Journal of Behavioral Medicine, Vol

Journal of Behavioral Medicine, Vol. 22, No. 1, 1999
0160-7715 / 99/ 0200-0035$16.00 / 0 Ó 1999 Plenum Publishing Corporation
35
After-School Supervision and Adolescent Cigarette
Smoking: Contributions of the Setting and Intensity
of After-School Self-Care
Joshua A. Mott,1 Paul A. Crowe,1 Jean Richardson,2 and Brian Flay1
Accepted for publication: April 23, 1998
This paper looks at the independent contributions of the setting and the
intensity of after-school self-care to the cigarette smoking behaviors of
2352 ninth graders. We controlled for a variety of correlates of adolescent
cigarette smoking that have not been accounted for in existing research.
Results indicated that the intensity of the self-care experience was signi®cantly
associated with adolescent smoking behavior irrespective of the typical setting
of the adolescents’ after-school activities. Our ®ndings also indicated that a nonpermissive parenting style, family rule-setting about cigarettes, and
especially, in absentia parental monitoring may reduce the likelihood of cigarette
smoking among latchkey and nonlatchkey adolescents alike. However, latchkey
youth were not any more sensitive to these aspects of parenting than other
adolescents. This is consistent with the notion that targeting these aspects of
the home lives of all adolescents has the potential to reduce smoking behaviors
among latchkey as well as nonlatchkey children.
KEY WORDS: after-school self-care; cigarette smoking; adolescents; latchkey children.
INTRODUCTION
The percentage of households with two parents who work full-time has
increased substantially since the 1960s (Garbarino, 1986; Peterson and Magrab,
1989). One implication of this is a growing public concern over associated
1 Health Policy and Research Centers, University of Illinois at Chicago. 2 Department of Preventive Medicine, University of Southern California.
36 Mott, Crowe, Richardson, and Flay
increases in the number of children and adolescents who spend large amounts of
time in self-care (Garbarino, 1986). These individuals, commonly referred to as
ª latchkey youthº (LKY), are regularly without adult supervision for part of the
day, particularly after school. In 1991, about 7.6% of the 21.2 million children
of employed women were in self-care at least part of the time during the day
(Casper et al., 1994). This included 3.7% of all 5±11 year olds and 16.8% of all
12±14 year olds.
Existing research indicates that this trend has both positive and negative
consequences. On one hand, LKY have been found to be higher on perceived
self-competence and peer acceptance (Vandel and Corasantini, 1988), more consistent
in their daily routines, and more effective in handling emergencies (Long
and Long, 1982) than non-LKY. On the other hand, associations have been found
between latchkey status and parental concerns about child safety and emotional
well-being (Garbarino, 1980; Medrich et al., 1982), increased fear responses in
children (Long and Long, 1982; Zill, 1983), and poor school performance (Long
and Long, 1983; Mulhall and Stone, 1996).
There is also evidence that suggests that preadolescent and adolescent LKY
are signi®cantly more likely than non-LKY to smoke cigarettes. Mulhall and
Stone (1996) found signi®cant, positive associations between latchkey status and
cigarette, alcohol, marijuana, and inhalant use among middle-school children.
Similarly, Richardson et al. (1989) found that eighth-grade students who took
care of themselves 10 or more hours a week after school, were twice as likely
as those who spent less than 1 hr per week in self-care to engage in cigarette
smoking and other substance use behaviors. In uncontrolled strati®ed analyses,
this relationship held across levels of socioeconomic status, extracurricular activities,
sources of social in¯ uence, and stress (Richardson et al., 1989). This suggests
that increased rates of cigarette smoking among LKY may be a cause for
concern. However, despite this association, this same study also indicated that
a large proportion of latchkey adolescents do not smoke cigarettes or use other
drugs (Richardson et al., 1989). In fact, this lack of speci®city of latchkey effects
has led others to conclude that the general designation of children as ª latchkeyº
or not may be too broad to be substantively useful for intervention purposes
(Steinberg, 1986).
For this reason, existing work has also focused on variations in adolescent
smoking within populations of LKY. In particular, the intensity and setting
of after-school self-care, as well as the parenting style and degree of monitoring,
have been suggested to be factors that may discriminate cigarette smokers
from non-smokers among LKY. For example, Richardson et al. (1989) found that
cigarette smoking became more likely as the number of hours per week spent
in after-school self-care (i.e., self-care intensity) increased from 1±4, to 5±10, to more than 11 hr per week. Later research by Richardson et al. (1993) suggested
that the setting of after-school self-care may also play an important etiological
Self-Care Intensity and Setting 37
role in the smoking behaviors of LKY. In this regard, they found that among
ninth graders in self-care, the likelihood of cigarette smoking increased as the
proximity of the typical setting of after-school activity to the home decreased.
However, among children who went home after school, no differences in smoking
behavior were found between children in self-care and those in adult care.
