The technological development of ne

The technological development of new fabrics and new means of fastening clothing affected fashions of the 1920s. Natural fabrics such as cotton and wool were the abundant fabrics of the decade. Silk was highly desired for its luxurious qualities, but the limited supply made it expensive. In the late 19th century, "artificial silk" was first made from a solution of cellulose in France. After being patented in the United States, the first American plant began production of this new fabric in 1910; this fiber became known as rayon. Rayon stockings became popular in the decade as a substitute for silk stockings. Rayon was also used in some undergarments. Many garments before the 1920s were fastened with buttons and lacing, however, during this decade, the development of metal hooks and eyes meant that there were easier means of fastening clothing shut. Hooks and eyes, buttons, zippers or snaps were all utilized to fasten clothing.

Vastly improved production methods enabled manufacturers to easily produce clothing affordable by working families. The average person's fashion sense became more sophisticated. Meanwhile, working-class women looked for modern forms of dress as they transitioned from rural to urban careers. Taking their cue from wealthier women, working women began wearing less expensive variations on the day suit, adopting a more modern look that seemed to suit their new, technologically focused careers as typists and telephone operators.[2]

Though simple lines and minimal adornment reigned on the runways, the 1920s were not free of luxury. Expensive fabrics, including silk, velvet and satin were favored by high-end designers, while department stores carried less expensive variations on those designs made of newly available synthetic fabrics. The use of mannequins became widespread during the 1920s, and served as a way to show shoppers how to combine and accessorize the new fashions. The modern fashion cycle, established in the 1920s, still dominates the industry today. Designers favored separates in new fabrics like jersey that could be mixed and matched for work and modern, informal, un-chaperoned social activities like attending films or the theater and car rides.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาเทคโนโลยีของผ้าใหม่และวิธีใหม่ของโซเสื้อผ้าผลแฟชั่นของปี 1920 ผ้าธรรมชาติเช่นผ้าฝ้ายและผ้าขนสัตว์มีเนื้อผ้ามากมายของทศวรรษ ไหมถูกต้องสูงสำหรับคุณภาพความหรูหรา แต่ซัพพลายจำกัดทำให้มันแพง ในปลายศตวรรษที่ 19 "ไหมประดิษฐ์" แรกได้จากโซลูชันของเซลลูโลสในฝรั่งเศส หลังจากการจดการสิทธิบัตรในสหรัฐอเมริกา โรงงานที่อเมริกันแรกเริ่มผลิตผ้านี้ใหม่ใน 1910 เส้นใยนี้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นเรยอง ถุงน่องเรยองเป็นที่นิยมในทศวรรษที่ผ่านมาเป็นแทนถุงน่องไหม เรยองยังถูกใช้ในบาง undergarments ด้วย เสื้อผ้าในปี 1920 ที่ยึดกับปุ่ม และ lacing อย่างไรก็ตาม ในระหว่างทศวรรษนี้ การพัฒนาโลหะตะขอและตาหมายถึง ที่มีมีวิธีง่ายครบเสื้อผ้าปิด ตะขอ และตา ปุ่ม รูดซิป หรือ snaps ขึ้นทั้งหมดใช้ติดเสื้อผ้าผลิตปรับปรุงสำคัญ ๆ วิธีเปิดใช้งานผู้ผลิตได้ผลิตเสื้อผ้าราคาไม่แพง โดยครอบครัวทำงาน ความรู้สึกแฟชั่นของคนเฉลี่ยเป็นความซับซ้อนมากขึ้น ในขณะเดียวกัน ผู้หญิง working-class ดูรูปแบบทันสมัยแต่งตัวเป็นพวก transitioned จากชนบทสู่เมืองอาชีพ การสัญลักษณ์ของพวกเขาจาก wealthier ผู้หญิง ผู้หญิงทำงานเริ่มสวมใส่รูปแบบแพงบนชุดวัน ใช้แบบสมัยใหม่ที่ดูเหมือนจะเหมาะกับงานของพวกเขาใหม่ เทคโนโลยีโฟกัสเป็น typists และผู้ประกอบการโทรศัพท์ [2]แม้ว่าเรื่องเส้นและเครื่องประดับน้อย reigned บนรันเวย์ 1920 ได้ไม่หรูฟรี ผ้าราคาแพง ผ้าไหม กำมะหยี่ และผ้าซาตินถูกปลอด โดยนักออกแบบระดับสูง ในขณะที่สรรพดำเนินรูปแบบแพงการออกแบบที่ทำจากผ้าสังเคราะห์ใหม่ว่าง ใช้ mannequins กลายเป็นที่แพร่หลายในช่วงปี 1920 และเป็นวิธีการแสดงวิธีการรวม และประดับแฟชั่นใหม่ของนักช็อป รอบแฟชั่นทันสมัย ก่อตั้งขึ้นในปี 1920 ยัง dominates อุตสาหกรรมวันนี้ นักออกแบบชื่นชอบแยกในผ้าใหม่เช่นเสื้อที่สามารถผสม และจับคู่การทำงานทันสมัย ไม่ ไม่ chaperoned ทางสังคมเช่นร่วมขี่รถยนต์และโรงละครหรือภาพยนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาเทคโนโลยีของผ้าใหม่และวิธีการใหม่ของการยึดแฟชั่นเสื้อผ้าได้รับผลกระทบของปี ค.ศ. 1920 ผ้าธรรมชาติเช่นผ้าฝ้ายและผ้าขนสัตว์เป็นผ้าที่อุดมสมบูรณ์ของทศวรรษ ผ้าไหมเป็นที่ต้องการอย่างมากสำหรับคุณภาพหรูหรา แต่อุปทาน จำกัด ทำให้มันมีราคาแพง ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 "ผ้าไหมเทียม" เป็นครั้งแรกจากการแก้ปัญหาของเซลลูโลสในประเทศฝรั่งเศส หลังจากได้รับการจดสิทธิบัตรในสหรัฐอเมริกาโรงงานอเมริกันคนแรกที่เริ่มผลิตผ้าใหม่นี้ในปี 1910; เส้นใยนี้กลายเป็นที่รู้จักเรยอน ถุงน่องเรยอนกลายเป็นที่นิยมในทศวรรษที่ผ่านมาแทนถุงน่องผ้าไหม เรยอนยังถูกใช้ในชั้นบาง เสื้อผ้าหลายปี ค.ศ. 1920 ก่อนที่จะถูกยึดด้วยปุ่มและการปัก แต่ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมานี้การพัฒนาของโลหะตะขอและตานั่นหมายความว่ามีวิธีที่ง่ายของการยึดเสื้อผ้าปิด ตะขอและตา, ปุ่ม, รูดซิปยึดหรือถูกใช้ในการยึดเสื้อผ้า. ปรับตัวดีขึ้นอย่างมากมายวิธีการผลิตทำให้ บริษัท ผู้ผลิตที่จะสามารถผลิตเสื้อผ้าราคาไม่แพงโดยครอบครัวที่ทำงาน ความรู้สึกแฟชั่นคนทั่วไปกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น ในขณะที่ผู้หญิงทำงานระดับมองหารูปแบบที่ทันสมัยของการแต่งกายที่พวกเขาเปลี่ยนจากชนบทเพื่อการประกอบอาชีพในเมือง รับบทของพวกเขาจากผู้หญิงรวยผู้หญิงที่ทำงานเริ่มสวมรูปแบบราคาไม่แพงชุดวันที่การนำรูปลักษณ์ที่ทันสมัยมากขึ้นที่ดูเหมือนจะเหมาะกับความใหม่ของพวกเขาอาชีพที่มุ่งเน้นเทคโนโลยีเป็นพิมพ์ดีดและผู้ประกอบการโทรศัพท์. [2] แม้ว่าเส้นที่เรียบง่ายและการตกแต่งน้อยที่สุดครองราชย์ บนรันเวย์ที่ 1920 ไม่ฟรีของความหรูหรา ผ้าราคาแพงรวมทั้งผ้าไหมกำมะหยี่และผ้าซาตินได้รับการสนับสนุนโดยนักออกแบบระดับ high-end ในขณะที่ห้างสรรพสินค้าดำเนินการรูปแบบที่ราคาไม่แพงในการออกแบบที่ทำจากผ้าใยสังเคราะห์ที่มีอยู่ใหม่ การใช้หุ่นกลายเป็นที่แพร่หลายในช่วงปี ค.ศ. 1920 และทำหน้าที่เป็นวิธีที่จะแสดงให้ผู้ซื้อวิธีการรวมและ accessorize แฟชั่นใหม่ วงจรแฟชั่นที่ทันสมัยก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1920 ที่ยังคงครอบงำอุตสาหกรรมในวันนี้ นักออกแบบได้รับการสนับสนุนในการแยกผ้าใหม่ ๆ เช่นเสื้อที่สามารถผสมและจับคู่สำหรับการทำงานและทันสมัยทางการยกเลิกครูพี่เลี้ยงติดตามกิจกรรมทางสังคมเช่นการเข้าร่วมหรือภาพยนตร์โรงละครและขี่รถ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาเทคโนโลยีของผ้าใหม่และวิธีการใหม่ของการยึดเสื้อผ้าผลกระทบของแฟชั่นปารีส ผ้าธรรมชาติ เช่น ฝ้าย และขนสัตว์เป็นผ้ามากของทศวรรษ ผ้าไหมเป็นที่ต้องการอย่างมากสำหรับคุณสมบัติที่หรูหราของมัน แต่อุปทานที่จำกัดทำให้มันแพง ในปลายศตวรรษที่ 19 , " ผ้าไหมเทียมเป็นครั้งแรกจากโซลูชั่นของเซลลูโลสในฝรั่งเศสหลังจากได้รับการจดสิทธิบัตรในสหรัฐอเมริกา โรงงานอเมริกันเริ่มการผลิตผ้าใหม่นี้ใน 2453 ; เส้นใยนี้กลายเป็นที่รู้จักกันเป็นไหมสังเคราะห์ ถุงน่องเรยกลายเป็นที่นิยมในทศวรรษแทนถุงน่องผ้าไหม เรยยังใช้ในชั้นบาง เสื้อผ้ามากมาย 1920 ถูกยึดด้วยกระดุมและเชือก แต่ในช่วงทศวรรษนี้การพัฒนาของตะขอโลหะและตา หมายถึง มีวิธีการง่าย ยึดเสื้อผ้าปิด ตะขอและตา , ปุ่ม , ซิปหรือยึดทั้งหมดถูกใช้เพื่อยึดเสื้อผ้า

