- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
A drop of hunny : ThailandA City Ru
A drop of hunny : Thailand
A City Ruler, sitting with his Advisor, was eating honey on puffed rice. A drop of honey fell from the City Ruler’s hand onto the windowsill.
“Oh, your majesty!” said his Advisor, “A drop of honey has fallen onto the windowsill!”
“Never mind,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
The drop of honey dripped from the windowsill all the way to the ground. A fly landed on the drop of honey and began to eat it. But a gecko jumped on the fly and began to eat it.
“Your Excellency, a fly was eating the honey that fell from your hand. And now a gecko is eating the fly that was eating the honey.”
“Never mind,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
A cat pounced on the gecko and began to eat it. And a dog ran out from the palace and attacked the cat. The dog and the cat were fighting by the palace.
“Your Excellency, now a cat is eating the gecko and a dog has attacked the cat. They are fighting by the palace.” “Well,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
The owner of the cat saw the dog attack her cat. So she ran out with a broom and began to beat the dog. But when the owner of the dog saw the woman beating his dog, he ran out and began to beat her.
“Your Excellency … that drop of honey that fell from your hand…well a fly tried to eat it and a gecko ate the fly and a cat ate the gecko and a dog attacked the cat and now the owner of the cat has attacked the dog and the owner of the dog has attacked the woman…and the two are now fighting by the palace. I should send someone to stop the fight.”
“Never mind,” sighed the City Ruler. “It is not our problem.”
Soon the friends of the woman saw what was going on. They hurried to defend her.
But the friends of the man also saw what was going on. They rushed to defend him.
Soon a large fist fight had broken out under the palace.
“Your Excellency,” pleaded the Advisor. “Now the woman’s friends have attacked the man and his friends have attacked her friends. There is a great fight going on right by the palace. We should do something to stop this.”
“Never mind,” insisted the City Ruler. “It is not our problem.”
The soldiers were passing through town just then. When they saw the fight they rushed to break it up.
But when they heard the situation, some sided with the man and some sided with the woman. The soldiers began to fight among themselves. A civil war broke out!
In the fighting the palace was burned to the ground. The City Ruler and his Advisor stood in the ashes.
“You know…” said the City Ruler. “I think the drop of honey was our problem.”
Heaven's Uncle Toad : Vietnam
Once upon a time, there was a long devastating drought on Earth. Plants yellowed and withered away. Animals suffered and died.
In a dry pond lived an ugly toad. He could foresee the danger of the drought. So he decided to make a long journey to meet the King of Heaven. On the way he met the crab, bear, tiger, bees and fox. All of them asked to follow the toad to the heaven.
Arriving at the heavenly gates, the toad only saw a large drum. Then he told his friends, “Crab, get inside this water jar! Bees, stay behind the gates! Fox, Bear and Tiger hide at the two sides!”
After arranging everything, the toad stepped forward and took the drumstick to beat the three loud rolls. The King of Heaven was very angry to see the tiny and ugly toad who dared to make the heaven noisy.
He ordered the rooster to kill the toad. When the rooster approached the toad, the toad called the fox to kill the rooster.
Then the king ordered the dog to punish the fox. However, when reaching to the gates, the bear appeared and killed the dog right away.
The King was so angry that he asked the Thunder God to kill the bear. Immediately, the Thunder God was stung by the bees hiding behind the gates. Crying in pain, the Thunder God jumped into the water jar.
Inside the water jar, the crab immediately pinched the Thunder God with his big and strong claws. The Thunder God jumped out of the jar but the tiger appeared to fight with him.
“Stop! Stop!” begged the King. “Uncle Toad, tell your friends and the tiger to please spare the Thunder God.” The tiger did not harm the Thunder God.
Knowing that the toad and his friends could not be defeated, the King finally agreed to let the toad in heaven.
“Your Majesty! There has been no rain on earth for so long,” said the toad. “If the drought continues, all living things on earth will die! Rain is needed at once to save them all.”
The King was afraid that living things on earth would rebel if he does not grant them rain. So, he said gently to the toad, “Uncle Toad, go back home. There will be rain on earth right away.”
Before the toad and his friends left, the King said, “Uncle Toad, next time, when you need rain, you do not have to come here to heaven. Just croak and I know I need to send rain to earth.”
When the toad arrived on earth, there was rain everywhere. Since then, when the toad croaks, rain will soon follow.
Nakhoda Manis : Brunei
Once upon a time there was a widow, Dang Ambon, who lived with her only son in Kampong Ayer. They lived a comfortable life but were certainly not rich. She loved her son Manis so very much. As a boy she used to sing this lullaby to him:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
When he was older Manis wanted to travel. He wanted to become rich. As a loving mother Dang Ambon knew she would miss him terribly. But because her love was so strong she allowed him to go. She wanted him to be the happiest he could possibly be.
For a long time there was no news from Manis. To console herself in her loneliness Dang Ambon sang her song everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Many years passed and there was still no news from Manis. Dang Ambon kept herself busy by helping the poor. She gave whatever she could until the day she herself became poor. Despite her now sad situation she still sang everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
One day a large trading ship docked at Kampong Ayer. There was a rumour that the owner of the ship was Manis! He was already called Nakhoda Manis for being the rich captain of the ship. Excitedly Dang Ambon paddled her small boat in the direction of the big ship. She was to be reunited with her beloved Manis! In anticipation she sang:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Nakhoda Manis was proud and he was indeed rich. When he saw his mother he was ashamed of her and turned away claiming not to know this poor old woman. Dang Ambon was heartbroken. In her despair she cursed the ship full of riches – riches that had taken her son’s love away from her.
