anthropometric man-model used for p

anthropometric man-model used for preparing DHM
simulations did not suit the measurements of all workers
in real-life tasks, which probably accounted for
some deviations in AAWS posture scores. Better congruence
could have been reached if the man-models
were exactly designed to fit each worker’s extremities
and torso proportions. DHM simulations were prepared,
however, with the 50th percentile model because,
in preproduction planning, it is not yet known
who exactly will later carry out the task on the real production
line. Therefore, one purpose of this study was
to analyze how well the workload estimations based on
DHM simulations with an average size worker model
matched real-life assessments with workers with random
(i.e., uncontrolled) measurements. Second, although
real-life MTM-time and DHM simulation time
were not significantly different in mean, some single
time differences were found. Although a number of
DHM simulations were longer than real-life tasks, because
manikin movements such as walking or turning
around were more time-consuming than in reality,
other simulations were shorter because of technical
limitations (e.g., cable installations had to be simplified
as it was not possible to simulate flexible parts). These
deviations might have accounted for small differences
in ergonomics risk assessment results because the duration
of physical workloads is one major factor determining
AAWS scores. Third, some differences between
real-life tasks and DHM simulations actually have to
be expected because “it is unreasonable to assume that
a [digital] man-model will give the same angle values
as people performing the task [in real-life], as each
person performs the task differently [and not necessarily
as planned] according to the standard procedure”
(Carey & Gallwey, 2002, p. 841). For these three reasons
a perfect congruence between real-life tasks and DHM
simulations could hardly be reached. Considering this,
the moderate to good correlations that were found in
this study can be judged as good results.
Of course this study also has some limitations. First,
standard work sequences based on MTM-time were
used as the basis for preparing DHM simulations. For
detailed comparisons with real-life tasks it would have
been better to use videos and actual real-life time instead.
Yet, when applied in early planning phases there
is also no video of the (future) workplace, only a standard
description of work sequences. Second, real-life
tasks already existed, which is not the case when DHM
simulations are applied for proactive ergonomics.
This has to be considered when interpreting results,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้สำหรับเตรียม DHM รุ่นคน anthropometricจำลองไม่เหมาะกับการวัดของแรงงานทั้งหมดในงานจริง ซึ่งอาจจะคิดความแตกต่างบางอย่างใน AAWS ท่าคะแนน ลงตัวดีไม่มีแล้วถ้าแบบคนเหมือนออกแบบมาให้พอดีกับแขนขาของผู้ปฏิบัติงานแต่ละและสัดส่วนลำตัว สถานการณ์จำลอง DHM วจัดด้วยรูปแบบเปอร์เซ็นต์ 50 อย่างไรก็ตาม เพราะในรุ่นการวางแผน มันไม่ได้เป็นที่รู้จักที่ว่าจะมาดำเนินงานในการผลิตจริงบรรทัด ดังนั้น หนึ่งวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการวิเคราะห์การประเมินปริมาณงานวิธีที่ดีที่อิงDHM จำลอง ด้วยรูปแบบการปฏิบัติงานเฉลี่ยตรงกับชีวิตจริงประเมินพร้อมกับสุ่ม(เช่น ไม่มีการควบคุม) วัด