performed, dividing the LV into 16

performed, dividing the LV into 16 segments. After normalization
to the maximum counts in the myocardium, the
relative percentage of NH3- and FDG-uptake was then
calculated in regions of interest (8  8 mm-sized), drawn in
the center of each segment.
Segments with reduced perfusion (tracer uptake
70% of
maximum) and relatively preserved FDG uptake (tracer
uptake 70%) were considered viable (perfusion-FDG
mismatch). Segments with reduced perfusion and concordantly
reduced FDG uptake (both tracers uptake
70% of
maximum, perfusion-FDG match) were considered nonviable
(6). The presence of a perfusion-FDG mismatch in 1
segment was used to classify patients as having viable tissue.
The extent of the viable area was calculated as the percentage
of the LV with a mismatch pattern and the extent of the
nonviable area was calculated as the percentage of the LV
with a match pattern. All studies were analyzed by three
experienced observers, and a majority decision was achieved.
Long-term follow-up. Long-term follow-up was obtained
from patient interviews at the outpatient clinic, hospital
chart reviews, and telephone interviews with the patient,
close relative, or referring physician. Only cardiac death was
taken into account as event. Death was defined as cardiac if
strictly related to proven cardiac causes (i.e., fatal reinfarction,
refractory heart failure, or ventricular arrhythmias).
Statistical analysis. Continuous variables are presented as
median values, and categorical variables are presented as
percentages. Survival curves were estimated and plotted on
the basis of the Kaplan-Meier estimator. The individual
effect of clinical (age, gender, hypertension, dyslipidemia,
smoking, diabetes, history of infarction, previous revascularization
procedures, left bundle branch block [LBBB] on
electrocardiogram [ECG]), angiographic (three-vessel disease,
LVEF), and PET data (presence/absence of viability,
extent of the viable area, and extent of the nonviable area)
on survival was evaluated by Cox proportional-hazards
regression analysis. First, univariate hazard ratios (HRs) for
each of the observed covariate were computed along with
their 95% confidence intervals (CIs). Then, a multivariate
Cox proportional hazard model was selected. All variables
considered were entered into the model “as is” (i.e., without
any transformation or cutting-off). Selection criteria was the
Akaike Information Criterion (AIC) applied backward for
each model tested. The final model was selected if superior
in terms of AIC at a significance level of 0.05. Proportionality
in hazard was carefully checked, both with visual
analysis of Schoenfeld residuals and, formally, with the
Grambsch-Therneau test. Thus, for the final model, multivariate
HRs have been presented along with their 95%
CIs. Finally, effect of mismatch on survival was modeled
with a non-linear restricted cubic spline function, tested. All
computations were performed with S-plus version 2000 and
the Harrell’s Design and Hmisc libraries (Insightful Corp.,
Seattle, Washington) (7). Somer’s discrimination index (8)
was used to evaluate goodness of fit. For all tests, a p value

