abaca, binomial name Musa textilis,

abaca, binomial name Musa textilis, is a species of banana native to the Philippines, grown as a commercial crop in the Philippines, Ecuador, and Costa Rica. The plant, also known as Manila hemp, has great economic importance, being harvested for its fiber, also called Manila hemp, extracted from the leaf-stems.[4] The plant grows to 13–22 feet (4.0–6.7 m), and averages about 12 feet (3.7 m). The fiber was originally used for making twines and ropes; now most is pulped and used in a variety of specialized paper products including tea bags, filter paper and banknotes. It is classified as a hard fiber, along with coir, henequin and sisal.
Description
The abacá plant is stoloniferous, meaning that the plant produces runners or shoots along the ground that then root at each segment. Cutting and transplanting rooted runners is the primary technique for creating new plants, since seed growth is substantially slower. Abacá has a "false trunk" or pseudostem about 6–15 inches (15–38 cm) in diameter.The leaf stalks (petioles) are expanded at the base to form sheaths that are tightly wrapped together to form the pseudostem. There are from 12 to 25 leaves, dark green on the top and pale green on the underside, sometimes with large brown patches. They are oblong in shape with a deltoid base.[1] They grow in succession. The petioles grow to at least 1 foot (30 cm) in length.[1] When the plant is mature, the flower stalk grows up inside the pseudostem. The male flower has 5 petals, each about 1.5 inches (3.8 cm) long.[1] The leaf sheaths contain the valuable fiber. After harvesting, the coarse fibers range in length from 6–12 feet (180–370 cm) long.[4] They are composed primarily of cellulose, lignin, and pectin.

The fruit, which is inedible and is rarely seen as harvesting occurs before the plant fruits, grows to about 2–3 inches (5.1–7.6 cm) in length and 1 inch (2.5 cm) in diameter. It has black turbinate seeds that are 0.167 inches (0.42 cm) in diameter.
Systematics[edit]
The abacá plant belongs to the banana family, Musaceae; it resembles the closely related wild seeded bananas, Musa acuminata and Musa balbisiana. Its scientific name is Musa textilis. Within the genus Musa, it is placed in section Callimusa (now including the former section Australimusa), members of which have a diploid chromosome number of 2n = 20.[7]

History

Abaca fiber drying in abaca farm, Costa Rica
Before synthetic textiles came into use, M. textilis was a major source of high quality fiber: soft, silky and fine.Europeans first came into contact with it when Magellan made land in the Philippines in 1521, as the natives were cultivating it and utilizing it in bulk for textiles already. By 1897, the Philippines were exporting almost 100,000 tons of abaca and it was one of the three biggest cash crops, along with tobacco and sugar. In fact, from 1850 through the end of the 19th century, sugar or abacá alternated with each other as the biggest export crop of the Philippines. This 19th century trade was predominantly with the United States and the making of ropes was done mainly in New England, although in time the rope-making was moved back to the Philippines. Excluding the Philippines, abacá was first cultivated on a large scale in Sumatra in 1925 under the Dutch, who had observed its cultivation in the Philippines for cordage since the nineteenth century, followed up by plantings in Central America in 1929 sponsored by the U.S. Department of Agriculture. It also was transplanted into India and Guam. Commercial planting began in 1930 in British North Borneo; with the commencement of World War II, the supply from the Philippines was eliminated by the Japanese.After the war, the U.S. Department of Agriculture started production in Panama, Costa Rica, Honduras, and Guatemala.[6] Today, abacá is produced commercially in only three countries: Philippines, Ecuador, and Costa Rica.[citation needed] The Philippines produces between 85% and 95% of the world's abacá, and the production employs 1.5 million people. Production has declined because of virus diseases.


Mats made from woven Abacá fibers from the Philippines
Ancestors of the modern abaca might have originated from the Eastern Philippines where there are lot of rains (no pronounced dry season), in fact wild type of abaca can still be found in the interior forests of Catanduanes Island which is often not cultivated. Today, Catanduanes has many other modern kinds of abaca which are more competitive. For many years, breeders from various research institutions have made the cultivated varieties of Catanduanes Island even more competitive in local and international markets. This results in the optimum production of the island which had a consistent highest production throughout the archipelago.[citation needed]

Uses
Due to its strength, it is a sought after product and is the strongest of the natural fibers. It is used by the paper industry for such specialty uses such as teabags, banknotes and decorative papers. It can be used to make handcrafts such as bags, carpets, clothing and furniture. Abacá rope is very durable, flexible and resistant to salt water damage, allowing its use in hawsers, ship's lines and fishing nets. A 1 inch (2.5 cm) rope can require 4 metric tons (8,800 lb) to break.Abacá fiber was once used primarily for rope, but this application is now of minor significance. Lupis is the finest quality of abacá. Sinamay is woven chiefly from abacá.

Textiles
The inner fibers are used in the making of hats, including the "Manila hats," hammocks, matting, cordage, ropes, coarse twines, and types of canvas. It is called Manila hemp in the market although it is unlike true hemp, and is lso known as Cebu hemp and Davao hemp.

Cultivation[edit]
The plant is normally grown in well-drained loamy soil, using rhizomes planted at the start of the rainy season. In addition, new plants can be started by seeds. Growers harvest abacá fields every three to eight months after an initial growth period of 12–25 months. Harvesting is done by removing the leaf-stems after flowering but before fruit appears. The plant loses productivity between 15 and 40 years. The slopes of volcanoes provide a preferred growing environment. Harvesting generally includes several operations involving the leaf sheaths:

tuxying (separation of primary and secondary sheath)
stripping (getting the fibers)
drying (usually following the tradition of sun-drying).
When the processing is complete, the bundles of fiber are pale and lustrous with a length of 6–12 feet (1.8–3.7 m).

In Costa Rica, more modern harvest and drying techniques are being developed to accommodate the very high yields obtained there.

More than 80% of modern abaca production comes from the Philippines. Bicol is the top producing region while Catanduanes Island remains the top producing province in the Philippines. The Philippine Rural Development Program (PRDP) and the Department of Agriculture reported that in 2009-2013, Bicol Region had 39% share of Philippine abaca producution while overwhelming 92% comes from Catanduanes Island. Eastern Visayas, the second largest producer had 24% and the Davao Region, the third largest producer had 11% of the total production.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาบาคาโฮเต็ล ชื่อทวินาม Musa textilis พันธุ์กล้วยพื้นเมืองฟิลิปปินส์ ปลูกเป็นพืชเชิงพาณิชย์ ในฟิลิปปินส์ เอกวาดอร์ คอสตาริก้าได้ โรงงาน หรือที่เรียกว่ามะนิลาป่าน เศรษฐกิจไสย การเก็บเกี่ยวสำหรับของไฟเบอร์ หรือที่เรียกว่าป่านมะนิลา สกัดจากใบลำต้นได้ [4] พืชเติบโต 13-22 ฟุต (4.0 – 6.7 m), และหาค่าเฉลี่ยประมาณ 12 ฟุต (3.7 เมตร) เส้นใยที่ใช้สำหรับการทำ twines และเชือก ตอนนี้ ส่วนใหญ่เป็น pulped และใช้ในความหลากหลายของผลิตภัณฑ์กระดาษเฉพาะที่ถุงชา กระดาษกรอง และธนบัตร มันถูกจัดประเภทเป็นไฟเบอร์แข็ง coir, henequin และศรนารายณ์คำอธิบายโรงงาน abacá stoloniferous หมายความ ว่า โรงงานผลิตรอบชิงชนะเลิศ หรือหน่อตามพื้นดินที่รากแล้วในแต่ละกลุ่มได้ ตัด และ transplanting รากรอบชิงชนะเลิศเป็นเทคนิคหลักสำหรับการสร้างโรงงานใหม่ เนื่องจากเมล็ดเจริญเติบโตช้ามาก Abacá มี "ลำตัวปลอม" หรือ pseudostem ประมาณ 6 – 15 นิ้ว (15-38 เซนติเมตร) เส้นผ่านศูนย์กลาง Stalks ลีฟ (petioles) จะขยายที่ฐานเพื่อ sheaths ฟอร์มที่จะห่อเข้าด้วยกันเพื่อ pseudostem ที่แน่น มีได้ 12 25 ใบไม้ เขียวเข้มบนสีเขียวด้านบน และซีดบน underside บางครั้งมีแพทช์สีน้ำตาลขนาดใหญ่ จะสี่รูปด้วย deltoid ที่ฐาน [1] พวกเขาเติบโตอย่างต่อเนื่อง Petioles เติบโตอย่างน้อย 1 ฟุต (30 เซนติเมตร) ยาว [1] เมื่อพืชเติบโต สายดอกไม้ขยายขึ้นภายใน pseudostem ที่ ชายดอกไม้ 5 กลีบ ละประมาณ 1.5 นิ้ว (3.8 ซม.) ความยาวได้ [1] sheaths ใบประกอบด้วยเส้นใยที่มีคุณค่า หลังจากการเก็บเกี่ยว เส้นใยหยาบช่วงยาวจาก 6 – 12 ฟุต (180-370 cm) ยาว [4] พวกเขาได้ประกอบหลักเซลลูโลส lignin และเพกทินผลไม้ ทาน และไม่ค่อยได้เห็นเป็นเก็บเกี่ยวเกิดก่อนผลไม้พืช