The Comparative Approach on Balance

The Comparative Approach on Balance: Criticisms
Comparativists are often reminded of their failures or poor record of accomplishments, particularly over the recent two decades. Three critical views are illustrative:
1. One type of dissatisfaction blames comparative public administration for failing to deliver the promised fruits: for lacking a “clear identity” and remaining “ambiguous”
(Henry 1995, 32–33; Van Wart and Cayer 1990) or fumbling “in actual practice and as academic discipline” (Subramaniam 2000, 557).
2. A common critique of the comparativists is leveled against their attempts to create grand theories in comparative administration. Early models, such as Agraria- Industria by Fred Riggs, for example, are abstract models; they can capture only gross distinctions among societies and tend to assume ideal conditions that have little relevance to reality.
3. A related and persistent criticism is that comparative administration scholarship remains conceptually fragmented and lacks synthesis, even after many decades of broad scholarly interest. Also, in application, the relevance and utility of the scholarship have diminished (Jreisat 1975).
Whereas comparative public administration has made many solid contributions, it also has a record of missed opportunities. Critics see intellectual inactivity and ask,
why has the scholarly productivity of comparative research declined in recent years? The immediate explanation, inescapably, has to do with the inability of the comparative perspective to overcome its conceptual diffusion, improve its utility, and secure more funding for conducting substantive field research. These factors alone have been sufficient to abort the developmental momentum of the 1960s and 1970s. Indirectly, the collapse of Communist systems and the failure of the Soviet bureaucratic edifice to produce promised outcomes deepened negative images of
public bureaucracy as ineffective, corrupt, and self-serving. The autonomous development of comparative public administration—instead of its convergence with the larger field of public administration—furthered the presumed doldrums. True, comparative administration scholarship has been in short supply in recent years, with a few exceptions (Rowat 1990; Heady 2001; Farazmand 2001; Jreisat 2002).
Occasional contributions in professional journals remain a major source of continuity and change in the comparative enterprise. In the applied arena, students of comparative administration have now realized that national developmental plans of emerging countries have not performed as instructed by international consultants or in accordance with foreign aid blueprints. Despite the many findings— and the earnest efforts of comparativists—the literature on the subject of administrative reform remains intractable. Nor do we have an agreement, for example, on what constitutes successful leadership in any particular culture or context. Indeed, developing countries have not lumbered their way faithfully through Western-designed schemes of administrative reform, even when dynamic forces have been at work, affecting every aspect of life in these systems. A particular challenge is how to utilize the wide-ranging human experience to advance knowledge about administrative reform and how to apply it to institutional capacity building. Progress will most likely depend on the ability to converge knowledge of context with insights about the operational functioning of organizations in order to infer relevant generalizations. Thus, comparative public administration research has to define links with the political order that matter, particularly those that reinforce or impede
opportunities for reform. Managing within an “inhospitable” political context, such as an authoritarian or ideological regime, can be an arduous—if not stifling—undertaking
