ภาพยนตร์เปรียบเสมือนประตูพาประชาชนผู้รับชมเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง ซึ่งอยู่เหนือจินตนาการ ภาพยนตร์ไทยได้มีการพัฒนา เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมทั้งทางด้านเทคโนโลยีการผลิต และทางด้านเนื้อหา เพื่อตอบสนองความต้องการของตลาดผู้บริโภค มากกว่าจะเป็นการจรรโลงจิตใจให้เกิดคุณค่าทางศิลปะตามแนวความคิดดั้งเดิม สื่อภาพยนตร์จึงถูกมองว่าเป็นสื่อที่ต้องมีการควบคุมเนื้อหาว่าเหมาะสม หรือไม่ ซึ่งลักษณะการควบคุมสื่อภาพยนตร์ที่ใช้กันได้แก่ การตรวจพิจารณาก่อนฉาย และการจัดระดับภาพยนตร์
ด้วยกฎหมายและระเบียบข้อบังคับที่เคร่งครัดผู้สร้างภาพยนตร์จึงมักหลีกเลี่ยงการสร้างภาพยนตร์ที่อาจฝ่าผืนกฎบัญญัติดังกล่าว ส่งผลต่ออุตสาหกรรมภาพยนตร์ ทั้งในส่วนของเนื้อหา การนำเสนอ และการดำเนินเรื่อง อีกทั้งยังเปรียบเสมือนก