ที่สอง แม้ว่าชีวิตจริงเวลา MTM และ DHM จำลองเวลาไม่ได้แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญหมายถึงอะไร เดี่ยวบางพบความแตกต่างของเวลา แม้ว่าจำนวนDHM จำลองได้นานกว่าจริงงาน เนื่องจากmanikin เคลื่อนไหวเช่นเดิน หรือเปลี่ยนประมาณได้เสียเวลากว่าที่ในความเป็นจริงแบบจำลองอื่น ๆ ได้สั้นลง เพราะเทคนิคข้อจำกัด (เช่น การติดตั้งสายจะได้ง่ายขึ้นมันไม่ได้ที่การจำลองชิ้นส่วนยืดหยุ่น) เหล่านี้ความเบี่ยงเบนอาจมีสัดส่วนความแตกต่างเล็ก ๆการยศาสตร์ใน การประเมินความเสี่ยงผลเนื่องจากระยะเวลาของปริมาณทางกายภาพ เป็นปัจจัยหนึ่งที่สำคัญการกำหนดคะแนน AAWS ที่สาม ความแตกต่างระหว่างงานจริงและจำลอง DHM จริงต้องคาดว่าเนื่องจากเป็นการสมมติที่ไม่มีเหตุผลแบบจำลองคน [ดิจิตอล] จะให้ค่ามุมเดียวกันเป็นคนทำงาน [ในชีวิตจริง], เป็นแต่ละคนทำงานแตกต่างกัน [และไม่จำเป็นเป็นแผน] ตามกระบวนการมาตรฐาน"(Carey & Gallwey, 2002, p. 841) เหตุผลเหล่านี้สามความลงตัวสมบูรณ์แบบระหว่างชีวิตงานและ DHMแทบไม่สามารถเข้าถึงแบบจำลอง พิจารณานี้ปานกลางถึงดีความสัมพันธ์ที่พบในการศึกษานี้สามารถตัดสินเป็นผลดีของหลักสูตรการศึกษานี้ยังมีข้อจำกัดบางประการ ครั้งแรกมีลำดับการทำงานมาตรฐานตามช่วงเวลาที่ MTMใช้เป็นพื้นฐานในการจำลอง DHM สำหรับรายละเอียดเปรียบเทียบกับงานจริงมันจะมีได้ดีกว่าการใช้วิดีโอและเวลาจริงจริงแทนยัง เมื่อใช้ใน ช่วงการวางแผนขั้นตอนมีก็ไม่มีภาพของที่ทำงาน (ในอนาคต) มาตรฐานเท่านั้นคำอธิบายของลำดับงาน สอง ชีวิตจริงงานอยู่ ซึ่งไม่ใช่กรณีเมื่อ DHMมีใช้สถานการณ์จำลองสำหรับเชิงรุกการยศาสตร์โดยจะพิจารณาเมื่อแปลผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัดส่วนของร่างกายมนุษย์รุ่นที่ใช้สำหรับการเตรียมความพร้อม DHM
จำลองไม่เหมาะกับการวัดของแรงงานทั้งหมด
ในการทำงานในชีวิตจริงซึ่งอาจเป็นสาเหตุที่
เบี่ยงเบนบางอย่างใน AAWS คะแนนท่า ความสอดคล้องกันดีกว่า
จะได้รับถึงถ้าคนรุ่น
ได้รับการออกแบบเพื่อให้พอดีกับว่าขาของพนักงานแต่ละคน
และสัดส่วนลำตัว จำลอง DHM ได้จัดทำ
แต่ด้วยรูปแบบที่ร้อยละ 50 เพราะ
ในการวางแผนเตรียมงานก็ยังไม่ทราบ
ว่าใครจะมาดำเนินงานเกี่ยวกับการผลิตจริง
บรรทัด ดังนั้นหนึ่งวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มี
การวิเคราะห์วิธีการที่ดีประมาณการภาระงานที่อยู่บนพื้นฐานของ
การจำลอง DHM กับรูปแบบขนาดเฉลี่ยของผู้ปฏิบัติงาน
ที่ตรงกับการประเมินผลในชีวิตจริงกับคนงานที่มีการสุ่ม
(กล่าวคือไม่สามารถควบคุมได้) วัด ประการที่สองแม้ว่า
ในชีวิตจริง MTM-เวลาและเวลาการจำลอง DHM
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในค่าเฉลี่ยบางเดียว
แตกต่างของเวลาของเขาถูกพบ แม้ว่าจำนวนของ
การจำลอง DHM อยู่นานกว่างานในชีวิตจริงเพราะ
การเคลื่อนไหวของหุ่นเช่นการเดินหรือการเปลี่ยน
รอบได้มากขึ้นใช้เวลานานกว่าในความเป็นจริง
การจำลองอื่น ๆ ก็สั้นลงเนื่องจากทางด้านเทคนิค
ข้อ จำกัด (เช่นติดตั้งสายไฟจะต้องมีการง่าย
เป็น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะจำลองชิ้นส่วนที่มีความยืดหยุ่น) เหล่านี้
เบี่ยงเบนอาจจะคิดแตกต่างเล็ก ๆ
ในผลการประเมินความเสี่ยงการยศาสตร์เพราะระยะเวลา
ของปริมาณงานทางกายภาพเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่กำหนด
คะแนน AAWS ประการที่สามความแตกต่างระหว่าง
งานในชีวิตจริงและแบบจำลอง DHM จริงต้อง
ถูกคาดหวังเพราะ "มันไม่มีเหตุผลที่จะคิดว่า
a [ดิจิตอล] คนรุ่นจะให้ค่ามุมเดียวกัน
เป็นคนที่ปฏิบัติงาน [ในชีวิตจริง] ขณะที่แต่ละ
คนดำเนินงานแตกต่างกัน [และไม่จำเป็นต้อง
เป็นไปตามแผน] ตามขั้นตอนมาตรฐาน "
(แครี่ & Gallwey 2002, น. 841) สำหรับทั้งสามเหตุผล
สอดคล้องกันที่สมบูรณ์แบบระหว่างงานในชีวิตจริงและ DHM
จำลองแทบจะไม่สามารถเข้าถึงได้ พิจารณานี้
พอสมควรที่จะมีความสัมพันธ์ที่ดีที่ถูกพบใน
การศึกษาครั้งนี้สามารถตัดสินเป็นผลดี.
