Even more infuriating to Patriarch

Even more infuriating to Patriarch Reliance was that after the leaves entered his bag, Meng Hao didn’t stop. The trees continued to sway back and forth until suddenly they flew up from the ground, roots and all, and were sucked into the bag of the Cosmos. Next to the trees was a little purple flag stuck into the ground, which was also sucked into the bag.

“You even… you ripped the Thunderclap Trees up by the roots and took them too! You’re really pissing me off!! Meng Hao, you little bastard, you took the Lightning Flag as well? It’s not very strong; it can only defend against a Foundation Establishment attack. But it can absorb lightning bolts! You need it to grow the Thunderclap Leaves!! Patriarch Reliance’s heart dripped with blood as he howled and cursed in his subterranean chamber.

“I’ve always had a good temper,” snorted Meng Hao, throwing more of Patriarch Reliance’s words back in his face. “You’re Patriarch of the Reliance Sect. At the moment, we’re the only people in the whole Sect! I of the junior generation am not going to get angry at you. Actually, a lot of people have cursed me over the years. It doesn’t really matter.” Once again, he looked around.

This caused Patriarch Reliance’s heart to seize. When he saw Meng Hao’s gaze slide past another area with medicinal plants, he let out a small sigh of relief. His meditation zone contained his life’s accumulation of treasures, but even still, the treasures could be categorized into high and low quality items.

“Just don’t touch my baby,” thought Patriarch Reliance. “Everything else… they’re just trifling worldly possessions. I can gather more together later if I want.” Patriarch Reliance’s teeth were clenched, but his heart still continued to drip blood. In actuality, the word “trifling” had been a bit forced.

Within moments, Meng Hao had cleared out a few more courtyards of medicinal plants. Then he moved on to another area. Patriarch Reliance could only clench his jaw. He could do nothing more than let loose a torrent of abuse upon Meng Hao. He cursed and cursed, never repeating himself for more than half a sentence.

As he cursed, Meng Hao started to hum a little tune. It was a happy little tune, and just so happened to be the one Patriarch Reliance had been humming earlier. When Patriarch Reliance heard it, it made him so mad that he almost coughed up blood. The feeling he experienced was impossible to describe, but suffice to say, he was now experiencing the full repercussions of incurring Meng Hao’s wrath.

Patriarch Reliance watched as Meng Hao looked around. When his gaze came to fall on a stretch of short wall, Patriarch Reliance’s heart began to race, and he furiously said, “You little bastard, you’re too cruel! I didn’t dispel your poison, that’s all. I even gave you a reward. A low-grade Spirit Stone is still a Spirit Stone.”

Meng Hao had inspected almost all of the restrictive spells for cracks. In this area, many of the restrictive spells were completely recovered.

He circled the area, his eyes flashing back and forth. Suddenly, he realized that Patriarch Reliance had stopped speaking. He had only taken about thirty percent of the treasures in the area, and most were medicinal plants. He still wanted to vent some anger, so he decided to make one more circle to check for damaged restrictive spells.

When he returned to the place he’d started from, he frowned. There didn’t seem to be anything special in there. He looked around and noticed a stretch of short wall. When he started to walk toward it, Patriarch Reliance suddenly began talking again.

“Alright, alright. Meng Hao, you’re my only heir.” As Patriarch Reliance watched Meng Hao walking toward the short wall, he grew more and more anxious. But his anxiety couldn’t be detected in his voice. He sounded somewhat emotional as he said, “I’ll dispel your poison. Just wait three months. I’ll break out and take care of it for you. Then you can give me my treasures back. What do you say? Don’t worry, I always keep my word. This time, I’ll swear it in the name of the Sect. I definitely won’t deceive you.”

Meng Hao stopped walking and looked down at the ground. His eyes flickered, and he didn’t say anything. He walked around, seemingly lost in thought; eventually he drawing close to the short wall.

