Astronomy with new nuclei
Abstract
I present scientific impressions of the workshop ‘Astronomy with Radioactivities’. After a review of the origins of this series of conferences, highlights of this workshop are selected. The theme, ‘new nuclei’, is suggested as an organizing principle for this series of workshops. Six observational domains that drive these themes are recapitulated. 2002 Published by Elsevier Science B.V.
Keywords : Nucleosynthesis; Stars; Supernovae; Novae; Interstellar medium; Interstellar dust; Gamma-rays; Meteorites; Intstrumentation
1. The radioactive galaxy
Following the 1996 Conference ‘The Radioactive Galaxy’ at Clemson University, Dieter Hartmann, Roland Diehl and I discussed the advisability of holding a series of such workshops. The emerging glow of the galactic disk in the 1.809 MeV line from 26Al was the star of that initial workshop. This second Ringberg Workshop ‘Astronomy with Radioactivities’ shows that remains true; it is still the star. Stefan Plueschke’s analysis of massive star associations, past and present, in the Cygnus region glimpsed the future of radioactive studies of star formation complexes. Inventory of the stellar content of the region, accompanied by Monte Carlo simula- tions of the initial mass function, yields a measure of past supernova activity that has probably occurred there. Star formation is seen not as the popping of popcorn, some here and some there all over the frying pan, so much as a series of massive starforming regions, each of which may be capable of delivering perhaps 100 supernovae over a 10 Myr period. These may be likened to large thunderstorm
weather patterns on earth, which exist at only a few places at any time but which integrated over time and location provide most of the earth’s rainfall. The
stunning COMPTEL maps of this radioactivity reveal the past million years of such galactic weather. This patchiness was the hardest lesson for me to accept, because it contradicted my original prejudice that the 26Al would be smooth because star formation happens (I imagined) everywhere during any Myr period. Roland Diehl’s own exciting presentation of 26Al from the Orion supernovae of the past Myr was another highlight of this Ringberg meeting, seeming to reveal 26Al in the long hot supernova bubble that extends from the Orion clouds almost to the solar neighborhood. I believe that all aspects of interstellar radioactivity, of extinct radioactivities, of supernova mixing and chemical evolution of the galaxy, all are forever changed by these CGRO observations. And as the Compton spacecraft rests wetly in ‘Davey Jones’ locker’ at the bottom of the sea, we take pride in its many contributions to astrophysics.
The public seems to sense this significance, not only because COMPTEL presented an ‘image’ of the disk at 1.809 MeV but also because of a vague
perception that this patchy image somehow reveals the infection of the galaxy with new nuclei. A television event just this month illustrates this very well. I was interviewed for hours by Japan Public Television for their forthcoming 50-min special on nucleosynthesis, and my task as pundit was to help the public understand how gamma-ray-line astronomy adds new and decisive knowledge of nucleosynthesis. Once the interviewers had viewed the 26Al image on my monitor, I was powerless to interest them in the direct observations of 56Co and 57Co in SN1987A, observations that I had in some sense predicted and pursued during my career, and that had shown for the first time that supernovae do indeed synthesize our new nuclei. When you see this TV special you will judge whether I was able to help with the burning question of the 26Al map. I soothed my personal disappointment at not talking of my own work with the realization that a 50-min special of this kind is itself a great event for all of us.
‘The Radioactive Galaxy’ was a title too broad for these workshops, as virtually every aspect of galactic physics falls somewhere under such a broad umbrella. Thus for the 1999 Ringberg Workshop the title ‘Astronomy with Radioactivities’ was introduced to emphasize the observational aspect. We envision gamma-ray-line astronomy united with the radioactive concentrations that exist within presolar grains and with the concentrations of now decayed radioactivities that existed within a molecular cloud core that was poised to suddenly become the solar system. I would suggest, for purposes of our thinking only, that the title that vividly unites our themes would be ‘Astronomy with New Nuclei’, although I prefer the present title for a banner under which we may rally.
2. Preserved new nuclei
Short-lived radioactivities sought by gamma-ray astronomers are demonstrably ‘new nuclei’, the aspect of their prediction that excited scientists from the beginning. But all of the nuclei within a supernova grain may be ‘new’. Reflect on these briefly in that regard.
