(From the right, Willy Loman, the S

(From the right, Willy Loman, the Salesman, enters, carrying two large sample cases. The flute play on, He hears but is not aware of it. He is past sixty years of ages rise, dressed quietly. Even as he crosses the stage to the doorway of the house, his exhaustion is down, feeling the soreness of his palms. A word-sigh escapes his lips it might be “Oh, boy, oh boy.” He closes the door, and then carries his cases out into the living room, through the draped kitchen doorway.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(จากขวา Willy Loman พนักงานขาย ป้อน แบกสองกรณีตัวอย่างขนาดใหญ่ ขลุ่ยเล่นบน เขาได้ยิน แต่ไม่ทราบว่า เขาจะผ่านหกสิบปีของอายุ แต่งตัวเงียบ ๆ แม้ในขณะที่เขาข้ามระยะทางเข้าประตูบ้าน เกษียณเขาได้ลง รู้สึกปวดปาล์มของเขา คำแยกกันหนีริมฝีปากของเขาอาจ " Oh เด็กผู้ชาย โอ้ บอย" เขาปิดประตู แล้ว ดำเนินคดีเขาออก ห้องผ่านประตูห้องครัวภายใน)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(จากขวาวิลลี่ Loman, พนักงานขายที่เข้ามาถือสองกรณีตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่. ขลุ่ยเล่นบนเขาได้ยิน แ​​ต่ไม่ได้ตระหนักถึงมัน. เขาเป็นหกสิบปีที่ผ่านมาของทุกเพศทุกวัยเพิ่มขึ้นแต่งตัวเงียบ ๆ . แม้ในขณะที่เขาข้าม ขั้นตอนที่จะเข้าประตูของบ้านอ่อนเพลียของเขาจะลงความรู้สึกความรุนแรงของฝ่ามือของเขา. คำถอนหายใจหนีริมฝีปากของเขามันอาจจะเป็น "โอ๋เด็กชายแหมเด็ก." เขาปิดประตูและจากนั้นดำเนินการกรณีของเขาออกมา เข้าไปในห้องนั่งเล่นผ่านประตูห้องครัวพาด.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( จากขวา วิลลี่ โลแมน พนักงานขาย , เข้าสู่ , แบกสองตัวอย่างขนาดใหญ่ ขลุ่ยเล่น เขาได้ยินแต่ไม่ได้ตระหนักถึงมัน เขาคืออดีต หกสิบปีของอายุที่เพิ่มขึ้น การแต่งตัวอย่างเงียบๆ แม้ในขณะที่เขาข้ามขั้นตอนประตูของบ้าน อ่อนเพลียของเขาลง ความรู้สึกปวดฝ่ามือของเขา ถอนหายใจคำหนีริมฝีปากของเขามันอาจจะ " โอ้ โอ้ เขาปิดประตูแล้วมีกรณีของเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น ผ่านครัว )
กประตู