Once upon a time there was an old p

Once upon a time there was an old poet-one of those good, honest old poets. One evening, as he was sitting quietly in his home, a terrible storm broke out-the rain poured down in torrents-but the old poet sat warm and cozy in his study, for a fire blazed brightly in his stove and roasting apples sizzled and hissed beside it.
"There won't be a dry stitch on anybody out in this rain," he told himself. You see, he was a very kindhearted old poet.
"Oh, please open the door for me! I'm so cold and wet!" cried a little child outside his house. Then it knocked at the door, while the rain poured down and the wind shook all the windows.
"Why, the poor little child!" cried the old poet as he hurried to open the door. Before him stood a naked little boy, with the water streaming down from his yellow hair! He was shivering, and would certainly have perished in the storm had he not been let in.
"You poor little fellow!" said the poet again, and took him by the hand. "Come in, and we'll soon have you warmed up! I shall give you some wine and a roasted apple, for you're such a pretty little boy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีกวีคนเก่าของเหล่ากวีที่เก่าดี ซื่อสัตย์ ตอนเย็นหนึ่ง ขณะที่เขานั่งอยู่เงียบ ๆ ในบ้านของเขา พายุน่ากลัวยากจนฝนออกที่ poured ลงใน torrents- แต่กวีเก่านั่งอบอุ่นและสบายในศึกษา ไฟสดใสแผดเผาในเตาของเขา และคั่วแอปเปิ้ล sizzled และ hissed ข้าง ๆ"ไม่มีตะเข็บแห้งบนใครออกในฝนนี้ เขาบอกตัวเอง คุณนั้น เขาเป็นกวีเก่ามาก kindhearted"โอ้ โปรดเปิดประตูให้ฉัน ผมเปียก และเย็นดังนั้น "ร้องเป็นเด็กน้อยอยู่นอกบ้าน แล้ว มันโบว์ลิ่งที่ประตู ฝน poured ลง และลมจับ windows ทั้งหมด"ทำไม เด็กน้อยดี" ร้องกวีเก่าเขารีบไปเปิดประตู ก่อนที่เขายืนชายเปลือย น้ำสตรีมลงจากผมของเขาสีเหลือง เขาถูกสั่น และจะแน่นอนมี perished ในพายุได้เขาไม่รับให้"คุณน้อยคนดี! " กล่าวว่า กวีอีกครั้ง และเขาใช้ ด้วยมือ "มา และเราจะเร็ว ๆ นี้มีคุณ warmed ขึ้น ผมจะให้ไวน์บาง และแอปเปิ้ลอบ คุณเด็กเล็ก ๆ ของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งมีกวีเก่าของคนดีกวีเก่าซื่อสัตย์ เย็นวันหนึ่งขณะที่เขากำลังนั่งอยู่เงียบ ๆ ในบ้านของเขาพายุร้ายโพล่งออกมา-ฝนเทลงไปในเพลง แต่กวีเก่านั่งอบอุ่นและสบายในการศึกษาของเขาสำหรับไฟประกายสดใสในเตาของเขาและแอปเปิ้ลและคั่ว sizzled hissed ข้าง.
"จะไม่มีตะเข็บแห้งใครออกในสายฝนนี้" เขาบอกกับตัวเอง คุณจะเห็นเขาเป็น. กวีเก่า kindhearted มาก
"โอ้โปรดเปิดประตูให้ฉันฉันจึงเย็นและเปียก!" ร้องไห้เด็กเล็ก ๆ นอกบ้านของเขา จากนั้นก็จะเคาะประตูในขณะที่ฝนเทลงและลมส่ายหน้าต่างทั้งหมด.
"ทำไมเด็กเล็ก ๆ ที่น่าสงสาร!" ร้องไห้กวีเก่าในขณะที่เขารีบไปเปิดประตู ก่อนที่เขายืนอยู่เด็กน้อยเปลือยกายด้วยน้ำสตรีมมิ่งลงมาจากผมสีเหลืองของเขา! เขาได้รับการสั่นและจะได้อย่างแน่นอนเสียชีวิตในพายุเขาไม่ได้รับการปล่อยให้.
"คุณเพื่อนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าสงสาร!" กวีกล่าวอีกครั้งและเอาเขาด้วยมือ "มาในและเราเร็ว ๆ นี้จะมีคุณอุ่นขึ้น! ฉันจะให้คุณไวน์และแอปเปิ้ลคั่วสำหรับคุณเช่นเด็กน้อยน่ารัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีกวีเก่าคนที่ดี กวีเก่าซื่อสัตย์ เย็นวันหนึ่ง ขณะที่เขากำลังนั่งอยู่เงียบๆในบ้านเขา พายุออกมาฝนตกหนักไปในกระแสน้ำเชี่ยว แต่กวีเก่านั่งอบอุ่นและสบายในการศึกษา เพราะมีไฟสว่างไสวเจิดจ้าในเตา และคั่ว แอปเปิ้ล sizzled hissed และด้านข้าง .
" จะไม่มีบริการเย็บใครออก ในสายฝนนี้" เขาบอกกับตัวเอง คุณเห็นเขาเป็นกวีผู้ใจดีมากเก่า .
" โอ้ กรุณาเปิดประตูให้ฉันหน่อย ฉันหนาวและเปียก ! ร้องไห้เด็กอยู่ที่หน้าบ้านของเขา จากนั้นก็เคาะที่ประตู ในขณะที่ฝนที่เทลงมาและลมเขย่าหน้าต่างทั้งหมด .
" ทำไม เด็ก น้อยที่น่าสงสาร ! ร้องไห้กวีเก่า เขารีบเปิดประตู ก่อนที่เขายืนเด็กเปลือยกับน้ำสตรีมมิ่งลงจากเส้นผมสีเหลืองของเขา เขาตัวสั่นและแน่นอนจะได้ตายในพายุได้ เขาไม่ได้ให้ .
" เธอน่าสงสารจริงๆ ! " กล่าวว่า กวีอีก จึงจับมือ " . เข้ามาได้ แล้วคุณจะรู้สึกอุ่นขึ้น ผมจะให้คุณบางเหล้าองุ่นและแอปเปิ้ลอบ , คุณเป็นเด็กเล็กๆ