Some jobs in new and existing indus

Some jobs in new and existing industries came to be considered ‘women’s work’ such as assembly work in the engineering, electrical, food and drink industries, as well as clerical work, typing and counter-sales. However, these jobs were low paid and involved long working hours and shift work. Women workers were usually excluded from supervisory roles or work that was considered to be “skilled”, despite women’s successful roles in such jobs during WWI.

By the 1930s about one third of British women over 15 worked outside the home, of whom nearly a third still worked in domestic service. However, only one tenth of married women worked. Predominant social expectations at that time reinforced the view that caring and cooking was exclusively ‘women’s work’. Indeed without electrical appliances like washing machines, domestic labour was time-consuming and hard work. The civil service, the education sector and new professions operated a “marriage bar”, which meant that women had to resign their posts when they got married. Even those who defied these unofficial rules found that it was impossible to continue working once they had children.

Trade unions, which were led by men, continued to be concerned that women would be employed as cheap labour in these new industries. The wartime demand for wage equality had previously been utilised to recruit women to trade unions. But during the inter-war years most unions drew back from this demand. Instead they actively campaigned to restrict women’s employment in certain industries by calling for the stricter implementation of a ‘marriage bar’ or the introduction of such a bar in new industries. So in the interwar years the goal of equal pay receded. By 1931, a working woman's weekly wage had returned to the pre-war situation of half the male rate in most industries. During this period, women gained the right to vote and this led to some early attempts to mobilise the women’s votes on issues of concern to women, including issues at work

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางงานในอุตสาหกรรมใหม่ และที่มีอยู่มาเป็น 'ผู้หญิงใช้' การทำงานแอสเซมบลีวิศวกรรม ไฟฟ้า อาหาร และเครื่องดื่มอุตสาหกรรม ตลอดจน งานเสมียน พิมพ์ และขายทวน อย่างไรก็ตาม งานมีต่ำชำระ และเกี่ยวข้องกับการทำงานยาวนานชั่วโมงและทำงานเป็นกะ แรงงานสตรีมักจะได้ถูกแยกออกจากประกาศบทบาทหรืองานที่ถูกถือว่าเป็น "งาน" แม้ว่าบทบาทของสตรีประสบความสำเร็จในงานดังกล่าวในสมุดบัญชี WWIโดย 1930 ประมาณหนึ่งในสามของผู้หญิงอังกฤษอายุ 15 ทำงานนอกบ้าน ของที่ เกือบสามยังทำงานในประเทศ อย่างไรก็ตาม เพียงหนึ่งส่วนสิบของสตรีที่สมรสแล้วทำงาน มุมมองที่มุ่งเสริมความคาดหวังทางสังคมกันในขณะนั้น และทำอาหารได้เฉพาะ 'ผู้หญิงทำงาน" แน่นอนโดยไม่ใช้ไฟฟ้าเช่นเครื่องซักผ้า แรงงานในประเทศใช้เวลานาน และยาก ราชการพลเรือน ภาคการศึกษา และอาชีพใหม่ดำเนินการ "แต่งงานบาร์" ซึ่งหมายความ ว่า ผู้หญิงมีการเลิกเล่นบทความของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้แต่งงาน แม้กระทั่งผู้ที่กฎเหล่านี้ไม่เป็นทางการคณะทำงานพบว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำงานเมื่อมีเด็กสหภาพ ซึ่งได้นำชาย ยังคงเป็นกังวลว่า ผู้หญิงจะทำงานเป็นการประหยัดแรงงานในอุตสาหกรรมเหล่านี้ใหม่ ก่อนหน้านี้มีการใช้ความต้องการความโหดร้ายความเท่าเทียมกันของค่าจ้างรับสมัครผู้หญิงให้สหภาพ แต่ในช่วงสงครามระหว่างปี สหภาพส่วนใหญ่วาดหลังจากนี้ความต้องการ แต่ พวกเขากำลังรณรงค์เพื่อจำกัดการจ้างงานสตรีในอุตสาหกรรมบางอย่าง โดยเรียก 'แต่งงานบาร์' ปฏิบัติเข้มงวดหรือการแนะนำบาร์ดังกล่าวในอุตสาหกรรมใหม่ ดังนั้นในปี interwar เป้าหมายค่าจ้างเท่ากับ receded โดย 1931 ค่าจ้างประจำสัปดาห์ของผู้หญิงทำงานรับสถานการณ์สงครามก่อนครึ่งอัตราชายในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ ในช่วงเวลานี้ ผู้หญิงได้รับสิทธิในการลงคะแนนเสียง และนี้นำไปสู่บางช่วงพยายามย้ำโหวดของสตรีในประเด็นความกังวลกับผู้หญิง รวมถึงปัญหาในการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

