1. IntroductionRapid globalization,

1. Introduction
Rapid globalization, which has primarily resulted from trade liberalization in recent decades, has driven the process of regionalization through the formation of trade blocs, notably the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) in order to foster economic complementarities and enhance regional competitiveness. As the progress of development among ASEAN member countries is quite diverse, the programs consisting of the Greater Mekong sub-region (GMS) Development Cooperation and Initiative for ASEAN Integration (IAI) have been created in order to speed up the regional integration towards the goal of the ASEAN Community (AC) by the year 2015 (ASEAN Secretariat 2009). The potential benefits from the GMS cooperation are large; nevertheless, different levels of development may slow down the growth and full benefits of this sub-regional cooperation (Krongkaew 2004). It is apparent that economic interdependence between Thailand and her less developed neighboring countries has increasingly become much closer over the last few decades due to the advancement of regional cooperation. Yet, considerable development gaps seem to be widening due to stark differences in stages of development causing persistently “asymmetric relations.” For example, labor cost in Thailand is higher than Myanmar, Lao PDR and Cambodia by 3.7–5.2 times (Chalamwong et al. 2013). Thus, Thailand has attracted an estimated 6 million unskilled immigrant labor force and family members from these bordering countries, which has accounted for 9.39% of the total national population, to work and live in the country (Manager Weekly 2010). Meanwhile, a study conducted by Prince of Song Khla University, found that approximately 0.20 million southern Thai nationals had out-migrated to Malaysia for jobs (Manager online 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำRapid globalization, which has primarily resulted from trade liberalization in recent decades, has driven the process of regionalization through the formation of trade blocs, notably the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) in order to foster economic complementarities and enhance regional competitiveness. As the progress of development among ASEAN member countries is quite diverse, the programs consisting of the Greater Mekong sub-region (GMS) Development Cooperation and Initiative for ASEAN Integration (IAI) have been created in order to speed up the regional integration towards the goal of the ASEAN Community (AC) by the year 2015 (ASEAN Secretariat 2009). The potential benefits from the GMS cooperation are large; nevertheless, different levels of development may slow down the growth and full benefits of this sub-regional cooperation (Krongkaew 2004). It is apparent that economic interdependence between Thailand and her less developed neighboring countries has increasingly become much closer over the last few decades due to the advancement of regional cooperation. Yet, considerable development gaps seem to be widening due to stark differences in stages of development causing persistently “asymmetric relations.” For example, labor cost in Thailand is higher than Myanmar, Lao PDR and Cambodia by 3.7–5.2 times (Chalamwong et al. 2013). Thus, Thailand has attracted an estimated 6 million unskilled immigrant labor force and family members from these bordering countries, which has accounted for 9.39% of the total national population, to work and live in the country (Manager Weekly 2010). Meanwhile, a study conducted