were evaluated for their ability to

were evaluated for their ability to be syntrophic with
L. buchneri in the production of the components found with mixed
culture spoilage. Neither P. ethanolidurans nor P. parvulus used 1,2-
propanediol that was added to FC (Fig. 4) or that which was
naturally produced in co-culture with L. buchneri (data not shown).
However, both reduced NaCl and commercial spoilage cultures
contained organisms that were able to utilize 1,2-propanediol in FC
with 6% NaCl at pH 3.8 under anaerobic conditions (Fig. 4). Decreases
in 1,2-propanediol were observed as early as 8 days after
inoculation, and 1,2-propanediol was no longer detected after 24
days. Utilization of the added 1,2-propanediol by these unidentified
spoilage microorganisms preceded lactic acid utilization, which
may explain why this intermediate has not been detected in the
normal course of fermented cucumber spoilage. Either 1,2-
propanediol is a preferred substrate or the organism(s) that
use(s) 1,2-propanediol cannot metabolize lactic acid. Two strains of
L. rapi, newly isolated LAB from fermented cucumber spoilage
(Johanningsmeier et al., 2012), were able to degrade 1,2-
propanediol in FC when inoculated in pure culture (Fig. 4).
Consistent with the mixed spoilage cultures, decreases in 1,2-
propanediol accompanied increases in propionic acid and propanol
for L. rapi strain LA1165 (Table 3). L. rapi strain LA1169 utilized
1,2-propanediol more slowly and did not produce propionic acid,
indicating that strain differences influence this metabolic activity.
Another recently isolated spoilage LAB, L. parafarraginis strain
LA1153 (Johanningsmeier et al., 2012) behaved similarly to
L. buchneri in FC supplemented with 1,2-propanediol. Within 24
days of anaerobic incubation, a significant decrease in lactic acid
with concurrent increases in acetic acid and 1,2-propanediol and
rise in pH were observed (Table 3). More research is needed to
determine the prevalence of this lactic acid degrading bacterium in
fermented cucumbers. Based on these collective results, we hypothesize
that L. buchneri or genetically related LAB such as
L. parafarraginis initiate lactic acid utilization in fermented cucumbers,
producing acetic acid and 1,2-propanediol. The 1,2-
propanediol is used by one or more syntrophic organisms,
including L. rapi, at a rate that does not allow accumulation of 1,2-
propanediol, resulting in acetic acid, propionic acid and propanol as
the spoilage metabolites detected in fermented cucumber brine.
Furthermore, the utilization of lactic acid by L. buchneri and
L. parafarraginis results in a rise in pH that may allow other propionic
and butyric acid producing organisms to contribute to spoilage
of fermented cucumbers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีประเมินความสามารถในการเป็น syntrophic ด้วยL. buchneri ในการผลิตของคอมโพเนนต์ที่พบกับผสมวัฒนธรรมเน่าเสีย P. ethanolidurans ไม่ P. parvulus ใช้ 1, 2-โพรเพนเพิ่ม FC (4 รูป) หรือซึ่งอย่างเป็นธรรมชาติผลิตในวัฒนธรรมร่วมกับ L. buchneri (ไม่แสดงข้อมูล)อย่างไรก็ตาม ทั้งลด NaCl และวัฒนธรรมที่เน่าเสียในเชิงพาณิชย์ประกอบด้วยสิ่งมีชีวิตที่สามารถใช้โพรเพน 1, 2 ใน FC6% NaCl ที่ pH 3.8 สภาวะไม่ใช้ออกซิเจน (4 รูป) ลดลงในโพรเพน 1, 2 ข้อสังเกตว่า หลังจาก 8 วันinoculation และโพรเพน 1, 2 ไม่ตรวจพบหลังจาก 24วันที่ ใช้ประโยชน์จากโพรเพที่เพิ่ม 1, 2 นโดยเหล่านี้ไม่ได้ระบุจุลินทรีย์เน่าเสียก่อนหน้าใช้ประโยชน์กรดแลคติก