The thermal death point of the wate

The thermal death point of the water flea Daphnia magna (age < 24 h, cultured at 20°C)
varied considerably depending on the method used. The median lethal dose (LD,), induced by an acute
24 h heat exposure was 34.8”C. It was 37.8”C following a thermal shock for 15 min, and it was 39.4”C
when a continuous temperature increase (O.Z”C/min) was used.
2. Heat death temperature of daphnids was related to the acute heating rate.
3. The logarithm of median lethal time (Lt,) of daphnids, kept at a constant high temperature, had
a linear relationship to temperature (“C) within the range of 28.&38.5”C.
4. The mortality after heat exposure increased with recovery time at 20°C for up to 3 days.
5. The animals which survived the heat exposure produced eggs and offspring. Furthermore, no time
lag in development between the control and heat exposure group was observed.
6. The comparison of the results made by different heat tests categorized to Methods 1 and 2 by Precht
(1973), for use in the determination of lethal limits of ectotherms, has been discussed. Copyright 0 1996
Elsevier Science Ltd.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดตายร้อนของ magna Daphnia หมัดน้ำ (อายุ < 24 ชม. อ่างที่ 20° C)หลากหลายมากขึ้นอยู่กับวิธีการใช้ เฉลี่ยตายยา (LD,), เกิดจากการเฉียบพลัน24 ชม.ร้อนเป็น 34.8 " c 37.8 "C ต่อแรงกระแทกความร้อน 15 นาที และ 39.4" Cเมื่อใช้การเพิ่มอุณหภูมิอย่างต่อเนื่อง (O.Z"C/min)2. ความร้อนอุณหภูมิความตายของ daphnids ถูกที่เกี่ยวข้องกับอัตราความร้อนเฉียบพลัน3. ค่าลอการิทึมของค่าเฉลี่ยตายเวลา (Lt) daphnids เก็บไว้ที่อุณหภูมิสูงคง มีความสัมพันธ์เชิงเส้นกับอุณหภูมิ ("C) ของ 28. & 38.5 " c4.ตายหลังจากความร้อนที่เพิ่มขึ้นกับเวลาที่ 20° C ถึง 3 วัน5.สัตว์ที่รอดชีวิตจากความร้อนแสงผลิตไข่และลูกหลาน นอกจากนี้ ไม่มีเวลาความล่าช้าในการพัฒนาระหว่างกลุ่มแสงความร้อนและควบคุมถูกตรวจสอบ6. การเปรียบเทียบผลการทำ โดยการทดสอบความร้อนแตกต่างกันแบ่งวิธีที่ 1 และ 2 โดย Precht(1973), สำหรับใช้ในการกำหนดขีดจำกัดการตายของ ectotherms ได้รับการกล่าว ลิขสิทธิ์ 0 1996Elsevier วิทยาศาสตร์ จำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดตายของความร้อนของ Magna หมัดน้ำ Daphnia (อายุ <24 ชั่วโมง, การเพาะเลี้ยงที่ 20 ° C)
ที่แตกต่างกันมากขึ้นอยู่กับวิธีการที่ใช้ ค่ามัธยฐานตายยา (LD), เกิดจากเฉียบพลัน
24 ชั่วโมงที่ได้รับความร้อนเป็น 34.8 "C มันเป็น 37.8 "C ต่อไปนี้ช็อกความร้อนเป็นเวลา 15 นาทีและมันก็เป็น 39.4" C
เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง (OZ "C / min) ถูกนำมาใช้.
2 อุณหภูมิความร้อนของการตาย daphnids ที่เกี่ยวข้องกับอัตราความร้อนเฉียบพลัน.
3 ลอการิทึมเวลาตายเฉลี่ย (แอล) ของ daphnids เก็บไว้ที่อุณหภูมิสูงคงมี
ความสัมพันธ์เชิงเส้นอุณหภูมิ ( "C) อยู่ในช่วงของ 28 และ 38.5" C.
4 อัตราการตายหลังจากได้รับความร้อนเพิ่มขึ้นด้วยเวลาการกู้คืนที่อุณหภูมิ 20 องศาเซลเซียสเป็นเวลาถึง 3 วัน.
5 สัตว์ที่รอดชีวิตได้รับความร้อนที่ผลิตไข่และลูกหลาน นอกจากนี้ไม่มีเวลา
ล่าช้าในการพัฒนาระหว่างการควบคุมและการได้รับความร้อนกลุ่มที่ถูกตั้งข้อสังเกต.
6 การเปรียบเทียบผลที่ทำโดยการทดสอบความร้อนที่แตกต่างกันแบ่งเป็นวิธีการที่ 1 และ 2 โดย Precht
(1973) สำหรับการใช้งานในการกำหนดข้อ จำกัด ตาย ectotherms ที่ได้รับการกล่าวถึง ลิขสิทธิ์ 0 1996
เอลส์ จำกัด วิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความร้อนตายจุดของไรน้ำสั่นสะเทือน Magna ( อายุ < 24 ชั่วโมง เลี้ยงที่ 20 ° C )ที่แตกต่างกันอย่างมากขึ้นอยู่กับวิธีการที่ใช้ พิษของยาค่ามัธยฐาน ( LD ) induced โดยเฉียบพลันการสัมผัสความร้อน 24 H เป็น 34.8 " C . มัน 37.8 C ต่อไปนี้ " ช็อกความร้อน 15 นาที , และมันเป็น 39.4 " cเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ( o.z " C / นาที ) ใช้2 . ความตายของ daphnids อุณหภูมิความร้อนที่เกี่ยวข้องกับอัตราความร้อนเฉียบพลัน3 . ค่าลอการิทึมของค่า Median Lethal เวลา ( LT ) ของ daphnids เก็บที่อุณหภูมิคงที่ที่อุณหภูมิสูงได้ความสัมพันธ์เชิงเส้นตรงกับอุณหภูมิ ( C ) ในช่วง 28 . และ 38.5 " C4 . ตายหลังจากได้รับความร้อนเพิ่มขึ้นกับเวลาการกู้คืนที่ 20 องศา C เป็นเวลาถึง 3 วัน5 . สัตว์ที่รอดชีวิตจากการสัมผัสความร้อน ผลิตไข่ และลูกหลาน นอกจากนี้ ไม่มีเวลาความล่าช้าในการพัฒนา ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มที่ได้รับความร้อนมากนัก6 . การเปรียบเทียบผลลัพธ์ที่ได้จากการทดสอบที่แตกต่างกันความร้อนแบ่งเป็นวิธีที่ 1 และ 2 โดย precht( 1973 ) เพื่อใช้ในการกำหนดขอบเขตของกโตเธอร์ม พิษได้ถูกกล่าวถึง ลิขสิทธิ์ 0 2539Elsevier Science จำกัด