Games regulation is based on The Vi

Games regulation is based on The Video Recordings Act
(1984) (as amended by the Criminal Justice Act, 1988, the
Video Recording Act 1993, the Criminal Justice and Public
Order Act, 1994 and the Digital Economy Act, 2010), which
was introduced after public concerns over the so-called
“video nasties”. The Act does two things. It requires films
and video works to be classified by age appropriateness. It
also made it an offence to sell an unclassified title, or to sell
an age-restricted title to someone below that age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกมบังคับตามพระราชบัญญัติในการบันทึกวิดีโอ(1984) (เป็นแก้ไข โดยพระราชบัญญัติการยุติธรรมทางอาญา 1988 การวิดีโอบันทึกบัญญัติ 1993 ความยุติธรรมทางอาญา และมหาชนสั่งทำ 1994 และพระราชบัญญัติเศรษฐกิจดิจิตอล 2010), การแนะนำหลังจากความกังวลของสาธารณะมากกว่าเรียกว่า"วิดีโอ nasties" บัญญัติไม่สองสิ่ง มันต้องใช้ฟิล์มและวิดีโอทำให้อายุความตาม มันนอกจากนี้ยัง ทำความผิดเกี่ยวกับชื่อเรื่องไม่ได้แยกประเภทการขาย การขายการจำกัดอายุชื่อคนต่ำกว่าที่อายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การควบคุมเกมส์จะขึ้นอยู่กับพระราชบัญญัติการบันทึกวิดีโอ
(1984) (แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติความยุติธรรมทางอาญา, 1988
พระราชบัญญัติการบันทึกวิดีโอปี 1993
ความยุติธรรมทางอาญาและสาธารณะพระราชบัญญัติสั่งซื้อปี1994 และพระราชบัญญัติเศรษฐกิจดิจิตอล 2010)
ซึ่งได้รับการแนะนำหลังจากที่ความกังวลของประชาชนมากกว่าที่เรียกว่า
"nasties วิดีโอ" พระราชบัญญัติไม่สองสิ่ง มันต้องมีภาพยนตร์และวิดีโอที่ทำงานเพื่อจำแนกตามอายุความเหมาะสม
มันก็ทำให้มันผิดที่จะขายชื่อที่ไม่เป็นความลับหรือที่จะขายชื่ออายุที่จำกัด คนที่อายุต่ำกว่าที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกมระเบียบตามบันทึกวิดีโอแสดง
( 2527 ) ( แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติความยุติธรรมทางอาญา , 1988 ,
บันทึกวิดีโอแสดง 1993 และความยุติธรรมทางอาญาสาธารณะ
สั่งทำ , 1994 และเศรษฐกิจดิจิตอลพระราชบัญญัติ 2010 ) ซึ่งเป็นที่รู้จัก หลังจากความกังวลมากกว่า

" สาธารณะที่เรียกว่าวิดีโอลง " การกระทำไม่สองสิ่ง ภาพยนตร์
มันต้องมีวีดีโอผลงาน โดยแบ่งตามความเหมาะสมของอายุ มันก็ความผิด
ขายเป็นชื่อที่แยกประเภท หรือการขาย
อายุจำกัดชื่อเรื่องคนด้านล่างที่อายุ .