เติบโตขึ้นไปประมาณ 2-3 นิ้ว (5.1 – 7.6 เซนติเมตร) ในความยาว 1 นิ้ว (2.5 เซนติเมตร) เส้นผ่านศูนย์กลาง มีเมล็ด turbinate ดำที่ 0.167 นิ้ว (0.42 เซนติเมตร) เส้นผ่านศูนย์กลางอนุกรมวิธานของ [แก้ไข]Abacá โรงงานอยู่บานาน่าแฟมิลี่ Musaceae มันมีลักษณะที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดป่า seeded กล้วย กล้วยป่า และกล้วยตานี ชื่อทางวิทยาศาสตร์คือ Musa textilis ภายในพืชสกุล Musa มันอยู่ในส่วน Callimusa (ขณะนี้รวมทั้งส่วนอดีต Australimusa), สมาชิกซึ่งมีจำนวน diploid โครโมโซม 2n = 20 [7]ประวัติอาบาคาโฮเต็ลใยแห้งในฟาร์มอาบาคาโฮเต็ล คอสตาริกาก่อนสังเคราะห์สิ่งทอมาใช้ textilis เมตรเป็นแหล่งสำคัญของเส้นใยคุณภาพสูง: นุ่ม ซิลคี้โอคส์ และดี ชาวยุโรปก่อนมาไปยังฝั่งนั้นเมื่อมาเจลลันที่ดินในฟิลิปปินส์ใน 1521 ชาวพื้นเมืองเพาะปลูกมัน และใช้มันในจำนวนมากสำหรับสิ่งทอแล้ว โดย 1897 ฟิลิปปินส์ได้ส่งอาบาคาโฮเต็ลเกือบ 100000 ตัน และเป็นหนึ่งในสามที่ใหญ่ที่สุดเงินสดปลูก ยาสูบและน้ำตาล ในความเป็นจริง จาก 1850 จนถึงสิ้นศตวรรษที่ 19, abacá หรือน้ำตาลสลับกันเป็นพืชส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของฟิลิปปินส์ ค้าศตวรรษนี้เป็นได้กับสหรัฐอเมริกา และทำเชือกทำส่วนใหญ่ในนิวอิงแลนด์ แม้ว่าในเวลา ทำเชือกถูกย้ายกลับไปฟิลิปปินส์ ไม่รวมฟิลิปปินส์ abacá ถูกก่อนปลูกบนพื้นที่ขนาดใหญ่ในเกาะสุมาตราใน 1925 ภายใต้ดัตช์ ที่มีสังเกตการเพาะปลูกในฟิลิปปินส์ cordage ตั้งแต่ศตวรรษ ตาม ด้วย plantings ในอเมริกากลางในผู้ให้สนับสนุน โดยภาคเกษตรสหรัฐอเมริกา นอกจากนี้มันยังถูก transplanted ในอินเดียและกวม เริ่มปลูกเชิงพาณิชย์ใน 1930 ในบริติชนอร์ทบอร์เนียว กับเริ่มสงครามโลก จัดหาจากประเทศฟิลิปปินส์ถูกตัด โดย Japanese.After สงคราม แผนกเกษตรสหรัฐฯ เริ่มผลิต ในปานามา คอสตาริกา ประเทศฮอนดูรัส ประเทศกัวเตมาลา [6] วันนี้ abacá ถูกผลิตขึ้นในเชิงพาณิชย์ในประเทศเพียงสาม: ฟิลิปปินส์ เอกวาดอร์ และคอสตาริกา [ต้องการอ้างอิง] ฟิลิปปินส์สร้างระหว่าง 85% และ 95% ของโลก abacá และการผลิตมีพนักงาน 1.5 ล้านคน ผลิตได้ปฏิเสธเนื่องจากโรคไวรัสเสื่อที่ทำจากเส้นใยทอ Abacá จากประเทศฟิลิปปินส์บรรพบุรุษของอาบาคาโฮเต็ลทันสมัยอาจมีต้นกำเนิดจากประเทศฟิลิปปินส์ตะวันออกมีฝน (ไม่ออกเสียงแล้ง), ในความเป็นจริงชนิดป่าอาบาคาโฮเต็ลยังสามารถพบได้ในป่าภายในของเกาะ Catanduanes ที่มักจะปลูกได้ วันนี้ Catanduanes มีหลายสมัยชนิดอื่น ๆ ของอาบาคาโฮเต็ลที่มีการแข่งขันมากขึ้น หลายปี บรีดเดอร์สจากสถาบันวิจัยต่าง ๆ ได้ทำพันธุ์ปลูกของเกาะ Catanduanes ยิ่งแข่งขันในประเทศ และต่างประเทศ ซึ่งผลผลิตสูงสุดของเกาะที่มีการผลิตสูงสุดสอดคล้องกันทั่วทั้งหมู่เกาะ [ต้องการอ้างอิง]ใช้เนื่องจากความแข็งแรง มันคือ การขอสินค้า และมีความแข็งแกร่งของเส้นใยธรรมชาติ มันถูกใช้ โดยอุตสาหกรรมกระดาษสำหรับการใช้พิเศษเช่น teabags ธนบัตร และตกแต่งเอกสาร มันสามารถใช้ทำงานฝีมือเช่นกระเป๋า พรม เสื้อผ้า และเฟอร์นิเจอร์ เชือก Abacá ได้มากทนทาน มีความยืดหยุ่น และทนต่อน้ำเค็มเสีย ช่วยให้การใช้ hawsers จัดส่งของบรรทัด และตาข่ายตกปลา เชือก 1 นิ้ว (2.5 ซม.) สามารถใช้ 4 เมตริกตัน (ปอนด์ 8,800) การ เมื่อใช้ใย Abacá สำหรับเชือก แต่โปรแกรมนี้เป็นของสำคัญเพียงเล็กน้อย Lupis มีคุณภาพดีที่สุดของ abacá สวีทเป็นทอส่วนใหญ่จาก abacáสิ่งทอเส้นใยภายในจะใช้ในการทำหมวก รวมทั้ง "มะนิลาหมวก เปลญวน ปู cordage เชือก twines หยาบ และชนิดของผ้าใบ มันถูกเรียกว่าป่านมะนิลาในตลาดแม้ ว่ามันไม่เหมือนจริงป่าน lso เรียกว่าป่านเซบูและป่านดาเวา[แก้ไข] การเพาะปลูกโดยปกติมีปลูกพืชในดิน loamy นยก ใช้เหง้าปลูกที่เริ่มต้นของฤดูฝน นอกจากนี้ โรงงานใหม่สามารถเริ่ม โดยเมล็ด เกษตรกรเก็บเกี่ยว abacá ฟิลด์ทุกสาม-แปดเดือนหลังจากรอบระยะเวลาการเจริญเติบโตเริ่มต้น 12-25 เดือน เก็บเกี่ยวทำ โดยเอาลำต้นใบหลัง จากดอก แต่ ก่อนที่ผลไม้ปรากฏ โรงงานสูญเสียประสิทธิภาพระหว่าง 15 และ 40 ปี ลาดของให้สภาพแวดล้อมเติบโตต้องการ เก็บเกี่ยวโดยทั่วไปประกอบด้วยหลาย ๆ การดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับ sheaths ลีฟ:tuxying (แบ่งแยก sheath หลัก และรอง)ปอก (ได้รับเส้นใย)แห้ง (มักจะเป็นไปตามประเพณีของแห้งซัน)เมื่อประมวลผลเสร็จสมบูรณ์ รวมกลุ่มของเส้นใยจะอ่อน และษะความยาว 6-12 ฟุต (1.8-3.7 เมตร)ในคอสตาริกา เก็บเกี่ยวสมัยใหม่และเทคนิคการทำให้แห้งจะได้รับการพัฒนาเพื่อรองรับผลผลิตสูงมากที่ได้มีการอาบาคาโฮเต็ลทันสมัยผลิตมากกว่า 80% มาจากประเทศฟิลิปปินส์ โคลคือ บนสุดผลิตภูมิภาคในขณะที่เกาะ Catanduanes ยังคงอยู่ ด้านบนผลิตจังหวัดในฟิลิปปินส์ ฟิลิปปินส์ชนบทพัฒนาโปรแกรม (PRDP) และกรมวิชาการเกษตรรายงานว่า ใน 2009-2013 โคลภูมิภาคมีสัดส่วน 39% ของ producution อาบาคาโฮเต็ลฟิลิปปินส์ขณะเข้าครอบงำ 92% มาจากเกาะ Catanduanes สสเตทตะวันออก ผู้ผลิตใหญ่เป็นอันดับสองมี 24% และภูมิภาคเวา โปรดิวเซอร์ที่สามที่ใหญ่ที่สุดมี 11% ของการผลิตทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปอมนิลาชื่อทวินามมูซา Textilis เป็นพันธุ์พื้นเมืองของฟิลิปปินส์กล้วยที่ปลูกเป็นพืชเชิงพาณิชย์ในประเทศฟิลิปปินส์เอกวาดอร์และคอสตาริกา โรงงานยังเป็นที่รู้จักป่านมะนิลามีความสำคัญทางเศรษฐกิจที่ดีการเก็บเกี่ยวสำหรับเส้นใยที่เรียกว่าป่านมะนิลาสกัดจากใบลำต้น. [4] พืชที่เติบโตถึง 13-22 ฟุต (4.0-6.7 เมตร) และค่าเฉลี่ยประมาณ 12 ฟุต (3.7 เมตร) เส้นใยที่ถูกนำมาใช้สำหรับการทำ twines และเชือก; ตอนนี้ส่วนใหญ่จะ pulped และใช้ในความหลากหลายของผลิตภัณฑ์กระดาษพิเศษรวมทั้งถุงชากระดาษกรองและธนบัตร มันถูกจัดเป็นใยอย่างหนักพร้อมกับมะพร้าว henequin และป่านศรนารายณ์.
รายละเอียดโรงงานปอมนิลาเป็น stoloniferous หมายความว่าโรงงานผลิตนักวิ่งหรือหน่อไปตามพื้นดินที่รากแล้วในแต่ละส่วน
ตัดและปลูกฝังรากวิ่งเป็นเทคนิคหลักสำหรับการสร้างโรงงานใหม่เนื่องจากการเจริญเติบโตของเมล็ดพันธุ์เป็นอย่างมากช้าลง ปอมนิลามี "ลำต้นเท็จ" หรือเทียมประมาณ 6-15 นิ้ว (15-38 เซนติเมตร) diameter.The ก้านใบ (ก้านใบ) จะขยายตัวที่ฐานในรูปแบบที่มีการหุ้มห่ออย่างแน่นหนากันในรูปแบบเทียม มี 12-25 ใบสีเขียวเข้มสีเขียวอ่อนด้านบนและด้านล่างบางครั้งก็มีแพทช์สีน้ำตาลขนาดใหญ่ พวกเขาเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าในรูปทรงที่มีฐาน deltoid. [1] พวกเขาเติบโตอย่างต่อเนื่อง ก้านใบจะเติบโตอย่างน้อย 1 ฟุต (30 ซม.) ยาว. [1] เมื่อพืชเป็นผู้ใหญ่ก้านดอกที่เติบโตขึ้นภายในเทียม ดอกไม้ชายมี 5 กลีบแต่ละประมาณ 1.5 นิ้ว (3.8 ซม.) ยาว. [1] ฝักใบมีเส้นใยที่มีคุณค่า หลังจากเก็บเกี่ยวเส้นใยหยาบในช่วงระยะเวลา 6-12 ฟุต (180-370 ซม.) ยาว. [4] พวกเขาจะประกอบด้วยหลักของเซลลูโลสลิกนินและเพคติน. ผลไม้ซึ่งเป็นกินไม่ได้และจะไม่ค่อยเห็นเป็นเก็บเกี่ยวเกิดขึ้น ก่อนที่ผลไม้พืชที่เติบโตประมาณ 2-3 นิ้ว (5.1-7.6 เซนติเมตร) และมีความยาว 1 นิ้ว (2.5 เซนติเมตร) มันมีเมล็ดสีดำเทอที่ 0.167 นิ้ว (0.42 เซนติเมตร). Systematics [แก้ไข] โรงงานปอมนิลาเป็นของครอบครัวกล้วย