Finally, these results suggested that among adolescents who were unsupervised
after school, those with more engaged and less permissive parents were less
likely to smoke cigarettes than those whose parents had less in¯ uence on their
personal decisions and behaviors. Importantly, those adolescents who were in
self-care, but had parents who consistently monitored their after-school whereabouts,
were no more likely to smoke cigarettes than those in adult care afterschool
(Richardson et al., 1993).
In sum, the results of prior analyses suggest that entering self-care after
school may be a signi®cant risk factor for cigarette smoking among adolescents.
Despite this, existing research is also consistent with the notion that self-care may not necessarily lead to adolescent smoking if it occurs at home or if appropriate
in absentia parental monitoring takes place. Clearly this has meaningful
preventive implications. However, several analytical limitations associated with
the descriptive orientation of prior studies in this area limit our ability to suggest
con®dently smoking interventions for LKY. First, previous analyses linking after-school supervision to adolescent
cigarette smoking have been cross-tabular in nature (Mulhall and Stone, 1996;
Richardson et al., 1989, 1993). As a result, the possibility that a lack of afterschool
supervision may be spuriously associated with adolescent cigarette smoking
needs to be more stringently examined. This can be more appropriately
accomplished by statistically controlling for several family and sociodemographic
factors that are clearly associated in the empirical literature with both
after-school self-care status and adolescent cigarette smoking. For example,
parental cigarette smoking, an important determinant of adolescent smoking
behaviors (Conrad et al., 1992; Flay and Petraitis, 1994) is also signi®cantly
associated with adolescent time spent in self-care (Richardson et al., 1989).
In addition, being male, coming from a nonminority racial/ ethnic group, coming
from a single-parent family, having parents who work, decreased parental
involvement, rule-setting, and monitoring, and lower parental education are all
signi®cantly correlated with adolescent self-care status (Dwyer et al., 1990; Garbarino,
1986; Mulhall and Stone, 1996; Powell and Widdows, 1987; Richardson
et al., 1989) and adolescent cigarette smoking behavior (Brook et al., 1983,
1990; Conrad et al., 1992; Flay and Petraitis, 1994; Kowaleski-Jones and Mott,
1997; Nelson et al., 1995; Padilla and Landreth, 1989; Perry and Staufacker,
1996; Pirie, 1991; Richardson et al., 1993). Thus, there is considerable empirical
evidence that suggests that these related in¯ uences need to be ruled out as confounders
of the relationship between after-school self-care and cigarette smok-
38 Mott, Crowe, Richardson, and Flay
ing before effective, research-based interventions can be suggested and imple- mented.
Second, previous analyses of adolescent problem behaviors did not jointly
examine the independent in¯ uences of the setting (i.e., the typical location of
after-school activity) and intensity (i.e., the weekly amount of time adolescents’
spend away from adults after school) of the self-care experience. For exam- ple, results that suggest that only out-of-home self-care may be associated with
adolescent problem behavior are based on dichotomous (yes/ no) indicators of
latchkey status that in no way re¯ ect self-care intensity (Galambos and Maggs,
1991; Richardson et al., 1993; Steinberg, 1986). However, other literature suggests
that latchkey status, if de®ned in this manner, may have little relation to the
number of hours per week that children actually spend out of adult supervision
(Peterson and Magrab, 1989). Thus, the possibility remains that the number of
hours per week spent in after-school self-care may be a risk factor for adolescent
smoking and other problem behaviors irrespective of the typical location of
after-school activity. As such, the relative importance of the intensity of adolescent
self-care per se, in comparison with the setting of adolescent after-school
activities, remains unclear.
