Ben Jonson (originally Benjamin Jon

Ben Jonson (originally Benjamin Jonson /ˈdʒɒnsən/; c. 11 June 1572 – 6 August 1637) was an English playwright, poet, and literary critic of the seventeenth century, whose artistry exerted a lasting impact upon English poetry and stage comedy. He popularised the comedy of humours. He is best known for the satirical plays Every Man in His Humour (1598), Volpone, or The Foxe (1605), The Alchemist (1610), and Bartholomew Fayre: A Comedy (1614), and for his lyric poetry; he is generally regarded as the second most important English dramatist, after William Shakespeare, during the reign of James I.[1]

Jonson was a classically educated, well-read, and cultured man of the English Renaissance with an appetite for controversy (personal and political, artistic and intellectual) whose cultural influence was of unparalleled breadth upon the playwrights and the poets of the Jacobean era (1603–1625) and of the Caroline era (1625–1642).[2][3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบนโจนสัน (เดิมเบนจามินโจน สัน/ˈdʒɒnsən / c. 11 มิถุนายนค.ศ. 1572 จน – 6 1637 สิงหาคม) ถูกอังกฤษคุณมี กวี และนักวิจารณ์วรรณกรรมของศตวรรษ seventeenth ศิลปะที่นั่นเองผลกระทบถาวรตามบทกวีและเวทีตลกภาษาอังกฤษ เขา popularised ตลกของ humours เขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทุกคนในอารมณ์ ขันของพระองค์ (1598), Volpone หรือ Foxe (1605), เดอะกล (1610), และ Bartholomew Fayre เล่น satirical: ตลก A (1614), และ สำหรับบท กวีของเขาเนื้อเพลง เขาโดยทั่วไปถือเป็น dramatist ภาษาอังกฤษสำคัญที่สุดสอง หลังจากเชกสเปียร์ William รัชกาลที่ James I. [1]จอนสันเป็นคนมีระดับศึกษา อ่าน และอ่างของอังกฤษเรเนสซองหนีจากความวุ่นวายการถกเถียง (ส่วนตัว และทางการเมือง ศิลปะ และปัญญา) ที่มีอิทธิพลทางวัฒนธรรมมีกว้างระบุ playwrights ที่และกวีเบียน (ค.ศ. 1603-ค.ศ. 1625) และยุคแคโรไลน์ (ค.ศ. 1625 – ไปด้วยการตกแต่ง)[2][3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบ็น (แต่เดิมเบนจามินจอห์นสัน / dʒɒnsən / c. 11 มิถุนายน 1572 - 6 สิงหาคม 1637) เป็นนักเขียนบทละครภาษาอังกฤษ, นักประพันธ์และนักวิจารณ์วรรณกรรมของศตวรรษที่สิบเจ็ดซึ่งเป็นศิลปะออกแรงผลกระทบยาวนานเมื่อบทกวีภาษาอังกฤษและเวทีตลก เขานิยมตลกของดำมิดหมี เขาเป็นที่รู้จักดีที่สุดสำหรับการเล่นเหน็บแนมทุกคนในอารมณ์ขันของเขา (1598), Volpone หรือฟอกซ์ (1605), การเล่นแร่แปรธาตุ (1610) และบาร์โธโลมิแฟร์: Comedy (1614) และสำหรับบทกวีของเขา; เขาได้รับการยกย่องโดยทั่วไปเป็นครั้งที่สองที่สำคัญที่สุดบทละครภาษาอังกฤษหลังจากที่วิลเลียมเช็คสเปียร์ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าเจมส์ที่หนึ่ง [1] จอห์นสันเป็นคลาสสิกที่มีการศึกษาดีอ่านและคนเลี้ยงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาภาษาอังกฤษที่มีความอยากอาหารสำหรับความขัดแย้ง (ส่วนบุคคล และการเมืองศิลปะและปัญญา) ที่มีอิทธิพลของวัฒนธรรมที่เป็นความกว้างที่เหนือชั้นเมื่อนักเขียนบทละครและกวีของยุค Jacobean (1603-1625) และยุคแคโรไลน์ (1625-1642). [2] [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แอตแลนติส ( แต่เดิมเบนจามินโจนสัน / ˈ D ʒɒ NS เพลงชาติ N / C . 11 มิถุนายน– 6 สิงหาคมรบ 1637 ) เป็นนักเขียนบทละครอังกฤษกวี และนักวิจารณ์วรรณกรรมของศตวรรษที่ 17 ที่มีศิลปะนั่นเอง ถึงผลกระทบต่อกวีนิพนธ์อังกฤษและตลกบนเวที เขาตลกของความนิยม humours . เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับถากถางเล่น ทุกคนในอารมณ์ขันของเขา ( 1598 ) volpone หรือ ฟอกซ์ ( ค.ศ. )คนแปรธาตุ ( แฟน ) และบารโธโลมิว fayre : ตลก ( 1379 ) และ เนื้อเพลง บทกวีของเขา ; เขาเป็นโดยทั่วไปถือว่าเป็นนักเขียนบทละครอังกฤษที่สองที่สำคัญที่สุด หลังจากวิลเลี่ยมเช็คสเปียร์ในรัชกาลของเจมส์ฉัน [ 1 ]

จอนสันเป็นคลาสสิกศึกษา ก็อ่าน และชายเลี้ยงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา ภาษาอังกฤษกับความอยากการโต้เถียง ( ส่วนตัวและการเมืองศิลปะและปัญญาที่มี อิทธิพลทางวัฒนธรรมของความกว้างหาตัวจับยากเมื่อนักเขียนและกวีในยุคจาโคเบียน ( 1603 ( 1272 ) และยุคของ แคโรไลน์ ( 1272 –ค.ศ. 1642 ) [ 2 ] [ 2 ]