“I never said that I wasn’t going to dispel the poison,” said Patriarch Reliance. He let out a sigh. “It’s just that dispelling the poison would require quite a sacrifice of my Cultivation base. I would have to spend a lot of the energy I had just absorbed.” His voice seemed to be deep and profound, but in actuality, as he saw Meng Hao nearing the short wall, his heart was filled with acute nervousness.

Meng Hao was silent. After the space of several breaths, he suddenly spoke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยิ่ง infuriating การพึ่งพระคือ ว่า หลังจากที่ใบใส่กระเป๋าของเขา เมงเฮาไม่หยุด ต้นไม้ยังคงโยกจนก็จะบินขึ้นจากพื้นดิน ราก และทั้งหมด และถูกดูดเข้าไปในถุงของจักรวาล ถัดจากต้นไม้คือ ธงสีม่วงเล็กน้อยติดอยู่ลงในดิน ซึ่งยังถูกดูดเข้าไปในถุง"แม้แต่คุณ...คุณฉีกฝ่าต้นไม้ขึ้น โดยราก และเอาพวกเขาเกินไป จริง ๆ คุณกำลังฉี่ฉันปิด!! เฮา เมง คุณ bastard เล็กน้อย คุณเอาธงฟ้าผ่าเช่นกัน มันไม่แรงมาก มันสามารถป้องกันการโจมตีการก่อตั้งมูลนิธิเท่านั้น แต่มันสามารถดูดซับฟ้าผ่าเกลียว คุณต้องการจะเติบโตฝ่าออก!! หัวใจพระพึ่งหยด ด้วยเลือดเขาเห่าหอน และสาปแช่งในห้องใต้ดินของเขา"ฉันมักจะมีอารมณ์ดี snorted เมงเฮา ขว้างปาพระพึ่งคำเพิ่มเติมในใบหน้าของเขา "คุณพระนิกายพึ่ง ในขณะนี้ เราอยู่ผู้เดียวในนิกายทั้งหมด ผมรุ่นจูเนียร์จะไม่โกรธที่คุณได้รับ จริง ผู้คนจำนวนมากมีสาปฉันปี มันไม่ได้เรื่องจริง ๆ ด้วย" อีกครั้งหนึ่ง เขามองไปรอบ ๆนี้เกิดจากหัวใจพระพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเมงเฮาพื้นที่อื่นด้วยพืชสมุนไพรที่ผ่านมา เขาให้ออกด้วย[เล็กของบรรเทา โซนเขาทำสมาธิอยู่ชีวิตของสะสมของสมบัติ แต่แม้ยังคง สมบัติอาจถูกจัดประเภทเป็นสินค้าคุณภาพสูง และต่ำ"เพียงไม่สัมผัสลูก พระพึ่งคิด "ทุกสิ่งทุกอย่าง...พวกเขากำลังเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ทรัพย์สินทางโลก ฉันสามารถรวบรวมเพิ่มเติมกันในภายหลังถ้าต้องการ" พระพึ่งฟันถูกกัด แต่หัวใจของเขายังคงดำเนินต่อหยดเลือด หฤทัย word "เล็ก ๆ น้อยๆ" ถูกบิตบังคับภายในช่วงเวลา เมงเฮาก็ถูกล้างออกกี่ลานพืชสมุนไพร จากนั้น เขาย้ายไปพื้นที่อื่น พึ่งพระอาจเพียงกขาขากรรไกรของเขา เขาอาจไม่ต้องทำอะไรมากกว่าปล่อย torrent ของละเมิดเมื่อเฮาเมง เขาซวย และ ซวย