Finally, to the extent that the risk level of the after-school setting and the
intensity of after-school self-care are two separate dimensions of after-school
supervision that are related to cigarette smoking, it remains a research priority
to uncover other factors that may buffer adolescents from each of their detri- me

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมุดรายวันของพฤติกรรมยา ปี 22 หมายเลข 1, 19990160-7715 / 99 / 0200-0035$ 16.00 / 0 Ó 1999 Plenum ประกาศบริษัท35หลังเลิกเรียนดูแลและบุหรี่วัยรุ่นสูบบุหรี่: การจัดสรรของการตั้งค่าและความเข้มของสุขภาพหลังเลิกเรียนโยชูวา A. อาร์มอตต์ Paul 1 A. โครว์ 1 ฌองริชาร์ดสัน 2 และไบรอัน Flay1ยอมรับตีพิมพ์: 23 เมษายน 1998กระดาษนี้มีลักษณะในการจัดสรรที่เป็นอิสระของการตั้งค่าและความรุนแรงของสุขภาพหลังเลิกเรียนกับพฤติกรรมสูบบุหรี่นักเรียนชั้นเก้า 2352 เราควบคุมต่าง ๆ สัมพันธ์กับของวัยรุ่นบุหรี่ที่สูบบุหรี่ที่มีไม่ได้คิดในการวิจัยที่มีอยู่ผลระบุว่า ความเข้มของประสบการณ์สุขภาพ signi ® cantlyเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของวัยรุ่นไม่การตั้งค่าทั่วไปกิจกรรมหลังเลิกเรียนของวัยรุ่น เรา ® ndings ยังระบุที่ไป nonpermissive ลักษณะ ตั้งค่ากฎครอบครัวเกี่ยวกับบุหรี่ และโดยเฉพาะ absentia ในการตรวจสอบโดยผู้ปกครองอาจลดโอกาสของบุหรี่สูบบุหรี่ระหว่าง latchkey และ nonlatchkey วัยรุ่นเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม latchkeyเยาวชนไม่มีอ่อนไหวแง่ของไปแต่วัยรุ่น สอดคล้องกับความเป็นแง่ของการกำหนดเป้าหมายบ้านชีวิตของวัยรุ่นทั้งหมดมีศักยภาพในการลดพฤติกรรมการสูบบุหรี่ระหว่าง latchkey และเด็ก nonlatchkeyคำสำคัญ: โรงเรียนหลังสุขภาพ การสูบบุหรี่ วัยรุ่น latchkey เด็กแนะนำเปอร์เซ็นต์ของครัวเรือนที่มีผู้ปกครองสองที่ได้ทำงานเต็มเวลาเพิ่มขึ้นมากตั้งแต่ปี 1960 (Garbarino, 1986 Peterson และ Magrab1989) ปริยายหนึ่งนี้เป็นความกังวลของสาธารณะเพิ่มขึ้นกว่าสัมพันธ์นโยบายสุขภาพ 1 และศูนย์วิจัย มหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ชิคาโก 2 แพทย์ฝ่ายป้องกัน มหาวิทยาลัยเซาเทิร์นแคลิฟอร์เนียอาร์มอตต์ 36 โครว์ ริชาร์ด สัน และ Flayเพิ่มจำนวนเด็กและวัยรุ่นที่ใช้จำนวนมากเวลาในสุขภาพ (Garbarino, 1986) บุคคลเหล่านี้ โดยทั่วไปเรียกว่าชื่อ latchkey youthº (LKY), เป็นประจำ โดยไม่มีการดูแลในส่วนของการวันที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากโรงเรียน ในปีพ.ศ. 2534 ประมาณ 7.6% ของเด็ก 21.2 ล้านเจ้าหญิงอยู่ในสุขภาพส่วนน้อยของเวลาในระหว่างวัน(Casper et al., 1994) นี้รวม 3.7% ของทั้งหมดอายุปี 5±11 และ 16.8% ของทั้งหมด12±14 ปี oldsวิจัยที่มีอยู่ระบุว่า แนวโน้มนี้มีทั้งบวก และลบผลที่ตามมา บนมือหนึ่ง LKY พบจะสูงในการรับรู้ความสามารถตนเองและเพื่อนยอมรับ (Vandel และ Corasantini, 1988), มากขึ้นในกิจวัตรประจำวันของพวกเขา และมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการจัดการสถานการณ์ฉุกเฉิน (ยาวและ ยาว 1982) กว่า LKY ไม่ บนมืออื่น ๆ สมาคมพบระหว่างสถานะ latchkey และผู้ปกครองกังวล เกี่ยวกับความปลอดภัยของลูก และทางอารมณ์สุขภาพ (Garbarino, 1980 Medrich และ al., 1982), เพิ่มการตอบสนองความกลัวในเด็ก (นานและยาว 1982 Zill, 1983), และโรงเรียนยากจน (ยาวและ ยาว 1983 Mulhall และหิน 1996)มีหลักฐานที่แนะนำที่ LKY preadolescent และวัยรุ่นมี signi ® cantly ยิ่งกว่าไม่ใช่-LKY สูบบุหรี่ Mulhall และหิน (1996) พบ signi ® ต้อน ความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่าง latchkey สถานะ และบุหรี่ สุรา กัญชา แล้วใช้ inhalant