Each STARDUST particle constitutes an astronomical observation. If the presolar grain is the ‘film’, the secondary-ion mass spectrometry (SIMS) is the developer. Each grain, condensed 7+-2 Ga ago, recorded the isotopic composition of some parcel of matter that was cooling as it departed from the star within which it had been contained. Imagine the excitement of astronomers at a ‘telescope’ that could peer into matter leaving stars and measure the isotopic composition of the elements to an accuracy of one part per thousand, far more accurately than any actual telescope can achieve. This would revolutionize stellar physics, nucleosynthesis and the abundance evolution of the galaxy. And indeed, the presolar grains are doing that. But there is a problem; we do not know what star each grain represents a sample of. They are recovered from the meteorites with no label identifying their donor star. Unlike our foods, they contain no bar code and list of ingredients. The nature of the donor star must be inferred from the message within the grain itself, as developed with complex microcharacterization techniques and by SIMS. We also do not know the extent to which the stellar parcels were mixtures of several distinct portions of the pre-mass-loss donor star. These questions must be reckoned with the aid of hindsight, hindsight guided by deeper theoretical understanding.
Included among these isotopic ratios in STARDUST are radioactivities that were alive when each grain condensed, and therefore alive in the donor star
as well, but which now are recorded by the excesses of their daughter nuclides in the grain. These include 22 Na, 26 Al, 41 Ca, 44 Ti, and perhaps 49 V, each predicted by myself 26 years ago (Clayton, 1975) to bethe markers of SUNOCONs condensed within the expanding supernova interiors of unknown supernovae that exploded before the Earth’s later birth in some inconspicuous molecular cloud core. Each of
these were ‘new nuclei’ at the time the grain condensed. And the initial ratio 44Ti / 48Ti=0.1 marks not only the 44Ti nuclei as ‘new’ but also by inference all of the Ti atoms in the 44Ti-bearing SUNOCON. The 28Si-rich silicon of the type-X SiC was surely set by the O-burning reactions within the supernova or presupernova, marking the silicon also as ‘new nuclei’. Indeed, the X grains record a macroscopic collection of ‘new nuclei’ caught in the first chemical bondings of their young lives, in stark contrast to atoms on earth who brag of promiscuous chemical bondings with millions of past partners.
Peter Hoppe has reminded us here that the ratio 26Al/27Al tends to be near 0.001 in the ‘mainstream SiC’ grains but hundreds of times greater in their supernova brothers, ‘type-X SiC’. These and similar extinct radioactivities within the initial presolar grains do several things: prove that these grains are indeed presolar STARDUST; help identify the donor star; and set unanticipated numerical challenges to the production rates of each radioactivity within stars. In a sweeping and forceful paper Sachiko Amari told of candidate grains from nova explosions (see also Clayton and Hoyle, 1976) in which the neon is isotopically pure 22Ne!—surely derived from 22Na decay. Gamma-ray astronomers have hoped for 27 years (Clayton and Hoyle, 1974) to witness the 1.275 MeV line emitted following 22Na decay within nova ejecta. The great hope has been to thereby document the nova as a thermonuclear event of demonstrable properties, as Margarita Hernanz reviewed theoretically and as Anatoli Iyudin speculated upon from the COMPTEL data near the galactic center. Are we now to see that the thermonuclear nature of those events is demonstrated by isotopic ratios involving not only ‘new 22Na’ but also ‘new 13C’, ‘new 15N’, and ‘new 30Si’ that Amari finds in her presolar grain SIMS observations? Her case for this was a highlight of this workshop.
A distinctly different observation is that of the extinct radioactivities found in calcium-aluminum-rich inclusions (CAI) extracted from carbonaceous meteorites. These rocks were forged in the early solar accretion disk by processes still poorly understood. But the chemical correlations between the daughter nuclides and the abundances of the parent elements seem to identify these as all having been alive in the solar molecular cloud at its time of collapse.
3. Mixing new nuclei into ISM and stars
Imagine again the excitement of astronomers if they have built a telescope (presumably a gammaray-line telescope) that can peer into the cores of molecular clouds to record with 1% accuracy the concentrations of ten short-lived constituents of the interstellar medium. These nuclei must all be ‘new’ nuclei, unlike the stable isotopes within the cloud, some of which date back to the first epochs of the evolution of the galaxy. This would revolutionize knowledge of recent supernova activity near the cloud and knowledge of the processes that admix those radioactivities into the cloud cores. But there is a p
Astronomy with new nuclei
Abstract
I present scientific impressions of the workshop ‘Astronomy with Radioactivities’. After a review of the origins of this series of conferences, highlights of this workshop are selected. The theme, ‘new nuclei’, is suggested as an organizing principle for this series of workshops. Six observational domains that drive these themes are recapitulated. 2002 Published by Elsevier Science B.V.
