Footwear manufacturing has evolved

Footwear manufacturing has evolved into a rather uncomplicated process, and the technology is well understood. At present, no company has proprietary know-how that translates into manufacturing advantage. The production process consists of cutting fabrics and materials to conform to size and design patterns, stitching the various pieces of the shoe top together and adding the eyelets, molding and gluing the shoe soles, binding the shoe top to the sole, and inserting the innersoles and laces. Tasks are divided among production workers in such a manner that it is easy to measure individual worker output and thus create incentive compensation tied to piecework. Labor productivity is determined more by worker dexterity and effort than by machine speed; this is why piecework incentives can induce greater output per worker. On the other hand, there is ample room for worker error; unless workers pay careful attention to detail, the quality of workmanship suffers. Training production workers in the use of best practice procedures at each step of the manufacturing process has recently become important to minimizing the reject rates on pairs produced.

Footwear producers carry no inventories of standard and superior materials because suppliers have the capability to make daily deliveries. Plant managers customarily provide suppliers with production schedules one week in advance to enable them to deliver the materials needed for each day's work shift.

Footwear industry observers expect companies to take a hard look at the economics of producing a bigger fraction of athletic shoes in Asian-Pacific and Latin American countries where trainable supplies of low-wage labor are readily availabletake a hard look at the economics of producing a bigger fraction of athletic shoes in Asian-Pacific and Latin American countries where trainable supplies of low-wage labor are readily available. Compensation levels for Asian-Pacific and Latin American workers currently run about 20% of annual compensation levels in Europe/Africa and North America. However, worker productivity levels at different plants can vary substantially because of the overall experience of the work force, the use of different incentive compensation plans, the degree of emphasis placed on best practices training, and the use of upgraded footwear-making equipment. All workers worldwide are paid 1.5 times their regular base wage for working overtime (more than 40 hours per week).


