Before penning the Declaration of I

Before penning the Declaration of Independence—the first of the American Charters of Freedom—in 1776, the Founding Fathers searched for a historical precedent for asserting their rightful liberties from King George III and the English Parliament. They found it in a gathering that took place 561 years earlier on the plains of Runnymede, not far from where Windsor Castle stands today. There, on June 15, 1215, an assembly of barons confronted a despotic and cash-strapped King John and demanded that traditional rights be recognized, written down, confirmed with the royal seal, and sent to each of the counties to be read to all freemen. The result was Magna Carta—a momentous achievement for the English barons and, nearly six centuries later, an inspiration for angry American colonists. Magna Carta was the result of the king's disastrous foreign policy and overzealous financial administration. John had suffered a staggering blow the previous year, having lost an important battle to King Philip II at Bouvines and with it all hope of regaining the French lands he had inherited. When the defeated John returned from the Continent, he attempted to rebuild his coffers by demanding scutage from the barons who had not joined his war with Philip. The barons in question, predominantly lords of northern estates, protested, condemning John's policies and insisting on a reconfirmation of Henry I's Coronation Oath (1100), which would, in theory, limit the king's ability to obtain funds.John refused to withdraw his demands, and by spring most baronial families began to take sides. The rebelling barons soon faltered before John's superior resources, but with the unexpected capture of London, they earned a substantial bargaining chip. John agreed to grant a charter.
The document conceded by John and set with his seal in 1215, however, was not what we know today as Magna Carta but rather a set of baronial stipulations, now lost, known as the "Articles of the barons." After John and his barons agreed on the final provisions and additional wording changes, they issued a formal version on June 19, and it is this document that came to be known as Magna Carta. Of great significance to future generations was a minor wording change, the replacement of the term "any baron" with "any freeman" in stipulating to whom the provisions applied. Over time, it would help justify the application of the Charter's provisions to a greater part of the population. While freemen were a minority in 13th-century England, the term would eventually include all English, just as "We the People" would come to apply to all Americans in this century.

