- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
What Katrina senses-and sometimes s
What Katrina senses-and sometimes spills into the open not only upsets other people; it can throw her off, too. "I came late to a meeting and made everyone wait. They were all being perfectly friendly in what they said-but what they were telling me with their bodies was not. I could see by their postures and the way they would not meet my eyes that everyone there was angry. I felt a rush of sadness and a lump in my throat. The meeting didn't go great.
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
0/5000
What Katrina senses-and sometimes spills into the open not only upsets other people; it can throw her off, too. "I came late to a meeting and made everyone wait. They were all being perfectly friendly in what they said-but what they were telling me with their bodies was not. I could see by their postures and the way they would not meet my eyes that everyone there was angry. I felt a rush of sadness and a lump in my throat. The meeting didn't go great.
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
การแปล กรุณารอสักครู่..
What Katrina senses-and sometimes spills into the open not only upsets other people; it can throw her off, too. "I came late to a meeting and made everyone wait. They were all being perfectly friendly in what they said-but what they were telling me with their bodies was not. I could see by their postures and the way they would not meet my eyes that everyone there was angry. I felt a rush of sadness and a lump in my throat. The meeting didn't go great.
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
"I'm always seeing things I'm not supposed to-and it's a prob lem," she added. "I poke into private stuff without meaning to. For a long time I didn't realize I do not have to share every telling thing I know."
After getting feedback from people on her team that she was being too intrusive, Katrina began working with an executive coach. "The coach told me I have a problem leaking emotional cues-when I pick up this stuff I'm not supposed to notice, I react in a way that makes people think I'm angry all the time. So now I have to be careful about that, too."
People like Katrina are social sensitives, keenly attuned to the most minimal emotional signals, with an almost uncanny knack for reading cues so subtle that other people miss them. A slight dilation of your iris, lift of your eyebrow, or shift of your body is all they need to know how you feel.
This means trouble if, like Katrina, they can't handle such data well.
But these same talents can make us socially astute, sensing when not to broach a touchy topic, when someone needs to be alone, or when people would welcome words of comfort.
A trained eye for the subtle cue offers advantage in many life arenas. Take top players in sports like squash and tennis, who can sense where an opponent's serve will land by noting subtle shifts in!tis posture as he positions himself to hit the ball. Many of baseball's great hitters, like Hank Aaron, would watch films over and
over of the pitchers they would face in their next game, to spot telling cues that revealed which pitch would come next.
Justine Cassell, director of the Human-Computer Interaction Institute at Carnegie Mellon University, applies a similar well trained empathy in the service of science. "Observing people was a game we played in our family," Cassell told me. That childhood propensity was refined when as a graduate student she spent hun dreds of hours studying hand movements in videos of people de scribing a cartoon they had just seen.
Working with thirty-frames-per-second slices of the video,she'd annotate a hand's shape as it changed, as well as the stream of shifts in its orientation, placement in space, and trajectory of movement. And to check her accuracy, she'd then work back from her notes to see if she could precisely reproduce the movement of the hand.
Cassell more recently has done similar work with tiny move ments of the facial muscles, with eye gaze, eyebrow raises, and head nods, all scored second by second and checked. She's done that for hundreds of hours-and does it to this day with grad students in her lab at Carnegie Mellon.
"Gestures always occur just before the most emphasized part of what you're saying," Cassell tells me. "One reason why some poli ticians may look insincere is that they have been taught to make particular gestures, but have not been taught the correct timing, and so when they produce those gestures after the word, they give us the sense that something fake is going on."
การแปล กรุณารอสักครู่..
แล้วแคทประสาทสัมผัสและบางครั้งหกในองเปิดไม่เพียง แต่โกรธคนอื่น ๆ มันสามารถไล่เธอออกด้วย " ผมมาช้าไปประชุมทำให้ทุกคนรอ พวกเขาทั้งหมดถูกเป็นกันเองอย่างสมบูรณ์ในสิ่งที่พวกเขากล่าวว่า แต่สิ่งที่พวกเขาบอกฉันด้วยร่างกายของพวกเขาไม่ได้ ฉันสามารถดูจากท่าทางของพวกเขาและวิธีที่พวกเขาจะไม่เจอสายตาที่ทุกคนมีโกรธผมรู้สึกเร่งด่วนของความเศร้า และมีก้อนในคอของฉัน การประชุมไม่ได้ไปที่ดี .
" ฉันมักจะเห็นในสิ่งที่ผมไม่ควรจะไปและมันมากองเล็ม , " เธอกล่าว . " ผมเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวโดยไม่ตั้งใจ เป็นเวลานาน ผมไม่รู้ว่าผมจะได้ไม่ต้องใช้ทุกบอกสิ่งที่ฉันรู้ "
หลังจากได้รับการตอบรับจากคนในทีมเธอว่าเธอถูกเกินไปแพ่นแคทเริ่มทำงานกับโค้ชผู้บริหาร” โค้ชบอกผมว่าผมมีปัญหาทางอารมณ์เมื่อฉันรับรั่วตัวนี้เรื่องที่ผมไม่สังเกตเห็น ผมตอบสนองในทางที่ทำให้คนคิดว่าผมโกรธตลอดเวลา ตอนนี้ฉันต้องระวังเรื่องนั้นเหมือนกัน "
คนชอบแคทริน่าจะ sensitives สังคม , keenly attuned กับน้อยที่สุดส่วนใหญ่ทางสัญญาณกับเคล็ดเกือบลึกลับอ่านคิวเพื่อสีสันที่คนอื่นพลาด การขยายของม่านตาของคุณเล็กน้อย ยกคิ้วของคุณหรือการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของคุณคือทั้งหมดที่พวกเขาต้องการที่จะทราบว่าคุณรู้สึกอย่างไร .
หมายถึง ปัญหา ถ้า ชอบ แคทรีน่า ที่พวกเขาไม่สามารถจัดการกับข้อมูลดังกล่าวด้วย .
แต่ความสามารถเดียวกันนี้ช่วยให้เราเข้าสังคมชาญฉลาด , ตรวจจับเมื่อไม่เสนอหัวข้อขี้โมโหเมื่อมีคนต้องการที่จะอยู่คนเดียวหรือเมื่อมีคนต้อนรับ คำพูดของความสะดวกสบาย .
ตาฝึกคิวละเอียดเสนอประโยชน์ใน arenas ชีวิตมากมาย พาผู้เล่นสูงสุดในกีฬา เช่น เทนนิส สควอช และผู้ที่สามารถให้ความรู้สึกที่ฝ่ายตรงข้ามจะที่ดินโดยสังเกตกะสีสัน ! นี่ท่าเขาตำแหน่งตัวเองที่จะตีลูก หลายของเบสบอลดีน่าเกรงขาม เหมือนแฮงค์อาโรนจะชมภาพยนตร์ไปและ
ของเหยือก พวกเขาจะต้องเผชิญในเกมถัดไปของพวกเขาไปยังจุดที่บอกคิวอิงองที่เผยซึ่งสนามจะมาต่อไป .
จัสติน คา ซลล์ ผู้อำนวยการสถาบันคอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ที่ Carnegie Mellon University , ใช้ที่คล้ายกันดีองฝึกเอาใจใส่ในบริการของวิทยาศาสตร์ สังเกตคนเป็นเกมที่เราเล่นในครอบครัวของเรา " พ.ศ. บอกความโน้มเอียงในวัยเด็กที่ถูกขัดเกลาตอนที่เป็นนักศึกษาบัณฑิตที่เธอใช้เวลาฮุนอง dreds ชั่วโมงเรียนของมือในวิดีโอคนเดอองสไครบิง การ์ตูน พวกเขาเพิ่งเห็น .
ทำงาน 30 เฟรมต่อวินาที ชิ้น ของวิดีโอ เธอจะอธิบายรูปร่างของมือมันเปลี่ยนเป็นกระแสของกะ ในการจัดวางในพื้นที่และเส้นทางของการเคลื่อนไหวและตรวจสอบความถูกต้องของเธอ เธอต้องการงานกลับจากบันทึกของเธอเพื่อดูว่าเธอจะแน่นอนทำซ้ำการเคลื่อนไหวของมือ คา ซลล์มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้มี
ทำงานคล้ายกับ ments องขยับๆ ของกล้ามเนื้อหน้า ตาสายตา , คิ้วยกและหัวพยักหน้า ทุกคะแนนที่สองโดยสองและการตรวจสอบเธอทำอย่างนั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงและมันวันนี้กับปีที่นักเรียนในห้องแล็บที่ Carnegie Mellon .
" ท่าทางมักจะเกิดขึ้นก่อนส่วนใหญ่เน้นเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่คุณพูด " พ.ศ. บอกฉัน " อีกหนึ่งเหตุผลที่โปลิอง ticians อาจจะดูไม่จริงใจ คือว่าพวกเขาได้รับการสอนให้ทำ โดยเฉพาะท่าทาง แต่ยังไม่ได้รับการสอน เวลาที่ถูกต้องและเมื่อพวกเขาผลิตท่าทางตามคำ พวกเขาให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่ปลอมขึ้น "
" ฉันมักจะเห็นในสิ่งที่ผมไม่ควรจะไปและมันมากองเล็ม , " เธอกล่าว . " ผมเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวโดยไม่ตั้งใจ เป็นเวลานาน ผมไม่รู้ว่าผมจะได้ไม่ต้องใช้ทุกบอกสิ่งที่ฉันรู้ "
หลังจากได้รับการตอบรับจากคนในทีมเธอว่าเธอถูกเกินไปแพ่นแคทเริ่มทำงานกับโค้ชผู้บริหาร” โค้ชบอกผมว่าผมมีปัญหาทางอารมณ์เมื่อฉันรับรั่วตัวนี้เรื่องที่ผมไม่สังเกตเห็น ผมตอบสนองในทางที่ทำให้คนคิดว่าผมโกรธตลอดเวลา ตอนนี้ฉันต้องระวังเรื่องนั้นเหมือนกัน "
คนชอบแคทริน่าจะ sensitives สังคม , keenly attuned กับน้อยที่สุดส่วนใหญ่ทางสัญญาณกับเคล็ดเกือบลึกลับอ่านคิวเพื่อสีสันที่คนอื่นพลาด การขยายของม่านตาของคุณเล็กน้อย ยกคิ้วของคุณหรือการเปลี่ยนแปลงของร่างกายของคุณคือทั้งหมดที่พวกเขาต้องการที่จะทราบว่าคุณรู้สึกอย่างไร .
