Loss of pectic polymers through the

Loss of pectic polymers through the activity of polygalacturonases (PG) is a major
factor involved in the softening of fruits such as tomato. There are three major isoforms of
polygalacturonases responsible for pectin degradation in tomato, designated as PG1, PG2a,
and PG2b (Fischer and Bennet, 1991). PG1 has a relative molecular mass of 100 kDa, and
is the predominant form at the initiation of ripening. With the advancement of ripening,
PG2a and PG2b isoforms increase, becoming the predominant isoforms in ripe fruit. The
different molecular masses of the isozymes result from the posttranslational processing and
glycosylation of the polypeptides. PG2a (43 kDa) and PG2b (45 kDa) appear to be the same
polypeptide with different degrees of glycosylation. PG1 is a complex of three polypeptides:
PG2a, PG2b, and a 38-kDa subunit known as the β-subunit. The 38-kDa subunit is believed
to exist in the cell wall space where it combines with PG2a and PG2b, forming the PG1 isoform of PG. The increase in activity of PG1 is related to the rate of pectin solubilization
and tomato fruit softening during the ripening process

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสูญเสียของโพลิเมอร์ pectic ผ่านกิจกรรมของ polygalacturonases (PG) เป็นสำคัญปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการอ่อนตัวของผลไม้เช่นมะเขือเทศ มีสามหลัก isoforms ของรับผิดชอบการสลายตัวของเพกทินในมะเขือเทศ polygalacturonases กำหนดเป็น PG1, PG2aและ PG2b (Fischer และ Bennet, 1991) PG1 มีมวลโมเลกุลสัมพัทธ์ 100 kDa และเป็นรูปแบบที่โดดเด่นที่การเริ่มต้นของสุก ด้วยความก้าวหน้าของสุกPG2a และ PG2b isoforms ขึ้น กลายเป็น isoforms เด่นในผลไม้สุก การมวลโมเลกุลแตกต่างกันของการทำผลจากการประมวลผล posttranslational และglycosylation ของสายใย PG2a (43 kDa) และ PG2b (45 kDa) จะ เป็นเหมือนกันpolypeptide กับ glycosylation ที่แตกต่างกันไป PG1 เป็นซับซ้อนของไทด์สาม:PG2a, PG2b และ 38 kDa ย่อยเรียกว่าβ-ย่อย เชื่อว่างานย่อย 38 kDaอยู่ในพื้นที่ของผนังเซลล์ที่มันรวมกับ PG2a และ PG2b ขึ้นรูป isoform PG1 ของ pg การเพิ่มขึ้นของกิจกรรมของ PG1 เกี่ยวข้องกับอัตราการ solubilization เพกทินและประมวลผลอ่อนในระหว่างการสุกของมะเขือเทศผลไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสูญเสียของโพลีเมอเพคตินผ่านกิจกรรมของ polygalacturonases นี้ (PG) เป็นสำคัญ
ปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการชะลอตัวของผลไม้เช่นมะเขือเทศ มีสามไอโซฟอร์มที่สำคัญของการมี
polygalacturonases รับผิดชอบในการย่อยสลายเพคตินในมะเขือเทศกำหนดให้เป็น Pg1, PG2a,
และ PG2b (ฟิชเชอร์และเบนเนต, 1991) Pg1 มีมวลโมเลกุลญาติของ 100 กิโลดาลตันและ
เป็นรูปแบบที่โดดเด่นในการเริ่มต้นของการทำให้สุก ด้วยความก้าวหน้าของการทำให้สุก,
PG2a และไอโซฟอร์ม PG2b เพิ่มขึ้นกลายเป็นไอโซฟอร์มเด่นในผลไม้สุก
มวลโมเลกุลที่แตกต่างกันของไอโซไซม์ผลจากการประมวลผลและ posttranslational
glycosylation ของ polypeptides PG2a (43 กิโลดาลตัน) และ PG2b (45 กิโลดาลตัน) ดูเหมือนจะเป็นเดียวกัน
เพปไทด์ที่มีองศาที่แตกต่างกันของ glycosylation Pg1 มีความซับซ้อนของสาม polypeptides:
PG2a, PG2b และ subunit 38 กิโลดาลตันที่รู้จักในฐานะβ-subunit subunit 38 กิโลดาลตันเป็นที่เชื่อกัน
ว่ามีอยู่ในพื้นที่ของผนังเซลล์ที่มันรวมกับ PG2a และ PG2b รูปไอโซฟอร์ม Pg1 ของ PG เพิ่มขึ้นในกิจกรรมของ Pg1 เกี่ยวข้องกับอัตราการละลายเพคติน
และอ่อนผลไม้มะเขือเทศในระหว่างขั้นตอนการทำให้สุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสูญเสียของพอลิเมอร์ที่มีผ่านกิจกรรมของ polygalacturonases ( PG ) เป็นหลักปัจจัยที่เกี่ยวข้องในการอาศัยของผลไม้เช่นมะเขือเทศ มี 3 ไอโซฟอร์มหลักของpolygalacturonases รับผิดชอบสลายเพคตินในมะเขือเทศ เขต pg1 pg2a , ,และ pg2b ( ฟิชเชอร์และเบนเน็ต , 1991 ) pg1 มีมวลโมเลกุลสัมพัทธ์ของ 100 kDa และเป็นรูปแบบเด่นที่เริ่มสุก ด้วยความก้าวหน้าของการสุก ,และต่อ pg2a pg2b เพิ่มขึ้นเป็นไอโซฟอร์มเด่นในผลไม้สุก ที่มวลของโมเลกุลแตกต่างกันสำหรับผลจากการประมวลผล posttranslational และglycosylation ของชนิด pg2a ( 43 kDa ) และ pg2b ( 45 kDa ) ปรากฏเหมือนเดิมโพลีเปปไทด์ที่มีองศาที่แตกต่างของ glycosylation . pg1 มีความซับซ้อนของสามชนิด :pg2a pg2b , และ 38 kDa ซึ่งเรียกว่า บีตา - 1 . 38 kDa ซึ่งเชื่ออยู่ในเซลล์พื้นที่ผนังที่ผสมผสานกับ pg2a และ pg2b , ขึ้นรูป pg1 ไอโซฟอร์มของ PG เพิ่มขึ้นในกิจกรรมของ pg1 เกี่ยวข้องกับอัตราการสกัดเพคตินและมะเขือเทศผลไม้สุกนิ่มระหว่างกระบวนการ