ไม่เคยทำซ้ำตัวเองสำหรับประโยคมากกว่าครึ่งเป็นเขาสาป เมงเฮาเริ่มครวญเพลงการปรับแต่งเล็กน้อย มันก็มีความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ง และก็ เกิดขึ้น เป็นหนึ่งพึ่งพระมีการฮัมก่อนหน้านี้ เมื่อพระพึ่งได้ยินมัน มันทำให้เขาบ้าที่เขาเกือบไอเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์คือไปอธิบาย แต่พอจะพูด เขาประสบกระทบเต็มของเมงเฮาลงโทษดังนี้พึ่งพระดูเหมือนเป็นเมงเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขามาตกในผนังสั้น หัวใจพระพึ่งเริ่มการแข่งขัน และเขากระโชกกล่าว ว่า "คุณ bastard เล็กน้อย คุณโหดร้ายเกินไป ผมไม่ได้ปัดพิษของคุณ นั่นคือทั้งหมด ผมได้ให้คุณเป็นรางวัล หินวิญญาณพละยังคงเป็นหิน วิญญาณ"เมงเฮาได้ตรวจสอบคาถาจำกัดสำหรับรอยร้าวเกือบทั้งหมด ในพื้นที่นี้ คาถาเข้มงวดมากมายถูกสมบูรณ์กู้คืนเขาวงกลมพื้นที่ ตากระพริบไปมา ทันใดนั้น เขาตระหนักว่า พระพึ่งหยุดพูด เขาได้นำประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ของสมบัติในพื้นที่ และมีพืชสมุนไพรมากที่สุด นอกจากนี้เขายังอยากจะระบายความโกรธบาง เพื่อให้เขาตัดสินใจที่จะทำให้หนึ่งวงกลมเพิ่มเติมเพื่อตรวจสอบความเสียหายจำกัดคาถาเมื่อเขากลับถึงสถานเขาได้เริ่มต้นจาก เขา frowned มีไม่ได้ดูเหมือนจะ เป็นอะไรเป็นพิเศษในการมี เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นความกว้างของผนังสั้น เมื่อเขาเริ่มเดินต่อมัน พึ่งพระก็เริ่มพูดคุยอีกครั้ง"ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เฮา เมง คุณทายาทของฉันเท่านั้น" เป็นพระพึ่งดูห้าวเมงเดินทางผนังสั้น เขาเติบโตขึ้นและกังวล แต่ความวิตกกังวลของเขาไม่สามารถตรวจพบในเสียงของเขา เขาฟังดูค่อนข้างมีอารมณ์เขากล่าวว่า "ฉันจะกำจัดความพิษของคุณ รอสามเดือน ฉันจะแตกออก และจะดูแลมันสำหรับคุณ จากนั้น คุณสามารถให้ฉันสมบัติของฉันกลับ คุณพูดอะไร ไม่ต้องกังวล คำของฉันเสมอ เวลานี้ ฉันจะสาบานมันชื่ออฉันแน่นอนไม่หลอกลวงคุณ "เฮา เมงหยุดเดิน และมองลงไปที่พื้นดิน Flickered ตาของเขา และเขาไม่ได้พูดอะไร เขาเดินรอบ ดูเหมือนหายไปในความคิด ในที่สุดเขาวาดใกล้ผนังสั้น"ผมไม่เคยกล่าวว่า ผมไม่ได้ไปปัดพิษ กล่าวว่า พึ่งพระ เขาให้ออกด้วย[ "มันเป็นเพียงที่ปัดเป่าความยาพิษต้องค่อนข้างมีความเสียสละของฐานการเพาะปลูกของฉัน ผมจะต้องใช้เวลามากของผมมีเพียงดูดซึมพลังงาน" เสียงของเขาดูเหมือนจะลึก และลึกซึ้ง