While Magna Carta would one day become a basic document of the British Constitution, democracy and universal protection of ancient liberties were not among the barons' goals. The Charter was a feudal document and meant to protect the rights and property of the few powerful families that topped the rigidly structured feudal system. In fact, the majority of the population, the thousands of unfree laborers, are only mentioned once, in a clause concerning the use of court-set fines to punish minor offenses. Magna Carta's primary purpose was to force King John to recognize the supremacy of ancient liberties, to limit his ability to raise funds, and to reassert the principle of "due process." . . . In September, at John's urging, Pope Innocent II annulled the "shameful and demeaning agreement, forced upon the king by violence and fear."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนประกาศอิสรภาพ penning — แรกของเทอร์อเมริกันอิสระ — ใน 1776 บรรพบุรุษที่ค้นหาบรรทัดฐานทางประวัติศาสตร์สำหรับการยืนยันของเสรีภาพที่ถูกต้องจาก King George III และรัฐสภาอังกฤษ พวกเขาพบมันในการชุมนุมที่เกิด 561 ปีก่อนหน้าบนราบของ Runnymede ไม่ไกลจากที่ปราสาทวินด์เซอร์ยืนอยู่ในปัจจุบัน มี บน 15 มิถุนายน 1215 แอสเซมบลีของขุนนางเผชิญการ despotic และ ยึดเงินสดได้พระเจ้าจอห์น และเรียกร้องว่า สิทธิดั้งเดิมจะรู้จัก เขียนลง ยืนยัน ด้วยตรารอยัล และส่งไปแต่ละเขตเพื่ออ่านทั้งหมด freemen ผลคือ ปฎิ — ความสำเร็จที่สำคัญยิ่งสำหรับขุนนางอังกฤษ เกือบหกศตวรรษต่อมา แรงบันดาลใจสำหรับชาวอาณานิคมอเมริกันโกรธ ปฎิคือ ผลลัพธ์ของนโยบายต่างประเทศหายนะคิงส์และการจัดการการเงิน overzealous จอห์นเคยเป่าส่ายปีก่อน ไม่สูญเสียการสู้รบสำคัญกับ King Philip II ที่ Bouvines และด้วยความหวังทั้งหมดฟื้นดินแดนฝรั่งเศสเขาได้สืบทอดการ เมื่อจอห์นแพ้กลับจาก เขาพยายามที่จะสร้างเงินกองทุนของเขา โดยเรียกร้อง scutage จากขุนนางที่ได้เข้าร่วมสงครามของเขากับฟิลิป ขุนนางในคำถาม เป็นขุนนางของนิคมภาคเหนือ ปฏิเสธ ประณามนโยบายของจอห์น และยืนยันในการยืนยันของ Henry I ฉัตรมงคลสาบาน (1100), ที่ ทฤษฎี จำกัดของกษัตริย์สามารถรับเงิน จอห์นปฏิเสธการถอนความต้องการของเขา และสปริงสุด baronial ครอบครัวเริ่มจะด้าน ขุนนาง rebelling พูดตะกุกตะกักในเร็ว ๆ นี้ก่อนจอห์นทรัพยากรเหนือกว่า แต่พวกเขาได้รับชิเจรจาต่อรองพบกับการถ่ายภาพที่ไม่คาดคิดของลอนดอน จอห์นตกลงให้คณะเอกสารตัวจอห์น และตั้ง ด้วยตราของเขาใน 1215 อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเรารู้ว่าวันนี้เป็นปฎิแต่เป็นชุดของข้อกำหนด baronial ตอนนี้หาย ชื่อว่า "บทความของขุนนาง" หลังจากที่จอห์นและขุนนางของเขาตกลงเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเพิ่มเติมและบทบัญญัติสุดท้าย พวกเขาออกเป็นรุ่นอย่างเป็นทางการในวันที่ 19 มิถุนายน และก็เอกสารนี้ที่มาเป็นปฎิ สิ่งสำคัญมากที่คนรุ่นหลังไม่เปลี่ยนแปลงถ้อยคำเล็กน้อย การแทนที่คำว่า "บารอนใดๆ" กับ "ฟรีแมนใดๆ" ในการกำหนดแนวที่บัญญัติใช้ ช่วงเวลา มันจะช่วยจัดการประยุกต์ใช้บทบัญญัติของกฎบัตรการส่วนใหญ่ของประชากร ขณะ freemen ชนกลุ่มน้อยในอังกฤษศตวรรษที่ 13 คำจะรวมภาษาอังกฤษทั้งหมด ในที่สุดเหมือนว่า "เราผู้คน" จะมาใช้กับคนอเมริกันทั้งหมดในศตวรรษนี้ในขณะปฎิจะหนึ่งวันกลายเป็น เอกสารพื้นฐานของรัฐธรรมนูญอังกฤษ ประชาธิปไตยและการปกป้องเสรีภาพโบราณสากลไม่ได้ในหมู่ขุนนางเป้าหมาย กฎบัตรเป็นเอกสารศักดินา และหมายถึง การปกป้องสิทธิและทรัพย์สินของครอบครัวมีประสิทธิภาพน้อยที่ราด rigidly โครงสร้างระบบศักดินา ในความเป็นจริง ส่วนใหญ่ของประชากร พัน unfree คน เฉพาะกล่าวถึงครั้ง ในส่วนคำสั่งที่ใช้ปรับตั้งศาลเพื่อลงโทษผิดฐานรอง วัตถุประสงค์หลักของปฎิถูกการ บังคับพระเจ้าจอห์นจดจำที่สุดของเสรีภาพโบราณ การจำกัดความสามารถของเขา เพื่อกุศล และ reassert หลักการของ "กระบวนการครบกำหนด" ... ในเดือนกันยายน ที่จอห์นกระตุ้นให้ สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ II โมฆะ "น่าอับอาย และ demeaning สัญญา บังคับเมื่อกษัตริย์ โดยความรุนแรงและความกลัว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่จะเขียนประกาศอิสรภาพ-ครั้งแรกของเทอร์อเมริกันเสรีภาพใน 1776 พ่อค้นหาแบบอย่างประวัติศาสตร์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเสรีภาพโดยชอบธรรมของพวกเขาจากกษัตริย์จอร์จ III และรัฐสภาอังกฤษ พวกเขาพบว่ามันอยู่ในการชุมนุมที่เกิดขึ้น 561 ปีก่อนในที่ราบ Runnymede ที่อยู่ไม่ไกลจากที่พระราชวังวินด์เซอร์ยืนอยู่ในปัจจุบัน มีวันที่ 15 มิถุนายน 1215 การชุมนุมของขุนพลเผชิญหน้าเผด็จการและเงินสด strapped กษัตริย์จอห์นและเรียกร้องสิทธิแบบดั้งเดิมได้รับการยอมรับเขียนลงได้รับการยืนยันกับพระราชลัญจกรและส่งไปยังแต่ละมณฑลจะอ่านทุก เสรีชน ผลที่ได้คือรัฐธรรมนูญ-ความสำเร็จที่สำคัญยิ่งสำหรับขุนพลภาษาอังกฤษและเกือบหกศตวรรษต่อมาเป็นแรงบันดาลใจสำหรับอาณานิคมอเมริกันโกรธ รัฐธรรมนูญเป็นผลมาจากนโยบายต่างประเทศของกษัตริย์ภัยพิบัติและการบริหารการเงินขยัน จอห์นได้รับความเดือดร้อนเป็นระเบิดส่ายปีที่ผ่านมามีการสูญเสียการต่อสู้สิ่งสำคัญที่จะกษัตริย์ฟิลิปที่สองวีนส์และด้วยความหวังทั้งหมดของการฟื้นดินแดนฝรั่งเศสเขาได้รับมรดก เมื่อพ่ายแพ้จอห์นกลับมาจากทวีปเขาพยายามที่จะสร้างเงินกองทุนของเขาด้วยการเรียกร้อง scutage จากยักษ์ใหญ่ที่ไม่ได้เข้าร่วมสงครามของเขากับฟิลิป ยักษ์ใหญ่ในคำถามส่วนใหญ่เจ้านายของนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือประท้วงประณามนโยบายของจอห์นและยืนยันในการยืนยันของฉันเฮนรี่ฉัตรมงคลคำสาบาน (1100) ซึ่งจะในทางทฤษฎีจำกัดความสามารถของกษัตริย์ที่จะได้รับ funds.John ปฏิเสธที่จะถอนข้อเรียกร้องของเขา และฤดูใบไม้ผลิครอบครัวบารอนส่วนใหญ่เริ่มที่จะใช้ด้านข้าง ยักษ์ใหญ่กบฎเร็ว ๆ นี้ก่อนที่จะสะดุดทรัพยากรที่เหนือกว่าจอห์น แต่มีการจับภาพที่ไม่คาดคิดของกรุงลอนดอนพวกเขาได้รับเบี้ยต่อรองอย่างมีนัยสำคัญ จอห์นตกลงที่จะให้เช่าเหมาลำ.