งานบางอย่างในอุตสาหกรรมใหม่และที่มีอยู่มาได้รับการพิจารณาการทำงานของผู้หญิงเช่นงานประกอบในงานวิศวกรรมไฟฟ้าอาหารและอุตสาหกรรมเครื่องดื่มเช่นเดียวกับงานธุรการ, การพิมพ์และเคาน์เตอร์ขาย แต่งานเหล่านี้ได้รับค่าจ้างต่ำและมีส่วนร่วมชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานและเปลี่ยนการทำงาน คนงานหญิงได้รับการยกเว้นมักจะมาจากบทบาทการกำกับดูแลหรือการทำงานที่ได้รับการยกย่องว่าเป็น "ที่มีฝีมือ" แม้จะมีบทบาทที่ประสบความสำเร็จของสตรีในงานดังกล่าวในช่วงสงครามโลกครั้ง. โดยช่วงทศวรรษที่ 1930 ประมาณหนึ่งในสามของผู้หญิงอังกฤษกว่า 15 ทำงานนอกบ้านของผู้ที่เกือบหนึ่งในสาม ยังคงทำงานในการให้บริการในประเทศ แต่เพียงหนึ่งในสิบของผู้หญิงที่แต่งงานแล้วทำงาน ความคาดหวังของสังคมที่โดดเด่นในช่วงเวลานั้นเสริมมุมมองที่การดูแลและการปรุงอาหารเป็นเฉพาะการทำงานของผู้หญิง ' อันที่จริงโดยไม่ต้องใช้ไฟฟ้าเช่นเครื่องซักผ้าแรงงานในประเทศเป็นเวลานานและการทำงานอย่างหนัก ข้าราชการพลเรือน, ภาคการศึกษาและอาชีพใหม่ที่ดำเนินการเป็น "บาร์แต่งงาน" ซึ่งหมายความว่าผู้หญิงต้องลาออกโพสต์ของพวกเขาเมื่อพวกเขาได้แต่งงาน แม้ผู้ที่ท้าทายกฎเหล่านี้อย่างไม่เป็นทางการพบว่ามันเป็นไปไม่ทำงานต่อเมื่อพวกเขาได้มีเด็ก. สหภาพการค้าซึ่งนำโดยคนที่ยังคงมีความกังวลว่าผู้หญิงจะได้รับการว่าจ้างให้เป็นแรงงานราคาถูกในอุตสาหกรรมใหม่ ๆ เหล่านี้ ความต้องการสงครามเพื่อความเท่าเทียมกันค่าจ้างเคยถูกนำมาใช้ในการรับสมัครผู้หญิงที่สหภาพการค้า แต่ในช่วงปีที่ผ่านมาระหว่างสงครามสหภาพที่สุดดึงกลับมาจากความต้องการนี้ แต่พวกเขาอย่างแข็งขันรณรงค์เพื่อ จำกัด การจ้างงานของสตรีในอุตสาหกรรมบางประเภทโดยเรียกร้องให้มีการดำเนินการที่เข้มงวดของ 'แต่งงานบาร์หรือการแนะนำของเช่นบาร์ในอุตสาหกรรมใหม่ ดังนั้นในปี interwar เป้าหมายของการจ่ายเงินเท่ากับห่าง โดยปี 1931 ค่าจ้างรายสัปดาห์ผู้หญิงที่ทำงานของเขากลับไปที่สถานการณ์สงครามก่อนครึ่งหนึ่งของอัตราชายมากที่สุดในอุตสาหกรรม ในช่วงเวลานี้ผู้หญิงได้รับสิทธิในการออกเสียงลงคะแนนและนำไปสู่ความพยายามบางอย่างก่อนที่จะระดมคะแนนเสียงของผู้หญิงในประเด็นความกังวลเกี่ยวกับผู้หญิงรวมถึงปัญหาในที่ทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานบางอย่างในอุตสาหกรรมใหม่ และที่มีอยู่ก็จะถือว่าเป็น ' ผู้หญิง ' เช่น งานประกอบ งานในสาขาวิศวกรรม , ไฟฟ้า , อุตสาหกรรมอาหารและเครื่องดื่ม ตลอดจนเสมียนงานพิมพ์และเคาน์เตอร์ขาย อย่างไรก็ตาม งานนี้ต่ำค่าจ้างและชั่วโมงการทำงานที่ยาวนาน และเกี่ยวข้องกะงานแรงงานหญิงมักจะแยกออกจากบทบาทการนิเทศ หรือ งานที่ได้ถือว่าเป็น " ฝีมือ " ของผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จ แม้บทบาทในงานดังกล่าวในช่วง WWI .

