฝ่ายตรงข้ามโดยการตอบกลับของพวกเขาเป็นสีแดงและสีเขียวสีเหลืองและสีฟ้าโรงแรมแห่งนี้ชี้ให้เห็นว่าการส่งสัญญาณในผิวหุ้มประสาท ภาพ อาจจะอยู่ในเงื่อนไขของทฤษฎีสีฝ่ายตรงข้ามได้ของวิสัยทัศน์สี.
กล่าวถึงการเขียนความยาวคลื่นของสีที่ให้ความรู้สึกทางสายตาที่เราจะพบว่าความยาวคลื่นที่ใช้บางอย่างทำให้เพิ่มขึ้นในส่วนของโทนสีบางอย่างและถ้าเราพิจารณาช่วงที่เราพบที่จำกัดระหว่างสีไม่กำหนด แต่ถึงอย่างไรก็ตามเราสามารถเลือกหมายเลขของสีสีแดงอย่างแน่นอนสีเขียวสีเหลืองสีม่วงเป็นต้นซึ่งแต่ละครั้งเราสามารถโทรติดต่อสี.
ดังนั้นสีของสีที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันถึงที่กำหนดไว้โดยการแผ่รังสีความยาวคลื่นที่ ความลึกของสีจะขึ้นอยู่กับตามความเข้มข้นของการมีสมาธิที่ต่ำกว่าที่จะอ่อนตัวลงสีและดังนั้นจึงไม่ถึงจุดอิ่มตัวหรือ CHROMA คือ ในที่สุดก็เป็นยอดรวมของแสงจากสีซึ่งจะเป็นตัวกำหนดความสว่างของหรือน้ำหนักเบา(อดีตที่ถูกนำไปประยุกต์ใช้กับแหล่ง)..
ไม่ได้อย่างเคร่งครัดอย่างแท้จริงเพื่อบอกว่าน้ำหนักเบาเพื่อความคล่องตัวการรับรู้ของสีขึ้นอยู่กับไฟที่จะส่ง สองโทนสีอาจปล่อยเงินจำนวนเดียวกันแต่มีน้ำหนักเบาแตกต่างกันอย่างชัดเจนเพราะเงื่อนไขของพื้นที่โดยรอบ(ดูรูปที่ 1.5 ) เราได้อนุญาตให้นี้ทางจิตวิทยา




PIC 1.5