0.05 was considered significant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดำเนินการ แบ่ง LV เป็น 16 ส่วน หลังการฟื้นฟูในการนับจำนวนสูงสุดในกล้ามเนื้อหัวใจ การเปอร์เซ็นต์สัมพัทธ์ของ NH3 และ FDG-ดูดซึมได้แล้วคำนวณในภูมิภาคที่น่าสนใจ (8 มม.ขนาด 8), วาดในศูนย์ของแต่ละส่วนเซกเมนต์ ด้วยกำซาบลดลง (สารดูดซึม 70% ของสูงสุด) และค่อนข้างรักษา FDG ดูดซึม (tracerลด 70%) พิจารณาว่าทำงานได้ (กำซาบ-FDGไม่ตรงกัน) ส่วนลดกำซาบ และ concordantlyลดการดูดซึม FDG (ทั้งเครื่องมือตามรอยดูดซึม 70% ของแข่งขันสูงสุด กำซาบ FDG) พิจารณาว่า nonviable(6) ของตรง FDG กำซาบใน 1ส่วนถูกใช้ในการจัดประเภทผู้ป่วยว่ามีเนื้อเยื่อทำงานได้ขอบเขตของพื้นที่ทำงานได้ถูกคำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์ของ LV ลายไม่ตรงกันและขอบเขตของการnonviable พื้นที่คำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์ของ LVมีรูปแบบตรงนี้ การศึกษาทั้งหมดได้วิเคราะห์ โดยสามผู้มีประสบการณ์ และการตัดสินใจส่วนใหญ่สำเร็จการติดตามผลระยะยาว มาติดตามผลระยะยาวจากการสัมภาษณ์ผู้ป่วยที่คลินิกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลความคิดเห็นแผนภูมิ และโทรศัพท์สัมภาษณ์ผู้ป่วยปิดแพทย์ญาติ หรืออ้างอิง ได้เฉพาะหัวใจตายนำมาพิจารณาเป็นเหตุการณ์ ตายถูกกำหนดเป็นถ้าหัวใจเกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดเพื่อพิสูจน์หัวใจสาเหตุ (เช่น ร้ายแรง reinfarctionทนไฟหัวใจล้มเหลว หรือภาวะหัวใจห้องล่าง)การวิเคราะห์ทางสถิติ ตัวแปรต่อเนื่องมีดังค่ามัธยฐาน และตัวแปรที่แน่ชัดมีดังเปอร์เซ็นต์ ประเมิน และลงจุดบนโค้งพื้นฐานของประมาณ Kaplan มุนเช่น แต่ละบุคคลผลของทางคลินิก (อายุ เพศ ความดันโลหิตสูง ไขมันบุหรี่ เบาหวาน ของตาย revascularization ก่อนหน้าขั้นตอน เหลือบล็อกกลุ่มสาขา [LBBB]ทางแน่นที่ [ECG]), angiographic (เรือสามโรคLVEF), และข้อมูลสัตว์เลี้ยง (มี/ไม่มีชีวิตขอบเขตของพื้นที่ทำงานได้ และขอบเขตของพื้นที่ nonviable)ในการอยู่รอดซึ่งประกอบ ด้วยสัดส่วนค็อกซ์อันตรายการวิเคราะห์การถดถอย แรก ไร univariate อันตรายอัตราการ (น.)แต่ละของ covariate สังเกตถูกคำนวณพร้อมกับการ 95% ช่วงความเชื่อมั่น (CIs) แล้ว หลายตัวแปรเลือกแบบจำลองสัดส่วนอันตรายค็อกซ์ ตัวแปรทั้งหมดถือว่าถูกป้อนลงในแบบขอมูล (เช่น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงหรือตัดออก) แก้ไขเกณฑ์การเลือกการAkaike ข้อมูลเกณฑ์ (AIC) ใช้ย้อนหลังแต่ละรุ่นผ่านทดสอบ เลือกแบบสุดท้ายถ้าเหนือกว่าในแง่ของ AIC ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 สัดส่วนในอันตรายเป็นอย่างระมัดระวังตรวจสอบ ทั้งสองภาพวิเคราะห์ ของเหลือ Schoenfeld และ อย่าง มีการการทดสอบ Grambsch-Therneau ดังนั้น สำหรับรุ่นสุดท้าย ตัวแปรพหุชั่วโมงได้เสนอพร้อมกับ 95% ของพวกเขาCIs ในที่สุด สร้างขึ้นผลของการไม่ตรงกันในการอยู่รอดทดสอบกับฟังก์ชัน spline ลูกบาศก์สมบัติจำกัด ทั้งหมดดำเนินการประมวลผลกับ S plus รุ่น 2000 และของ Harrell ไลบรารีในการออกแบบและ Hmisc (Insightful Corp.ซีแอตเทิล วอชิงตัน) (7) ดัชนีการเลือกปฏิบัติของ Somer (8)ใช้ในการประเมินความดีความพอดี สำหรับการทดสอบทั้งหมด ค่า p0.05 เป็นสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดำเนินการหาร LV เป็น 16 กลุ่ม หลังจากการฟื้นฟู
การนับสูงสุดในกล้ามเนื้อหัวใจที่
ร้อยละญาติของ NH3- และ FDG ดูดซึมแล้ว
คำนวณในภูมิภาคที่น่าสนใจ (8 8 มมขนาด) วาดใน
ศูนย์กลางของแต่ละกลุ่ม.
กลุ่มที่มีเลือดไปเลี้ยงที่ลดลง (Tracer การดูดซึม? 70% ของ
สูงสุด) และเก็บรักษาไว้ค่อนข้าง FDG การดูดซึม (Tracer
การดูดซึม? 70%) ได้รับการพิจารณาที่ทำงาน (ปะ-FDG
ไม่ตรงกัน) ส่วนที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ลดลงและเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ลดการดูดซึม FDG (ทั้งสืบหาการดูดซึม? 70% ของ
สูงสุดปะ-FDG แข่งขัน) ได้รับการพิจารณาสูญสิ้น
(6) การปรากฏตัวของไม่ตรงกันปะ-FDG ใน 1
ส่วนที่ถูกใช้ในการจำแนกผู้ป่วยที่มีเนื้อเยื่อทำงานได้.
ขอบเขตของพื้นที่ที่มีศักยภาพที่คำนวณเป็นเปอร์เซ็นต์
ของเลเวลที่มีรูปแบบที่ไม่ตรงกันและขอบเขตของ
พื้นที่ที่สูญสิ้นที่คำนวณได้เป็น อัตราร้อยละของ LV
ที่มีรูปแบบการแข่งขัน การศึกษาทั้งหมดถูกนำมาวิเคราะห์โดยสาม
ผู้สังเกตการณ์ที่มีประสบการณ์และการตัดสินใจส่วนใหญ่ก็ประสบความสำเร็จ.
