Xia Qingyue: “…”Xia Yuanba left wit

Xia Qingyue: “…”

Xia Yuanba left with his back facing Xia Qingyue. His pace was unusually slow, but they were incredibly firm and unwavering. He didn’t bring anything; he didn’t even bring a single yellow profound coin. No one knew where he was going, perhaps he, himself, did not know either. Even less people knew and understood the sadness, pain, blame, and remorse that filled this sixteen year old youth’s heart… as well as his thirst for power…

Xia Qingyue didn’t chase after him, and only dazedly stared at Xia Yuanba’s parting figure. Through her hazy gaze, she saw the usually cheerful, carefree, little brother who was always full of passion, unyieldingly grow up.

“Yuanba, take care of yourself. I’ll wait for you to return.” Xia Qingyue lightly whispered. She pressed her hand to her chest and closed her eyes: “Yuanba… thank you for teaching me how to be strong…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซียะ Qingyue: '...'Yuanba เซี่ยซ้ายกับหลังหันเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาก็ช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็เชื่อมั่นคง และแน่วแน่ เขาไม่ได้นำอะไร นอกจากนี้เขายังไม่ได้นำเหรียญลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ว่าที่เขากำลัง บางที ตัวเอง ไม่ทราบทั้งนี้ แม้แต่น้อยคนรู้ และเข้าใจความเศร้า ความเจ็บปวด ตำหนิ และความสำนึกผิดที่เติมเต็มหัวใจของเยาวชนอายุสิบหกปีนี้... เป็นของเขากระหายอำนาจ...Qingyue เซี่ยไม่ไล่หลังเขา และจ้องที่รูปเซี่ย Yuanba อวยเท่านั้น dazedly ผ่านสายตาของเธอฟ้าหลัว เธอเห็นพี่ชายมักจะร่าเริง ห่วง เล็กน้อยที่เต็มไปด้วยความรักเสมอ unyieldingly โต"Yuanba ดูแลตัวเอง รอให้คุณกลับไป" Qingyue เซี่ยกระซิบบอกเบา ๆ เธอกดมือของเธอเพื่อให้หน้าอกของเธอ และปิดดวงตาของเธอ: " Yuanba...ขอบคุณที่สอนฉันวิธีการที่จะแข็งแกร่ง..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซี่ย Qingyue: " ... " เซี่ย Yuanba ซ้ายกับด้านหลังของเขาหันหน้าไปทางเซี่ย Qingyue ก้าวของเขาคือช้าผิดปกติ แต่พวกเขาก็ไม่น่าเชื่ออย่างแน่วแน่มั่นคงและ เขาไม่ได้นำอะไร; เขาไม่ได้นำเหรียญที่ลึกซึ้งเดียวสีเหลือง ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหนบางทีเขาตัวเองไม่ได้รู้ว่าอย่างใดอย่างหนึ่ง คนแม้แต่น้อยรู้และเข้าใจความโศกเศร้าเจ็บปวดตำหนิและความสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยหัวใจสิบหกปีนี้เยาวชนเก่า ... เช่นเดียวกับความกระหายของเขาสำหรับการใช้พลังงาน ... เซี่ย Qingyue ไม่ได้ไล่ตามเขาและเพียง dazedly จ้องที่ร่างพรากจากกันเซี่ย Yuanba ของ . ผ่านสายตาฝ้าฟางของเธอเธอเห็นมักจะร่าเริงห่วงน้องชายคนเล็กที่มักจะเต็มไปด้วยความรักที่ไม่ยอมอ่อนข้อเติบโตขึ้น. "Yuanba, การดูแลตัวเอง ฉันจะรอเธอกลับมา. "เซี่ย Qingyue กระซิบเบา ๆ เธอกดมือของเธอไปที่หน้าอกของเธอและปิดตาของเธอ: "Yuanba ... ขอขอบคุณสำหรับการเรียนการสอนฉันว่าจะแข็งแรง ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซี่ย qingyue : " . . . . . . . "เซี่ย yuanba ซ้ายกับหลังของเขาหันเซี่ย qingyue . ฝีเท้าช้าผิดปกติ แต่พวกเขาอย่างมั่นคงและแน่วแน่ . เขาไม่ได้ให้อะไรเลย เขาไม่นำเดี่ยวสีเหลืองที่ลึกซึ้งนัก ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะไปที่ไหน บางทีเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แม้แต่น้อย คนรู้และเข้าใจ ความเศร้า ความเจ็บปวด โทษและสำนึกผิดที่เต็มไปด้วยสิบหกปี หัวใจ . . . . . . เป็นเด็กเก่ารวมทั้งความกระหายในพลังของเขา . . . . . . .เซี่ย qingyue ไม่ได้ตามเค้าไป และมึนจ้องของเซีย yuanba อวยรูป ผ่าน สายตาพร่ามัว เธอเห็นมักจะร่าเริง ห่วงน้องชาย ที่มักจะเต็มไปด้วยตัณหา อย่างเด็ดเดี่ยว เติบโตขึ้น" yuanba ดูแลตัวเองด้วย ผมจะไปรอคุณกลับ . " เซี่ย qingyue เบาๆกระซิบ . เธอกดมือของเธอกับหน้าอกของเธอ และปิดตาของเธอ : " yuanba . . . . . . . ขอบคุณที่สอนให้ฉันเข้มแข็ง . . . . . . . "