เอกสารที่ยอมรับโดยจอห์นและการตั้งค่าที่มีตราประทับของเขาใน 1215 แต่ไม่ได้สิ่งที่เรารู้ในวันนี้เป็นรัฐธรรมนูญ แต่ชุดของข้อกำหนดบารอนที่หายไปตอนนี้เรียกว่า "ข้อบังคับของขุนพล . " หลังจากที่จอห์นและยักษ์ใหญ่ของเขาตกลงกันในบทบัญญัติสุดท้ายและการเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเพิ่มเติมพวกเขาออกรุ่นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 19 มิถุนายนและมันก็เป็นเอกสารฉบับนี้ซึ่งต่อมาเป็นที่รู้จักกันเป็นรัฐธรรมนูญ ของสำคัญอย่างยิ่งเพื่อให้คนรุ่นอนาคตคือการเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเล็ก ๆ น้อย ๆ แทนคำว่า "บารอนใด ๆ " กับ "ฟรีแมน ๆ " ในการกำหนดผู้ที่บทบัญญัติที่ใช้ เมื่อเวลาผ่านไปมันจะช่วยปรับให้ใช้บทบัญญัติกฎบัตรที่จะเป็นส่วนหนึ่งที่มากขึ้นของประชากร ในขณะที่เสรีชนเป็นชนกลุ่มน้อยในศตวรรษที่ 13 อังกฤษคำว่าในที่สุดจะรวมถึงภาษาอังกฤษทั้งหมดเช่นเดียวกับ "เราคน" จะมานำไปใช้กับชาวอเมริกันทุกคนในศตวรรษนี้. ในขณะที่รัฐธรรมนูญวันหนึ่งจะกลายเป็นเอกสารพื้นฐานของอังกฤษ รัฐธรรมนูญประชาธิปไตยและการป้องกันสากลของเสรีภาพโบราณไม่อยู่ในกลุ่มเป้าหมายของยักษ์ใหญ่ ' กฎบัตรเป็นเอกสารเกี่ยวกับระบบศักดินาและหมายถึงการปกป้องสิทธิและทรัพย์สินของครอบครัวที่มีประสิทธิภาพน้อยที่ราดระบบศักดินาโครงสร้างอย่างเหนียวแน่น ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ของประชากรหลายพันคนงานว่างที่จะกล่าวถึงเพียงครั้งเดียวในข้อเกี่ยวกับการใช้ศาลตั้งค่าปรับที่จะลงโทษความผิดเล็กน้อย วัตถุประสงค์หลักรัฐธรรมนูญก็คือการบังคับให้กษัตริย์จอห์นที่จะยอมรับอำนาจสูงสุดของเสรีภาพโบราณเพื่อ จำกัด ความสามารถของเขาในการระดมทุนและเพื่อยืนยันหลักการของ "กระบวนการ". . . . ในเดือนกันยายนที่เรียกร้องของจอห์นสมเด็จพระสันตะปาปา Innocent II เมิน "น่าอับอายและต่ำช้าข้อตกลงบังคับให้พระมหากษัตริย์จากความรุนแรงและความกลัว."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนที่ penning ประกาศอิสรภาพแรกของการเช่าเหมาลำของอเมริกันเสรีภาพใน 1776 , ผู้ก่อตั้งค้นหาแบบอย่างทางประวัติศาสตร์ยืนยันเสรีภาพที่ชอบธรรมของพวกเขาจาก King George III และรัฐสภา ภาษาอังกฤษ พวกเขาพบมันในการชุมนุมที่เกิดขึ้นกว่าปีก่อนหน้านี้บนที่ราบของ Runnymede ไม่ไกลจากที่ปราสาทวินเซอร์ที่ยืนในวันนี้ มี , มิถุนายน 15 , 916 , ประกอบบารอนเผชิญกับเผด็จการและเงินสด strapped กษัตริย์จอห์นและเรียกร้องให้สิทธิดั้งเดิมที่ได้รับการยอมรับที่เขียนลง ยืนยันกับ พระราชลัญจกร และส่งให้แต่ละจังหวัดต้องอ่านทั้งหมดเสรีชน . ผลที่ได้คือความสำคัญ Magna carta-a สำหรับยักษ์ใหญ่อังกฤษ เกือบหกศตวรรษต่อมาเป็นแรงบันดาลใจให้ชาวอาณานิคมอเมริกันโกรธ มหากฎบัตรถูกผลของกษัตริย์เอื้อนโยบายต่างประเทศและการบริหารทางการเงิน overzealous . จอห์นได้รับความเดือดร้อนส่ายระเบิด ปีที่แล้ว มี สูญหาย ที่สำคัญการต่อสู้กับกษัตริย์ฟิลิปที่ 2 ที่ bouvines และหมดหวัง regaining ฝรั่งเศส ดินแดนที่เขาได้รับ เมื่อพวกจอห์นกลับมาจากทวีป เขาพยายามที่จะสร้างทรัพย์สินของเขาโดยเรียกร้อง scutage จากยักษ์ใหญ่ที่ไม่ได้เข้าร่วมสงครามกับฟิลิป ขุนพลในคำถามส่วนใหญ่ขุนนางของนิคมอุตสาหกรรมภาคเหนือ , ประท้วง , ประณามนโยบายของจอห์นและยืนยันในบริการยืนยันของเฮนรี่ฉันพิธีราชาภิเษกคำสาบาน ( 1100 ) ซึ่งในทางทฤษฎีขีด จำกัด ของกษัตริย์ สามารถขอรับทุน จอห์นไม่ยอมถอนข้อเรียกร้องของเขา และฤดูใบไม้ผลิที่เกี่ยวกับท่านบารอนครอบครัวส่วนใหญ่เริ่มด้าน . การกบฎบารอนแล้วสะดุด ก่อนที่จอห์น เหนือกว่าทรัพยากร แต่กับการจับที่ไม่คาดคิดของลอนดอน พวกเขาได้รับเบี้ยต่อรองที่สำคัญ จอห์นเห็นด้วย ที่จะให้เหมา .เอกสารยอมรับโดยจอห์นและชุดซีลของเขาใน 1215 , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้เป็นสิ่งที่เรารู้ในวันนี้เป็นกฎหมาย แต่เป็นชุดของบาโรเนียล stipulations หายไปตอนนี้ , ที่รู้จักกันเป็น " บทความของขุนพล " หลังจากที่จอห์นและขุนพลของเขาตกลงในบทบัญญัติสุดท้ายและการเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเพิ่มเติม พวกเขาออกรุ่น อย่างเป็นทางการ เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน และได้เอกสารนี้มาเป็นที่รู้จักในฐานะกฎหมาย . ทางที่ดีให้คนรุ่นต่อไปได้มีการเปลี่ยนแปลงถ้อยคำเล็กน้อย เปลี่ยนคำว่า " บารอน " กับ " ฟรีแมน " ในกฎหมายที่บัญญัติใช้ เวลาผ่านไป มันจะช่วยปรับโปรแกรมของกฎบัตรเสบียงเพื่อส่วนใหญ่ของประชากร ในขณะที่ขุนนางเป็นส่วนน้อยในศตวรรษที่อังกฤษ คําว่าในที่สุดจะรวมถึงภาษาอังกฤษ ก็เป็น " คน " จะมาใช้กับชาวอเมริกันในศตวรรษนี้ในขณะที่กฎหมายวันหนึ่งจะกลายเป็นเอกสารพื้นฐานของรัฐธรรมนูญอังกฤษ ประชาธิปไตย และการคุ้มครองสากลของเสรีภาพโบราณไม่ได้ระหว่างเป้าหมายขุนพล ' กฎบัตรคือเอกสารเกี่ยวกับระบบศักดินาและหมายถึงการปกป้องสิทธิและทรัพย์สินของครอบครัวที่ไม่กี่ที่มีประสิทธิภาพขึ้นโครงสร้าง rigidly ศักดินาระบบ ในความเป็นจริงส่วนใหญ่ของประชากร นับพันของแรงงาน unfree , เป็นเพียงการกล่าวถึงครั้ง ในมาตราที่เกี่ยวข้องกับการใช้ค่าปรับตั้งศาลให้ลงโทษความผิดเล็กน้อย เป็นกฎหมายหลักมีวัตถุประสงค์เพื่อบังคับให้กษัตริย์จอห์นรับรู้ความยิ่งใหญ่ของเสรีภาพโบราณ จำกัด ความสามารถของเขาในการระดมทุน และเพื่อให้หลักการของ " กระบวนการยุติธรรม " . . . . . . . ในเดือนกันยายนที่จอห์นให้สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ไร้ผล , " อายฉันสัญญาบังคับกษัตริย์ โดยความรุนแรงและความกลัว”