Auerbach (2002) estimates that a de

Auerbach (2002) estimates that a deficit-financed tax cut
similar in structure to the 2001 tax cut (which originally
was slated to last only till 2010) will reduce the long-term
size of the economy if is financed by tax rate increases
after it expires. Even if the deficits are eventually offset
partially or wholly by reductions in federal outlays
(government consumption in the model), the tax cuts
would either reduce the size of the per-capita stock or
slightly raise it by 0.5 percent in the long-term.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเมิน Auerbach (2002) ที่ตัดภาษีเงินขาดดุลคล้ายกันในโครงสร้างภาษี 2001 ตัด (ซึ่งแต่เดิมได้ซึ่งล่าสุด จนถึง 2010 เท่านั้น) จะลดในระยะยาวขนาดของเศรษฐกิจถ้าเงิน โดยอัตราภาษีเพิ่มขึ้นหลังจากหมดอายุ แม้ว่าการขาดดุลได้ในที่สุดตรงข้ามบางส่วน หรือทั้งหมด โดยลดในกลาง outlays(รัฐบาลปริมาณการใช้ในแบบจำลอง), ลดภาษีหรือจะลดขนาดของหุ้นต่อเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึง หรือเล็กน้อยเพิ่มขึ้นร้อยละ 0.5 ในการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บาค (2002) ประมาณการว่าภาษีขาดดุลทุนตัด
ที่คล้ายกันในโครงสร้างที่จะลดภาษี 2001 (ซึ่ง แต่เดิม
มีกำหนดจะมีอายุการใช้งานเพียงจนถึงปี 2010) จะช่วยลดระยะยาว
ขนาดของเศรษฐกิจถ้าเป็นทุนโดยการเพิ่มขึ้นของอัตราภาษี
หลังจากที่มัน หมดอายุ แม้ว่าการขาดดุลในที่สุดก็ถูกลดทอน
บางส่วนหรือทั้งหมดโดยการลดค่าใช้จ่ายของรัฐบาลกลางใน
(การบริโภคภาครัฐในรูปแบบ) การลดภาษี
อาจจะลดขนาดของหุ้นต่อหัวหรือ
เล็กน้อยยกมันขึ้นร้อยละ 0.5 ในระยะยาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

auerbach ( 2002 ) ประมาณการว่า การขาดดุลทางการเงินภาษีตัด
ที่คล้ายกันในโครงสร้างเพื่อลดภาษีในปี 2001 ( ซึ่งเดิมเป็น slated ที่จะสุดท้าย
เฉพาะจนถึง 2010 ) จะช่วยลดขนาดของเศรษฐกิจระยะยาว
ถ้าเป็นทุนโดยอัตราการเพิ่มภาษี
หลังจากที่หมดอายุ ถ้าเกิดมีบางส่วนหรือทั้งหมดโดยในที่สุดชดเชย

ก่อนลงของการบริโภคภาครัฐในรุ่น )การลดภาษี
จะลดทั้งขนาดของรายได้ต่อหุ้นหรือ
เล็กน้อยขึ้นมา 0.5 เปอร์เซ็นต์ในระยะยาว