A convincing alternative to the ort

A convincing alternative to the orthodox explanation of hunger was set forward in Amartya Sen's pioneering book, Poverty and Famines: An essay on Entitlement and Deprivation, which was first published in 1981 (Sen 1981, 1983). He argues that famines have often occurred when there has been no significant reduction in the level of per capita food availability and, furthermore, that some famines have occurred during years of peak food availability. Thus hunger is due to people not having enough to eat, rather than there not being enough to eat. Put another way, whether a person starves or eats depends not so much on the amount of food available, but whether or not they can establish an entitlement to that food. If there is plenty of food available in the shops, but a family does not have the money to purchase that food, and does not have the means of growing their own food, then they are likely to starve. For example, while in many parts of sub-Saharan Africa agricultural land was used traditionally to provide food for local markets, the creation of global markets has meant that more and more land is devoted to export crops to feed wealthy nations. With access to land for local production limited, little opportunity to find alternative work, and little social security arrangement in place following the austerity policies imposed by the World Bank and pastoralists cannot assert their entitlement to food, even when global production increases. In short, the conditions for hunger prevail even in a world of plenty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นทางเลือกดูคำอธิบายดั้งเดิมของความหิวถูกกำหนดไปในอมรรตยะเสนบุกเบิกหนังสือ ความยากจนและกันดาร: การเรียงความเกี่ยวกับสิทธิประโยชน์และมา ซึ่งเป็นครั้งแรกที่เผยแพร่ในปี 1981 (1981 เซ็น 1983) เขาจนที่ กันดารมักเกิดขึ้นเมื่อมีการลดระดับของอาหารต่อหัวพร้อมใช้งานไม่สำคัญ และ นอกจาก นี้ ที่กันดารบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างปีคอาหารว่าง ดังนั้น ความหิวเนื่องจากคนไม่มีอิ่ม แทนที่จะมีไม่เพียงพอที่จะกิน ใส่อีกทาง ไม่ว่าคนดี หรือกิน ขึ้นอยู่ไม่มากการอาหาร แต่หรือไม่พวกเขาสามารถสร้างสิทธิประโยชน์การให้อาหารที่ ถ้ามีอาหารในร้านค้า แต่ครอบครัวไม่มีเงินซื้ออาหารให้ และมีวิธีการปลูกอาหารเอง แล้วพวกเขามักจะอด ตัวอย่าง ในหลายส่วนของแอฟริกาใต้ซาฮาราเกษตรใช้ประเพณีอาหารสำหรับตลาดท้องถิ่น การสร้างตลาดโลกมีหมายความ ว่า ที่ดิน มากทุ่มเทเพื่อการส่งออกพืชให้อาหารประเทศมั่งคั่ง มีการเข้าถึงที่ดินผลิตจำกัด โอกาสน้อยในการค้นหาทางเลือกที่ทำงาน และน้อยสังคมจัดในสถานที่ดังต่อไปนี้กำหนดนโยบายเข้มงวด โดยธนาคารโลกและ pastoralists ไม่สามารถยืนยันรูปของสิทธิประโยชน์ทางอาหารท้องถิ่น แม้แต่เมื่อทั่วโลกผลิตเพิ่ม ในระยะสั้น เงื่อนไขสำหรับความหิวเหนือกว่าแม้ในโลกของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางเลือกที่จะเชื่อคำอธิบายของความหิวดั้งเดิมที่ตั้งอยู่ข้างหน้าในหนังสือบุกเบิกอมาตยาเซน, ความยากจนและความอดอยาก: การเขียนเรียงความเกี่ยวกับสิทธิและการกีดกันซึ่งได้รับการตีพิมพ์ครั้งแรกในปี ค.