3.2. Hydrolysis of neutral sugar ch

3.2. Hydrolysis of neutral sugar chains in enzymatically extracted
pectins
Neutral sugars released during pectin and apple pomace hydrolysis
were obtained by HPLC. A complete separation of the NS was
obtained on a CarboPac PA 20 column (Fig. 2). As in the case of
GalA, the conditions of hydrolysis significantly influenced the
amount and profile of neutral sugars in the analysed samples
(Table 2). The highest share of NS in both pectins and apple pomace
was measured after acidic hydrolysis conducted in mild conditions
(2.5 h at 100 C). The values obtained amounted to 30.17% for Pcel,
29.67% for Px and 32.89% for apple pomace. On the contrary, when
the hydrolysis was performed in the conditions optimal for PGalA
depolymerisation, (120 C for 2.5 h), a drastic reduction of NS levels,
by almost 50% was observed. This is particularly interesting, as
the latter conditions are recommended by many researchers and
are commonly used for pectin hydrolysis (Arnous & Meyer, 2008;
Fissore et al., 2009; Methacanon et al., 2014). The level of neutral
sugars obtained after 2.5 h of hydrolysis at 120 C was also significantly
lower than those measured after combined (chemical and
enzymatic) hydrolysis. The results obtained in our study clearly
indicate that even a short treatment of pectin with 2 M TFA at
120 C causes its depolymerisation and also the severe degradation
of the released monosaccharides. What is more, according to literature
data (Lim et al., 2012; Yapo, 2009) and the results of our
study, both glycosidic bonds and sugar moieties differ in their susceptibility
to concentrated acid and high temperature. Thus, the
rate of different component losses may vary during pectin hydrolysis,
the consequence of which are mistakes in subsequent determinations
of sugar profiles. This is of particular importance for
pectins rich in neutral sugars. Rhamnose is a constituent of
rhamnogalacturonan I and rhamnogalacturonan II structures. As
presented in Table 2, rhamnose was very sensitive to high

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 ไฮโตรไลซ์ของโซ่น้ำตาลกลางในเอนไซม์ กากเพกกิจกรรมและแอปเปิ้ลได้รับโดยวิธี HPLC แบ่งแยก NS สมบูรณ์ได้ได้ในคอลัมน์ CarboPac PA 20 (รูปที่. 2) ในกรณีของงาน วิเคราะห์(ตาราง 2) สัดส่วนสูงสุดของ NS pectins และกาก ชั่วโมงที่ 100 C) ค่าที่ได้รับมี 30.17% สำหรับ Pcel 29.67% สำหรับ Px และ% แอปเปิ้ลกาก PGalA depolymerisation (120 C สำหรับ 2.5 ชั่วโมง) การลดลงรุนแรงระดับ NS เกือบ 50% (Arnous & Meyer, 2008 Fissore et al., 2009 Methacanon et al., 2014) ระดับกลางน้ำตาลที่ได้รับหลังจากชั่วโมง 2.5 ของไฮโตรไลซ์ที่ 120 C (เคมี TFA M 2 ที่120 C สาเหตุของ depolymerisation และสลายตัวอย่างรุนแรงของ monosaccharides ออกมีอะไรเพิ่มเติมตามวรรณคดีข้อมูล (Lim, et al, 2012; Yapo, 2009) และผลของเราการศึกษาทั้งพันธบัตร glycosidic และ moieties น้ำตาลแตกต่างกันในความอ่อนแอของพวกเขาต่อกรดเข้มข้นและอุณหภูมิสูงดังนั้นอัตราการสูญเสียองค์ประกอบที่แตกต่างกันอาจแตกต่างกันไปในระหว่างการย่อยสลายเพคตินผลมาจากการที่มีข้อผิดพลาดในการตรวจวัดที่ตามมาของโปรไฟล์น้ำตาลนี้มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับpectins ที่อุดมไปด้วยน้ำตาลเป็นกลางแรมโนสเป็นส่วนประกอบของrhamnogalacturonan ฉันและ II rhamnogalacturonan โครงสร้างในฐานะที่แสดงในตารางที่ 2 แรมโนสเป็นอย่างมากที่มีความสำคัญสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นกลาง
HPLC แยกสมบูรณ์ของ NS ถูก
ที่ได้รับใน CarboPac PA 20 คอลัมน์ (รูปที่ 2). เช่นในกรณีของ
Gala