แต่หฤทัย เขาเห็นเมงเฮาใกล้ผนังสั้น หัวใจของเขาเต็มไป ด้วยความกังวลใจเฉียบพลันเมงเฮาก็เงียบ หลังจากพื้นที่หลายลมหายใจ เขาก็พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โกรธมากยิ่งขึ้นเพื่อให้พระสังฆราชพึ่งเป็นว่าหลังจากที่ใบป้อนกระเป๋าของเขาเม้งเฮาก็ไม่ได้หยุด ต้นไม้ยังคงแกว่งไปมาจนกว่าพวกเขาก็บินขึ้นจากพื้นดินและรากทั้งหมดและถูกดูดเข้าไปในกระเป๋าของจักรวาล ถัดไปไปที่ต้นไม้เป็นธงสีม่วงเล็ก ๆ น้อย ๆ ติดอยู่ในพื้นดินซึ่งยังถูกดูดเข้าไปในถุง. "คุณ ... คุณฉีกฟ้าผ่าต้นไม้รากและเอาพวกเขามากเกินไป! คุณจริงๆ pissing ฉันออก !! เม้งเฮาคุณไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณเอาสายฟ้าธงเช่นกัน? มันไม่ได้แข็งแกร่งมาก; ก็สามารถป้องกันการโจมตีมูลนิธิจัดตั้ง แต่มันสามารถดูดซับสายฟ้า! คุณต้องการที่จะเติบโตฟ้าผ่าใบ !! หัวใจพระสังฆราชพึ่งของหยดด้วยเลือดในขณะที่เขา howled และสาปแช่งในห้องใต้ดินของเขา. "ฉันเคยมีอารมณ์ดี" snorted เม้งเฮาขว้างมากขึ้นของคำสังฆราชพึ่งกลับมาบนใบหน้าของเขา "คุณพระสังฆราชของ Reliance นิกาย ในขณะที่เราอยู่คนเดียวทั้งในนิกาย! ผมของคนรุ่นจูเนียร์กำลังจะไม่ได้รับโกรธที่คุณ ที่จริงคนจำนวนมากได้สาปแช่งฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่ได้เรื่องจริงๆ. "อีกครั้งหนึ่งที่เขามองไปรอบ ๆ . นี้ทำให้เกิดหัวใจพระสังฆราชพึ่งจะยึด เมื่อเขาเห็นภาพนิ่งจ้องมองเม้งเฮาส์ที่ผ่านมาในพื้นที่อื่นที่มีพืชสมุนไพรที่เขาให้ออกถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่มีขนาดเล็ก โซนการทำสมาธิของเขาที่มีการสะสมของชีวิตของเขาของสมบัติ แต่แม้ยังคงสมบัติอาจจะแบ่งออกเป็นรายการที่มีคุณภาพสูงและต่ำ. "เพียงแค่ไม่ได้สัมผัสลูกของฉัน" คิดว่าพระสังฆราชพึ่ง "ทุกอย่างอื่น ... พวกเขากำลังเพียงแค่จิ๊บจ๊อยสมบัติ ฉันสามารถรวบรวมเข้าด้วยกันมากขึ้นในภายหลังหากฉันต้องการ. "ฟันสังฆราชพึ่งถูก clenched แต่หัวใจของเขายังคงมีอย่างต่อเนื่องที่จะหยดเลือด ในความเป็นจริงคำว่า "จิ๊บจ๊อย" ได้รับการบิตบังคับ. ภายในช่วงเวลาเม้งเฮาได้ล้างออกลานอีกไม่กี่ของพืชสมุนไพร จากนั้นเขาก็ย้ายไปยังพื้นที่อื่น พระสังฆราชพึ่งจะสามารถย้ำขากรรไกรของเขา เขาจะทำอะไรมากไปกว่าปล่อยฝนตกหนักผิดเมื่อเม้งเฮา เขาได้ด่าและสาปแช่งไม่เคยซ้ำตัวเองมากกว่าครึ่งหนึ่งประโยค. ในขณะที่เขาสาปแช่งเม้งเฮาเริ่มที่จะฮัมเพลงเล็ก ๆ น้อย ๆ มันเป็นปรับแต่งเล็ก