She would never sing her song again…
Suddenly, lighting flashed and there was a heavy storm. Rain, thunder and lightning!!!
When the storm cleared, her son’s ship was gone and in its place was a huge rock in the sea.
Today this rock is known as Jong Batu.
The lion city : Singapore
It is said that long, long ago, a prince in Palembang called Sang Nila Utama was bored. He decided to go hunting with his men. In the woods they saw a deer, but as he tried to shoot, it moved swiftly. The prince and his men followed, trying to catch it. The deer disappeared, but from the hill where it had led them, the prince had a good view of the surrounding islands.
Looking out into the distance, Sang Nila Utama saw an island that he had not seen before. It had sands that shimmered white on the beach. “What is that island?” he asked his men. “Temasek,” they answered. “Let us go there!” said the prince.
As they sailed towards Temasek however, a storm arose. The wind blew hard and the waves rose higher and higher. The boat was battered and in danger of capsizing. To lighten the load and help keep it afloat, Sang Nila Utama’s men began throwing overboard the cargo they carried. But still the storm grew fiercer. They tried throwing everything that they could possibly manage without. They knew their lives were more important. However, the boat continued to sink.
One of his trusted advisors said to Sang Nila Utama, “Throw your crown overboard! It is the heaviest thing left on board.” Perhaps the advisor had remembered an old story that said that Sang Nila Utama was one of the descendants of the Sea King’s daughter. When the prince threw his crown overboard, the storm abated and the seas were calm once again. So, they continued their journey.
When Sang Nila Utama and his men landed on the shores of Temasek, he caught sight of another animal, one that he had never seen before. It was magnificent with a black head, a white neck, and a red body. It looked deep into the prince’s eyes. Then it disappeared from view.
“What is that animal?” he asked his men. No one really knew, but one of the ministers said, “I have heard that there is an animal that looks magnificent and regal like that. They call it singa or lion.”
Sang Nila Utama liked what he saw of the island. It was time he had his own place to rule and he thought the sighting of the singa was an auspicious sign. “This is where I shall live,” he said. “We shall call this place ‘Singapura’ or ‘Lion City.’ And that, they say, is how Singapore got its name!
Monkey-ear Mushrooms : LAOS
Once, Queen Sida wanted to have a meal of tiger-ear mushrooms. But in the Northern Lao language this mushroom is called monkey-ear mushrooms. Queen Sida asked the Monkey King, Hanuman, to go search for the mushrooms for her from the mountain of Oudomxay.
“Could you please go and get the mushrooms from Oudomxay Mountain for me?” said Queen Sida.
“Yes, my Lady,” answered Hanuman.
So Hanuman flew to Oudomxay Mountain and ga
A City Ruler, sitting with his Advisor, was eating honey on puffed rice. A drop of honey fell from the City Ruler’s hand onto the windowsill.
“Oh, your majesty!” said his Advisor, “A drop of honey has fallen onto the windowsill!”
“Never mind,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
The drop of honey dripped from the windowsill all the way to the ground. A fly landed on the drop of honey and began to eat it. But a gecko jumped on the fly and began to eat it.
“Your Excellency, a fly was eating the honey that fell from your hand. And now a gecko is eating the fly that was eating the honey.”
“Never mind,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
A cat pounced on the gecko and began to eat it. And a dog ran out from the palace and attacked the cat. The dog and the cat were fighting by the palace.
“Your Excellency, now a cat is eating the gecko and a dog has attacked the cat. They are fighting by the palace.” “Well,” said the City Ruler. “It is not our problem.”
The owner of the cat saw the dog attack her cat. So she ran out with a broom and began to beat the dog. But when the owner of the dog saw the woman beating his dog, he ran out and began to beat her.
“Your Excellency … that drop of honey that fell from your hand…well a fly tried to eat it and a gecko ate the fly and a cat ate the gecko and a dog attacked the cat and now the owner of the cat has attacked the dog and the owner of the dog has attacked the woman…and the two are now fighting by the palace. I should send someone to stop the fight.”
“Never mind,” sighed the City Ruler. “It is not our problem.”
Soon the friends of the woman saw what was going on. They hurried to defend her.
But the friends of the man also saw what was going on. They rushed to defend him.
Soon a large fist fight had broken out under the palace.
“Your Excellency,” pleaded the Advisor. “Now the woman’s friends have attacked the man and his friends have attacked her friends. There is a great fight going on right by the palace. We should do something to stop this.”
“Never mind,” insisted the City Ruler. “It is not our problem.”
The soldiers were passing through town just then. When they saw the fight they rushed to break it up.
But when they heard the situation, some sided with the man and some sided with the woman. The soldiers began to fight among themselves. A civil war broke out!
In the fighting the palace was burned to the ground. The City Ruler and his Advisor stood in the ashes.
“You know…” said the City Ruler. “I think the drop of honey was our problem.”
Heaven's Uncle Toad : Vietnam
Once upon a time, there was a long devastating drought on Earth. Plants yellowed and withered away. Animals suffered and died.
