A Day in the Life of a Clinical Eng

A Day in the Life of a Clinical Engineer (CE)
The Rookie
Jean Smith recently graduated with a degree in biomedical engineering with an emphasis in clinical engineering. Finally, after a month of no response to some 50 resumes, Jean received an offer of employment in the Clinical Engineering Department at City Hospital. Today, Jean starts the orientation process. First, there is the issue of what to wear. (What do clinical engineers wear, anyhow?) Jean decides not to overdress and goes businesscasual. Jean had completed a three-month, summer clinical engineering internship at the neighborhood hospital clinical engineering department. That summer, she found the passion needed to commit to the profession of clinical engineering. Today would be a different atmosphere. Physicians and nurses might ask questions about a myriad of topics. During Jean’s internship, there was always a CE or biomedical equipment technician (BMET) nearby to provide an answer. “What if I don’t know the answers?” Jean pondered with anxiety. As Jean entered the building, she was met by the director of clinical engineering and escorted to the conference room, where about 30 other new employees were seated. The anxiety was broken temporarily when several three-ring binders were shoved in Jean’s general direction. The orientation speakers (there seemed to be a dozen) each introduced themselves and passed out more binders and papers to be signed. Finally, the general orientation session was over. The director of clinical engineering met Jean at the door of the conference room and exchanged pleasantries, indicating that the entire department was excited about the prospect of adding a clinical engineer to the staff. There was something mentioned about PMs that needed to be finished by the end of the month, but Jean did not remember exactly in what context that related to any assignments that might be given that day. When Jean and the director arrived at the CE department, there seemed to be a flurry of activity. Each BMET and CE that passed Jean’s way gave a greeting and a smile. “I noticed from your resume that you’ve completed an internship,” stated the director. “Yes,” Jean replied, “at the neighborhood hospital in my hometown.” “Excellent,” responded the director with a cheery tone. “I guess we can skip training on the safety, defib, ESU, and NIBP analyzers?” added the director. Jean nodded in agreement but with some