Keywords : Nucleosynthesis; Stars; Supernovae; Novae; Interstellar medium; Interstellar dust; Gamma-rays; Meteorites; Intstrumentation
1. The radioactive galaxy
Following the 1996 Conference ‘The Radioactive Galaxy’ at Clemson University, Dieter Hartmann, Roland Diehl and I discussed the advisability of holding a series of such workshops. The emerging glow of the galactic disk in the 1.809 MeV line from 26Al was the star of that initial workshop. This second Ringberg Workshop ‘Astronomy with Radioactivities’ shows that remains true; it is still the star. Stefan Plueschke’s analysis of massive star associations, past and present, in the Cygnus region glimpsed the future of radioactive studies of star formation complexes. Inventory of the stellar content of the region, accompanied by Monte Carlo simula- tions of the initial mass function, yields a measure of past supernova activity that has probably occurred there. Star formation is seen not as the popping of popcorn, some here and some there all over the frying pan, so much as a series of massive starforming regions, each of which may be capable of delivering perhaps 100 supernovae over a 10 Myr period. These may be likened to large thunderstorm
weather patterns on earth, which exist at only a few places at any time but which integrated over time and location provide most of the earth’s rainfall. The
stunning COMPTEL maps of this radioactivity reveal the past million years of such galactic weather. This patchiness was the hardest lesson for me to accept, because it contradicted my original prejudice that the 26Al would be smooth because star formation happens (I imagined) everywhere during any Myr period. Roland Diehl’s own exciting presentation of 26Al from the Orion supernovae of the past Myr was another highlight of this Ringberg meeting, seeming to reveal 26Al in the long hot supernova bubble that extends from the Orion clouds almost to the solar neighborhood. I believe that all aspects of interstellar radioactivity, of extinct radioactivities, of supernova mixing and chemical evolution of the galaxy, all are forever changed by these CGRO observations. And as the Compton spacecraft rests wetly in ‘Davey Jones’ locker’ at the bottom of the sea, we take pride in its many contributions to astrophysics.
The public seems to sense this significance, not only because COMPTEL presented an ‘image’ of the disk at 1.809 MeV but also because of a vague
perception that this patchy image somehow reveals the infection of the galaxy with new nuclei. A television event just this month illustrates this very well. I was interviewed for hours by Japan Public Television for their forthcoming 50-min special on nucleosynthesis, and my task as pundit was to help the public understand how gamma-ray-line astronomy adds new and decisive knowledge of nucleosynthesis. Once the interviewers had viewed the 26Al image on my monitor, I was powerless to interest them in the direct observations of 56Co and 57Co in SN1987A, observations that I had in some sense predicted and pursued during my career, and that had shown for the first time that supernovae do indeed synthesize our new nuclei. When you see this TV special you will judge whether I was able to help with the burning question of the 26Al map. I soothed my personal disappointment at not talking of my own work with the realization that a 50-min special of this kind is itself a great event for all of us.
‘The Radioactive Galaxy’ was a title too broad for these workshops, as virtually every aspect of galactic physics falls somewhere under such a broad umbrella. Thus for the 1999 Ringberg Workshop the title ‘Astronomy with Radioactivities’ was introduced to emphasize the observational aspect. We envision gamma-ray-line astronomy united with the radioactive concentrations that exist within presolar grains and with the concentrations of now decayed radioactivities that existed within a molecular cloud core that was poised to suddenly become the solar system. I would suggest, for purposes of our thinking only, that the title that vividly unites our themes would be ‘Astronomy with New Nuclei’, although I prefer the present title for a banner under which we may rally.
2. Preserved new nuclei
Short-lived radioactivities sought by gamma-ray astronomers are demonstrably ‘new nuclei’, the aspect of their prediction that excited scientists from the beginning. But all of the nuclei within a supernova grain may be ‘new’. Reflect on these briefly in that regard.
Each STARDUST particle constitutes an astronomical observation. If the presolar grain is the ‘film’, the secondary-ion mass spectrometry (SIMS) is the developer. Each grain, condensed 7+-2 Ga ago, recorded the isotopic composition of some parcel of matter that was cooling as it departed from the star within which it had been contained. Imagine the excitement of astronomers at a ‘telescope’ that could peer into matter leaving stars and measure the isotopic composition of the elements to an accuracy of one part per thousand, far more accurately than any actual telescope can achieve. This would revolutionize stellar physics, nucleosynthesis and the abundance evolution of the galaxy. And indeed, the presolar grains are doing that. But there is a problem; we do not know what star each grain represents a sample of. They are recovered from the meteorites with no label identifying their donor star. Unlike our foods, they contain no bar code and list of ingredients. The nature of the donor star must be inferred from the message within the grain itself, as developed with complex microcharacterization techniques and by SIMS. We also do not know the extent to which the stellar parcels were mixtures of several distinct portions of the pre-mass-loss donor star. These questions must be reckoned with the aid of hindsight, hindsight guided by deeper theoretical understanding.
Included among these isotopic ratios in STARDUST are radioactivities that were alive when each grain condensed, and therefore alive in the donor star
as well, but which now are recorded by the excesses of their daughter nuclides in the grain. These include 22 Na, 26 Al, 41 Ca, 44 Ti, and perhaps 49 V, each predicted by myself 26 years ago (Clayton, 1975) to bethe markers of SUNOCONs condensed within the expanding supernova interiors of unknown supernovae that exploded before the Earth’s later birth in some inconspicuous molecular cloud core. Each of
these were ‘new nuclei’ at the time the grain condensed. And the initial ratio 44Ti / 48Ti=0.1 marks not only the 44Ti nuclei as ‘new’ but also by inference all of the Ti atoms in the 44Ti-bearing SUNOCON. The 28Si-rich silicon of the type-X SiC was surely set by the O-burning reactions within the supernova or presupernova, marking the silicon also as ‘new nuclei’. Indeed, the X grains record a macroscopic collection of ‘new nuclei’ caught in the first chemical bondings of their young lives, in stark contrast to atoms on earth who brag of promiscuous chemical bondings with millions of past partners.
Peter Hoppe has reminded us here that the ratio 26Al/27Al tends to be near 0.001 in the ‘mainstream SiC’ grains but hundreds of times greater in their supernova brothers, ‘type-X SiC’. These and similar extinct radioactivities within the initial presolar grains do several things: prove that these grains are indeed presolar STARDUST; help identify the donor star; and set unanticipated numerical challenges to the production rates of each radioactivity within stars. In a sweeping and forceful paper Sachiko Amari told of candidate grains from nova explosions (see also Clayton and Hoyle, 1976) in which the neon is isotopically pure 22Ne!—surely derived from 22Na decay. Gamma-ray astronomers have hoped for 27 years (Clayton and Hoyle, 1974) to witness the 1.275 MeV line emitted following 22Na decay within nova ejecta. The great hope has been to thereby document the nova as a thermonuclear event of demonstrable properties, as Margarita Hernanz reviewed theoretically and as Anatoli Iyudin speculated upon from the COMPTEL data near the galactic center. Are we now to see that the thermonuclear nature of those events is demonstrated by isotopic ratios involving not only ‘new 22Na’ but also ‘new 13C’, ‘new 15N’, and ‘new 30Si’ that Amari finds in her presolar grain SIMS observations? Her case for this was a highlight of this workshop.
A distinctly different observation is that of the extinct radioactivities found in calcium-aluminum-rich inclusions (CAI) extracted from carbonaceous meteorites. These rocks were forged in the early solar accretion disk by processes still poorly understood. But the chemical correlations between the daughter nuclides and the abundances of the parent elements seem to identify these as all having been alive in the solar molecular cloud at its time of collapse.
3. Mixing new nuclei into ISM and stars
Imagine again the excitement of astronomers if they have built a telescope (presumably a gammaray-line telescope) that can peer into the cores of molecular clouds to record with 1% accuracy the concentrations of ten short-lived constituents of the interstellar medium. These nuclei must all be ‘new’ nuclei, unlike the stable isotopes within the cloud, some of which date back to the first epochs of the evolution of the galaxy. This would revolutionize knowledge of recent supernova activity near the cloud and knowledge of the processes that admix those radioactivities into the cloud cores. But there is a p
การแปล กรุณารอสักครู่..