In a dry pond lived an ugly toad. He could foresee the danger of the drought. So he decided to make a long journey to meet the King of Heaven. On the way he met the crab, bear, tiger, bees and fox. All of them asked to follow the toad to the heaven.
Arriving at the heavenly gates, the toad only saw a large drum. Then he told his friends, “Crab, get inside this water jar! Bees, stay behind the gates! Fox, Bear and Tiger hide at the two sides!”
After arranging everything, the toad stepped forward and took the drumstick to beat the three loud rolls. The King of Heaven was very angry to see the tiny and ugly toad who dared to make the heaven noisy.
He ordered the rooster to kill the toad. When the rooster approached the toad, the toad called the fox to kill the rooster.
Then the king ordered the dog to punish the fox. However, when reaching to the gates, the bear appeared and killed the dog right away.
The King was so angry that he asked the Thunder God to kill the bear. Immediately, the Thunder God was stung by the bees hiding behind the gates. Crying in pain, the Thunder God jumped into the water jar.
Inside the water jar, the crab immediately pinched the Thunder God with his big and strong claws. The Thunder God jumped out of the jar but the tiger appeared to fight with him.
“Stop! Stop!” begged the King. “Uncle Toad, tell your friends and the tiger to please spare the Thunder God.” The tiger did not harm the Thunder God.
Knowing that the toad and his friends could not be defeated, the King finally agreed to let the toad in heaven.
“Your Majesty! There has been no rain on earth for so long,” said the toad. “If the drought continues, all living things on earth will die! Rain is needed at once to save them all.”
The King was afraid that living things on earth would rebel if he does not grant them rain. So, he said gently to the toad, “Uncle Toad, go back home. There will be rain on earth right away.”
Before the toad and his friends left, the King said, “Uncle Toad, next time, when you need rain, you do not have to come here to heaven. Just croak and I know I need to send rain to earth.”
When the toad arrived on earth, there was rain everywhere. Since then, when the toad croaks, rain will soon follow.
Nakhoda Manis : Brunei
Once upon a time there was a widow, Dang Ambon, who lived with her only son in Kampong Ayer. They lived a comfortable life but were certainly not rich. She loved her son Manis so very much. As a boy she used to sing this lullaby to him:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
When he was older Manis wanted to travel. He wanted to become rich. As a loving mother Dang Ambon knew she would miss him terribly. But because her love was so strong she allowed him to go. She wanted him to be the happiest he could possibly be.
For a long time there was no news from Manis. To console herself in her loneliness Dang Ambon sang her song everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Many years passed and there was still no news from Manis. Dang Ambon kept herself busy by helping the poor. She gave whatever she could until the day she herself became poor. Despite her now sad situation she still sang everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
One day a large trading ship docked at Kampong Ayer. There was a rumour that the owner of the ship was Manis! He was already called Nakhoda Manis for being the rich captain of the ship. Excitedly Dang Ambon paddled her small boat in the direction of the big ship. She was to be reunited with her beloved Manis! In anticipation she sang:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Nakhoda Manis was proud and he was indeed rich. When he saw his mother he was ashamed of her and turned away claiming not to know this poor old woman. Dang Ambon was heartbroken. In her despair she cursed the ship full of riches – riches that had taken her son’s love away from her.
She would never sing her song again…
Suddenly, lighting flashed and there was a heavy storm. Rain, thunder and lightning!!!
When the storm cleared, her son’s ship was gone and in its place was a huge rock in the sea.
Today this rock is known as Jong Batu.
The lion city : Singapore
It is said that long, long ago, a prince in Palembang called Sang Nila Utama was bored. He decided to go hunting with his men. In the woods they saw a deer, but as he tried to shoot, it moved swiftly. The prince and his men followed, trying to catch it. The deer disappeared, but from the hill where it had led them, the prince had a good view of the surrounding islands.
Looking out into the distance, Sang Nila Utama saw an island that he had not seen before. It had sands that shimmered white on the beach. “What is that island?” he asked his men. “Temasek,” they answered. “Let us go there!” said the prince.
As they sailed towards Temasek however, a storm arose. The wind blew hard and the waves rose higher and higher. The boat was battered and in danger of capsizing. To lighten the load and help keep it afloat, Sang Nila Utama’s men began throwing overboard the cargo they carried. But still the storm grew fiercer. They tried throwing everything that they could possibly manage without. They knew their lives were more important. However, the boat continued to sink.
One of his trusted advisors said to Sang Nila Utama, “Throw your crown overboard! It is the heaviest thing left on board.” Perhaps the advisor had remembered an old story that said that Sang Nila Utama was one of the descendants of the Sea King’s daughter. When the prince threw his crown overboard, the storm abated and the seas were calm once again. So, they continued their journey.
When Sang Nila Utama and his men landed on the shores of Temasek, he caught sight of another animal, one that he had never seen before. It was magnificent with a black head, a white neck, and a red body. It looked deep into the prince’s eyes. Then it disappeared from view.
“What is that animal?” he asked his men. No one really knew, but one of the ministers said, “I have heard that there is an animal that looks magnificent and regal like that. They call it singa or lion.”
Sang Nila Utama liked what he saw of the island. It was time he had his own place to rule and he thought the sighting of the singa was an auspicious sign. “This is where I shall live,” he said. “We shall call this place ‘Singapura’ or ‘Lion City.’ And that, they say, is how Singapore got its name!