hesitation. Her work area consisted of an electronic workbench inside an 8-foot, square cubicle. Jean was issued a basic electronic tool kit and became familiarized with the oscilloscope attached to a swing arm of the workbench. “All seems somewhat familiar,” Jean thought, realizing that the internship training was becoming invaluable. The director was off to a budget meeting and introduced Jean to the clinical engineering supervisor, Jan Jones. Jan had been with the CE department since graduation from engineering school 10 years ago. Jean spent the rest of the day with Jan being introduced to nurse managers and department directors, trying to keep mental notes on the hospital floor plan as well as all of the new names and faces. “I’ll never learn how to get around in this place,” Jean thought. That evening, on the drive home, Jean contemplated the first day on the job and realized that, at this point, worrying about not knowing the answers to questions that were never asked by the physicians and nurses was the least of concerns that day. Jean also marveled at the seemingly effortless manner in which Jan navigated the halls and elevators of the hospital and knew everyone’s name. She was also impressed with the recognition Jan was given by each member of the hospital staff. “Maybe I’ll get there someday,” Jean thought. “Oh well, I survived Day One.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันในชีวิตของการเป็นวิศวกรทางคลินิก (CE)มือใหม่สมิธ Jean เพิ่งจบศึกษาในวิศวกรรมชีวการแพทย์ให้ความสำคัญในด้านวิศวกรรมทางการแพทย์ ในที่สุด หลังจากเดือนของการตอบกับประวัติย่อบาง 50 ฌองรับข้อเสนอการจ้างงานในแผนกวิศวกรรมการทางคลินิกที่โรงพยาบาลเมือง วันนี้ ฌองเริ่มกระบวนการปฐมนิเทศ ครั้งแรก มีปัญหาของสิ่งที่สวมใส่ (อะไรทำคลินิกวิศวกรสวมใส่ อย่างไรก็ตาม) จีนตัดสินใจไม่เข้า overdress และไป businesscasual ยีนส์ได้เสร็จในสามเดือน ฤดูร้อนทางคลินิกวิศวกรรมฝึกที่ย่านโรงพยาบาลคลินิกวิศวกรรมกรม ฤดูร้อนนั้น เธอพบความรักที่จำเป็นในการยอมรับอาชีพวิศวกรรมทางการแพทย์ วันนี้จะเป็นบรรยากาศแตกต่างกัน แพทย์และพยาบาลอาจถามคำถามเกี่ยวกับหัวข้อให้เลือกมากมาย ในระหว่างการฝึกงานของ Jean ได้เสมอ CE หรือช่างเทคนิคแพทย์อุปกรณ์(ป้องกันมอเตอร์ร้อน) ใกล้เคียงเพื่อให้คำตอบ "ถ้าผมไม่ทราบคำตอบ" Jean pondered กับความวิตกกังวล ฌองป้อนอาคาร เธอถูกพบ โดยผู้อำนวยการคลินิกวิศวกรรม และไปห้องประชุม ที่พนักงานใหม่อื่น ๆ ประมาณ 30 ที่นั่ง ความวิตกกังวลไม่เสียชั่วคราวเมื่อถูกผลักเข้าเล่มสามแหวนหลายทิศทางทั่วไปของ Jean ลำโพงแนว (มีประจักษ์ เป็นโหล) แต่ละแนะนำตัวเอง