ดาราศาสตร์
ผมกับใหม่ของบทคัดย่อปัจจุบันการแสดงทางวิทยาศาสตร์ของการประชุมเชิงปฏิบัติการกับ radioactivities ' ดาราศาสตร์ ' หลังจากทบทวนที่มาของชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการนี้เป็นไฮไลท์ของเลือก หัวข้อ , ' ของ ' ใหม่ ควรเป็นหลักการจัดระเบียบสำหรับชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการ หกแบบโดเมนที่ไดรฟ์รูปแบบเหล่านี้จะ recapitulated .2002 ตีพิมพ์โดยคำหลักเท่า
Elsevier Science : การสังเคราะห์นิวเคลียส ; ดารา ; ซูเปอร์โนวา ; โนวา ; มวลสารระหว่างดาว ; ฝุ่นระหว่างดวงดาว ; รังสีแกมมา ; อุกกาบาต ; intstrumentation
1 กัมมันตรังสี Galaxy
ต่อไปนี้ 1996 การประชุม ' Galaxy ' กัมมันตรังสีที่มหาวิทยาลัยเคลม Dieter Admin , โรแลนด์ เดล และกล่าวถึงการให้คำปรึกษาของถือชุดของการประชุมเชิงปฏิบัติการเกิดการเรืองแสงของดิสก์ทางช้างเผือกใน 1.809 MeV จาก 26al เป็นดาวของการประชุมเชิงปฏิบัติการครั้งแรก วินาทีนี้ ringberg ปฏิบัติการ ' ดาราศาสตร์กับ radioactivities ' แสดงที่ยังคงอยู่ มันยังเป็นดาว การวิเคราะห์ของสเตฟาน plueschke ของสมาคมดาราใหญ่ ในอดีต และ ปัจจุบัน ในเขตบริการการศึกษาของสารกัมมันตรังสี มองผ่านๆ อนาคตของดาวก่อตัว คอมเพล็กซ์สินค้าคงคลังของเนื้อหาตัวเอกของภาคพร้อมด้วย Monte Carlo ภาษาซิมูลา - tions ของฟังก์ชันมวลเริ่มต้น สามารถวัดกิจกรรมของซูเปอร์โนวาในอดีตที่อาจจะเกิดขึ้นนั้น การก่อตัวของดาวฤกษ์คือเห็นเป็น popping ข้าวโพดคั่วบางอย่างที่นี่และมีทั่วกระทะ มากเป็นชุดของภูมิภาค starforming ขนาดใหญ่แต่ละที่อาจจะสามารถส่งมอบบางที 100 ซุปเปอร์โนวาในช่วง 10 MYR . เหล่านี้อาจจะ likened เพื่อรูปแบบอากาศฝนฟ้า
ขนาดใหญ่บนโลก ซึ่งมีอยู่เพียงไม่กี่สถานที่ในเวลาใด ๆแต่ที่บูรณาการข้ามสถานที่และเวลาให้มากที่สุดในพื้นที่ของโลก
จะสวยงามแผนที่ของกัมมันตภาพรังสีนี้เปิดเผยอดีตล้านปี เช่น กาแล็คซี่ สภาพอากาศpatchiness นี้เป็นบทเรียนที่ยากที่สุดสำหรับฉันที่จะยอมรับ เพราะมันขัดแย้งกับต้นฉบับของฉันอคติว่า 26al จะราบรื่น เพราะการก่อตัวของดาวฤกษ์เกิดขึ้น ( ฉันคิด ) ไปทุกที่ ในช่วงระยะเวลาที่รองรับ . ของ Roland Diehl ของตัวเองที่น่าตื่นเต้นเสนอ 26al จาก Orion ซุปเปอร์โนวาของ myr ที่ผ่านมาเป็นอีกจุดเด่นของการประชุม ringberg นี้ที่เผย 26al ในระยะยาวร้อนระเบิดฟองที่ขยายจาก Orion เมฆเกือบถึงบ้านพลังงานแสงอาทิตย์ ผมเชื่อว่า ทุกด้านของกัมมันตภาพรังสีดวงดาวของ radioactivities สูญพันธุ์ของซูเปอร์โนวาผสมเคมีและวิวัฒนาการของดาราจักรทั้งหมดจะเปลี่ยนไปตลอดกาล โดยสังเกต cgro เหล่านี้และเป็นยานอวกาศที่วางอยู่ในคอมป์ตัน wetly เดวี่ โจนส์ ' ' ตู้ ' ที่ด้านล่างของทะเล เราภูมิใจในผลงานของหลายกับดาราศาสตร์ .