ระยะยาวติดตาม ระยะยาวติดตามที่ได้รับ
จากการสัมภาษณ์ผู้ป่วยที่คลินิกผู้ป่วยนอกโรงพยาบาล
แผนภูมิความคิดเห็นและการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับผู้ป่วย
ญาติสนิทหรือหมายถึงแพทย์ หัวใจตายเพียง แต่
นำมาพิจารณาเป็นเหตุการณ์ ตายถูกกำหนดเป็นหัวใจถ้า
เกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดเพื่อการพิสูจน์สาเหตุการเต้นของหัวใจ (เช่น reinfarction ตาย
หัวใจล้มเหลวทนไฟหรือภาวะมีกระเป๋าหน้าท้อง).
การวิเคราะห์ทางสถิติ ตัวแปรอย่างต่อเนื่องแสดงเป็น
ค่าเฉลี่ยและตัวแปรเด็ดขาดแสดงเป็น
ร้อยละ เส้นโค้งการอยู่รอดได้ประมาณและจุดบน
พื้นฐานของการประมาณการ Kaplan-Meier แต่ละ
ผลของทางคลินิก (อายุเพศความดันโลหิตสูงไขมันในเลือด,
การสูบบุหรี่, โรคเบาหวานประวัติศาสตร์ของกล้ามเนื้อ, revascularization ก่อน
ขั้นตอนกำซ้ายสาขาบล็อก [LBBB] บน
คลื่นไฟฟ้า [ECG]) หลอดเลือด (โรคสามเรือ
LVEF) และข้อมูล PET (มี / ไม่มีศักยภาพ
ขอบเขตของพื้นที่ที่มีศักยภาพและขอบเขตของพื้นที่ที่สูญสิ้น)
การอยู่รอดถูกประเมินโดย Cox สัดส่วนอันตราย
การวิเคราะห์การถดถอย แรกอัตราส่วนอันตราย univariate (ชั่วโมง) สำหรับ
แต่ละตัวแปรร่วมสังเกตถูกคำนวณพร้อมกับ
ช่วงความเชื่อมั่นของพวกเขา 95% (CIS) จากนั้นหลายตัวแปร
ค็อกซ์รุ่นอันตรายสัดส่วนได้รับเลือก ตัวแปรทั้งหมด
ถือว่าถูกป้อนเข้าสู่รูปแบบ "จะเป็น" (กล่าวคือโดยไม่ต้อง
เปลี่ยนแปลงใด ๆ หรือตัดออก) เกณฑ์การคัดเลือกเป็น
Akaike ข้อมูลเกณฑ์ (AIC) ใช้ย้อนหลังสำหรับ
แต่ละรุ่นผ่านการทดสอบ รุ่นสุดท้ายถ้าได้รับเลือกที่เหนือกว่า
ในแง่ของเอไอซีในระดับที่มีนัยสำคัญที่ระดับ 0.05 สัดส่วน
ในอันตรายได้รับการตรวจสอบอย่างรอบคอบทั้งที่มีภาพ
การวิเคราะห์ของเศษ Schoenfeld และอย่างเป็นทางการกับ
การทดสอบ Grambsch-Therneau ดังนั้นสำหรับรุ่นสุดท้ายหลายตัวแปร
ชมได้รับการนำเสนอพร้อมกับ 95% ของพวกเขา
CIs ในที่สุดผลของการไม่ตรงกันอยู่รอดก็ย่อม
มีความไม่เป็นเส้นตรงเส้นโค้งฟังก์ชั่น จำกัด ลูกบาศก์ทดสอบ ทั้งหมด
คำนวณได้ดำเนินการกับ S-Plus รุ่นปี 2000 และ
ได้รับการออกแบบ Harrell และห้องสมุด Hmisc (Insightful คอร์ป,
ซีแอตเติล, วอชิงตัน) (7) ดัชนีการเลือกปฏิบัติของ Somer (8)
ถูกนำมาใช้ในการประเมินความดีของพอดี สำหรับการทดสอบทั้งหมดค่า AP
? 0.05 ได้รับการพิจารณาอย่างมีนัยสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแบ่งเลเวล 16 กลุ่ม หลังจากการฟื้นฟูให้สูงสุดนับในกล้ามเนื้อหัวใจ ,ญาติร้อยละของ nh3 และการดูดซึมเป็นปีแล้วคำนวณพื้นที่ที่น่าสนใจ ( 8 มม. ขนาด ) , วาดในศูนย์ของแต่ละส่วนกลุ่มที่ลดการดูดซึมสูง ( 70% ของเทรเซอร์สูงสุด ) และการรักษา ( Tracer ปีค่อนข้างการใช้ 70% ) ก็ถือว่าวางอนาคต ( ปีสูงไม่ตรงกัน ) ส่วนที่ลด และอย่างที่คาดหวังสูงลดการดูดซึมปี ( ทั้งการใช้ 70% ของสูงสุด ผ่านปี ถือว่าเป็น nonviable ) คู่( 6 ) การแสดงของปี 1 สูง ไม่ตรงกันส่วนที่ใช้เพื่อจำแนกผู้ป่วยมีได้เนื้อเยื่อขอบเขตของพื้นที่ได้ถูกคำนวณเป็นร้อยละของ LV ด้วยรูปแบบที่ไม่ตรงกัน และขอบเขตของพื้นที่ nonviable คำนวณเป็นร้อยละของ LVกับการแข่งขันรูปแบบ การศึกษาวิเคราะห์โดยสามผู้สังเกตการณ์ส่วนใหญ่มีประสบการณ์ และตัดสินใจได้การติดตามผลระยะยาว การติดตามผลระยะยาวที่ได้รับจากการสัมภาษณ์ผู้ป่วยที่คลินิกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลแผนที่รีวิวและสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์กับคนไข้ญาติใกล้ชิด หรือหมายถึง จักษุ หัวใจตายเท่านั้นเข้าบัญชีเป็นเหตุการณ์ ความตายที่ถูกกำหนดเป็นหัวใจ ถ้าเกี่ยวข้องอย่างเคร่งครัดเพื่อพิสูจน์สาเหตุหัวใจ ( เช่น reinfarction ร้ายแรง ,วัสดุทนไฟหัวใจล้มเหลว หรือหัวใจเต้นผิดจังหวะ )สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ตัวแปรต่อเนื่องจะ แสดง เป็นค่า median และตัวแปรอย่างแท้จริงจะ แสดง เป็นหาค่าร้อยละ เส้นโค้งการอยู่รอด และพล็อตเรื่องประมาณพื้นฐานของการประมาณการ Kaplan ไมเออร์ แต่ละตัวผลทางคลินิก ( อายุ , เพศ , ความดันโลหิตสูง dyslipidemia ,การสูบบุหรี่ , โรคเบาหวาน , ประวัติกล้ามเนื้อหัวใจตาย Spectrometry , ก่อนหน้านี้ขั้นตอน , ซ้ายมัดบล็อก [ สาขา lbbb ] บนการตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ [ ECG ] ) , angiographic ( สามเรือโรคหัวใจ ) และข้อมูลสัตว์เลี้ยง ( มี / ไม่มีของอยู่ตลอดเวลาขอบเขตของพื้นที่ทำงานได้ และขอบเขตของพื้นที่ nonviable )การอยู่รอดที่ประเมินโดย Cox Proportional อันตรายการวิเคราะห์การถดถอย แรก , อัตราส่วนอันตราย 2 ( น. )แต่ละชุดถูกคำนวณจากพร้อมกับของพวกเขา 95% ช่วงความเชื่อมั่น ( CIS ) ก็มีตัวแปรหลายตัวCox สัดส่วนอันตรายแบบที่เลือก ตัวแปรต่างๆถือว่าถูกป้อนเข้าไปในโมเดล " เป็น " ( เช่น ไม่มีการเปลี่ยนแปลงหรือตัด ) เกณฑ์ในการเลือกคือเกณฑ์เคราะห์ ( AIC ) ใช้ข้อมูลย้อนกลับสำหรับแต่ละแบบทดสอบ รูปแบบสุดท้ายคือการที่เหนือกว่าในแง่ของ AIC ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 หลักความได้สัดส่วนในอันตรายคือการตรวจสอบอย่างรอบคอบ ทั้งภาพการวิเคราะห์ความคลาดเคลื่อน และ ชอนเฟลด์อย่างเป็นทางการกับgrambsch therneau ทดสอบ ดังนั้น สำหรับรุ่นสุดท้าย ตัวแปรหลายตัวน. ได้ถูกนำเสนอพร้อมกับ % 95 ของพวกเขาCIS ในที่สุดผลของการไม่ตรงกันในการอยู่รอดเป็นแบบจำลองกับเส้นจำกัดลูกบาศก์เส้นโค้งฟังก์ชัน , ทดสอบ ทั้งหมดรูปแสดงกับ s-plus รุ่น 2000 และจากผู้ผลิตของการออกแบบและ hmisc ห้องสมุด ( ที่ลึกซึ้ง .ซีแอตเทิล , วอชิงตัน ) ( 7 ) ค่าดัชนีของ Somer ( 8 )ถูกนำมาใช้เพื่อประเมินความดีของพอดี สำหรับการทดสอบทั้งหมด ค่า p0.05 ถือว่าสำคัญ