ศ. 1981 (เสนปี 1981 1983) เขาระบุว่ากิริยามักจะเกิดขึ้นเมื่อยังไม่มีการลดความสำคัญในระดับของว่างอาหารต่อหัวและนอกจากนี้ที่กิริยาบางอย่างได้เกิดขึ้นในช่วงปีที่ผ่านมาพร้อมอาหารสูงสุด ดังนั้นความหิวเป็นเพราะคนที่ไม่ได้มีมากพอที่จะกินมากกว่ามีไม่เพียงพอที่จะกิน วางวิธีอื่นไม่ว่าจะเป็นคนที่อดหรือกินขึ้นอยู่ไม่มากกับปริมาณของอาหารที่มีอยู่ แต่ไม่ว่าพวกเขาสามารถสร้างสิทธิที่จะอาหารที่ หากมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่มีอยู่ในร้านค้า แต่ครอบครัวไม่ได้มีเงินที่จะซื้ออาหารนั้นและไม่ได้มีความหมายถึงการเจริญเติบโตอาหารของตัวเองของพวกเขาแล้วพวกเขามีแนวโน้มที่จะอดอาหาร ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่ในหลายส่วนของ sub-Saharan Africa ที่ดินเพื่อการเกษตรที่ถูกนำมาใช้เป็นประเพณีการให้อาหารสำหรับตลาดท้องถิ่น, การสร้างตลาดโลกมีความหมายว่าดินแดนมากขึ้นและมากขึ้นเพื่อรองรับการส่งออกพืชเพื่อเป็นอาหารในประเทศที่ร่ำรวย กับการเข้าถึงที่ดินเพื่อการผลิตในประเทศที่ จำกัด โอกาสน้อยมากที่จะหางานทำทางเลือกและการจัดการการรักษาความปลอดภัยทางสังคมเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสถานที่ดังต่อไปนี้นโยบายเข้มงวดที่กำหนดโดยธนาคารโลกและเลี้ยงไม่สามารถยืนยันสิทธิของพวกเขากับอาหารแม้ทั่วโลกเพิ่มการผลิต ในระยะสั้นเงื่อนไขสำหรับความหิวเหนือกว่าแม้จะอยู่ในโลกแห่งความอุดมสมบูรณ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทางเลือกเชื่อคำอธิบายดั้งเดิมของความหิวไว้ข้างหน้าของอมาตยาเซนบุกเบิกหนังสือ ความยากจน และเกิด : เรียงความเรื่องสิทธิและการกีดกันซึ่งถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1981 ( Sen 1981 , 1983 ) เขาแย้งว่าทุพภิกขภัยมักเกิดขึ้นเมื่อมีการลดลงในระดับของรายได้ต่อหัว อาหาร ห้องพัก และ นอกจากเกิดบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงปีของว่างอาหารสูงสุด ดังนั้นความหิวเนื่องจากคนไม่ได้มีมากพอที่จะกิน มากกว่า มีไม่เพียงพอที่จะกิน วางวิธีอื่น ไม่ว่าจะเป็นคนที่ไม่ให้ หรือกินไม่เยอะ ขึ้นอยู่กับปริมาณอาหารที่ใช้ได้ แต่ไม่ว่าหรือไม่พวกเขาสามารถสร้างสิทธิที่อาหาร หากมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่มีอยู่ในร้านค้าแต่ครอบครัวไม่ได้มีเงินเพื่อซื้ออาหาร และไม่มีการเติบโตอาหารของตัวเองแล้วพวกเขาก็มีแนวโน้มที่จะอดตาย ตัวอย่างเช่น ในขณะที่ในหลายส่วนของแอฟริกาซับซาฮาที่ดินใช้สืบเนื่องเพื่อให้อาหารสำหรับตลาดท้องถิ่น การสร้างตลาดทั่วโลกได้ตั้งใจ ว่า เพิ่มเติม และเพิ่มเติมที่ดินจะทุ่มเทเพื่อการส่งออกพืชอาหารสัตว์ ประเทศที่ร่ำรวยกับเข้าถึงที่ดินจำกัดการผลิตในท้องถิ่นน้อย โอกาสที่จะหางานทดแทนและประกันสังคม จัดในสถานที่เล็ก ๆน้อย ๆตามนโยบายเพิ่มความเข้มงวด โดยธนาคารโลก และ pastoralists ไม่สามารถยืนยันสิทธิของพวกเขาอาหาร แม้ว่าการผลิตทั่วโลกเพิ่มขึ้น ในสั้น , เงื่อนไขสำหรับความหิวชนะแม้ในโลกมากมาย