for public managers everywhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The Comparative Approach on Balance: Criticisms Comparativists are often reminded of their failures or poor record of accomplishments, particularly over the recent two decades. Three critical views are illustrative:1. One type of dissatisfaction blames comparative public administration for failing to deliver the promised fruits: for lacking a “clear identity” and remaining “ambiguous”(Henry 1995, 32–33; Van Wart and Cayer 1990) or fumbling “in actual practice and as academic discipline” (Subramaniam 2000, 557).2. A common critique of the comparativists is leveled against their attempts to create grand theories in comparative administration. Early models, such as Agraria- Industria by Fred Riggs, for example, are abstract models; they can capture only gross distinctions among societies and tend to assume ideal conditions that have little relevance to reality.3. A related and persistent criticism is that comparative administration scholarship remains conceptually fragmented and lacks synthesis, even after many decades of broad scholarly interest. Also, in application, the relevance and utility of the scholarship have diminished (Jreisat 1975). Whereas comparative public administration has made many solid contributions, it also has a record of missed opportunities. Critics see intellectual inactivity and ask,ทำไมมีประสิทธิผล scholarly วิจัยเปรียบเทียบปฏิเสธในปีที่ผ่านมา คำอธิบายทันที inescapably ได้กับไม่สามารถของมุมมองเปรียบเทียบการแพร่ของแนวคิดการเอาชนะ โปรแกรมอรรถประโยชน์การปรับปรุง และปลอดภัยจัดหาเงินทุนเพิ่มเติมสำหรับการทำวิจัยภาคเรา ปัจจัยเหล่านี้เพียงอย่างเดียวมีเพียงพอที่จะยกเลิกการพัฒนาโมเมนตัมของปี 1960 และทศวรรษ 1970 ทางอ้อม การล่มสลายของระบบคอมมิวนิสต์และความล้มเหลวของ edifice ราชการโซเวียตผลิตผลตามสัญญารายลบภาพข้าราชการที่สาธารณะผล เสียหาย และ serving ด้วยตนเอง การพัฒนาปกครองบริหารราชการเปรียบเทียบ — แทนที่จะบรรจบกันของเขตข้อมูลขนาดใหญ่ของราชการ — furthered presumed doldrums จริง เปรียบเทียบการจัดการศึกษาได้ในระยะสั้นในปีที่ผ่านมา มีกี่ข้อยกเว้น (Rowat 1990 Heady 2001 Farazmand 2001 Jreisat 2002)ผลงานเป็นครั้งคราวในสมุดรายวันที่ทำงานอยู่ เป็นแหล่งสำคัญของความต่อเนื่อง และเปลี่ยนแปลงในองค์กรการเปรียบเทียบ ในเวทีใช้ นักบริหารเปรียบเทียบได้ทันทีตระหนักว่า แผนพัฒนาแห่งชาติของประเทศไม่ทำตามที่แนะนำ โดยที่ปรึกษาระหว่างประเทศ หรือ ตามพิมพ์เขียวบางส่วนช่วยเหลือต่างประเทศ แม้จะพบมาก — และความพยายามที่คนได้ความของ comparativists — วรรณกรรมเกี่ยวกับเรื่องการปฏิรูปการปกครองยังคง intractable หรือเรามีข้อตกลง เช่น ในสิ่งที่ก่อเป็นผู้นำที่ประสบความสำเร็จในบางวัฒนธรรมหรือบริบทใด ๆ แน่นอน ประเทศกำลังพัฒนามีไม่มาเดินงุ่มง่ามวิถี faithfully ผ่านตะวันตกออกแบบโครงร่างของการปฏิรูปการปกครอง แม้มีกองกำลังแบบไดนามิกที่ทำงาน ผลกระทบต่อทุกด้านของชีวิตในระบบเหล่านี้ ความท้าทายเฉพาะเป็นวิธีการใช้ประสบการณ์มนุษย์เกมล่วงหน้าความรู้เกี่ยวกับการปฏิรูปการปกครองและวิธีการใช้การสร้างสถาบัน ความคืบหน้าจะได้จะขึ้นอยู่กับความสามารถที่จะมาบรรจบกันที่ความรู้ของบริบทกับความเข้าใจเกี่ยวกับการปฏิบัติงานทำงานขององค์กรเพื่ออนุมาน generalizations ที่เกี่ยวข้อง ดังนั้น ราชการเปรียบเทียบงานวิจัยได้สามารถเชื่อมโยงกับใบสั่งการเมืองที่สำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เสริม หรือเป็นอุปสรรคขัดขวางโอกาสในการปฏิรูป การจัดการภายใน "ต้อง" เมืองบริบท เช่นเป็นผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จ หรืออุดมการณ์ระบอบการปกครอง เป็นการลำบากกันถ้าไม่ยับยั้ง — กิจการสำหรับผู้จัดการที่สาธารณะทุก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการเปรียบเทียบ Balance: วิพากษ์วิจารณ์
Comparativists มักจะนึกถึงความล้มเหลวหรือการบันทึกที่ไม่ดีของพวกเขาจะประสบความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา สามมุมมองที่สำคัญตัวอย่าง:
1 ประเภทหนึ่งของความไม่พอใจการบริหารราชการโทษเปรียบเทียบสำหรับความล้มเหลวในการส่งมอบผลไม้สัญญาเพราะขาด "ตัวตนที่ชัดเจน" และที่เหลือ "คลุมเครือ"
(เฮนรี่ 1995 32-33; แวนหูดและ Cayer 1990) หรืออึกอัก "ในทางปฏิบัติที่เกิดขึ้นจริงและเป็น วินัยทางวิชาการ "(เอส 2000 557).