Monkey-ear Mushrooms : LAOS
Once, Queen Sida wanted to have a meal of tiger-ear mushrooms. But in the Northern Lao language this mushroom is called monkey-ear mushrooms. Queen Sida asked the Monkey King, Hanuman, to go search for the mushrooms for her from the mountain of Oudomxay.
“Could you please go and get the mushrooms from Oudomxay Mountain for me?” said Queen Sida.
“Yes, my Lady,” answered Hanuman.
So Hanuman flew to Oudomxay Mountain and ga
0/5000
หยดน้ำผึ้ง: ประเทศไทยไม้บรรทัด เมืองนั่งอยู่กับที่ปรึกษาของเขา ได้รับประทานน้ำผึ้งข้าวสถาบัน หยดน้ำผึ้งตกจากมือของไม้บรรทัดเมืองบน windowsill"โอ้ มหาบพิตร! " กล่าวว่า ที่ปรึกษาของเขา "หยดน้ำผึ้ง ตกบน windowsill ""ไม่เป็นไร กล่าวว่า ไม้เมือง "มันไม่ใช่ปัญหาของเรา"หยดน้ำผึ้ง dripped จาก windowsill ที่ไปทางพื้นดิน แมลงวันที่ดินบนหยดน้ำผึ้ง และเริ่มที่จะกินมัน แต่เก็คโคเพิ่มขึ้นในการบิน และเริ่มที่จะกินมัน"ฯพณฯ แมลงวันได้กินน้ำผึ้งที่ตกจากมือของคุณ และตอนนี้ โคกินแมลงที่ได้รับประทานน้ำผึ้ง""ไม่เป็นไร กล่าวว่า ไม้เมือง "มันไม่ใช่ปัญหาของเรา"แมว pounced บนโรงแรมเกคโค่ และเริ่มที่จะกินมัน และสุนัขวิ่งออกจากวัง และโจมตีแมว สุนัขและแมวได้ต่อสู้ โดยวัง"นายกรัฐมนตรี ตอนนี้แมวจะกินเก็คโคและสุนัขโจมตีแมว พวกเขาจะต่อสู้ โดยวัง" "ดี กล่าวว่า ไม้เมือง "มันไม่ใช่ปัญหาของเรา"เจ้าของแมวเห็นหมาโจมตีแมวของเธอ เธอวิ่งออกมา ด้วยเป็นไม้กวาด และเริ่มตีสุนัข แต่เมื่อเจ้าของสุนัขเห็นผู้หญิงตีสุนัขของเขา เขาวิ่งออกมา และเริ่มที่จะเอาชนะเธอ"ฯพณฯ...ที่วางของน้ำผึ้งที่ตกจากมือของคุณ...ดีแมลงวันกินมันและโคกินการบิน และแมวกินโคสุนัขโจมตีแมว และตอนนี้ เจ้าของแมวได้โจมตีสุนัข และเจ้าของสุนัขได้โจมตีผู้หญิง... และตอนนี้มีการต่อสู้ทั้งสอง โดยวัง ควรส่งคนหยุดการต่อสู้""ไม่รังเกียจ ถอนหายใจไม้เมือง "มันไม่ใช่ปัญหาของเรา"เร็ว ๆ นี้ เพื่อนของผู้หญิงเห็นสิ่งเกิดขึ้น พวกเขารีบเพื่อปกป้องเธอแต่เพื่อนของมนุษย์ก็เห็นสิ่งเกิดขึ้น พวกเขาวิ่งเพื่อปกป้องเขาเร็ว ๆ นี้ การต่อสู้กำปั้นขนาดใหญ่ได้แตกออกภายใต้วัง"นายกรัฐมนตรี pleaded ที่ปรึกษา "ตอนนี้เพื่อนของผู้หญิงได้โจมตีคน และเพื่อนของเขาได้โจมตีเพื่อนของเธอ มีการต่อสู้มากไปบนขวา โดยวัง เราควรทำอย่างไรให้หยุดนี้""ไม่เป็นไร ยืนยันไม้เมือง "มันไม่ใช่ปัญหาของเรา"ทหารได้ช่วยถึงเพียงนั้น เมื่อเห็นการต่อสู้ พวกเขาวิ่งหยุดการแต่เมื่อพวกเขาได้ยินสถานการณ์ หน้าบางคน และบางหน้ากับผู้หญิง ทหารเริ่มการต่อสู้ระหว่างกันเอง สงครามกลางเมืองเกิดขึ้นในการรบ พาเลสถูกเขียนลงพื้นดิน ไม้เมืองและที่ปรึกษาของเขายืนอยู่ในขี้เถ้า"คุณรู้..." กล่าวว่า ไม้เมือง" ฉันคิดว่า หยดน้ำผึ้งเป็นปัญหาของเรา" คางคกสวรรค์ของลุง: เวียดนาม Once upon a time, there was a long devastating drought on Earth. Plants yellowed and withered away. Animals suffered and died.In a dry pond lived an ugly toad. He could foresee the danger of the drought. So he decided to make a long journey to meet the King of Heaven. On the way he met the crab, bear, tiger, bees and fox. All of them asked to follow the toad to the heaven.Arriving at the heavenly gates, the toad only saw a large drum. Then he told his friends, “Crab, get inside this water jar! Bees, stay behind the gates! Fox, Bear and Tiger hide at the two sides!”After arranging everything, the toad stepped forward and took the drumstick to beat the three loud rolls. The King of Heaven was very angry to see the tiny and ugly toad who dared to make the heaven noisy.He ordered the rooster to kill the toad. When the rooster approached the toad, the toad called the fox to kill the rooster.Then the king ordered the dog to punish the fox. However, when reaching to the gates, the bear appeared and killed the dog right away.The King was so angry that he asked the Thunder God to kill the bear. Immediately, the Thunder God was stung by the bees hiding behind the gates. Crying in pain, the Thunder God jumped into the water jar.Inside the water jar, the crab immediately pinched the Thunder God with his big and strong claws. The Thunder God jumped out of the jar but the tiger appeared to fight with him.“Stop! Stop!” begged the King. “Uncle Toad, tell your friends and the tiger to please spare the Thunder God.” The tiger did not harm the Thunder God.Knowing that the toad and his friends could not be defeated, the King finally agreed to let the toad in heaven.