But locating most of the company's production in Asia-Pacific and/or Latin America has two potentially significant disadvantages. Tariffs have to be paid on footwear exported from Asia-Pacific plants to markets in Latin America ($6 per pair) and Europe/Africa ($4 per pair); likewise, tariffs have to be paid on footwear exports from Latin American plants to markets in Europe/Africa ($4 per pair) and the Asia-Pacific ($8 per pair). It is uncertain whether tariffs in future years will rise or fall and by how much. Also, all companies are subject to unfavorable year-to-year exchange rate fluctuations in shipping footwear from one region to another (as discussed below). One way to guard against adverse changes in tariffs and exchange rates is to maintain a production base in each of the four geographic regions and rely upon those plants to satisfy demand for the company's branded footwear in their respective region. It remains to be seen how companies will weigh the pros and cons of locating plant capacity in one region versus another.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รองเท้าผลิตมีพัฒนาเป็นกระบวนการค่อนข้างไม่ซับซ้อน และเทคโนโลยีเป็นที่เข้าใจดี ปัจจุบัน บริษัทไม่มีความรู้เป็นกรรมสิทธิ์ที่เป็ผลิตประโยชน์ กระบวนการผลิตประกอบด้วยการตัดผ้าและวัสดุให้สอดคล้องกับขนาด และรูป แบบการออกแบบ การเย็บชิ้นส่วนต่าง ๆ ของรองเท้าด้านบนกันเพิ่มตาไก่ ริ้ว และติดกาวพื้นรองเท้า ผูกรองเท้าด้านบนเพื่อเลือก และแทรก innersoles และ laces มีแบ่งงานระหว่างผู้ปฏิบัติงานผลิตเช่นอย่างว่า ซึ่งง่ายต่อการวัดผลของผู้ปฏิบัติงานแต่ละ และจึง สร้างค่าตอบแทนจูงใจที่เชื่อมโยงกับผลงาน ผลิตภาพแรงงานถูกกำหนดขึ้นตามความชำนาญของผู้ปฏิบัติงานและความพยายามมากกว่า โดยเครื่องความเร็ว นี่คือเหตุผลที่ชิ้นงานแรงจูงใจสามารถก่อให้เกิดผลผลิตมากขึ้นต่อผู้ปฏิบัติงาน ในทางกลับกัน มีห้องเพียงพอสำหรับผู้ปฏิบัติงานผิดพลาด ถ้าคนใส่ใจระมัดระวังรายละเอียด คุณภาพของฝีมือ suffers ฝึกอบรมแรงงานการผลิตในการใช้ฝึกขั้นตอนที่ดีที่สุดในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการผลิตเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นสิ่งสำคัญในการลดอัตราการปฏิเสธคู่ผลิตรองเท้าผู้ผลิตดำเนินการไม่มีสินค้าคงคลังของวัสดุมาตรฐาน และเหนือกว่าเนื่องจากซัพพลายเออร์มีความสามารถในการทำการจัดส่งสินค้าทุกวัน ผู้จัดการโรงงาน customarily ให้ซัพพลายเออร์จัดกำหนดการผลิตหนึ่งสัปดาห์ล่วงหน้าจะทำให้สามารถส่งมอบวัตถุดิบที่จำเป็นสำหรับแต่ละวันทำงานเป็นกะรองเท้าอุตสาหกรรมผู้สังเกตการณ์คาดว่าบริษัทจะดูยากที่เศรษฐศาสตร์ของการผลิตส่วนใหญ่ของรองเท้ากีฬาในประเทศเอเชีย-แปซิฟิกและริกา trainable วัสดุแรงงานค่าจ้างต่ำพร้อม availabletake ตาเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่ของรองเท้ากีฬาในประเทศเอเชีย-แปซิฟิกและริกาพร้อมอุปกรณ์ trainable ต่ำค่าจ้างแรงงานการผลิตยาก ระดับค่าตอบแทนสำหรับแรงงานเอเชีย-แปซิฟิกและละตินอรันประมาณ 20% ของระดับค่าตอบแทนประจำปีในยุโรป/แอฟริกาและอเมริกาเหนือในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ผู้ปฏิบัติงานระดับประสิทธิภาพที่ต้นไม้สามารถมากเนื่องจากประสบการณ์โดยรวมของแรงงาน การใช้แผนค่าตอบแทนจูงใจแตกต่างกัน ระดับของวางแนวทางปฏิบัติการฝึกอบรม และการใช้อุปกรณ์ทำรองเท้าเกรดเน้นแตกต่างกันไป แรงงานทั้งหมดทั่วโลกจะได้รับเงิน 1.5 เท่าของปกติฐานค่าจ้างสำหรับการทำงานล่วงเวลา (มากกว่า 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์) แต่ค้นหามากที่สุดของการผลิตของบริษัทในภูมิภาคเอเชียแปซิฟิกหรือละตินมีข้อเสียอาจสำคัญสอง ภาษีต้องชำระในรองเท้าที่ส่งออกจากโรงงานเอเชียแปซิฟิกไปยังตลาดในยุโรป ($4 ต่อคู่); แอฟริกาและละติน (6 $ ต่อคู่) ในทำนองเดียวกัน ภาษีได้ถูกจ่ายในรองเท้าส่งออกจากพืชริกาไปยังตลาดในแอฟริกายุโรป ($4 ต่อคู่) และเอเชียแปซิฟิก (8 $ ต่อคู่) ไม่แน่ใจว่าภาษีศุลกากรในปีอนาคตจะเพิ่มขึ้น หรือลดลง และจำนวน ยัง บริษัททั้งหมดจะขึ้นอยู่กับความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนปีปีร้ายในการจัดส่งรองเท้าจากภูมิภาคหนึ่งไปยังอีก (ตามที่อธิบายไว้ด้านล่าง) วิธีหนึ่งที่จะรักษาร้ายเปลี่ยนแปลงในอัตราแลกเปลี่ยนและภาษีศุลกากร การรักษาการผลิตพื้นฐานในแต่ละภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ 4 ถือพืชเหล่านั้นเพื่อตอบสนองความต้องการของบริษัทตราสินค้ารองเท้าในภูมิภาคของพวกเขาเกี่ยวข้องอยู่ มันยังคงอยู่จะเห็นว่าจะมีน้ำหนักบริษัท pros และ cons ของค้นหาโรงงานผลิตในภูมิภาคหนึ่งเทียบกับอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลิตรองเท้าได้วิวัฒนาการไปสู่กระบวนการไม่ซับซ้อนค่อนข้าง และเทคโนโลยีเป็นอย่างดีครับ ปัจจุบัน บริษัทมีความรู้ไม่มีกรรมสิทธิ์ที่แปลเป็นประโยชน์ในการผลิต กระบวนการผลิตประกอบด้วยการตัดผ้าและวัสดุให้สอดคล้องกับขนาดและรูปแบบการออกแบบ , เย็บชิ้นส่วนต่าง ๆของรองเท้าด้านบนเข้าด้วยกันและเพิ่มตาไก่ปั้นและติดกาวพื้นรองเท้าผูกรองเท้าด้านบน แต่เพียงผู้เดียวและใส่ innersoles ลูกไม้ . งานจะแบ่งออกเป็นการผลิตแรงงานในลักษณะที่ง่ายต่อการวัดผลและการสร้างแรงจูงใจพนักงานแต่ละคนจึงผูกติดอยู่กับงานที่คิดค่าแรงเป็นรายชิ้น . แรงงานมีกำหนดเพิ่มเติมโดยคนงานฝีมือและความพยายามมากกว่า โดยความเร็วของเครื่องนี่คือเหตุผลที่บริเวณงานที่คิดค่าแรงเป็นรายชิ้นสามารถก่อให้เกิดมากขึ้นผลผลิตต่อหัวคนงาน บนมืออื่น ๆ , มีห้องเพียงพอสำหรับคนงานข้อผิดพลาด ยกเว้นคนตั้งใจฟังถึงรายละเอียด คุณภาพของผลงานที่ได้รับความทุกข์ฝึกอบรมการผลิตแรงงานในการใช้วิธีการปฏิบัติที่ดีที่สุดในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการผลิต ได้กลายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการปฏิเสธอัตราคู่ผลิต ผู้ผลิตรองเท้า