ระหว่างเด็กนักเรียนกลางในทำนองเดียวกัน ริชาร์ดสันและ al. (1989) พบว่าเกรดแปดผู้เอาดูแลตัวเอง อย่าง น้อย 10 ชั่วโมงสัปดาห์หลังโรงเรียน สองน่าจะเป็นเป็นผู้ที่ใช้เวลาน้อยกว่า 1 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ในสุขภาพในบุหรี่บุหรี่และสารอื่น ๆ ใช้ลักษณะการทำงาน ในทาง strati ® ed วิเคราะห์ความสัมพันธ์นี้จัดขึ้นในระดับประชากรสถานภาพ วิชาการแหล่งที่มาของ uence in¯ สังคม และความเครียด (ริชาร์ดสันและ al., 1989) นี้แนะนำให้เพิ่มอัตราการสูบบุหรี่ระหว่าง LKY อาจจะเป็นสาเหตุความกังวล อย่างไรก็ตาม แม้ มีการเชื่อมโยงนี้ การศึกษาเดียวกันนี้ยังระบุที่สัดส่วนขนาดใหญ่ของวัยรุ่น latchkey ไม่สูบบุหรี่ หรือใช้อื่น ๆยาเสพติด (ริชาร์ดสันและ al., 1989) ในความเป็นจริง ขาด speci ® เมือง latchkey ผลได้นำสรุปที่ผู้อื่นกำหนดทั่วไปของเด็กเป็นชื่อ latchkeyºหรืออาจไม่กว้างเกินไปให้ใช้ substantively สำหรับการแทรกแซง(Steinberg, 1986)ด้วยเหตุนี้ ทำงานที่มีอยู่ได้นอกจากนี้ยังเน้นในวัยรุ่นสูบบุหรี่ในกลุ่มประชากรของ LKY โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความเข้ม และการตั้งค่าสุขภาพหลังเลิกเรียน เป็นไปลักษณะ และระดับของการตรวจสอบมีการแนะนำจะเป็นปัจจัยที่อาจถือพรรคถือพวกบุหรี่ผู้สูบบุหรี่จากการสูบบุหรี่ระหว่าง LKY ตัวอย่าง ริชาร์ดสันและ al. (1989) พบว่าสูบบุหรี่กลายเป็นยิ่งเป็นจำนวนชั่วโมงต่อสัปดาห์ที่ใช้หลังโรงเรียน สุขภาพ (เช่น สุขภาพความเข้ม) เพิ่มขึ้นจาก 1±4, 5±10 ไปกว่า 11 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ หลังวิจัยโดยริชาร์ดสันและ al. (1993) แนะนำที่ตั้งของโรงเรียนหลังสุขภาพอาจจะเล่นที่สำคัญ etiologicalความเข้มของสุขภาพและการตั้งค่า 37บทบาทในพฤติกรรมสูบบุหรี่ LKY ในการนี้ พวกเขาพบว่าในนักเรียนที่เก้าในสุขภาพ โอกาสของการสูบบุหรี่เพิ่มขึ้นเป็นการความใกล้ชิดของการตั้งค่าทั่วไปของกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่บ้านลดลงอย่างไรก็ตาม ในหมู่เด็กกลับบ้านหลังเลิกเรียน ไม่มีความแตกต่างในการสูบบุหรี่พบลักษณะการทำงานระหว่างเด็กในสุขภาพและผู้ที่อยู่ในการดูแลผู้ใหญ่สุดท้าย ผลลัพธ์เหล่านี้แนะนำว่า ในวัยรุ่นที่ unsupervisedหลังเลิกเรียน ผู้ที่ มีพ่อแม่หมั้น และน้อย permissive มากถูกน้อยมีแนวโน้มควันบุหรี่มากกว่าผู้ ปกครองที่มี uence in¯ น้อยของพวกเขาตัดสินใจส่วนบุคคลและพฤติกรรม สำคัญ วัยรุ่นที่อยู่ในself-care, but had parents who consistently monitored their after-school whereabouts,were no more likely to smoke cigarettes than those in adult care afterschool(Richardson et al., 1993).In sum, the results of prior analyses suggest that entering self-care afterschool may be a signi®cant risk factor for cigarette smoking among adolescents.Despite this, existing research is also consistent with the notion that self-care may not necessarily lead to adolescent smoking if it occurs at home or if appropriatein absentia parental monitoring takes place. Clearly this has meaningfulpreventive implications. However, several analytical limitations associated withthe descriptive orientation of prior studies in this area limit our ability to suggestcon®dently smoking interventions for LKY. First, previous analyses linking after-school supervision to adolescentcigarette smoking have been cross-tabular in nature (Mulhall and Stone, 1996;Richardson et al., 1989, 1993). As a result, the possibility that a lack of afterschoolsupervision may be spuriously associated with adolescent cigarette