“Your Majesty! There has been no rain on earth for so long,” said the toad. “If the drought continues, all living things on earth will die! Rain is needed at once to save them all.”The King was afraid that living things on earth would rebel if he does not grant them rain. So, he said gently to the toad, “Uncle Toad, go back home. There will be rain on earth right away.”Before the toad and his friends left, the King said, “Uncle Toad, next time, when you need rain, you do not have to come here to heaven. Just croak and I know I need to send rain to earth.”When the toad arrived on earth, there was rain everywhere. Since then, when the toad croaks, rain will soon follow.Nakhoda Manis : Brunei Once upon a time there was a widow, Dang Ambon, who lived with her only son in Kampong Ayer. They lived a comfortable life but were certainly not rich. She loved her son Manis so very much. As a boy she used to sing this lullaby to him: Manis, Manis, My sweet natured boy! Manis, Manis, Devoted and kind, Manis, Manis, Truly a mother’s pride! When he was older Manis wanted to travel. He wanted to become rich. As a loving mother Dang Ambon knew she would miss him terribly. But because her love was so strong she allowed him to go. She wanted him to be the happiest he could possibly be. For a long time there was no news from Manis. To console herself in her loneliness Dang Ambon sang her song everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Many years passed and there was still no news from Manis. Dang Ambon kept herself busy by helping the poor. She gave whatever she could until the day she herself became poor. Despite her now sad situation she still sang everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
One day a large trading ship docked at Kampong Ayer. There was a rumour that the owner of the ship was Manis! He was already called Nakhoda Manis for being the rich captain of the ship. Excitedly Dang Ambon paddled her small boat in the direction of the big ship. She was to be reunited with her beloved Manis! In anticipation she sang:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Nakhoda Manis was proud and he was indeed rich. When he saw his mother he was ashamed of her and turned away claiming not to know this poor old woman. Dang Ambon was heartbroken. In her despair she cursed the ship full of riches – riches that had taken her son’s love away from her.
She would never sing her song again…
Suddenly, lighting flashed and there was a heavy storm. Rain, thunder and lightning!!!
When the storm cleared, her son’s ship was gone and in its place was a huge rock in the sea.
Today this rock is known as Jong Batu.
The lion city : Singapore
It is said that long, long ago, a prince in Palembang called Sang Nila Utama was bored. He decided to go hunting with his men. In the woods they saw a deer, but as he tried to shoot, it moved swiftly. The prince and his men followed, trying to catch it. The deer disappeared, but from the hill where it had led them, the prince had a good view of the surrounding islands.
Looking out into the distance, Sang Nila Utama saw an island that he had not seen before. It had sands that shimmered white on the beach. “What is that island?” he asked his men. “Temasek,” they answered. “Let us go there!” said the prince.
As they sailed towards Temasek however, a storm arose. The wind blew hard and the waves rose higher and higher. The boat was battered and in danger of capsizing. To lighten the load and help keep it afloat, Sang Nila Utama’s men began throwing overboard the cargo they carried. But still the storm grew fiercer. They tried throwing everything that they could possibly manage without. They knew their lives were more important. However, the boat continued to sink.
One of his trusted advisors said to Sang Nila Utama, “Throw your crown overboard! It is the heaviest thing left on board.” Perhaps the advisor had remembered an old story that said that Sang Nila Utama was one of the descendants of the Sea King’s daughter. When the prince threw his crown overboard, the storm abated and the seas were calm once again. So, they continued their journey.
When Sang Nila Utama and his men landed on the shores of Temasek, he caught sight of another animal, one that he had never seen before. It was magnificent with a black head, a white neck, and a red body. It looked deep into the prince’s eyes. Then it disappeared from view.
“What is that animal?” he asked his men. No one really knew, but one of the ministers said, “I have heard that there is an animal that looks magnificent and regal like that. They call it singa or lion.”
Sang Nila Utama liked what he saw of the island. It was time he had his own place to rule and he thought the sighting of the singa was an auspicious sign. “This is where I shall live,” he said. “We shall call this place ‘Singapura’ or ‘Lion City.’ And that, they say, is how Singapore got its name!
Monkey-ear Mushrooms : LAOS
Once, Queen Sida wanted to have a meal of tiger-ear mushrooms. But in the Northern Lao language this mushroom is called monkey-ear mushrooms. Queen Sida asked the Monkey King, Hanuman, to go search for the mushrooms for her from the mountain of Oudomxay.