2) หุ้นสูงสุดของ NS ทั้งใน pectins

ชั่วโมงที่อุณหภูมิ 100 องศาเซลเซียส) ค่าที่ได้มีจำนวน 30.17% สำหรับ Pcel,
29.67% สำหรับ Px และ 32.89%
PGalA
depolymerisation (120 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 2.5 ชั่วโมง) ลดลงอย่างมากของระดับ NS,
โดยเกือบ 50%

(Arnous & Meyer, 2008;
Fissore et al, 2009 ;. Methacanon, et al,
2.5 ชั่วโมงของการย่อยสลายที่ 120
(สารเคมีและ
เอนไซม์)
2 M TFA ที่
120 องศาเซลเซียสทำให้เกิด depolymerisation และยังย่อยสลายอย่างรุนแรง
ของ monosaccharides
(Lim, et al, 2012 ;. Yapo, 2009) และผลของเรา
การศึกษาทั้งพันธบัตร glycosidic และ moieties





ฉันและครั้งที่สอง rhamnogalacturonan โครงสร้างในฐานะที่
แสดงในตารางที่ 2

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . การย่อยสลายโซ่น้ำตาลเป็นกลางใน enzymatically เพกทินสกัด

เป็นกลางน้ำตาลออกในระหว่างการย่อยสลายแอปเปิ้ล เพคติน และกาก
ได้ 2 . การแยกสมบูรณ์ของ NS คือ
ได้รับใน carbopac PA 20 คอลัมน์ ( รูปที่ 2 ) เช่นในกรณีของ
งาน เงื่อนไขของการมีอิทธิพลต่อ
จํานวนและโปรไฟล์ของน้ำตาลที่เป็นกลางในการวิเคราะห์ตัวอย่าง
( ตารางที่ 2 )สูงสุดร่วมกันของ NS ทั้งเพกทินและ
กากแอปเปิ้ลถูกวัดหลังจากการย่อยดำเนินการในภาวะกรดอ่อน
( 2.5 H ที่ 100  C ) ค่าที่ได้จาก 30.17 %
% pcel 29.67 , PX 32.89 % สำหรับแอปเปิ้ลและกาก . ในทางตรงกันข้าม เมื่อ
การย่อยสลายในการปฏิบัติสภาวะที่ pgala
depolymerisation ( 120  C 2 H ) รุนแรงลดระดับ NS
โดยเกือบ 50% มีสังเกต นี้เป็นที่น่าสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็น
เงื่อนไขหลังแนะนำโดยนักวิจัยหลายคนและ
ปกติใช้เพคตินเอนไซม์ ( arnous & Meyer , 2008 ;
fissore et al . , 2009 ; methacanon et al . , 2010 ) ระดับของน้ำตาลที่เป็นกลาง
หลังจากได้รับ 2.5 H การย่อยที่ 120  C อย่างมีนัยสำคัญ
ต่ำกว่าวัดหลังจากรวม ( เคมีและ
เอนไซม์ ) เอนไซม์ . ผลลัพธ์ที่ได้ในการศึกษาของเราอย่างชัดเจน
แสดงว่าแม้แต่สั้นรักษาเพคตินกับระดับที่ 2 M
120  C สาเหตุของ depolymerisation และรุนแรงของการย่อยสลาย
ปล่อยโมโนแซ็กคาไรด์ . มีอะไรเพิ่มเติม ตามข้อมูลวรรณกรรม
( ลิม et al . , 2012 ; yapo , 2009 ) และผลการศึกษาของเรา
,ทั้งพันธะไกลโคซิดิก และโมเลกุลน้ำตาลแตกต่างกันใน
ไวของความเข้มข้นของกรดและอุณหภูมิสูง ดังนั้น อัตราการสูญเสีย
องค์ประกอบที่แตกต่างกันอาจแตกต่างกันระหว่างเพกทินโดยใช้
ผลพวงที่ตามมาหาข้อผิดพลาดใน
โปรไฟล์น้ำตาล นี้เป็นสิ่งสำคัญโดยเฉพาะสำหรับ
เพกตินที่อุดมไปด้วยน้ำตาลกลาง rhamnose เป็นส่วนประกอบของ