Musaceae; มันคล้ายกับกล้วยเมล็ดเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดป่ากล้วยป่าและกล้วยตานี ชื่อวิทยาศาสตร์ของมันคือมูซา Textilis ภายในสกุลมูซาก็จะอยู่ในส่วน Callimusa (ตอนนี้รวมทั้งส่วนอดีต Australimusa) สมาชิกซึ่งมีจำนวนโครโมโซมซ้ำของ 2n = 20 [7] ประวัติAbaca ใยอบแห้งในฟาร์มปอมนิลา, คอสตาริก้าก่อนที่สิ่งทอสังเคราะห์มาในการใช้งานเอ็ม Textilis เป็นแหล่งสำคัญของเส้นใยที่มีคุณภาพสูง: นุ่มเนียนและ fine.Europeans แรกที่เข้ามาติดต่อกับมันเมื่อ Magellan ทำให้ที่ดินในฟิลิปปินส์ใน 1521 เป็นชาวบ้านที่ได้รับการเพาะปลูกมันและใช้มันในจำนวนมากสำหรับ สิ่งทอที่แล้ว โดยปี 1897 ฟิลิปปินส์ได้รับการส่งออกเกือบ 100,000 ตันของปอมนิลาและมันเป็นหนึ่งในสามของพืชเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุดพร้อมกับยาสูบและน้ำตาล ในความเป็นจริงจาก 1850 จนถึงสิ้นศตวรรษที่ 19 น้ำตาลหรือ Abaca สลับกับแต่ละอื่น ๆ เช่นการปลูกพืชการส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของฟิลิปปินส์ นี้การค้าระหว่างศตวรรษที่ 19 เป็นส่วนใหญ่กับสหรัฐอเมริกาและการทำเชือกได้ทำส่วนใหญ่ในนิวอิงแลนด์แม้ว่าในเวลาที่เชือกทำก็ย้ายกลับไปยังฟิลิปปินส์ ไม่รวมฟิลิปปินส์ปอมนิลาได้รับการปลูกฝังแรกในขนาดใหญ่ที่เกาะสุมาตราในปี 1925 ภายใต้ดัตช์ที่ได้ตั้งข้อสังเกตการเพาะปลูกในประเทศฟิลิปปินส์สำหรับสายระโยงระยางตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้าตามมาด้วยการปลูกในอเมริกากลางในปี 1929 ได้รับการสนับสนุนจากกรมสหรัฐ เกษตร นอกจากนี้ยังได้รับการปลูกถ่ายลงในอินเดียและเกาะกวม เริ่มปลูกเชิงพาณิชย์ในปี 1930 ในบริติชบอร์เนียวเหนือ; กับการเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สองและอุปทานจากฟิลิปปินส์ถูกกำจัดโดย Japanese.After สงครามกระทรวงเกษตรของสหรัฐเริ่มการผลิตในปานามาคอสตาริกาฮอนดูรัสและกัวเตมาลา. [6] วันนี้ปอมนิลาผลิตในเชิงพาณิชย์ ในเวลาเพียงสามประเทศ: Philippines. เอกวาดอร์และคอสตาริกา [อ้างจำเป็น] ฟิลิปปินส์ผลิตระหว่าง 85% และ 95% ของปอมนิลาของโลกและการผลิตมีพนักงาน 1.5 ล้านคน การผลิตได้ลดลงเพราะโรคไวรัส. เสื่อที่ทำจากผ้าทอเส้นใยปอมนิลาจากฟิลิปปินส์บรรพบุรุษของปอมนิลาทันสมัยอาจมีต้นตอมาจากทางทิศตะวันออกของประเทศฟิลิปปินส์ที่มีจำนวนมากของฝน (ไม่เด่นชัดฤดูแล้ง) ในความเป็นจริงชนิดป่าปอมนิลายังสามารถ พบได้ในป่าภายในของเกาะ Catanduanes ซึ่งมักจะไม่ได้รับการปลูกฝัง วันนี้ Catanduanes มีหลายชนิดที่ทันสมัยอื่น ๆ ของปอมนิลาที่มีการแข่งขันมากขึ้น หลายปีที่ผ่านพ่อพันธุ์แม่พันธุ์จากสถาบันการวิจัยต่างๆได้ทำให้พันธุ์ที่ปลูกของเกาะ Catanduanes แม้การแข่งขันมากขึ้นในตลาดในและต่างประเทศ ซึ่งจะส่งผลในการผลิตที่ดีที่สุดของเกาะซึ่งมีการผลิตสูงสุดที่สอดคล้องกันทั่วทั้งเกาะที่. [อ้างจำเป็น] ใช้เนื่องจากความแข็งแรงก็จะขอหลังจากผลิตภัณฑ์และเป็นที่แข็งแกร่งของเส้นใยธรรมชาติ มันถูกใช้โดยอุตสาหกรรมกระดาษสำหรับพิเศษเช่นใช้เช่น teabags ธนบัตรและเอกสารการตกแต่ง มันสามารถนำมาใช้ในการทำงานฝีมือเช่นกระเป๋า, พรม, เสื้อผ้าและเฟอร์นิเจอร์ เชือกปอมนิลามีความทนทานมากมีความยืดหยุ่นและทนต่อความเสียหายจากน้ำเกลือที่ช่วยให้การใช้งานใน hawsers สายเรือและอวนประมง 1 นิ้ว (2.5 เซนติเมตร) เชือกจะต้อง 4 ตัน (£ 8,800) เส้นใยbreak.Abacáเคยถูกใช้เป็นหลักสำหรับเชือก แต่โปรแกรมนี้เป็นตอนที่มีความสำคัญรองลงมา Lupis คือคุณภาพที่ดีที่สุดของปอมนิลา sinamay ทอส่วนใหญ่จากปอมนิลา. สิ่งทอเส้นใยภายในจะใช้ในการทำหมวกรวมทั้ง "หมวกมะนิลา" เปลญวน, ปู, สายระโยงระยางเชือก twines หยาบและประเภทของผืนผ้าใบ มันถูกเรียกว่าป่านมะนิลาในตลาดแม้ว่ามันจะแตกต่างจากกัญชาที่แท้จริงและเป็นที่รู้จักกัน LSO ป่านเซบูและป่านดาเวา. การเพาะปลูก [แก้ไข] พืชที่ปลูกตามปกติในเนื้อดีดินร่วนใช้เหง้าปลูกในช่วงเริ่มต้นของ ฤดูฝน. นอกจากนี้โรงงานใหม่สามารถเริ่มต้นโดยการเพาะเมล็ด เกษตรกรผู้ปลูกเก็บเกี่ยวทุ่งปอมนิลาทุก 3-8 เดือนหลังจากช่วงการเจริญเติบโตเริ่มต้นของเดือนที่ 12-25 การเก็บเกี่ยวจะทำโดยการเอาใบเกิดหลังดอกบาน แต่ก่อนที่จะปรากฏผลไม้ พืชที่สูญเสียผลผลิตระหว่าง 15 และ 40 ปี ลาดของภูเขาไฟให้สภาพแวดล้อมการเจริญเติบโตที่ต้องการ การเก็บเกี่ยวโดยทั่วไปรวมถึงการดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับหลายฝักใบ: tuxying (แยกฝักประถมศึกษาและมัธยมศึกษา) ปอก (ได้รับเส้นใย) การอบแห้ง (ปกติตามประเพณีของดวงอาทิตย์อบแห้ง). เมื่อประมวลผลเสร็จสมบูรณ์การรวมกลุ่มของเส้นใยมีสีซีดและ เงาที่มีความยาว 6-12 ฟุต (1.8-3.7 ม.) ในคอสตาริกาเก็บเกี่ยวที่ทันสมัยมากขึ้นและเทคนิคการอบแห้งที่มีการพัฒนาเพื่อรองรับอัตราผลตอบแทนที่สูงมากได้รับมี. กว่า 80% ของการผลิตที่ทันสมัยปอมนิลามาจากประเทศฟิลิปปินส์ . Bicol เป็นพื้นที่การผลิตด้านบนในขณะที่ยังคงเกาะ Catanduanes จังหวัดผลิตชั้นนำในประเทศฟิลิปปินส์ โครงการพัฒนาชนบทของฟิลิปปินส์ (PRDP) และกรมวิชาการเกษตรรายงานว่าในปี 2009-2013, Bicol ภาคมีส่วนแบ่ง 39% ของ producution ปอมนิลาฟิลิปปินส์ขณะที่ครอบงำ 92% มาจากเกาะ Catanduanes อีสเทิร์นวิซายาผู้ผลิตใหญ่เป็นอันดับสองมี 24% และภาคดาเวาผู้ผลิตที่ใหญ่เป็นอันดับสามมี 11% ของการผลิตรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปอมนิลา ทวินามชื่อ มูซา textilis เป็นชนิดของกล้วยพื้นเมืองของฟิลิปปินส์ ที่ปลูกเป็นพืชเชิงพาณิชย์ในฟิลิปปินส์ เอกวาดอร์ และคอสตาริกา พืช หรือที่เรียกว่าป่านมนิลา มีความสำคัญทางเศรษฐกิจที่ดี การเก็บเกี่ยวของเส้นใยที่เรียกว่ามะนิลา hemp , สารสกัดจากใบต้น [ 4 ] พืชเติบโต 13 – 22 ฟุต ( 4.0 – 6.7 เมตร ) และค่าเฉลี่ยประมาณ 12 ฟุต ( 3 เมตร )ไฟเบอร์ แต่เดิมใช้สําหรับทํา twines เชือกและตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นกระดาษ และใช้ในความหลากหลายของผู้เชี่ยวชาญผลิตภัณฑ์กระดาษรวมทั้งกระดาษและถุงกรองชา , ธนบัตร มันจัดเป็นเส้นใยแข็ง พร้อมกับมะพร้าว henequin ป่าน , และรายละเอียด
.
Abac . kgm พืชเป็น stoloniferous หมายความว่า โรงงานผลิตวิ่งหรือยิงไปตามพื้นดินที่รากในแต่ละส่วนการตัดและปลูกฝังมาราธอนเป็นเทคนิคหลักสำหรับการสร้างโรงงานใหม่ เนื่องจากการเติบโตของเมล็ดเป็นอย่างช้า บค . kgm มีเท็จ " ลำตัว " หรือ 4 ประมาณ 6 – 15 นิ้ว ( 15 – 38 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง ใบก้าน ( ก้าน ) จะขยายฐานเพื่อสร้างเปลือกที่พันแน่นเข้าด้วยกันในรูปแบบ 4 . มี 12 - 25 ใบสีเขียวเข้ม ด้านบน สีเขียวอ่อน ด้านล่างบางครั้งกับแพทช์สีน้ำตาลขนาดใหญ่ พวกเขาเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ารูปร่างกับเบสเสียงแตก [ 1 ] พวกเขาเติบโตในเวลาต่อมา ก้านใบเติบโตอย่างน้อย 1 ฟุต ( 30 ซม. ) ความยาว [ 1 ] เมื่อพืชเป็นผู้ใหญ่ ก้านดอกที่เติบโตขึ้นภายใน 4 . ดอกตัวผู้ มี 5 กลีบ ละประมาณ 1.5 นิ้ว ( 3.8 ซม. ) ยาว[ 1 ] ใบพืชมีเส้นใยคุณค่า หลังการเก็บเกี่ยว , เส้นใยหยาบในช่วงความยาวตั้งแต่ 6 – 12 ฟุต ( 180 ) 370 ซม. ) ยาว [ 4 ] พวกเขาจะประกอบด้วยหลักของเซลลูโลส ลิกนิน และเพคติน