“Could you please go and get the mushrooms from Oudomxay Mountain for me?” said Queen Sida.
“Yes, my Lady,” answered Hanuman.
So Hanuman flew to Oudomxay Mountain and ga
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Many years passed and there was still no news from Manis. Dang Ambon kept herself busy by helping the poor. She gave whatever she could until the day she herself became poor. Despite her now sad situation she still sang everyday:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
One day a large trading ship docked at Kampong Ayer. There was a rumour that the owner of the ship was Manis! He was already called Nakhoda Manis for being the rich captain of the ship. Excitedly Dang Ambon paddled her small boat in the direction of the big ship. She was to be reunited with her beloved Manis! In anticipation she sang:
Manis, Manis,
My sweet natured boy!
Manis, Manis,
Devoted and kind,
Manis, Manis,
Truly a mother’s pride!
Nakhoda Manis was proud and he was indeed rich. When he saw his mother he was ashamed of her and turned away claiming not to know this poor old woman. Dang Ambon was heartbroken. In her despair she cursed the ship full of riches – riches that had taken her son’s love away from her.
She would never sing her song again…
Suddenly, lighting flashed and there was a heavy storm. Rain, thunder and lightning!!!
When the storm cleared, her son’s ship was gone and in its place was a huge rock in the sea.
Today this rock is known as Jong Batu.
The lion city : Singapore
It is said that long, long ago, a prince in Palembang called Sang Nila Utama was bored. He decided to go hunting with his men. In the woods they saw a deer, but as he tried to shoot, it moved swiftly. The prince and his men followed, trying to catch it. The deer disappeared, but from the hill where it had led them, the prince had a good view of the surrounding islands.
Looking out into the distance, Sang Nila Utama saw an island that he had not seen before. It had sands that shimmered white on the beach. “What is that island?” he asked his men. “Temasek,” they answered. “Let us go there!” said the prince.
As they sailed towards Temasek however, a storm arose. The wind blew hard and the waves rose higher and higher. The boat was battered and in danger of capsizing. To lighten the load and help keep it afloat, Sang Nila Utama’s men began throwing overboard the cargo they carried. But still the storm grew fiercer. They tried throwing everything that they could possibly manage without. They knew their lives were more important. However, the boat continued to sink.
One of his trusted advisors said to Sang Nila Utama, “Throw your crown overboard! It is the heaviest thing left on board.” Perhaps the advisor had remembered an old story that said that Sang Nila Utama was one of the descendants of the Sea King’s daughter. When the prince threw his crown overboard, the storm abated and the seas were calm once again. So, they continued their journey.
When Sang Nila Utama and his men landed on the shores of Temasek, he caught sight of another animal, one that he had never seen before. It was magnificent with a black head, a white neck, and a red body. It looked deep into the prince’s eyes. Then it disappeared from view.
“What is that animal?” he asked his men. No one really knew, but one of the ministers said, “I have heard that there is an animal that looks magnificent and regal like that. They call it singa or lion.”
Sang Nila Utama liked what he saw of the island. It was time he had his own place to rule and he thought the sighting of the singa was an auspicious sign. “This is where I shall live,” he said. “We shall call this place ‘Singapura’ or ‘Lion City.’ And that, they say, is how Singapore got its name!
Monkey-ear Mushrooms : LAOS
Once, Queen Sida wanted to have a meal of tiger-ear mushrooms. But in the Northern Lao language this mushroom is called monkey-ear mushrooms. Queen Sida asked the Monkey King, Hanuman, to go search for the mushrooms for her from the mountain of Oudomxay.
“Could you please go and get the mushrooms from Oudomxay Mountain for me?” said Queen Sida.
“Yes, my Lady,” answered Hanuman.
So Hanuman flew to Oudomxay Mountain and ga
การแปล กรุณารอสักครู่..
ปล่อยลูกรัก : ไทย
เมืองไม้บรรทัด นั่งอยู่กับที่ปรึกษาของเขากำลังกินน้ำผึ้งข้าวพอง . หยดน้ําผึ้งหล่นจากมือผู้ปกครองเมืองบน windowsill .
" โอ้ ฝ่าบาท กล่าวว่า ที่ปรึกษาของเขา , " วางของน้ำผึ้งที่ได้ลดลงเข้าสู่หน้าต่าง ! "
" ช่างมันเถอะ " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
วางของน้ำผึ้งหยดลงมาจากขอบหน้าต่างไปทางพื้นดินบินร่อนลงบนที่วางของน้ำผึ้งและเริ่มที่จะกินมัน แต่ตุ๊กแกกระโดดใส่ทันทีและเริ่มที่จะกินมัน .
" ใต้เท้าเป็นแมลงวันกำลังกินน้ำผึ้งที่หล่นจากมือของคุณ และตอนนี้ตุ๊กแกกินแมลงที่กำลังกินน้ำผึ้ง "
" ช่างมันเถอะ " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
แมวตะปบ ตุ๊กแกและเริ่มที่จะกินมันแล้วหมาวิ่งออกมาจากพระราชวัง และทำร้ายแมว สุนัขและแมวต่อสู้โดยวัง .