สาธารณะดูเหมือนว่าความรู้สึกอย่างนี้ เพราะไม่เพียงจะนำเสนอเป็นภาพลักษณ์ของดิสก์ที่ 1.809 MeV แต่ยังเพราะของความเข้าใจที่คลุมเครือ
ว่า ภาพนี้ก็เผยให้เห็นเป็นหย่อมการติดเชื้อของกาแล็กซี่กับนิวเคลียสใหม่เหตุการณ์โทรทัศน์เพียงเดือนนี้แสดงให้เห็นนี้เป็นอย่างดี ผมถูกสัมภาษณ์เป็นชั่วโมงโดยโทรทัศน์สาธารณะญี่ปุ่น สำหรับการเตรียมพร้อมของพวกเขา 50 นาทีพิเศษในการสังเคราะห์นิวเคลียสของดาวฤกษ์และงานของฉันเป็นผู้เชี่ยวชาญจะช่วยให้ประชาชนเข้าใจว่ารังสีแกมมาดาราศาสตร์เพิ่มบรรทัดใหม่ และแน่นอนความรู้ของพืชดัดแปลงพันธุกรรม . เมื่อผู้สัมภาษณ์ได้ดูภาพ 26al บนจอภาพของฉันผมไม่มีความสนใจในการสังเกตโดยตรงและ 56co 57co ใน sn1987a สังเกตว่า ผมมีความรู้สึกบางอย่างที่คาดการณ์และติดตามในอาชีพของฉัน และนั่นเป็นครั้งแรกที่ซูเปอร์โนวาแน่นอนสังเคราะห์นิวเคลียสใหม่ของเรา เมื่อคุณเห็นโทรทัศน์พิเศษที่คุณจะตัดสินว่าผมสามารถช่วยให้กับการเขียนคำถามของแผนที่ 26al .ผมเบาใจ ความผิดหวังส่วนตัวของฉันที่ไม่พูดในงานของฉันเอง ด้วยตระหนักว่า 50 นาทีพิเศษชนิดนี้ เป็น ตัว เป็นเหตุการณ์ที่ดีสำหรับเราทุกคน .
' กัมมันตรังสี ' เป็นชื่อดาราจักรที่กว้างเกินไปสำหรับการประชุมเชิงปฏิบัติการเหล่านี้ เป็นแทบทุกด้านฟิสิกส์ของทางช้างเผือกอยู่ที่ใดที่หนึ่งอย่างร่มกว้างดังนั้น การประชุมเชิงปฏิบัติการ 1999 ringberg ชื่อ ' ดาราศาสตร์กับ radioactivities ' ถูกแนะนำให้เน้นด้านการสังเกต .เราเห็นภาพของรังสีแกมมาดาราศาสตร์แห่งบรรทัดกับสารกัมมันตรังสีเข้มข้นที่มีอยู่ภายใน presolar ธัญพืชและที่มีความเข้มข้นของตอนนี้ผุ radioactivities ที่มีอยู่ภายในเมฆโมเลกุลหลักที่ทรงตัวก็กลายเป็นระบบพลังงานแสงอาทิตย์ ผมขอแนะนำให้เพื่อวัตถุประสงค์ของการคิดของเราเท่านั้นว่าชื่อที่น่าฟัง unites ธีมของเราจะเป็น ' ดาราศาสตร์กับนิวเคลียสใหม่ ' , แม้ว่าฉันชอบชื่อปัจจุบัน สำหรับแบนเนอร์ภายใต้ซึ่งเราอาจชุมนุม
2 รักษาใหม่นิวเคลียส
สั้น radioactivities ขอโดยรังสีแกมมานักดาราศาสตร์เป็นนิวเคลียสใหม่ ' อธิบาย ' ด้านการทำนายของพวกเขาตื่นเต้นนักวิทยาศาสตร์จากจุดเริ่มต้นแต่ทั้งหมดของนิวเคลียสภายในซูเปอร์โนวาเมล็ดอาจจะใหม่ ' ' สะท้อนเหล่านี้สั้น ๆในเรื่องที่