ถือไม่มีสินค้าคงคลังของวัสดุมาตรฐานและเหนือกว่า เพราะซัพพลายเออร์มีความสามารถในการส่งของทุกวันผู้จัดการโรงงานตามปรกติให้ซัพพลายเออร์ที่มีตารางการผลิตหนึ่งสัปดาห์ล่วงหน้าเพื่อให้พวกเขาสามารถส่งมอบวัสดุที่จำเป็นสำหรับการเปลี่ยนวัน

แต่ละงาน .ผู้สังเกตการณ์ในอุตสาหกรรมรองเท้า คาดว่า บริษัทจะใช้เวลาดูยากที่เศรษฐศาสตร์การผลิตส่วนใหญ่ของรองเท้ากีฬาในเอเชียแปซิฟิกและละตินอเมริกาประเทศที่วัสดุคุ้มครองค่าจ้างแรงงานต่ำพร้อม availabletake ดูยากที่เศรษฐศาสตร์การผลิตส่วนใหญ่ของรองเท้ากีฬาในเอเชียแปซิฟิกและละตินอเมริกาประเทศที่คุ้มครองของวัสดุแรงงาน พร้อมใช้งานค่าตอบแทนในระดับเอเชียแปซิฟิกและละตินอเมริกาในขณะนี้วิ่งประมาณ 20% ของแรงงานระดับค่าตอบแทนประจำปีในยุโรป / แอฟริกาและอเมริกาเหนือ อย่างไรก็ตาม ผลผลิตของพนักงานระดับที่แตกต่างกันของพืชสามารถแตกต่างกันอย่างมาก เพราะประสบการณ์โดยรวมของการทำงาน การใช้แผนค่าตอบแทนจูงใจที่แตกต่างกัน ระดับความสำคัญอยู่ในการฝึกอบรมปฏิบัติที่ดีที่สุดและการปรับรองเท้าการผลิตอุปกรณ์ คนทั่วโลกจะได้รับเงิน 1.5 เท่าของค่าจ้างปกติพื้นฐานสำหรับการทำงานล่วงเวลา ( มากกว่า 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ )


แต่ซึม ส่วนใหญ่ของ บริษัท คือการผลิตในเอเชีย แปซิฟิก และ / หรือละตินอเมริกามี สอง อาจพบข้อเสียอัตราภาษีที่ต้องจ่ายในรองเท้าส่งออกจากโรงงาน เอเชีย แปซิฟิก ไปยังตลาดในลาติน อเมริกา ( $ 6 ต่อคู่ ) และยุโรป / แอฟริกา ( $ 4 ต่อคู่ ) ; อนึ่ง อัตราภาษีที่ต้องจ่ายในการส่งออกจากโรงงานรองเท้าละตินอเมริกันตลาดในยุโรป / แอฟริกา ( $ 4 ต่อคู่ ) และเอเชียแปซิฟิก ( $ 8 ต่อ 1 คู่ ) มันไม่แน่ใจว่าอัตราภาษีในอนาคตปีจะขึ้นหรือลงและโดยวิธีการมาก นอกจากนี้ทุก บริษัท มีการเสียเปรียบปีความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยน ในการจัดส่งรองเท้าจากภูมิภาคหนึ่งไปยังอีก ( ตามที่กล่าวไว้ด้านล่าง )วิธีหนึ่งเพื่อป้องกันการเปลี่ยนแปลงที่ไม่พึงประสงค์ในอัตราภาษีและอัตราแลกเปลี่ยน เพื่อรักษาฐานการผลิตในแต่ละสี่ภูมิภาคและพึ่งพาพืชเหล่านั้น เพื่อตอบสนองความต้องการของ บริษัท รองเท้าแบรนด์ ในเขตของตน ยังคงที่จะเห็นได้ว่า บริษัท จะชั่งน้ำหนักข้อดีและข้อเสียของการค้นหาการผลิตในภูมิภาคหนึ่งกับอีก