หมายถึง ปัญหา ถ้า ชอบ แคทรีน่า ที่พวกเขาไม่สามารถจัดการกับข้อมูลดังกล่าวด้วย .
แต่ความสามารถเดียวกันนี้ช่วยให้เราเข้าสังคมชาญฉลาด , ตรวจจับเมื่อไม่เสนอหัวข้อขี้โมโหเมื่อมีคนต้องการที่จะอยู่คนเดียวหรือเมื่อมีคนต้อนรับ คำพูดของความสะดวกสบาย .
ตาฝึกคิวละเอียดเสนอประโยชน์ใน arenas ชีวิตมากมาย พาผู้เล่นสูงสุดในกีฬา เช่น เทนนิส สควอช และผู้ที่สามารถให้ความรู้สึกที่ฝ่ายตรงข้ามจะที่ดินโดยสังเกตกะสีสัน ! นี่ท่าเขาตำแหน่งตัวเองที่จะตีลูก หลายของเบสบอลดีน่าเกรงขาม เหมือนแฮงค์อาโรนจะชมภาพยนตร์ไปและ
ของเหยือก พวกเขาจะต้องเผชิญในเกมถัดไปของพวกเขาไปยังจุดที่บอกคิวอิงองที่เผยซึ่งสนามจะมาต่อไป .
จัสติน คา ซลล์ ผู้อำนวยการสถาบันคอมพิวเตอร์ปฏิสัมพันธ์ของมนุษย์ที่ Carnegie Mellon University , ใช้ที่คล้ายกันดีองฝึกเอาใจใส่ในบริการของวิทยาศาสตร์ สังเกตคนเป็นเกมที่เราเล่นในครอบครัวของเรา " พ.ศ. บอกความโน้มเอียงในวัยเด็กที่ถูกขัดเกลาตอนที่เป็นนักศึกษาบัณฑิตที่เธอใช้เวลาฮุนอง dreds ชั่วโมงเรียนของมือในวิดีโอคนเดอองสไครบิง การ์ตูน พวกเขาเพิ่งเห็น .
ทำงาน 30 เฟรมต่อวินาที ชิ้น ของวิดีโอ เธอจะอธิบายรูปร่างของมือมันเปลี่ยนเป็นกระแสของกะ ในการจัดวางในพื้นที่และเส้นทางของการเคลื่อนไหวและตรวจสอบความถูกต้องของเธอ เธอต้องการงานกลับจากบันทึกของเธอเพื่อดูว่าเธอจะแน่นอนทำซ้ำการเคลื่อนไหวของมือ คา ซลล์มากขึ้นเมื่อเร็ว ๆนี้มี
ทำงานคล้ายกับ ments องขยับๆ ของกล้ามเนื้อหน้า ตาสายตา , คิ้วยกและหัวพยักหน้า ทุกคะแนนที่สองโดยสองและการตรวจสอบเธอทำอย่างนั้นเป็นเวลาหลายชั่วโมงและมันวันนี้กับปีที่นักเรียนในห้องแล็บที่ Carnegie Mellon .
" ท่าทางมักจะเกิดขึ้นก่อนส่วนใหญ่เน้นเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งที่คุณพูด " พ.ศ. บอกฉัน " อีกหนึ่งเหตุผลที่โปลิอง ticians อาจจะดูไม่จริงใจ คือว่าพวกเขาได้รับการสอนให้ทำ โดยเฉพาะท่าทาง แต่ยังไม่ได้รับการสอน เวลาที่ถูกต้องและเมื่อพวกเขาผลิตท่าทางตามคำ พวกเขาให้เรารู้สึกว่า สิ่งที่ปลอมขึ้น "
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- I can’t put up with
- gสียความรู้สึกมาก
- I am driving I crossed Kansas on my way
- Haha just wake up
- Fill the word in the blanks to each othe
- To apply for undertaking as a trainee as
- Carbs will keep your memory sharp.After
- I can’t put up with
- อาคาร Burj Dubai มีความสูง 160 ชั้น สร้า
- ศพถูกนำมาฝังตั้งแต่ปี ค.ศ. 1865 จนถึงปี
- เราจะจงมือไปด้วยกัน
- เกี่ยวกับฉัน: I'm relaxing, happy, easy
- คนที่อยู่ข้าง เขาอาจจะอยากคุยกับเรา
- ฉันเหนื่อยมากเพราะทำงานทั้งวัน
- What are you doing?
- ห้ามใส่ชุดสีดำเยี่ยมคนป่วย
- สเต็กหมู/สเต็กไก่
- Can you play
- erhalten
- save you a place
- The cost of capital is, in principle, de
- setzen
- นกแสกอยู่บนหลังคาบ้าน
- Carbs will keep your memory sharp.After