แน่นอนการศึกษาครั้งนี้ยังมีข้อ จำกัด บางอย่าง แรก
ลำดับมาตรฐานการทำงานขึ้นอยู่กับ MTM-เวลาที่ถูก
นำมาใช้เป็นพื้นฐานสำหรับการเตรียมความพร้อมการจำลอง DHM สำหรับ
การเปรียบเทียบรายละเอียดกับงานในชีวิตจริงก็จะได้
รับดีกว่าที่จะใช้วิดีโอและเวลาจริงในชีวิตจริงแทน.
แต่เมื่อนำมาใช้ในขั้นตอนการวางแผนมีต้น
นี้ยังมีวิดีโอของ (ในอนาคต) สถานที่ทำงานไม่เพียงมาตรฐาน
รายละเอียดของงาน ลำดับ ประการที่สองในชีวิตจริง
งานที่มีอยู่แล้วซึ่งไม่ได้เป็นกรณีที่เมื่อ DHM
จำลองถูกนำมาใช้สำหรับการยศาสตร์เชิงรุก.
นี้จะต้องมีการพิจารณาเมื่อการตีความผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สัดส่วนของนายแบบหนุ่มที่ใช้สำหรับการเตรียม dhmจำลองไม่เหมาะกับการวัดของคนงานในงานจริง ซึ่งอาจจะคิดเป็นบางส่วนในคะแนนท่า aaws . ดีกว่าความสอดคล้องน่าจะถึงถ้าชายรุ่นถูกออกแบบมาอย่างพอดีของแต่ละคนแขนขาและลำตัวสัดส่วน dhm จำลองถูกเตรียมไว้แต่กับรุ่น 50 เปอร์เซ็นต์ เพราะในการวางแผน preproduction , มันยังไม่รู้จักใครกันแน่ที่ต่อมาจะดำเนินการงานในการผลิตจริงบรรทัด ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือวิเคราะห์ว่าภาระงานภาคตามจำลอง dhm เฉลี่ยคนงานแบบขนาดตรงกับชีวิตจริงด้วยคนด้วยการสุ่มประเมิน( เช่น โรค ) วัด ที่สอง , แม้ว่าเวลาจริงและเวลา dhm จำลองระบบไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ หมายถึง บางเดียวความแตกต่างของเวลาที่พบ แม้ว่าจำนวนของdhm จำลองได้นานกว่างานในชีวิตจริง เพราะหุ่นเคลื่อนไหว เช่น เดิน หรือเปลี่ยนรอบก็ใช้เวลามากขึ้นกว่าในความเป็นจริงจำลองอื่น ๆสั้น เพราะเทคนิคข้อจำกัด ( เช่นการติดตั้งสายเคเบิลได้ง่ายมันไม่ได้เป็นไปได้ที่จะจำลองส่วนความยืดหยุ่น ) เหล่านี้การเบี่ยงเบนอาจมีสัดส่วนความแตกต่างเล็ก ๆผลการประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์ เพราะระยะเวลาของระบบทางกายภาพเป็นหนึ่งปัจจัยสำคัญที่กำหนดaaws คะแนน ความแตกต่างระหว่างสามงานจริงและจำลอง dhm จริงต้องคาดว่าเพราะ " มันไม่มีเหตุผลที่จะสันนิษฐานว่า[ ชาย ] แบบดิจิตอลจะช่วยให้มุมเดียวกันค่าเป็นคนแสดงงานในชีวิตจริง [ ] , เป็นแต่ละคนที่ทํางานที่แตกต่างกันและไม่จําเป็นตามแผน ตามขั้นตอนมาตรฐาน”( Carey & gallwey , 2545 , หน้า 841 ) เหล่านี้สามเหตุผลความสอดคล้องกันระหว่างงานจริงและ dhm สมบูรณ์แบบจำลองที่ไม่อาจเข้าถึงได้ พิจารณานี้ปานกลางถึงดี ความสัมพันธ์ที่พบในการศึกษานี้สามารถถูกตัดสินว่าได้ผลลัพธ์ที่ดีหลักสูตรนี้ยังมีข้อจำกัด ครั้งแรกมาตรฐานงานลำดับตามเวลา เอ็มทีเอ็ม คือใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับเตรียมจำลอง dhm . สำหรับเปรียบเทียบกับชีวิตจริงของงาน มันจะมีจะดีกว่าที่จะใช้วิดีโอและเวลาจริงจริงแทนแต่เมื่อใช้ในการวางแผน ขั้นตอน มียังไม่มีวีดีโอของ ( ในอนาคต ) ที่ทำงานเพียงเป็นมาตรฐานรายละเอียดของงานดังนี้ ประการที่สอง ในชีวิตจริงงานเดิมอยู่แล้ว ซึ่งไม่ใช่กรณีเมื่อ dhmจำลองใช้สำหรับเชิงรุกการยศาสตร์ .นี้จะต้องมีการพิจารณาเมื่อการตีความผลลัพธ์