ดีขึ้นอย่างมากมายการผลิตวิธีการเปิดใช้งานผู้ผลิตสามารถผลิตเสื้อผ้า ราคาไม่แพง ทำงานครอบครัว คนเฉลี่ยแฟชั่นกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น ในขณะเดียวกันดูในรูปแบบสมัยใหม่ของผู้หญิงชนชั้นกรรมกรชุดเช่นที่พวกเขาเปลี่ยนจากชนบทเพื่ออาชีพของเมือง สละคิวจากผู้หญิง ซึ่งผู้หญิงทำงานเริ่มใส่รูปแบบที่ราคาไม่แพงในวันที่เหมาะกับการดูทันสมัยกว่าที่ดูเหมือนจะเหมาะกับตนใหม่ เทคโนโลยีเน้นอาชีพเป็น typists และโทรศัพท์ผู้ประกอบการ [ 2 ]

แม้ว่าสายที่เรียบง่ายและการตกแต่งน้อยที่สุดครอบครองบนสะพาน , ปี ค.ศ. 1920 ได้ฟรีหรูหรา ผ้าแพง รวมทั้งผ้าไหม , กำมะหยี่และผ้าซาตินเป็นชื่นชอบโดยนักออกแบบชั้นยอด ขณะที่ห้างสรรพสินค้าดำเนินการรูปแบบที่ราคาไม่แพงในการออกแบบที่ทำจากผ้าสังเคราะห์ใช้ได้ใหม่ . ใช้หุ่นกลายเป็นที่แพร่หลายในช่วงปี ค.ศ. 1920 ,และทำหน้าที่เป็นวิธีที่จะแสดงให้ผู้ซื้อวิธีการรวมและ accessorize แฟชั่นใหม่ วงจรแฟชั่นทันสมัย ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1920 ยังคง dominates อุตสาหกรรมวันนี้ นักออกแบบที่ชื่นชอบแยกผ้าใหม่เหมือนเสื้อที่สามารถผสมและจับคู่เพื่อทำงาน และทันสมัย เป็นกันเอง และกิจกรรมทางสังคม เช่น chaperoned เรียนภาพยนตร์หรือละคร และขี่รถ