2 วิจารณ์ทั่วไปของ comparativists จะปรับระดับกับความพยายามที่จะสร้างทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่ในการบริหารเปรียบเทียบ รุ่นแรกเช่น Agraria- Industria โดยเฟร็ดริกส์ยกตัวอย่างเช่นมีรูปแบบนามธรรม พวกเขาสามารถจับภาพความแตกต่างเพียงขั้นต้นในหมู่สังคมและมีแนวโน้มที่จะสรุปเงื่อนไขที่เหมาะสมที่มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นจริงเล็กน้อย.
3 การวิจารณ์ที่เกี่ยวข้องและถาวรคือทุนการศึกษาเปรียบเทียบการบริหารงานยังคงแนวคิดการแยกส่วนและขาดการสังเคราะห์แม้หลังจากหลายทศวรรษที่สนใจของนักวิชาการในวงกว้าง นอกจากนี้ในการประยุกต์ใช้ความเกี่ยวข้องและประโยชน์ของทุนการศึกษาที่มีการลดลง (Jreisat 1975).
การบริหารราชการในขณะที่เปรียบเทียบได้ทำผลงานที่มั่นคงจำนวนมากก็ยังมีบันทึกการพลาดโอกาส นักวิจารณ์เห็นไม่มีการใช้งานทางปัญญาและถาม
ว่าทำไมมีผลผลิตทางวิชาการการวิจัยเปรียบเทียบลดลงในปีที่ผ่านมา? คำอธิบายทันทีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้จะทำอย่างไรกับการไร้ความสามารถของมุมมองการเปรียบเทียบที่จะเอาชนะการแพร่กระจายของความคิดในการปรับปรุงสาธารณูปโภคและป้องกันการระดมทุนมากขึ้นในการดำเนินการวิจัยภาคสนามที่สำคัญ ปัจจัยเหล่านี้เพียงอย่างเดียวได้รับเพียงพอที่จะยกเลิกการพัฒนาโมเมนตัมของปี 1960 และ 1970 ทางอ้อมในการล่มสลายของระบบคอมมิวนิสต์และความล้มเหลวของระบบราชการโซเวียตสิ่งปลูกสร้างเพื่อผลิตผลลัพธ์ที่สัญญาลึกภาพเชิงลบของ
ระบบราชการที่สาธารณะไม่ได้ผลเสียหายและให้บริการด้วยตนเอง การพัฒนาตนเองในการบริหารแทนประชาชนเปรียบเทียบบรรจบกับสนามขนาดใหญ่ของประชาชนการบริหารเลื่องลือกระฉ่อนซบเซาสันนิษฐานว่า ทรู, ทุนการศึกษาเปรียบเทียบการบริหารงานที่ได้รับในการจัดหาสั้นในปีที่ผ่านมามีข้อยกเว้นบาง (Rowat 1990; รุนแรง 2001; Farazmand 2001; Jreisat 2002).