by Prince of Song Khla University, found that approximately 0.20 million southern Thai nationals had out-migrated to Malaysia for jobs (Manager online 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำโลกาภิวัตน์อย่างรวดเร็วซึ่งมีผลมาจากการเปิดเสรีการค้าในทศวรรษที่ผ่านมามีการขับเคลื่อนกระบวนการของภูมิภาคผ่านการก่อตัวของกีดกันการค้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งของสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้(อาเซียน) เพื่อที่จะส่งเสริม complementarities ทางเศรษฐกิจและการเพิ่มประสิทธิภาพการแข่งขันในระดับภูมิภาค . ในฐานะที่เป็นความคืบหน้าของการพัฒนาในกลุ่มประเทศสมาชิกอาเซียนมีความหลากหลายมากโปรแกรมประกอบด้วยลุ่มแม่น้ำโขงอนุภูมิภาค (GMS) การพัฒนาความร่วมมือและความคิดริเริ่มสำหรับ ASEAN Integration (IAI) ได้รับการสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มความเร็วในการบูรณาการระดับภูมิภาคสู่เป้าหมาย ของประชาคมอาเซียน (AC) ในปี 2015 (2009 สำนักเลขาธิการอาเซียน) ผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากความร่วมมืออนุภูมิภาคลุ่มน้ำโขงที่มีขนาดใหญ่ แต่ระดับของการพัฒนาที่แตกต่างกันอาจชะลอการเจริญเติบโตและผลประโยชน์เต็มรูปแบบของความร่วมมืออนุภูมิภาค (Krongkaew 2004) มันเป็นที่ชัดเจนว่าการพึ่งพาซึ่งกันและกันทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศไทยและประเทศเพื่อนบ้านที่พัฒนาน้อยของเธอได้กลายเป็นมากขึ้นใกล้ชิดมากในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากความก้าวหน้าของความร่วมมือในระดับภูมิภาค แต่ช่องว่างการพัฒนามากดูเหมือนจะขยับขยายเนื่องจากความแตกต่างโดยสิ้นเชิงในขั้นตอนของการพัฒนาที่ก่อให้เกิดเสมอ "ความสัมพันธ์ที่ไม่สมมาตร." ตัวอย่างเช่นค่าแรงงานในประเทศไทยสูงกว่าประเทศพม่าลาวและกัมพูชาโดย 3.7-5.2 ครั้ง (แฉล้มวงษ์ et al, 2013) ดังนั้นประเทศไทยได้ดึงดูดประมาณ 6 ล้านไร้ฝีมือแรงงานอพยพและสมาชิกในครอบครัวจากประเทศที่มีพรมแดนติดเหล่านี้ซึ่งได้คิดเป็น 9.39% ของประชากรของชาติรวมไปทำงานและอาศัยอยู่ในประเทศ (ผู้จัดการรายสัปดาห์ 2010) ในขณะเดียวกันการศึกษาที่จัดทำโดยเจ้าชายแห่งมหาวิทยาลัยสงขลาพบว่าประมาณ 0.20 ล้านชาวไทยภาคใต้ได้อพยพออกไปยังประเทศมาเลเซียสำหรับงาน (ผู้จัดการออนไลน์ 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
อย่างรวดเร็วโลกาภิวัตน์ ซึ่งมีหลักที่เกิดจากการเปิดเสรีทางการค้าในทศวรรษที่ผ่านมามีการขับเคลื่อนกระบวนการของภูมิภาคผ่านการก่อตัวของกลุ่มการค้า อาทิ สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) เพื่อส่งเสริมให้เกิดการ complementarities เศรษฐกิจและเพิ่มความสามารถในการแข่งขันในระดับภูมิภาคขณะที่ความคืบหน้าของการพัฒนาของประเทศสมาชิกอาเซียน ค่อนข้างหลากหลาย โปรแกรม ประกอบด้วย ในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ( GMS ) และการพัฒนาความร่วมมือความริเริ่มเพื่อการบูรณาการอาเซียน ( Iai ) ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเพิ่มความเร็วในการไปสู่เป้าหมายของประชาคมอาเซียน ( AC ) ภายในปี 2558 ( เลขาธิการอาเซียน 2009 )ประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากความร่วมมือ GMS มีขนาดใหญ่ แต่ในระดับที่แตกต่างกันของการพัฒนาอาจจะชะลอการเจริญเติบโตและประโยชน์เต็มรูปแบบของความร่วมมือระดับภูมิภาคย่อย ( กรองแก้ว 2004 )ปรากฎว่า การพึ่งพาอาศัยกันทางเศรษฐกิจระหว่างไทยและประเทศเพื่อนบ้านได้มากขึ้นเธอพัฒนาน้อยกลายเป็นใกล้ชิดกว่าไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมาเนื่องจากความก้าวหน้าของความร่วมมือในระดับภูมิภาค แต่ช่องว่างการพัฒนามากดูเหมือนจะขยับขยายจากความแตกต่างสิ้นเชิงในขั้นตอนของการพัฒนา ก่อให้เกิดการ " ไม่สมมาตรความสัมพันธ์ ตัวอย่างเช่นต้นทุนแรงงานของไทยที่สูงกว่าพม่า ลาว และกัมพูชา โดย 3.7 – 5.2 ครั้ง ( chalamwong et al . 2013 ) ดังนั้นประเทศไทยได้ดึงดูดสมาชิกประมาณ 6 ล้านไร้ฝีมือแรงงานอพยพและครอบครัวจากชายแดนประเทศ ซึ่งมีสัดส่วนร้อยละ 9.39 ของประชากรแห่งชาติทั้งหมด ทำงานและอาศัยอยู่ในประเทศ ( ผู้จัดการรายสัปดาห์ 2010 ) ในขณะเดียวกัน