แต่ละ Stardust อนุภาคถือเป็นการสังเกตการณ์ดาราศาสตร์ ถ้าเม็ด presolar เป็น ' ฟิล์ม ' รองไอออนมวลสาร ( ซิมส์ ) เป็นผู้พัฒนา แต่ละเม็ดย่อ 7 - 2 เกมที่ผ่านมาบันทึกองค์ประกอบของไอโซโทปของพัสดุของเรื่องที่เย็นมันออกจากดาวภายใน ซึ่งมันก็มีอยู่ จินตนาการความตื่นเต้นของนักดาราศาสตร์ที่ ' กล้องส่องทางไกล ' ที่สามารถจ้องมองดาวขึ้นไป และวัดองค์ประกอบของไอโซโทปของธาตุ เพื่อความถูกต้องของหนึ่งต่อพันมากขึ้นถูกต้องกว่ากล้องโทรทรรศน์ใด ๆ ที่เกิดขึ้นจริงสามารถบรรลุนี้จะปฏิวัติฟิสิกส์ดาวฤกษ์การสังเคราะห์นิวเคลียสของดาวฤกษ์และวิวัฒนาการ , ความอุดมสมบูรณ์ของดาราจักร และแน่นอน , ธัญพืช presolar จะทำแบบนั้น แต่ปัญหาคือ เราไม่รู้ว่าดาวแต่ละเม็ดเป็นตัวอย่างของ พวกเขาหายจากอุกกาบาตที่ไม่มีฉลากระบุระดับของผู้บริจาคของพวกเขา ซึ่งแตกต่างจากอาหารของเรา พวกเขาไม่มีบาร์โค้ดและรายการของส่วนผสมธรรมชาติของผู้บริจาค ดาวต้องสรุปจากข้อความภายในเม็ดเอง เป็นการพัฒนา ด้วยเทคนิคที่ซับซ้อน และ microcharacterization โดยซิมส์ เรายังไม่ทราบขอบเขตที่หีบห่อดาวฤกษ์เป็นส่วนผสมที่แตกต่างกันหลายของผู้บริจาคก่อนการสูญเสียมวลดารา คำถามนี้ต้องคิดด้วยความช่วยเหลือของ hindsight ,แต่แนะนำตามความเข้าใจเชิงลึก ในอัตราส่วนไอโซโทป
รวมเหล่านี้ใน Stardust เป็น radioactivities ที่มีชีวิตอยู่เมื่อเมล็ดแต่ละอย่างย่อ และดังนั้นจึง ทั้งเป็นผู้บริจาคดาว
เช่นกัน แต่ที่ตอนนี้ถูกบันทึกโดย excesses ของ nuclides ลูกสาวของพวกเขาในเมล็ดข้าว เหล่านี้รวมถึง 22 , 26 อัล 41 CA , 44 TI และบางที 49 วีแต่ละคาดการณ์เอง 26 ปี ( เคลย์ตัน , 1975 ) เป็นเครื่องหมายของ sunocons ย่อขยายแบบภายในซูเปอร์โนวาไม่ทราบซุปเปอร์โนวาที่ระเบิดก่อนของโลกภายหลังคลอดในเมฆบางหลักไม่เด่นระดับโมเลกุล แต่ละเหล่านี้เป็นนิวเคลียสใหม่
' ' ในเวลาเม็ดสั้นลง และเริ่มต้นอัตราส่วน 44ti / 48ti = 01 คะแนน ไม่เพียง แต่ 44ti นิวเคลียส ' ใหม่ ' แต่ยังโดยการอนุมานของ Ti อะตอมใน 44ti เรือง sunocon . การ 28si รวย Silicon ของ type-x SIC ก็ย่อมกำหนดโดย o-burning ปฏิกิริยาภายในซูเปอร์โนวาหรือ presupernova เครื่องหมายซิลิคอนยังเป็น ' ของ ' ใหม่ แน่นอนX ธัญพืชบันทึกมีคอลเลกชันของ ' ใหม่ ' ติดอยู่ในนิวเคลียสแรก bondings เคมีของชีวิตหนุ่มสาวของพวกเขา ในทางตรงกันข้ามสิ้นเชิงกับอะตอมบนโลกที่คุยโวของ bondings เคมีสำส่อนกับล้านของพันธมิตรที่ผ่านมา ฮ็อป