โดยช่วงทศวรรษที่ 1930 เกี่ยวกับหนึ่งในสามของผู้หญิงอังกฤษกว่า 15 ทำงานนอกบ้าน ซึ่งเกือบสามยังคงทำงานในการให้บริการในประเทศ แต่เพียงหนึ่งในสิบของผู้หญิงทำงานความคาดหวังของสังคมที่เหนือกว่าในตอนนั้น เสริมมุมมองที่การดูแลและการปรุงอาหารคืองาน ' เฉพาะ ' ของผู้หญิง แน่นอนไม่มีเครื่องใช้ไฟฟ้า เช่น เครื่องซักผ้า , แรงงานภายในประเทศ คือ ใช้เวลานาน และการทำงานหนัก ราชการ , ภาคการศึกษาและอาชีพใหม่ที่ดำเนินการ " บาร์ " การแต่งงาน ซึ่งหมายถึงว่า ผู้หญิงต้องลาออกจากการโพสต์ของพวกเขาเมื่อพวกเขาแต่งงานกันแม้แต่ผู้ที่ฝ่าฝืนกฎที่ไม่เป็นทางการเหล่านี้พบว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำงานเมื่อพวกเขามีลูก

สหภาพแรงงาน ซึ่งนำโดย คน ยังคงมีความกังวลว่า ผู้หญิงจะถูกใช้เป็นแรงงานราคาถูกในอุตสาหกรรมใหม่เหล่านี้ ความต้องการเพื่อความเท่าเทียมกันของสงครามค่าจ้างก่อนหน้านี้ได้ถูกใช้ในการรับสมัครผู้หญิงกับสหภาพแรงงานแต่ในช่วงระหว่างสงครามปีส่วนใหญ่สหภาพดึงกลับจากความต้องการนี้ แทนพวกเขากระตือรือร้นรณรงค์เพื่อ จำกัด การจ้างงานของผู้หญิงในบางอุตสาหกรรม โดยเรียกร้องให้เข้มงวดการใช้ ' แถบ ' การแต่งงานหรือเบื้องต้น เช่น บาร์ ใน อุตสาหกรรมใหม่ ดังนั้นใน Interwar ปีเป้าหมายของเงินเท่ากันห่าง . โดย 1931ค่าจ้างรายสัปดาห์เป็นผู้หญิงทำงานกลับมาก่อนสงครามสถานการณ์ครึ่งชายเท่ากันในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ ในช่วงระยะเวลานี้ ผู้หญิงได้รับสิทธิในการออกเสียงลงคะแนนและทำให้บางต้นพยายามที่จะระดมโหวต ผู้หญิงในประเด็นของปัญหาผู้หญิง รวมทั้งปัญหาในการทํางาน