ๆ น้อย ๆ มีความสุขและเกิดขึ้นเพียงเพื่อที่จะเป็นหนึ่งในพระสังฆราชพึ่งได้รับการฮัมเพลงก่อนหน้านี้ เมื่อพระสังฆราชพึ่งได้ยินมันก็ทำให้เขาบ้าเพื่อที่เขาเกือบไอเป็นเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์เป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย แต่พอที่จะบอกว่าตอนนี้เขากำลังประสบกับผลกระทบที่เกิดขึ้นเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวของเม้งเฮา. พระสังฆราชพึ่งดูเป็นเม้งเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขาก็มาตกอยู่ในการยืดของผนังระยะสั้น, หัวใจพระสังฆราชพึ่งเริ่มแข่งและเขาคึกกล่าวว่า "คุณไอ้เล็ก ๆ น้อย ๆ คุณก็โหดร้ายเกินไป! ผมไม่ได้ปัดเป่าพิษของคุณที่ทั้งหมด ฉันยังให้คุณได้รับรางวัล เกรดต่ำหินวิญญาณยังคงเป็นหินวิญญาณ. " เม้งเฮาได้รับการตรวจสอบเกือบทั้งหมดของสกิลที่เข้มงวดสำหรับรอยแตก ในบริเวณนี้หลายคาถาเข้มงวดหายสมบูรณ์. เขาวงกลมพื้นที่กระพริบตาของเขากลับมา ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าพระสังฆราชพึ่งได้หยุดพูด เขาได้รับเพียงประมาณร้อยละสามสิบของสมบัติในพื้นที่และส่วนใหญ่เป็นพืชสมุนไพร เขายังคงต้องการที่จะระบายความโกรธบางอย่างเพื่อให้เขาตัดสินใจที่จะทำให้มากขึ้นวงกลมวงหนึ่งเพื่อตรวจสอบความเสียหายคาถาเข้มงวด. เมื่อเขากลับไปยังสถานที่ที่เขาจะเริ่มต้นจากเขาขมวดคิ้ว มีไม่ได้ดูเหมือนจะมีอะไรเป็นพิเศษในการมี เขามองไปรอบ ๆ และสังเกตเห็นการยืดของผนังสั้น เมื่อเขาเริ่มที่จะเดินต่อมันสังฆราชพึ่งก็เริ่มพูดคุยอีกครั้ง. "เอาล่ะครับ เม้งเฮาคุณทายาทเพียงของฉัน. "ในฐานะที่เป็นพระสังฆราชพึ่งดูเม้งเฮาเดินไปยังผนังสั้นเขาเติบโตขึ้นและกังวลมากขึ้น แต่ความวิตกกังวลของเขาอาจไม่ได้รับการตรวจพบในเสียงของเขา เขาฟังดูค่อนข้างอารมณ์ในขณะที่เขากล่าวว่า "ผมจะปัดเป่าพิษของคุณ เพียงแค่รอสามเดือน ฉันจะแบ่งออกและดูแลมันสำหรับคุณ จากนั้นคุณสามารถให้ฉันสมบัติของฉันกลับมา พูดว่าอะไรนะ? ไม่ต้องกังวลฉันมักจะรักษาคำพูดของฉัน คราวนี้ฉันจะสาบานในชื่อของนิกาย แน่นอนฉันจะไม่หลอกลวงคุณ. " เม้งเฮาหยุดเดินและมองลงไปที่พื้นดิน ดวงตาของเขา flickered และเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปรอบ ๆ ดูเหมือนจะหายไปในความคิด; ในที่สุดเขาก็วาดภาพใกล้กับผนังสั้น. "ผมไม่เคยบอกว่าผมไม่ได้ไปปัดเป่าพิษ" พระสังฆราชพึ่งกล่าวว่า เขาปล่อยให้ออกถอนหายใจ "มันเป็นแค่ที่ปัดเป่าพิษจะต้องค่อนข้างเสียสละของฐานการเพาะปลูกของฉัน ผมจะต้องใช้พลังงานมากที่ฉันได้ดูดซึมได้. "เสียงของเขาดูเหมือนจะลึกและลึกซึ้ง แต่ในความเป็นจริงที่เขาเห็นเม้งเฮาใกล้ผนังสั้นหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลใจเฉียบพลัน. เม้งเฮาเป็น เงียบ. หลังจากพื้นที่หลายลมหายใจเขาก็พูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยิ่งน่าโมโหกับการเป็นประมุขหลังจากที่ใบใส่กระเป๋าของเขา เมิ่งฮ่าวไม่ได้หยุด ต้นไม้ยังคงพลิ้วไหวไปมา จนกระทั่งจู่ๆพวกเขาบินขึ้นจากพื้นดิน รากและทั้งหมด และถูกดูดเข้าไปในถุงของจักรวาล ถัดจากต้นไม้เป็นธงสีม่วงเล็ก ๆน้อย ๆที่ติดอยู่ในพื้นดินซึ่งถูกดูดเข้าไปในถุง" คุณ . . . คุณฉีกฟ้าผ่าต้นไม้ โดยรากและเอามันไปด้วย คุณกำลังทำให้ฉันกลัวแล้ว ! ! เมิงเฮา คุณมันเลว คุณเอาธงฟ้าผ่าเช่นกัน มันก็ไม่ได้แรงมาก มันสามารถป้องกันฐานตั้งโจมตี แต่มันสามารถดูดซับสายฟ้า ! คุณต้องการที่จะเติบโตอยู่ใบ ! ! หัวใจประมุข 10 หยดเลือดที่เขาหอนและแช่งในห้องใต้ดินของเขา" ผมเคยเป็นคนอารมณ์ดี " ได้กลิ่นเม้ง Hao , โยนมากกว่า คำประมุขพึ่งกลับมาในใบหน้าของเขา " ท่านประมุขของการอ้างอิง นิกาย ในขณะนี้ เราเป็นคนเดียวในกลุ่มทั้งหมด ผมของเด็กรุ่นผมไม่ได้โกรธที่คุณ จริงๆ แล้ว คนเยอะมากต้องสาปฉันมากกว่าปีที่ผ่านมา มันไม่สำคัญ " อีกครั้ง เขามองไปรอบ ๆนี้เกิดจากหัวใจประมุข 10 ที่จะยึด เมื่อเขาเห็นสายตาของเมิ่งเฮ่าสไลด์ผ่านพื้นที่อื่น ด้วยพืชสมุนไพร เขาถอนหายใจเล็กๆ ชื้น โซน สมาธิของเขาที่มีอยู่ชีวิตของเขาคือการสะสมสมบัติ แต่ก็ยัง สมบัติแบ่งออกได้เป็น สูง และสินค้าคุณภาพต่ำ" อย่าแตะต้องลูกของฉัน " คิดว่าประมุขอ้างอิง " ทุกอย่าง . . . . มันก็แค่ขี้ประติ๋วโลกียทรัพย์ ฉันสามารถรวบรวมขึ้นด้วยกัน ถ้าผมต้องการ " ประมุขความเชื่อมั่นของฟันที่ติดกัน แต่หัวใจของเขาก็ยังหยดเลือด ในความเป็นจริงแล้ว คำว่า " ขี้ประติ๋ว " ถูกบังคับให้บิต .ภายในช่วงเวลา เมิ่งฮ่าวมีล้างออกไม่กี่หลากหลายมากขึ้นของพืชสมุนไพร หลังจากนั้นเขาย้ายไปพื้นที่อื่น ท่านพึ่งได้แต่ขบกรามแน่นของเขา เขาไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่าปล่อยฝนตกหนักจากการละเมิดเมื่อเมิ่งเฮ่า เขาด่าและสาบแช่ง ไม่เคยทำซ้ำตัวเองกว่าครึ่งประโยคเขาถูกสาป เมิ่งฮ่าวเริ่มฮัมเพลงน้อยๆ มันเป็นเสียงเล็ก ๆน้อย ๆมีความสุข และก็เกิดขึ้นจะเป็นหนึ่งในประมุขพึ่งได้ฮัมเพลงก่อนหน้านี้ เมื่อประมุขพึ่งได้ยิน มันทำให้เขาโมโห จนเขาเกือบจะไอเป็นเลือด ความรู้สึกที่เขามีประสบการณ์ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย แต่พอว่า เขากำลังประสบผลกระทบก่อให้เกิดโทสะเต็มเหม็ง ฮ่าวประมุขพึ่งดูเมิงเฮามองไปรอบ ๆ เมื่อสายตาของเขามาตกอยู่บนยืดของผนังสั้นหัวใจประมุขการเริ่มการแข่งขัน และเขาพยายามบอกว่า คุณมันเลว คุณจะใจร้ายเกินไปแล้ว ผมไม่ได้ขจัดพิษของคุณที่ทั้งหมด ผมจะให้คุณเป็นรางวัล หินวิญญาณคุณภาพยังคงเป็นหินวิญญาณ”เมิ่งฮ่าวมีการตรวจสอบเกือบทั้งหมดของคาถาที่เข้มงวดสำหรับรอยแตก ในพื้นที่นี้หลายคาถาจำกัดได้อย่างสมบูรณ์กู้คืนเขาวงกลมพื้นที่ ดวงตากระพริบไปมา ทันใดนั้น เขาก็ตระหนักได้ว่า ประมุขการหยุดพูด เขาเพิ่งถ่ายได้ประมาณร้อยละสามสิบของสมบัติในพื้นที่ และส่วนใหญ่เป็นพืชสมุนไพร เขาก็ยังอยากที่จะระบายความโกรธ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะทำมากกว่าวงกลมเพื่อตรวจสอบความเสียหาย เข้มงวด สกิลเมื่อเขากลับไปยังสถานที่ที่เขาเริ่มจากการขมวดคิ้ว มันไม่ได้ดูเหมือนจะมีอะไรพิเศษในนั้น เขามองไปรอบ ๆและสังเกตเห็นการยืดของผนังที่สั้น เมื่อเขาเริ่มที่จะเดินเข้าหามัน ประมุขรีก็เริ่มพูดอีกครั้ง" เอาล่ะ เอาล่ะ เมิ่งเฮ่า เธอเป็นทายาทคนเดียวของฉัน . " เป็นประมุขพึ่งดูเมิงเฮาเดินเข้าหากำแพงสั้นๆ เขาเติบโตขึ้นและกังวลมากขึ้น แต่ความกังวลของเขาก็ไม่ได้ถูกตรวจพบในเสียงของเขา เขาดูค่อนข้างอารมณ์เมื่อเขากล่าวว่า " ผมจะปัดเป่าพิษของคุณ รอแค่ 3 เดือน ผมจะได้จัดการให้ แล้วคุณจะเอาสมบัติของฉันกลับมา อะไรที่คุณพูด ? ไม่ต้องห่วง ฉันรักษาคำพูดเสมอ คราวนี้ผมจะสาบานในนามของนิกาย ผมจะไม่หลอกคุณ "เมิ่งเฮ่าหยุดเดินและมองลงไปที่พื้น ดวงตาของเขาริบหรี่ลง และเขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปรอบๆ ดูเหมือนจะหายไปในความคิด ในที่สุดเขาวาดใกล้ผนังที่สั้น" ผมไม่เคยพูดว่าผมจะไม่ขจัดพิษ , " กล่าวว่าประมุขอ้างอิง เขาถอนหายใจ . " มันก็แค่ปัดเป่าพิษจะต้องค่อนข้างเสียสละของฐานการปลูกผม ฉันอาจจะต้องใช้เวลามากของพลังงานที่ฉันเพิ่งดูด " เสียงของเขาดูเหมือนจะลึกและลึกซึ้ง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ที่เขาเห็น เมิ่งฮ่าวใกล้กำแพงสั้น หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความกังวลใจเฉียบพลันเมิ่งเฮ่าเงียบ หลังจากพื้นที่หลายอึดใจ เขาก็พูดขึ้นว่า