ผลงานเป็นครั้งคราวในวารสารระดับมืออาชีพยังคงเป็นแหล่งสำคัญของความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงในองค์กรเปรียบเทียบ ในเวทีการประยุกต์นักเรียนเปรียบเทียบของการบริหารได้ตระหนักแล้วว่าแผนพัฒนาแห่งชาติของประเทศเกิดใหม่ยังไม่ได้ดำเนินการตามที่ได้รับคำแนะนำจากที่ปรึกษาระหว่างประเทศหรือเป็นไปตามพิมพ์เขียวช่วยเหลือจากต่างประเทศ แม้จะมีความพยายามหลาย findings- และจริงจังของ comparativists-หนังสือที่เกี่ยวกับเรื่องของการปฏิรูปการปกครองยังคงดื้อดึง เราไม่ได้มีข้อตกลงยกตัวอย่างเช่นในสิ่งที่ก่อความเป็นผู้นำที่ประสบความสำเร็จในวัฒนธรรมใดโดยเฉพาะหรือบริบท อันที่จริงประเทศกำลังพัฒนายังไม่ได้ lumbered ทางของพวกเขาผ่านการนับถือรูปแบบตะวันตกได้รับการออกแบบของการปฏิรูปการบริหารแม้ในขณะที่กองกำลังแบบไดนามิกได้รับในที่ทำงานมีผลกระทบต่อทุกด้านของชีวิตในระบบเหล่านี้ทุก ความท้าทายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นวิธีการที่จะใช้ประโยชน์จากประสบการณ์ของมนุษย์ที่หลากหลายเพื่อความก้าวหน้าของความรู้เกี่ยวกับการปฏิรูปการปกครองและวิธีการที่จะใช้มันเพื่อสร้างขีดความสามารถของสถาบัน ความคืบหน้าส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะขึ้นอยู่กับความสามารถในการเพ่งความรู้ในบริบทที่มีข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการทำงานการดำเนินงานขององค์กรในการที่จะสรุปภาพรวมที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นการวิจัยเปรียบเทียบการบริหารภาครัฐมีการกำหนดความเชื่อมโยงกับการเมืองเรื่องที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่เป็นอุปสรรคต่อการเสริมสร้างหรือ
โอกาสในการปฏิรูป การจัดการภายใน "ที่ไม่เอื้ออำนวย" บริบททางการเมืองเช่นระบอบการปกครองเผด็จการหรืออุดมการณ์อาจจะลำบากถ้าไม่ยับยั้ง-กิจการ
สาธารณะสำหรับผู้บริหารทุกที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการเปรียบเทียบดุล : วิพากษ์วิจารณ์
comparativists มักจะนึกถึงของความล้มเหลวหรือการบันทึกที่ดีของความสำเร็จ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมากกว่าที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา สามมุมมองที่สำคัญเป็นตัวอย่าง :
1 ประเภทหนึ่งของความไม่พอใจโทษการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบล้มเหลวในการส่งมอบสัญญากับผลไม้ เพราะขาด " ตัวตน " และ " คลุมเครือ "
เหลือชัดเจน( เฮนรี่ 1995 , 32 และ 33 ; หูดรถตู้และ cayer 1990 ) หรืออึกอัก " ในการปฏิบัติจริงเป็นวินัยทางวิชาการ " ( subramaniam 2000 , 557 )
2 วิจารณ์โดยทั่วไปของ comparativists จะให้ร้ายพวกเขาพยายามที่จะสร้างทฤษฎีที่ยิ่งใหญ่ในการบริหารงานเปรียบเทียบ รุ่นแรก เช่น agraria - พลังงานโดย Fred Riggs , ตัวอย่างเช่นมีรูปแบบนามธรรม ;พวกเขาสามารถจับภาพเพียงขั้นต้นความแตกต่างในหมู่สังคม และมักคิดว่าสภาพที่มีความเกี่ยวข้องกับความเป็นจริงๆ .