ผลไม้ที่กินไม่ได้และจะไม่ค่อยเห็นเป็นวิกฤติที่เกิดขึ้นก่อนที่จะปลูกผลไม้ เติบโตประมาณ 2 - 3 นิ้ว ( 5.1 ) 7.6 ซม. ) ความยาว 1 นิ้ว ( 2.5 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลางมันมีเมล็ดที่มีลักษณะขดเป็นวงสีดำที่ 0.167 นิ้ว ( 28 ซม. ) ในเส้นผ่าศูนย์กลาง .
ชนิดย่อย [ แก้ไข ]
บค . kgm พืชเป็นของกล้วย Musaceae ; ครอบครัว มันมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดในป่าเมล็ดกล้วย กล้วยป่ากับกล้วยตานี . ชื่อ ทางวิทยาศาสตร์คือ มูซา textilis . ภายในสกุล Musa , มันอยู่ในส่วน callimusa ( ตอนนี้รวมทั้งอดีต australimusa ส่วน ) ,สมาชิกซึ่งมีจำนวนโครโมโซม 2n = 20 Gold ของ [ 7 ]

ประวัติ

ในเส้นใยแห้งในฟาร์ม , คอสตาริกา
ก่อนที่สิ่งทอสังเคราะห์เข้ามาใช้ ม. textilis เป็นแหล่งของเส้นใยที่มีคุณภาพสูง : นุ่มเนียนและดี ครั้งแรกที่ชาวยุโรปเข้ามาติดต่อกับมันเมื่อแมกเจลแลนให้ที่ดินในประเทศฟิลิปปินส์ใน 1521 ,เป็นชาวพื้นเมือง คือปลูกมันและใช้มันในกลุ่มสิ่งทอแล้ว โดย 1897 ฟิลิปปินส์ส่งออกเกือบ 100000 ตันใน และมันเป็นหนึ่งในสามที่ใหญ่ที่สุดพืชเศรษฐกิจ , พร้อมกับ ยาสูบ น้ำตาล ในความเป็นจริงจาก 1850 ผ่านปลายของศตวรรษที่ 19 , น้ำตาล หรือ บค . kgm สลับกับแต่ละอื่น ๆเป็นพืชส่งออกที่ใหญ่ที่สุดของฟิลิปปินส์นี้ศตวรรษที่ 19 ส่วนใหญ่การค้ากับสหรัฐฯ และทำเชือกทำส่วนใหญ่อยู่ในอังกฤษ แม้ว่าในเวลาที่เชือก ทำให้ถูกย้ายกลับไปที่ฟิลิปปินส์ ยกเว้นฟิลิปปินส์ บค . kgm คือแรกที่ปลูกบนขนาดใหญ่ในเกาะสุมาตราใน 1925 ภายใต้ดัตช์ ซึ่งมีข้อสังเกตของการเพาะปลูกในฟิลิปปินส์เชือกตั้งแต่ศตวรรษที่สิบเก้า ,ตามมาด้วยการปลูกในอเมริกากลางใน 2472 ได้รับการสนับสนุนโดยสหรัฐอเมริกากรมวิชาการเกษตร มันก็ถูกย้ายไปอินเดีย และกวม การปลูกเชิงพาณิชย์เริ่มในปี 1930 ในภาคเหนือของอังกฤษเกาะบอร์เนียว กับการเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง , อุปทานจากฟิลิปปินส์ ถูกญี่ปุ่น หลังจากสงคราม กรมวิชาการเกษตรของสหรัฐอเมริกาเริ่มผลิตในปานามาคอสตาริกา , ฮอนดูรัสและกัวเตมาลา . [ 6 ] วันนี้ บค . kgm ที่ผลิตในเชิงพาณิชย์ในเพียงสามประเทศ : ฟิลิปปินส์ , เอกวาดอร์ และ คอสตาริกา . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] ฟิลิปปินส์ผลิตระหว่าง 85% และ 95% ของ . kgm นวัตกรรมของโลก และการผลิต มีพนักงาน 1.5 ล้านคน ผลิตได้ลดลง เนื่องจากโรคไวรัส