และส่งออกอุปกรณ์เพิ่มเติมและเอกสารที่จะลงนาม ในที่สุด ปฐมนิเทศทั่วไปได้มากกว่า ผู้อำนวยการคลินิกวิศวกรรมพบยีนส์ที่ประตูของห้องประชุม และแลกเปลี่ยน pleasantries แสดงให้เห็นว่า กรมทั้งตื่นเต้นเกี่ยวกับโอกาสของการเพิ่มเป็นวิศวกรทางคลินิกให้กับพนักงาน มีสิ่งที่กล่าวถึงเกี่ยวกับ PMs ที่จำเป็นให้เสร็จ โดยสิ้นเดือน แต่ฌองไม่จำไม่ว่าในบริบทอะไรที่เกี่ยวข้องกับกำหนดใด ๆ ที่อาจได้รับวันที่ เมื่อฌองและผู้อำนวยการมาถึงที่แผนก CE มีดูเหมือนจะ คึกคักของกิจกรรม ละป้องกันมอเตอร์ร้อนและ CE ที่ผ่านทางของ Jean ให้คำทักทายและรอยยิ้ม "ผมสังเกตเห็นจากประวัติที่ คุณได้ดำเนินการฝึก ระบุผู้อำนวยการ "Yes ฌองตอบ "โรงพยาบาลย่านในบ้านเกิดของฉัน" "ยอดเยี่ยม ตอบกรรมการ ด้วยเสียงรื่นเริง "ผมคิดว่า เราสามารถข้ามการฝึกอบรมเกี่ยวกับความปลอดภัย defib, ESU ท่อลมเครื่องวิเคราะห์? " เพิ่มผู้อำนวยการ จีนเลยต้องตกลง แต่ กับบางอย่างลังเล พื้นที่ทำงานของเธอประกอบด้วยโต๊ะการอิเล็กทรอนิกส์ภายในห้องเล็ก ๆ มี 8 ฟุต ตาราง จีนออกเป็นชุดเครื่องมืออิเล็กทรอนิกส์พื้นฐาน และกลายเป็นสมาชิกใหม่ oscilloscope ที่แนบกับการแกว่งแขนของปฏิบัติการ "ทั้งหมดดูเหมือนว่าค่อนข้างคุ้นเคย ฌองคิด ตระหนักว่า การฝึกอบรมฝึกงานกลายเป็นคุณค่า ผู้อำนวยการได้ปิดการประชุมงบประมาณ และนำกางเกงยีนส์ไปคลินิกวิศวกรรมผู้ควบคุมงาน Jan โจนส์ ม.ค.ได้ มีแผนก CE ตั้งแต่จบการศึกษาจากโรงเรียนวิศวกรรม 10 ปีที่แล้ว จีนใช้เวลาเหลือของวันกับแจถูกนำไปพยาบาลผู้จัดการและกรรมการฝ่าย พยายามที่จะให้จิตบันทึกแผนผังโรงพยาบาลเป็นชื่อใหม่และใบหน้าทั้งหมด "ฉันจะไม่เคยเรียนรู้วิธีการทำงานในสถานที่แห่งนี้ ฌองคิด ว่า ยามเย็น บนไดรฟ์ บ้านฌองครุ่นคิดถึงวันแรกของงาน และตระหนักว่า ที่จุดนี้ กังวลไม่รู้ว่าคำตอบของคำถามที่ไม่เคยถูกถามจากแพทย์ที่ และพยาบาล น้อยกังวลวันที่ ยีนส์ยัง marveled ที่ลักษณะดูเหมือนง่ายที่ม.ค.นำทางห้องโถงและลิฟท์ของโรงพยาบาล และรู้ชื่อของทุกคน เธอยังประทับใจกับการรับรู้ที่ม.ค.ได้รับ โดยแต่ละสมาชิกของเจ้าหน้าที่ "บางทีเราจะได้มีสักวันหนึ่ง ฌองคิด "โอ้ ดี ฉันรอดวันหนึ่ง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหนึ่งในชีวิตของวิศวกรทางคลินิก (CE) สำหรับ
มือใหม่
ฌองสมิ ธ ที่เพิ่งจบการศึกษาปริญญาในสาขาวิศวกรรมชีวการแพทย์ที่มีความสำคัญในด้านวิศวกรรมทางคลินิก ในที่สุดหลังจากเดือนของการตอบสนองต่อการดำเนินการต่อ 50 ไม่มีฌองได้รับข้อเสนอของการจ้างงานในคลินิกภาควิชาวิศวกรรมที่โรงพยาบาลเมือง วันนี้ฌองเริ่มกระบวนการปฐมนิเทศ ครั้งแรกที่มีปัญหาของสิ่งที่จะสวมใส่ (ทำอะไรวิศวกรคลินิกสวมใส่ แต่อย่างใด?) ฌองตัดสินใจที่จะไม่ overdress และไป businesscasual ฌองได้เสร็จสามเดือนฝึกงานภาคฤดูร้อนวิศวกรรมทางคลินิกที่โรงพยาบาลเขตภาควิชาวิศวกรรมทางคลินิก ฤดูร้อนปีนั้นเธอพบความรักที่จำเป็นในการมุ่งมั่นที่จะประกอบวิชาชีพวิศวกรรมทางคลินิก