3 ที่เกี่ยวข้อง และการวิจารณ์แบบถาวร คือ ทุนการบริหารเปรียบเทียบยังคงแนวคิดที่กระจัดกระจายและขาดการสังเคราะห์ แม้หลังจากหลายทศวรรษของวิชาการที่น่าสนใจในวงกว้าง นอกจากนี้ การใช้ความเกี่ยวข้องและประโยชน์ของทุนได้ลดลง ( jreisat 1975 )
ส่วนการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบ ได้สร้างผลงานที่เป็นของแข็งมาก นอกจากนี้ยังมีบันทึกของการพลาดโอกาส นักวิจารณ์เห็นปัญญา เฉย และ ถาม
ทำไมผลผลิตทางวิชาการของการวิจัยเปรียบเทียบลดลงในปีที่ผ่านมา ? คำอธิบายอันทันที , ,ได้จะทำอย่างไรกับการไร้ความสามารถของมุมมองเปรียบเทียบการเอาชนะของการเผยแพร่แนวคิดปรับปรุงสาธารณูปโภคและการระดมทุนเพิ่มเติมสำหรับการทำวิจัยด้านพลเรือน . ปัจจัยเหล่านี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะหยุดโมเมนตัมการพัฒนาของทศวรรษที่ 1960 และ 1970 . ทางอ้อมการล่มสลายของระบบคอมมิวนิสต์และความล้มเหลวของคฤหาสน์ระบบราชการโซเวียตผลิตสัญญาผลลัพธ์ที่มากขึ้น ภาพลบของ
สาธารณะระบบราชการเป็นไม่ได้ผล เสียหายและตนเองให้บริการ ในการพัฒนาการบริหารรัฐกิจเปรียบเทียบแทนบรรจบกับขนาดใหญ่ด้านรัฐประศาสนศาสตร์ส่วนสันนิษฐานเฉื่อยชา . จริงการศึกษาการบริหารเปรียบเทียบได้รับในการจัดหาสั้น ใน ปี ล่าสุด มีข้อยกเว้นบาง ( rowat 1990 ; มึนเมา 2001 farazmand 2001 jreisat 2002 ) .
เป็นครั้งคราวผลงานในวารสารวิชาชีพยังคงเป็นแหล่งหลักของความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงในองค์กรที่เปรียบเทียบ ในการใช้สนามกีฬานักเรียนของการบริหารเปรียบเทียบได้ว่าแผนพัฒนาแห่งชาติของประเทศเกิดใหม่ยังไม่ได้ปฏิบัติตามคำแนะนำจากที่ปรึกษา หรือตามพิมพ์เขียวของความช่วยเหลือจากต่างชาติ แม้จะมีข้อมูลมากและจริงจังความพยายามของ comparativists วรรณคดีในเรื่องของการปฏิรูปการปกครองยังคงแก่นแก้ว และพวกเรามีข้อตกลงตัวอย่างเช่น ในสิ่งที่ถือเป็นผู้นำที่ประสบความสำเร็จในวัฒนธรรมใดโดยเฉพาะหรือบริบท แน่นอน ประเทศที่พัฒนาได้ lumbered หนทางรอดพ้นผ่าน Western ออกแบบโครงร่างของการปฏิรูปการปกครอง แม้เมื่อไดนามิกบังคับมีที่ทำงาน ส่งผลกระทบต่อทุกด้านของชีวิตในระบบเหล่านี้ความท้าทายโดยเฉพาะเป็นวิธีที่จะใช้ประสบการณ์ของมนุษย์ที่หลากหลาย เพื่อเพิ่มพูนความรู้เกี่ยวกับการปฏิรูปการปกครองและวิธีการที่จะใช้มันเพื่อสร้างขีดความสามารถของสถาบัน ความคืบหน้าส่วนใหญ่จะขึ้นอยู่กับความสามารถในการบรรจบความรู้ในบริบทที่มีข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการทำงานการดำเนินงานขององค์กรในการอนุมานทั่วไปที่เกี่ยวข้อง ดังนั้นการวิจัยทางรัฐประศาสนศาสตร์เปรียบเทียบ ต้องกําหนดการเชื่อมโยงกับการเมืองเพื่อเรื่องนี้ โดยเฉพาะผู้ที่สนับสนุนหรือขัดขวาง
โอกาสปฏิรูป การจัดการภายใน " บริบททางการเมืองไม่เอื้ออำนวย " เช่น ระบอบการปกครองเผด็จการหรืออุดมการณ์อาจจะลำบากถ้าไม่อึดอัด
สำหรับผู้จัดการกิจการสาธารณะทุกแห่ง