smokingneeds to be more stringently examined. This can be more appropriatelyaccomplished by statistically controlling for several family and sociodemographicfactors that are clearly associated in the empirical literature with bothafter-school self-care status and adolescent cigarette smoking. For example,parental cigarette smoking, an important determinant of adolescent smokingbehaviors (Conrad et al., 1992; Flay and Petraitis, 1994) is also signi®cantlyassociated with adolescent time spent in self-care (Richardson et al., 1989).In addition, being male, coming from a nonminority racial/ ethnic group, comingfrom a single-parent family, having parents who work, decreased parentalinvolvement, rule-setting, and monitoring, and lower parental education are allsigni®cantly correlated with adolescent self-care status (Dwyer et al., 1990; Garbarino,1986; Mulhall and Stone, 1996; Powell and Widdows, 1987; Richardsonet al., 1989) and adolescent cigarette smoking behavior (Brook et al., 1983,1990; Conrad et al., 1992; Flay and Petraitis, 1994; Kowaleski-Jones and Mott,1997; Nelson et al., 1995; Padilla and Landreth, 1989; Perry and Staufacker,1996; Pirie, 1991; Richardson et al., 1993). Thus, there is considerable empiricalevidence that suggests that these related in¯ uences need to be ruled out as confoundersof the relationship between after-school self-care and cigarette smok-38 Mott, Crowe, Richardson, and Flaying before effective, research-based interventions can be suggested and imple- mented.Second, previous analyses of adolescent problem behaviors did not jointlyexamine the independent in¯ uences of the setting (i.e., the typical location ofafter-school activity) and intensity (i.e., the weekly amount of time adolescents’spend away from adults after school) of the self-care experience. For exam- ple, results that suggest that only out-of-home self-care may be associated withadolescent problem behavior are based on dichotomous (yes/ no) indicators oflatchkey status that in no way re¯ ect self-care intensity (Galambos and Maggs,1991; Richardson et al., 1993; Steinberg, 1986). However, other literature suggeststhat latchkey status, if de®ned in this manner, may have little relation to thenumber of hours per week that children actually spend out of adult supervision(Peterson and Magrab, 1989). Thus, the possibility remains that the number ofhours per week spent in after-school self-care may be a risk factor for adolescentsmoking and other problem behaviors irrespective of the typical location ofafter-school activity. As such, the relative importance of the intensity of adolescentself-care per se, in comparison with the setting of adolescent after-schoolactivities, remains unclear.Finally, to the extent that the risk level of the after-school setting and theintensity of after-school self-care are two separate dimensions of after-schoolsupervision that are related to cigarette smoking, it remains a research priorityto uncover other factors that may buffer adolescents from each of their detri- me

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วารสารการแพทย์พฤติกรรมฉบับ 22 ฉบับที่ 1, 1999