" ใต้เท้า ตอนนี้แมวกำลังกินตุ๊กแกและสุนัขจู่โจมแมว พวกเขาจะต่อสู้โดยวัง " " ดี " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
เจ้าของแมวเห็นหมาแมวของเธอ . ดังนั้นเธอจึงวิ่งออกไปกับไม้กวาดและเริ่มที่จะตีสุนัขแต่เมื่อเจ้าของสุนัขเห็นผู้หญิงตีสุนัขของเขา เขาวิ่งออกไปและเริ่มทำร้ายเธอ
" ท่าน . . . . . . . ที่วางของน้ำผึ้งที่หล่นจากมือ . . . . . . . งั้นบินพยายามจะกินมันและตุ๊กแกกินบินและแมวกินตุ๊กแกและสุนัขทำร้ายแมวและเจ้าของแมวได้โจมตีสุนัขและเจ้าของสุนัขได้ทำร้ายผู้หญิง . . . . . . . และสอง ตอนนี้การต่อสู้โดยวัง ฉันควรส่งคนเพื่อหยุดการต่อสู้ . "
" ช่างมันเถอะ " ถอนหายใจเมืองไม้บรรทัด" มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
ทันที เพื่อนผู้หญิงก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารีบปกป้องเธอ .
แต่เพื่อนชายก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขารีบวิ่งไปปกป้องเขา .
แล้วต่อยขนาดใหญ่ได้แบ่งออกตามวัง .
" ใต้เท้า " อ้อนวอนที่ปรึกษา " ตอนนี้เพื่อนของผู้หญิงได้ทำร้ายชายและเพื่อนๆ ทำร้ายเพื่อนของเธอมีการต่อสู้ที่ดีขึ้น โดยวัง เราควรจะทำอะไรเพื่อหยุดนี้ . "
" ช่างมันเถอะ " ยืนยันเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
ทหารผ่านเมืองก็แล้วกัน เมื่อเขาได้เห็นการต่อสู้ที่พวกเขารีบเร่งที่จะทำลายมัน .
แต่เมื่อพวกเขาได้ยินสถานการณ์บางเข้าข้างผู้ชายบางคนเข้าข้างผู้หญิง ทหารเริ่มต่อสู้กันเองสงครามกลางเมืองโพล่งออกมา
ในการต่อสู้ที่พระราชวังถูกเผาไหม้ไปยังพื้นดิน เมืองที่ผู้ปกครอง และที่ปรึกษาของเขายืนอยู่ในขี้เถ้า .
" . . . รู้ไหม . . . " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " ฉันคิดว่าวางของน้ำผึ้งเป็นปัญหาของเรา . "
คางคกสวรรค์ของลุง : เวียดนาม
กาลครั้งหนึ่งก็แล้งนานแรงบนโลก พืช yellowed และเหี่ยวไป สัตว์ที่ได้รับความเดือดร้อนและเสียชีวิต .
ในบ่อแห้งอาศัยอยู่เป็นคางคกอัปลักษณ์ เขาอาจเกิดอันตรายจากภัยแล้ง เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปพบกษัตริย์แห่งสวรรค์ ระหว่างทางเขาได้พบกับปู หมี เสือ ผึ้งและสุนัขจิ้งจอก ทั้งหมดของพวกเขาถามตามคางคกสวรรค์
มาถึงประตูสวรรค์ , คางคกเห็นกลองขนาดใหญ่ แล้วเขาบอกว่าเพื่อนๆ ของเขา " ปู เข้าไปในขวดน้ำนี้ ผึ้งอยู่หลังประตู สุนัขจิ้งจอก หมี และเสือซ่อนอยู่สองข้าง "
หลังจากการจัดเรียงทุกอย่าง คางคก ก้าวไปข้างหน้า และเอาไม้ตีกลองตี 3 เสียงม้วน กษัตริย์แห่งสวรรค์โกรธมากที่เห็นเล็ก ๆและน่าเกลียดคางคกใครกล้าทำฟ้าเสียงดัง
เขาสั่งไก่ฆ่าคางคก เมื่อไก่เข้าหา คางคก
เมืองไม้บรรทัด นั่งอยู่กับที่ปรึกษาของเขากำลังกินน้ำผึ้งข้าวพอง . หยดน้ําผึ้งหล่นจากมือผู้ปกครองเมืองบน windowsill .
" โอ้ ฝ่าบาท กล่าวว่า ที่ปรึกษาของเขา , " วางของน้ำผึ้งที่ได้ลดลงเข้าสู่หน้าต่าง ! "
" ช่างมันเถอะ " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
วางของน้ำผึ้งหยดลงมาจากขอบหน้าต่างไปทางพื้นดินบินร่อนลงบนที่วางของน้ำผึ้งและเริ่มที่จะกินมัน แต่ตุ๊กแกกระโดดใส่ทันทีและเริ่มที่จะกินมัน .
" ใต้เท้าเป็นแมลงวันกำลังกินน้ำผึ้งที่หล่นจากมือของคุณ และตอนนี้ตุ๊กแกกินแมลงที่กำลังกินน้ำผึ้ง "
" ช่างมันเถอะ " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
แมวตะปบ ตุ๊กแกและเริ่มที่จะกินมันแล้วหมาวิ่งออกมาจากพระราชวัง และทำร้ายแมว สุนัขและแมวต่อสู้โดยวัง .