เสื่อที่ทำจากผ้าหรือเส้นใยจากฟิลิปปินส์
. kgmบรรพบุรุษของในสมัยใหม่อาจมีที่มาจากภาคตะวันออกของฟิลิปปินส์ ซึ่งมีมากในฤดูฝน ( ฤดูฝนไม่เด่นชัด ) ในความเป็นจริงในป่าประเภทยังสามารถพบได้ในป่าด้านในของ catanduanes เกาะซึ่งมักจะไม่เพาะปลูก วันนี้ มีหลาย ๆชนิดของ catanduanes ทันสมัยใน ซึ่งจะแข่งขันได้มากขึ้น เป็นเวลาหลายปีพ่อพันธุ์แม่พันธุ์จากสถาบันวิจัยต่าง ๆทำให้การปลูกพันธุ์ของเกาะ catanduanes ยิ่งแข่งขันในประเทศและต่างประเทศ ผลนี้ในการผลิตที่เหมาะสมของเกาะซึ่งมีความสอดคล้องมากที่สุด การผลิตทั่วทั้งหมู่เกาะ . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]


เนื่องจากใช้ความแรงของมัน มันแสวงหาผลิตภัณฑ์และเป็นแรงของเส้นใยธรรมชาติมันถูกใช้โดยอุตสาหกรรมกระดาษเช่นพิเศษเช่นใช้ teabags ธนบัตร และตกแต่งเอกสาร มันสามารถใช้เพื่อให้งานฝีมือ เช่น กระเป๋า , พรม , เสื้อผ้าและเฟอร์นิเจอร์ บค . kgm เชือกมีความทนทานมาก , มีความยืดหยุ่นและทนต่อความเสียหายน้ำเกลือช่วยให้การใช้งานใน hawsers เส้นของเรือและอวน 1 นิ้ว ( 2.5 ซม. ) เชือกสามารถใช้ 4 ตัน ( 8 , 800 ปอนด์ ) แบ่งบค . kgm ไฟเบอร์ที่เคยใช้เป็นหลักสำหรับเชือก แต่โปรแกรมนี้เป็นอย่างน้อย lupis เป็นคุณภาพที่ดีที่สุดของบค . kgm . ทอจาก ABAC . kgm Sinamay ส่วนใหญ่


ภายในเส้นใยสิ่งทอที่ใช้ในการทําหมวก รวมทั้ง " มะนิลาหมวก " เปลญวน , แม่ , เชือก , เชือก , twines หยาบ และชนิดของผ้าใบมันเรียกว่าป่านมนิลาในตลาดแม้ว่าจะแตกต่างจากกัญชาจริง และ lSO เรียกว่าเซบูกัญชาและดาเวาป่าน

เพาะ [ แก้ไข ]
เป็นพืชที่ปลูกในดินร่วนระบายน้ำดีดินปกติ ใช้เหง้า ปลูกในช่วงเริ่มต้นของฤดูฝน นอกจากนี้ โรงงานใหม่จะเริ่มจากเมล็ดเกษตรกรผู้ปลูก เก็บเกี่ยว บค . kgm สาขาทุกสามถึงแปดเดือนหลังจากระยะเวลาการเจริญเติบโตเริ่มต้น 12 – 25 เดือน การเก็บเกี่ยวจะทำโดยการเอาใบต้นหลังออกดอก แต่ก่อนที่ผลจะปรากฏขึ้น พืชสูญเสียผลผลิตระหว่าง 15 และ 40 ปี ลาดของภูเขาไฟให้ที่ต้องการสภาพแวดล้อมการเจริญเติบโต . การเก็บเกี่ยวโดยทั่วไปมีหลายที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานของใบพืช :

tuxying ( แยกประถมและมัธยมปลอกลอก ( รับ )

การอบแห้งเส้นใย ) ( ปกติตามประเพณีของตากแดด )
เมื่อประมวลผลเสร็จ ห่อใยจะซีดและเงาที่มีความยาว 6 – 12 ฟุต ( 1.8 – 3.7 M )

ในคอสตาริกา การเก็บเกี่ยวที่ทันสมัยมากขึ้น และเทคนิคในการอบแห้งที่ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อรองรับสูงมาก ผลผลิตมี

มากกว่า 80 % ของการผลิตในสมัยใหม่ที่มาจากฟิลิปปินส์ โคลเป็นยอดการผลิตภูมิภาคในขณะที่เกาะ catanduanes ยังคงยอดการผลิตจังหวัดในฟิลิปปินส์ ของโปรแกรมการพัฒนาชนบท ( prdp ) และกระทรวงเกษตรรายงานว่าอย่างมากใน ,Bicol ภูมิภาคมีหุ้น 39% ของฟิลิปปินส์ใน producution ในขณะที่ท่วมท้น 92% มาจากเกาะ catanduanes . ตะวันออกกลาง , ผู้ผลิตใหญ่เป็นอันดับสองได้ 24% และภูมิภาคดาเวา , ผู้ผลิตที่สามที่ใหญ่ที่สุดมี 11 % ของกำลังการผลิตทั้งหมด