วันนี้จะเป็นบรรยากาศที่แตกต่าง แพทย์และพยาบาลอาจจะถามคำถามเกี่ยวกับมากมายของหัวข้อ ในระหว่างการฝึกงานของฌองมีเสมอ CE หรืออุปกรณ์ชีวการแพทย์ช่าง (BMET) ใกล้เคียงที่จะให้คำตอบ "ถ้าผมไม่ทราบคำตอบได้หรือไม่" ฌองครุ่นคิดด้วยความวิตกกังวล ฌองเข้าไปในตึกที่เธอได้พบกับผู้อำนวยการของวิศวกรรมทางคลินิกและพาไปยังห้องประชุมที่ประมาณ 30 พนักงานใหม่อื่น ๆ ที่กำลังนั่งอยู่ ความวิตกกังวลเสียชั่วคราวเมื่อหลายสารสามแหวนถูกผลักไปในทิศทางทั่วไปของฌอง ลำโพงปฐมนิเทศ (ดูเหมือนจะมีโหล) แต่ละแนะนำตัวเองและผ่านออกสารมากขึ้นและเอกสารที่จะลงนาม ในที่สุดการปฐมนิเทศทั่วไปถูกกว่า อำนวยการฝ่ายวิศวกรรมทางคลินิกพบกับฌองที่ประตูห้องประชุมและแลกเปลี่ยนลอดแสดงให้เห็นว่าทั้งแผนกรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับโอกาสของการเพิ่มวิศวกรทางคลินิกเพื่อพนักงาน มีบางอย่างที่กล่าวถึงมีข้อความที่จะต้องเสร็จสิ้นภายในสิ้นเดือนของเดือนที่ได้ แต่ฌองก็จำไม่ได้ว่าสิ่งที่อยู่ในบริบทที่เกี่ยวข้องกับการมอบหมายงานใด ๆ ที่อาจจะได้รับในวันนั้น เมื่อฌองและผู้อำนวยการมาถึงที่แผนก CE, ดูเหมือนจะวุ่นวายของกิจกรรม แต่ละ BMET และ CE ที่ผ่านทางของฌองให้อวยพรและรอยยิ้ม "ผมสังเกตเห็นจากงานของคุณที่คุณได้เสร็จสิ้นการฝึกงาน" ระบุผู้อำนวยการ "ใช่" ฌองตอบว่า "ที่โรงพยาบาลในละแวกบ้านเกิดของฉัน." "ดีเลิศ" ตอบสนองผู้อำนวยการด้วยน้ำเสียงร่าเริง "ผมคิดว่าเราสามารถข้ามการฝึกอบรมเกี่ยวกับความปลอดภัยที่ defib วิเคราะห์ ESU และ NIBP?" เพิ่มผู้อำนวยการ ฌองพยักหน้าในสัญญา แต่ด้วยความลังเล พื้นที่การทำงานของเธอประกอบไปปรับแต่งอิเล็กทรอนิกส์ภายใน 8 ฟุตตารางกุฏิ ฌองออกชุดเครื่องมือพื้นฐานอิเล็กทรอนิกส์และกลายเป็นที่คุ้นเคยกับสโคปที่แนบมากับแขนแกว่งปรับแต่ง "ทุกอย่างดูเหมือนจะค่อนข้างคุ้นเคย" ฌองคิดตระหนักว่าการฝึกอบรมฝึกงานได้กลายเป็นสิ่งล้ำค่า ผู้อำนวยการออกไปประชุมงบประมาณและแนะนำฌองกับวิศวกรผู้ควบคุมงานทางคลินิก ม.ค. โจนส์ แจนเคยกับกรม CE ตั้งแต่จบการศึกษาจากโรงเรียนวิศวกรรม 10 ปีที่ผ่านมา ฌองใช้เวลาที่เหลือของวันกับแจนที่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับผู้จัดการพยาบาลและกรรมการฝ่ายพยายามที่จะเก็บบันทึกจิตแผนชั้นโรงพยาบาลเช่นเดียวกับทุกส่วนของชื่อใหม่และใบหน้า "ฉันจะไม่เคยเรียนรู้วิธีการที่จะได้รับรอบในสถานที่แห่งนี้" ฌองคิด เย็นวันนั้นกลับบ้านไดรฟ์, ฌองครุ่นคิดวันแรกในงานและตระหนักว่า ณ จุดนี้ต้องกังวลเกี่ยวกับการไม่ทราบคำตอบของคำถามที่ไม่เคยถูกถามโดยแพทย์และพยาบาลเป็นอย่างน้อยจากความกังวลในวันนั้น ฌองยังประหลาดใจที่อย่างง่ายดายดูเหมือนซึ่ง ม.ค. สำรวจห้องโถงและลิฟท์ของโรงพยาบาลและรู้ว่าชื่อของทุกคน เธอยังประทับใจกับการรับรู้ ม.ค. ได้รับจากสมาชิกของเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลแต่ละ "บางทีผมอาจจะได้รับมีสักวันหนึ่ง" ฌองคิด "แหมดีฉันรอดชีวิตมาวันหนึ่ง."