0160-7715 / 99 / 0200-0035 $ 16.00 / 0 Ó 1999 Plenum สำนักพิมพ์คอร์ปอเรชั่น
35
หลังเลิกเรียนกำกับและวัยรุ่นบุหรี่การสูบบุหรี่: การมีส่วนร่วมของการตั้งค่าและความหนาแน่นของโรงเรียนหลังจากที่ตัวเองดูแลโจชัวเอMott 1 พอลเอโครว์, ฌองริชาร์ด 1, 2 และไบรอัน Flay1 ได้รับการยอมรับให้ตีพิมพ์: 23 เมษายน 1998 กระดาษนี้มีลักษณะที่ผลงานที่เป็นอิสระจากการตั้งค่าและความเข้มของโรงเรียนหลังการดูแลตนเองไปสู่พฤติกรรมการสูบบุหรี่ของ2352 คารมเก้า เราควบคุมสำหรับความหลากหลายของความสัมพันธ์ของวัยรุ่นที่สูบบุหรี่ไม่ได้คิดในการวิจัยที่มีอยู่. ผลการศึกษาพบว่าความเข้มของประสบการณ์การดูแลตนเองที่ถูกsigni®cantlyที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของวัยรุ่นโดยไม่คำนึงถึงการตั้งค่าทั่วไปของวัยรุ่น' กิจกรรมหลังเลิกเรียน. ®ndingsของเรายังชี้ให้เห็นว่ารูปแบบการอบรมเลี้ยงดู nonpermissive ครอบครัวกฎการตั้งค่าเกี่ยวกับบุหรี่และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการตรวจสอบไม่ปรากฏผู้ปกครองอาจลดโอกาสของบุหรี่การสูบบุหรี่ของวัยรุ่นกำลังโหลดและnonlatchkey เหมือนกัน อย่างไรก็ตามกำลังโหลดเยาวชนไม่ใด ๆ ที่มีความสำคัญมากขึ้นในด้านนี้ของการอบรมเลี้ยงดูกว่าที่อื่น ๆ วัยรุ่น ซึ่งสอดคล้องกับความคิดที่ว่าประเด็นเหล่านี้กำหนดเป้าหมายของชีวิตที่บ้านของวัยรุ่นทุกคนมีศักยภาพที่จะลดพฤติกรรมการสูบบุหรี่ในหมู่กำลังโหลดเช่นเดียวกับเด็กnonlatchkey. คำสำคัญ: โรงเรียนหลังการดูแลตนเอง; การสูบบุหรี่; วัยรุ่น; เด็กกำลังโหลด. บทนำร้อยละของครัวเรือนที่มีสองพ่อแม่ที่ทำงานเต็มเวลามีเพิ่มขึ้นอย่างมากตั้งแต่ปี1960 (Garbarino 1986; ปีเตอร์สันและ Magrab, 1989) หนึ่งความหมายนี้เป็นความกังวลของประชาชนที่เพิ่มขึ้นมากกว่าที่เกี่ยวข้อง1 สุขภาพนโยบายและศูนย์วิจัยมหาวิทยาลัยอิลลินอยส์ชิคาโก 2 ภาควิชาเวชศาสตร์ป้องกัน, University of Southern California. 36 Mott โครว์, ริชาร์ดและถลกหนังที่เพิ่มขึ้นในจำนวนของเด็กและวัยรุ่นที่ใช้จ่ายจำนวนมากของเวลาในการดูแลตนเอง(Garbarino, 1986) บุคคลเหล่านี้มักจะเรียกว่าชกำลังโหลดyouthº (LKY) เป็นประจำโดยไม่มีผู้ดูแลเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่โรงเรียน ในปี 1991 ประมาณ 7.6% ของ 21,200,000 เด็กของผู้หญิงที่มีงานทำอยู่ในการดูแลตนเองอย่างน้อยส่วนหนึ่งของเวลาในช่วงวันที่(แคสเปอร์ et al., 1994) นี้รวมถึง 3.7% ของทั้ง 5 ± 11 ปีและ 16.8% ของทั้งหมด12 ± 14 ปี. ที่มีอยู่วิจัยบ่งชี้ว่าแนวโน้มนี้มีทั้งบวกและลบผลกระทบ หนึ่งในมือ LKY ได้รับพบว่ามีสูงขึ้นในการรับรู้ความสามารถตนเองและการยอมรับของเพียร์(Vandel และ Corasantini, 1988) สอดคล้องกันมากขึ้นในการปฏิบัติในชีวิตประจำวันของพวกเขาและมีประสิทธิภาพมากขึ้นในกรณีฉุกเฉินการจัดการ(Long และยาว, 1982) กว่าไม่ LKY ในทางตรงกันข้ามสมาคมได้รับการพบระหว่างสถานะกำลังโหลดและความกังวลของผู้ปกครองเกี่ยวกับความปลอดภัยของเด็กและอารมณ์เป็นอยู่ที่ดี(Garbarino 1980. Medrich, et ​​al, 1982) การตอบสนองความกลัวที่เพิ่มขึ้นในเด็ก(ยาวและยาว 1982; Zill, 1983) และประสิทธิภาพของโรงเรียนที่ไม่ดี (Long และยาว 1983; Mulhall และหิน 1996). นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า LKY preadolescent และวัยรุ่นมีsigni®cantlyมีแนวโน้มมากกว่าที่ไม่LKY การสูบบุหรี่ Mulhall และหิน(1996) พบsigni®cantสมาคมบวกระหว่างสถานะกำลังโหลดและบุหรี่แอลกอฮอล์กัญชาและการใช้ดมในหมู่เด็กกลางโรงเรียน. ในทำนองเดียวกันริชาร์ดเอตอัล (1989) พบว่านักเรียนที่แปดชั้นประถมศึกษาปีที่เข้ามาดูแลตัวเอง10 ชั่วโมงหรือมากกว่าหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่โรงเรียนเป็นสองเท่าแนวโน้มเป็นผู้ที่ใช้เวลาน้อยกว่า1 