" ใต้เท้า ตอนนี้แมวกำลังกินตุ๊กแกและสุนัขจู่โจมแมว พวกเขาจะต่อสู้โดยวัง " " ดี " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
เจ้าของแมวเห็นหมาแมวของเธอ . ดังนั้นเธอจึงวิ่งออกไปกับไม้กวาดและเริ่มที่จะตีสุนัขแต่เมื่อเจ้าของสุนัขเห็นผู้หญิงตีสุนัขของเขา เขาวิ่งออกไปและเริ่มทำร้ายเธอ
" ท่าน . . . . . . . ที่วางของน้ำผึ้งที่หล่นจากมือ . . . . . . . งั้นบินพยายามจะกินมันและตุ๊กแกกินบินและแมวกินตุ๊กแกและสุนัขทำร้ายแมวและเจ้าของแมวได้โจมตีสุนัขและเจ้าของสุนัขได้ทำร้ายผู้หญิง . . . . . . . และสอง ตอนนี้การต่อสู้โดยวัง ฉันควรส่งคนเพื่อหยุดการต่อสู้ . "
" ช่างมันเถอะ " ถอนหายใจเมืองไม้บรรทัด" มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
ทันที เพื่อนผู้หญิงก็เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขารีบปกป้องเธอ .
แต่เพื่อนชายก็เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขารีบวิ่งไปปกป้องเขา .
แล้วต่อยขนาดใหญ่ได้แบ่งออกตามวัง .
" ใต้เท้า " อ้อนวอนที่ปรึกษา " ตอนนี้เพื่อนของผู้หญิงได้ทำร้ายชายและเพื่อนๆ ทำร้ายเพื่อนของเธอมีการต่อสู้ที่ดีขึ้น โดยวัง เราควรจะทำอะไรเพื่อหยุดนี้ . "
" ช่างมันเถอะ " ยืนยันเมืองไม้บรรทัด " มันไม่ใช่ปัญหาของเรา "
ทหารผ่านเมืองก็แล้วกัน เมื่อเขาได้เห็นการต่อสู้ที่พวกเขารีบเร่งที่จะทำลายมัน .
แต่เมื่อพวกเขาได้ยินสถานการณ์บางเข้าข้างผู้ชายบางคนเข้าข้างผู้หญิง ทหารเริ่มต่อสู้กันเองสงครามกลางเมืองโพล่งออกมา
ในการต่อสู้ที่พระราชวังถูกเผาไหม้ไปยังพื้นดิน เมืองที่ผู้ปกครอง และที่ปรึกษาของเขายืนอยู่ในขี้เถ้า .
" . . . รู้ไหม . . . " กล่าวว่าเมืองไม้บรรทัด " ฉันคิดว่าวางของน้ำผึ้งเป็นปัญหาของเรา . "
คางคกสวรรค์ของลุง : เวียดนาม
กาลครั้งหนึ่งก็แล้งนานแรงบนโลก พืช yellowed และเหี่ยวไป สัตว์ที่ได้รับความเดือดร้อนและเสียชีวิต .
ในบ่อแห้งอาศัยอยู่เป็นคางคกอัปลักษณ์ เขาอาจเกิดอันตรายจากภัยแล้ง เขาจึงตัดสินใจเดินทางไปพบกษัตริย์แห่งสวรรค์ ระหว่างทางเขาได้พบกับปู หมี เสือ ผึ้งและสุนัขจิ้งจอก ทั้งหมดของพวกเขาถามตามคางคกสวรรค์
มาถึงประตูสวรรค์ , คางคกเห็นกลองขนาดใหญ่ แล้วเขาบอกว่าเพื่อนๆ ของเขา " ปู เข้าไปในขวดน้ำนี้ ผึ้งอยู่หลังประตู สุนัขจิ้งจอก หมี และเสือซ่อนอยู่สองข้าง "
หลังจากการจัดเรียงทุกอย่าง คางคก ก้าวไปข้างหน้า และเอาไม้ตีกลองตี 3 เสียงม้วน กษัตริย์แห่งสวรรค์โกรธมากที่เห็นเล็ก ๆและน่าเกลียดคางคกใครกล้าทำฟ้าเสียงดัง
เขาสั่งไก่ฆ่าคางคก เมื่อไก่เข้าหา คางคก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ขอให้มีสุขภาพดี ร่างกายแข็งแรง ไม่เจ็บไข
- In the current Many people may not have
- ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมเพราะว่าไม่ว่าจะคน
- I on inglch
- Start a new lifeWant to start over again
- Fig. 2 presents a tabular comparison of
- ฉันไม่สามารถไปเป็นแขกของคุณได้
- 我很抱歉讓你累了。
- the police chased the robber down the st
- 4. เมื่อเราได้ไปทำงานในตะวันออกกลางเราต้
- @punchdy: 도영이랑 또영이?
- ฉันหวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีที่สึดสำหร
- ตะกร้าเก็บของ ของฉัน มีอยู่3ตะกร้า ตะกร้
- Thought you were cool
- 4. เมื่อเราได้ไปทำงานในตะวันออกกลางเราต้
- Our relationship is like that.
- This time work finish
- Domain status prohibits operation
- acceleration
- Your olds is 16 right?
- พึ่งเลิกงาน
- I just want to see you again, it gives y
- เราขอยืนยันว่า
- “ชายอายุยืนที่สุดในโลก” ชาวญี่ปุ่นเสียชี
