Self-plagiarism is a related issue.

Self-plagiarism is a related issue. In this document we define self-plagiarism as the verbatim or near-verbatim reuse of significant portions of one's own copyrighted work without citing the original source[2]. Note that self-plagiarism does not apply to publications based on the author's own previously copyrighted work (e.g., appearing in a conference proceedings) where an explicit reference is made to the prior publication[3]. Such reuse does not require quotation marks to delineate the reused text but does require that the source be cited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชีวประวัติตนเองเป็นประเด็นเกี่ยวข้อง ในเอกสารนี้ เรากำหนด self plagiarism เป็นนำทุกตัวอักษร หรือใกล้สรุปงานสำคัญส่วนหนึ่งของลิขสิทธิ์โดยไม่อ้างถึงแหล่งต้นฉบับ [2] หมายเหตุว่า ชีวประวัติตนเองกับสิ่งพิมพ์ที่อิงผู้เขียนของลิขสิทธิ์ก่อนหน้านี้เอง (เช่น ปรากฏในประชุม) ที่ทำการอ้างอิงที่ชัดเจนก่อนที่เผยแพร่ [3] ดังกล่าวนำมาใช้ต้องใช้อัญประกาศการ delineate ข้อ reused แต่ไม่ต้องการที่จะอ้างแหล่งที่มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขโมยความคิดตัวเองเป็นปัญหาที่เกี่ยวข้อง ในเอกสารนี้เรากำหนดขโมยความคิดตัวเองเป็นคำต่อคำที่นำมาใช้หรือใกล้คำต่อคำของบางส่วนที่สำคัญของงานที่มีลิขสิทธิ์ของตัวเองโดยไม่ต้องอ้างแหล่งที่มาเดิม [2] โปรดทราบว่าการขโมยความคิดตัวเองไม่ได้นำไปใช้กับสิ่งพิมพ์ขึ้นอยู่กับตัวเองก่อนหน้านี้งานที่มีลิขสิทธิ์ของผู้เขียน (เช่นที่ปรากฏในการประชุมก) ในกรณีที่ข้อมูลอ้างอิงที่ชัดเจนจะทำให้สิ่งพิมพ์ก่อน [3] นำมาใช้ใหม่ดังกล่าวไม่จำเป็นต้องมีเครื่องหมายคำพูดเพื่อวิเคราะห์ข้อความที่นำกลับมาใช้ แต่ไม่จำเป็นต้องมีแหล่งที่มาที่ถูกอ้างถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขโมยความคิดตนเองเป็นที่เกี่ยวข้องกับปัญหา ในเอกสารนี้เรากำหนดการขโมยความคิดตนเองเป็นคำต่อคำ หรือใกล้ใช้ Verbatim ของส่วนที่สำคัญของหนึ่งของงานที่มีลิขสิทธิ์โดยไม่อ้างแหล่ง [ 1 ] โปรดทราบว่า การไม่ใช้สิ่งพิมพ์ด้วยตนเองบนพื้นฐานของผู้เขียนเองซึ่งงานอันมีลิขสิทธิ์ ( เช่นที่ปรากฏในการประชุม ) ที่อ้างอิงที่ชัดเจนทำให้ก่อนประกาศ [ 3 ] เช่น การไม่ต้องใช้เครื่องหมายอัญประกาศเพื่อแสดงถึงการใช้ข้อความ แต่ต้องใช้ว่าแหล่งที่มาจะอ้าง .