ปีเตอร์ได้เตือนเราแล้วว่าอัตราส่วน 26al / 27al มีแนวโน้มที่จะใกล้ 0001 ใน ' หลัก ' ธัญพืช แต่ SIC หลายร้อยครั้งมากกว่าพี่น้อง Supernova ของพวกเขา , ' type-x sic ' เหล่านี้และ radioactivities สูญพันธุ์ที่คล้ายกันภายในเม็ด presolar เริ่มต้นทำหลายสิ่งที่ : พิสูจน์ว่าธัญพืชเหล่านี้ได้แน่นอน presolar ละอองดาว ช่วยระบุ ผู้บริจาค ดาว และตั้งค่าความท้าทาย 2008 ตัวเลขอัตราการผลิตแต่ละกัมมันตภาพรังสีภายในดาวในกวาดกระดาษบ้าพลัง ซาจิโกะ อมารี บอกของผู้สมัครธัญพืชจากการระเบิด โนวา ( เห็นและเคลย์ตัน ฮอยล์ , 1976 ) ซึ่งในนีออน เป็น 22ne แท้ ! - ย่อมได้มาจาก 22na ผุ รังสีแกมมานักดาราศาสตร์หวัง ( เคลย์ตัน 27 ปี และ ฮอยล์ , 1974 ) เป็น 1.275 MeV สายออกมาตาม 22na ผุภายใน Nova ejecta .ความหวังที่ยิ่งใหญ่ได้โดยเอกสารโนวา เป็นเหตุการณ์ที่แสนสาหัสของสมบัติ อธิบาย เป็น มาการิต้า hernanz การทบทวนทฤษฎีและเป็นอนาโทลี iyudin คาดการณ์เมื่อจากข้อมูลใกล้จะกลางดาราจักร ตอนนี้เรากำลังดูว่า ธรรมชาติที่แสนสาหัสของเหตุการณ์เหล่านั้นจะแสดงให้เห็นโดยไอโซโทปอัตราส่วนที่เกี่ยวข้องกับไม่เพียง แต่ยัง 22na ' ใหม่ ' ใหม่ ' 13C 'ใหม่ ' 15 ' และ ' ใหม่ ' พบ 30si อมารีสังเกตซิมส์เม็ดของเธอ presolar ? คดีของเธอนี้เป็นไฮไลท์ของการประชุมเชิงปฏิบัติการนี้ .
สังเกตที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน คือเรื่องของ radioactivities สูญพันธุ์พบแคลเซียมอลูมิเนียมที่อุดมไปด้วยสารสกัดจาก ( CAI ) ที่ประกอบด้วยคาร์บอนอุกกาบาต หินเหล่านี้ถูกสร้างขึ้นในช่วงต้นของดิสก์ที่ใช้พลังงานแสงอาทิตย์โดยกระบวนการที่ยังไม่ค่อยเข้าใจแต่ความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวเคมีธาตุและ abundances ของพ่อแม่ องค์ประกอบเหล่านี้ทั้งหมดดูเหมือนจะระบุได้มีชีวิตอยู่ในเมฆโมเลกุลแสงอาทิตย์เวลายุบ
3 ผสมใหม่ในนิวเคลียสและดาว
.จินตนาการอีกความตื่นเต้นของคนถ้าพวกเขาได้สร้างกล้องโทรทรรศน์ ( กล้องดูดาวสันนิษฐานกะมัเรบรรทัด ) ที่สามารถให้เพื่อนเข้าไปในแกนของเมฆโมเลกุลบันทึกด้วย 1 % ความถูกต้องของปริมาณองค์ประกอบสั้นสิบกลางดวงดาว นิวเคลียสเหล่านี้จะเป็น ' ใหม่ ' นิวเคลียสซึ่งแตกต่างจากไอโซโทปเสถียรในเมฆบางอย่างซึ่งวันที่กลับไปยังยุคสมัยแรกของวิวัฒนาการของดาราจักร นี้จะปฏิวัติความรู้ของกิจกรรมว่า ล่าสุดใกล้เมฆและความรู้ของกระบวนการที่คลุกเคล้ากับ radioactivities เหล่านั้นเข้าไปในเมฆแกน แต่ไม่มี p
การแปล กรุณารอสักครู่..