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ในการดูแลตนเองในการมีส่วนร่วมในการสูบบุหรี่การสูบบุหรี่และการใช้สารเคมีอื่นๆ พฤติกรรม ในการวิเคราะห์strati®edที่ไม่สามารถควบคุมความสัมพันธ์นี้จัดขึ้นในระดับของสถานะทางเศรษฐกิจและสังคม, กิจกรรมนอกแหล่งที่มาของuence ในสังคมและความเครียด (ริชาร์ด et al., 1989) นี้แสดงให้เห็นว่าอัตราการเพิ่มขึ้นของการสูบบุหรี่ในหมู่ LKY อาจเป็นสาเหตุสำหรับกังวล อย่างไรก็ตามแม้จะมีการเชื่อมโยงนี้การศึกษาเดียวกันยังชี้ให้เห็นว่าเป็นสัดส่วนใหญ่ของวัยรุ่นกำลังโหลดไม่สูบบุหรี่อื่น ๆ หรือใช้ยาเสพติด(ริชาร์ด et al., 1989) ในความเป็นจริงการขาดspeci®cityของผลกระทบที่กำลังโหลดนี้ได้นำไปสู่คนอื่น ๆ ที่จะสรุปว่าการแต่งตั้งโดยทั่วไปของเด็กเป็นชlatchkeyºหรือไม่อาจจะกว้างเกินไปที่จะเป็นsubstantively ประโยชน์เพื่อวัตถุประสงค์แทรกแซง(Steinberg, 1986). ด้วยเหตุนี้ที่มีอยู่ การทำงานยังมีความสำคัญกับรูปแบบในวัยรุ่นสูบบุหรี่ภายในประชากรLKY โดยเฉพาะอย่างยิ่งความรุนแรงและการตั้งค่าของโรงเรียนหลังการดูแลตนเองเช่นเดียวกับรูปแบบการอบรมเลี้ยงดูและระดับของการตรวจสอบได้รับการแนะนำที่จะเป็นปัจจัยที่อาจแตกต่างสูบบุหรี่จากการสูบบุหรี่ไม่ใช่ในหมู่LKY ยกตัวอย่างเช่นริชาร์ดเอตอัล (1989) พบว่าการสูบบุหรี่กลายเป็นแนวโน้มที่มากขึ้นเป็นจำนวนชั่วโมงต่อสัปดาห์ใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนหลังการดูแลตนเอง(เช่นความเข้มการดูแลตนเอง) เพิ่มขึ้นจาก 1 ± 4 ถึง 5 ± 10 ให้มากขึ้นกว่า 11 ชั่วโมงต่อ สัปดาห์ หลังจากการวิจัยโดยริชาร์ดเอตอัล (1993) ชี้ให้เห็นว่าการตั้งค่าของโรงเรียนหลังการดูแลตนเองนอกจากนี้ยังอาจเล่นเป็นสาเหตุที่สำคัญความเข้มการดูแลตนเองและการตั้งค่า37 มีบทบาทในพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของ LKY ในเรื่องนี้พวกเขาก็พบว่าในหมู่คารมเก้าในการดูแลตนเองน่าจะเป็นของการสูบบุหรี่เพิ่มขึ้นเป็นความใกล้ชิดของการตั้งค่าทั่วไปของกิจกรรมหลังเลิกเรียนที่บ้านลดลง. แต่ในเด็กที่กลับบ้านหลังเลิกเรียนไม่แตกต่างกัน ในการสูบบุหรี่พฤติกรรมที่พบระหว่างเด็กในการดูแลตนเองและผู้ที่อยู่ในการดูแลของผู้ใหญ่. สุดท้ายผลลัพธ์เหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าในหมู่วัยรุ่นที่กำลังหากินหลังเลิกเรียนผู้ที่มีส่วนร่วมมากขึ้นและผู้ปกครองบุตรน้อยน้อยมีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่มากกว่าผู้ที่มีพ่อแม่ผู้ปกครองได้uence ในน้อยของพวกเขาในการตัดสินใจส่วนบุคคลและพฤติกรรม ที่สำคัญวัยรุ่นผู้ที่อยู่ในการดูแลตนเองแต่มีพ่อแม่ที่มีการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องที่อยู่หลังโรงเรียนของพวกเขาไม่มีแนวโน้มที่จะสูบบุหรี่มากกว่าผู้ที่อยู่ในการดูแลของผู้ใหญ่Afterschool (ริชาร์ด et al., 1993). สรุปผล การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าก่อนเข้าสู่การดูแลตนเองหลังโรงเรียนอาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงsigni®cantสำหรับการสูบบุหรี่ของวัยรุ่น. อย่างไรก็ตามเรื่องนี้การวิจัยที่มีอยู่นอกจากนี้ยังมีความสอดคล้องกับความคิดที่ว่าการดูแลตนเองอาจไม่จำเป็นต้องนำไปสู่การสูบบุหรี่ของวัยรุ่นถ้ามันเกิดขึ้น ที่บ้านหรือตามความเหมาะสมในการตรวจสอบไม่ปรากฏผู้ปกครองจะเกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่ามีความหมายความหมายเชิงป้องกัน แต่ข้อ จำกัด ของการวิเคราะห์ต่างๆที่เกี่ยวข้องกับการวางแนวบรรยายของการศึกษาก่อนในบริเวณนี้กำหนดความสามารถของเราที่จะแสดงให้เห็นการแทรกแซงการสูบบุหรี่con®dentlyสำหรับLKY ครั้งแรกที่ก่อนหน้านี้การวิเคราะห์การเชื่อมโยงการกำกับดูแลหลังเลิกเรียนเพื่อวัยรุ่นสูบบุหรี่ได้รับการข้ามตารางในธรรมชาติ (Mulhall และหิน 1996; ริชาร์ด et al, 1989, 1993). เป็นผลให้ความเป็นไปได้ว่าการขาดของ Afterschool การกำกับดูแลอาจจะเกี่ยวข้องกับ spuriously การสูบบุหรี่ของวัยรุ่นจะต้องมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวดมากขึ้น นี้สามารถเหมาะสมมากขึ้นสามารถทำได้โดยการควบคุมการทางสถิติสำหรับครอบครัวที่ยาวนานหลายปัจจัยที่เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนในวรรณกรรมเชิงประจักษ์กับทั้งหลังเลิกเรียนสถานะการดูแลตนเองและบุหรี่การสูบบุหรี่ของวัยรุ่น ยกตัวอย่างเช่นการสูบบุหรี่ของผู้ปกครองซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญของการสูบบุหรี่ของวัยรุ่นพฤติกรรม(คอนราด, et al, 1992;. ถลกหนังและ Petraitis, 1994) นอกจากนี้ยังsigni®cantlyเกี่ยวข้องกับวัยรุ่นเวลาที่ใช้ในการดูแลตนเอง(. ริชาร์ด, et al, 1989) . นอกจากนี้ยังเป็นชายที่มาจากกลุ่ม nonminority ทางเชื้อชาติ / มาจากครอบครัวเดียวกับผู้ปกครองที่มีพ่อแม่ที่ทำงานลดลงของผู้ปกครองมีส่วนร่วมของกฎการตั้งค่าและการตรวจสอบและการศึกษาที่ต่ำกว่าผู้ปกครองทุกคนที่มีความสัมพันธ์signi®cantly ที่มีสถานะการดูแลตนเองของวัยรุ่น (Dwyer, et al, 1990;. Garbarino, 1986; Mulhall และหิน 1996; พาวเวลและ Widdows 1987; ริชาร์ด., et al, 1989). และพฤติกรรมการสูบบุหรี่ของวัยรุ่น (ห้วย et al, 1983 1990; คอนราด et al, 1992;. ถลกหนังและ Petraitis 1994; Kowaleski โจนส์และ Mott, 1997; เนลสัน, et al, 1995;. อาภัพและ Landreth 1989; เพอร์รี่และ Staufacker, 1996; พิรี 1991; et al, ริชาร์ด , 1993) ดังนั้นจึงมีการทดลองมากหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าในเหล่านี้เกี่ยวข้องกับ uences จะต้องมีการปกครองออกเป็นตัวแปรของความสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนหลังการดูแลตนเองและบุหรี่smok- 38 Mott โครว์, ริชาร์ดและถลกหนังไอเอ็นจีก่อนที่จะมีประสิทธิภาพในการวิจัยการแทรกแซงชั่นสามารถแนะนำและว่าระบบได้ชัดเจน. ประการที่สองการวิเคราะห์ก่อนหน้าของปัญหาพฤติกรรมวัยรุ่นที่ไม่ได้ร่วมกันตรวจสอบใน uences อิสระของการตั้งค่า (เช่นตำแหน่งปกติของกิจกรรมหลังเลิกเรียน) และความรุนแรง (เช่นรายสัปดาห์ จำนวนของวัยรุ่นเวลา 'ใช้เวลาห่างจากผู้ใหญ่หลังเลิกเรียน) จากประสบการณ์การดูแลตนเอง สำหรับคุณตัวอย่างเช่นผลที่ชี้ให้เห็นว่าเดียวที่ออกจากบ้านการดูแลตนเองอาจจะเกี่ยวข้องกับปัญหาพฤติกรรมวัยรุ่นจะขึ้นอยู่กับ dichotomous (ใช่ / ไม่ใช่) ตัวชี้วัดของสถานะกำลังโหลดที่ไม่มีทางRE ect ความเข้มการดูแลตนเอง ( Galambos และ Maggs, 1991. ริชาร์ด et al, 1993; Steinberg, 1986) อย่างไรก็ตามวรรณกรรมอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นว่าสถานะกำลังโหลดถ้าde®nedในลักษณะนี้อาจจะมีความสัมพันธ์น้อยกับจำนวนชั่วโมงต่อสัปดาห์ที่เด็กใช้จ่ายจริงจากผู้ดูแล(ปีเตอร์สันและ Magrab, 1989) ดังนั้นความเป็นไปได้ยังคงอยู่ที่จำนวนชั่วโมงต่อสัปดาห์ใช้เวลาอยู่ในโรงเรียนหลังการดูแลตนเองอาจจะเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับวัยรุ่นที่สูบบุหรี่และพฤติกรรมปัญหาอื่นๆ โดยไม่คำนึงถึงสถานที่ที่เป็นแบบฉบับของกิจกรรมหลังเลิกเรียน เช่นความสำคัญของความรุนแรงของวัยรุ่นในการดูแลตนเองต่อ se ในการเปรียบเทียบกับการตั้งค่าของวัยรุ่นหลังโรงเรียนกิจกรรมยังไม่ชัดเจน. สุดท้ายในขอบเขตที่ระดับความเสี่ยงของการตั้งค่าหลังเลิกเรียนและความรุนแรงของโรงเรียนหลังการดูแลตนเองเป็นสองมิติที่แยกต่างหากจากโรงเรียนหลังการกำกับดูแลที่เกี่ยวข้องกับการสูบบุหรี่ก็ยังคงให้ความสำคัญการวิจัยการค้นพบปัจจัยอื่นๆ ที่อาจ buffer วัยรุ่นจากแต่ละ detri- ผมของพวกเขา