ซึ่งอาจอธิบายทำไมกลางนี้ไม่พบในการปกติแตงกวาหมักเน่าเสีย ทั้ง 1, 2-โพรเพนคือ พื้นผิวที่ต้องการหรือ organism(s) การที่โพรเพนกับ use(s) 1, 2 ไม่สามารถเผาผลาญกรดแลคติก สองสายพันธุ์ของL. rapi ห้องปฏิบัติการแยกใหม่แตงกวาหมักเน่าเสีย(Johanningsmeier et al. 2012), ได้มีการลดลง 1, 2-โพรเพนใน FC เมื่อ inoculated ในวัฒนธรรมบริสุทธิ์ (4 รูป)สอดคล้องกับวัฒนธรรมความผสม ลดลงใน 1, 2-โพรเพนพร้อมกับการเพิ่มกรดโพรพิโอนิและไร propanolสำหรับ L. rapi สายพันธุ์ LA1165 (ตารางที่ 3) สายพันธุ์ rapi L. LA1169 ใช้โพรเพน 1, 2 ช้า และไม่ได้สร้างกรดโพรพิโอนิระบุสายพันธุ์ที่แตกต่างมีอิทธิพลต่อกิจกรรมนี้เผาผลาญสายพันธุ์ L. parafarraginis อื่นเพิ่งแยกเน่าเสียห้องปฏิบัติการLA1153 (Johanningsmeier et al. 2012) ประพฤติตัวไปในทำนองเดียวกันL. buchneri ใน FC เสริม ด้วยโพรเพน 1, 2 ภายใน 24วันของการกกไข่ไม่ใช้ออกซิเจน การลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกรดขึ้นพร้อมกันในกรดอะซิติกและโพรเพน 1, 2 และเพิ่มค่า pH ได้สังเกต (ตาราง 3) จำเป็นต้องมีการวิจัยเพิ่มเติมในกำหนดอัตราความชุกของกรดนี้ลดแบคทีเรียในแตงกวาดอง เรายึดตามผลรวมเหล่านี้ hypothesizeL. buchneri หรือห้องปฏิบัติการที่เกี่ยวข้องทางพันธุกรรมเช่นนั้นL. parafarraginis เริ่มใช้กรดในแตงกวาดองผลิตกรดอะซิติกและโพรเพน 1, 2 1, 2-โพรเพนจะใช้หนึ่ง หรือมากกว่ามีชีวิต syntrophicรวม rapi L. อัตราที่อนุญาตให้มีการสะสมของ 1, 2-โพรเพน กรดอะซิติก กรดโพรพิโอนิ และไร propanol เป็นสารการเน่าเสียที่ตรวจพบในน้ำเกลือดองแตงกวานอกจากนี้ การใช้ประโยชน์จากกรดแลคติกโดย L. buchneri และL. parafarraginis เกิดขึ้นในค่า pH ที่อาจทำให้โพรพิโอนิอื่น ๆและกรดบิวทีริกที่ผลิตสิ่งมีชีวิตเพื่อนำไปสู่การเน่าเสียของแตงกวาหมัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้รับการประเมินความสามารถของพวกเขาจะมี syntrophic
ลิตร buchneri
ในการผลิตชิ้นส่วนที่พบกับผสมเน่าเสียวัฒนธรรม ทั้งพีพีหรือ ethanolidurans parvulus ใช้ 1,2-
โพรเพนที่เพิ่มให้กับเอฟซี (รูปที่. 4)
หรือสิ่งที่ถูกผลิตตามธรรมชาติในวัฒนธรรมร่วมกับแอลbuchneri (ไม่ได้แสดงข้อมูล).
อย่างไรก็ตามทั้งลดและโซเดียมคลอไรด์
วัฒนธรรมการเน่าเสียในเชิงพาณิชย์ที่มีสิ่งมีชีวิตที่มีความสามารถที่จะใช้1,2-โพรเพนในเอฟซีกับ 6% โซเดียมคลอไรด์ที่ pH 3.8 ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่ใช้ออกซิเจน (รูปที่. 4)
ลดลงใน 1,2-โพรเพนถูกตั้งข้อสังเกตเป็นช่วงต้น 8 วันหลังจากการฉีดวัคซีนและ1,2-โพรเพนที่ตรวจพบไม่ได้หลังจาก 24 วัน การใช้ที่เพิ่ม 1,2-โพรเพนเหล่านี้โดยไม่ปรากฏชื่อจุลินทรีย์เน่าเสียก่อนการใช้กรดแลคติกซึ่งอาจอธิบายว่าทำไมกลางนี้ยังไม่ได้รับการตรวจพบในหลักสูตรปกติของการเน่าเสียแตงกวาดอง ทั้ง 1,2- โพรเพนเป็นสารตั้งต้นที่ต้องการหรือสิ่งมีชีวิต (s) ที่การใช้งาน(s) 1,2-โพรเพนไม่สามารถเผาผลาญกรดแลคติก สองสายพันธุ์ของแอล RAPI, LAB ที่แยกได้ใหม่จากการเน่าเสียแตงกวาดอง(Johanningsmeier et al., 2012) ก็สามารถที่จะลด 1,2- โพรเพนในเอฟซีเมื่อเชื้อในวัฒนธรรมบริสุทธิ์ (รูปที่. 4). สอดคล้องกับวัฒนธรรมการเน่าเสียผสมลดลงใน 1 , 2- โพรเพนมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นของกรดโพรพิโอนิและโพรพานสำหรับลิตร RAPI ความเครียด LA1165 (ตารางที่ 3) สายพันธุ์ลิตร RAPI LA1169 ใช้1,2-โพรเพนมากขึ้นอย่างช้า ๆ และไม่ได้ผลิตกรดโพรพิโอนิ, แสดงให้เห็นว่าความแตกต่างของสายพันธุ์ที่มีผลต่อกิจกรรมการเผาผลาญนี้. อีกเน่าเสียเมื่อเร็ว ๆ นี้ที่แยก LAB ลิตร parafarraginis ความเครียดLA1153 (Johanningsmeier et al., 2012) ในทำนองเดียวกันประพฤติ เพื่อลิตร buchneri เอฟซีในการเสริมด้วย 1,2-โพรเพน ภายใน 24 วันของการบ่มเพาะกายลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกรดแลคติกกับการเพิ่มขึ้นพร้อมกันในกรดอะซิติกและ1,2-โพรเพนและการเพิ่มขึ้นของค่าpH ถูกตั้งข้อสังเกต (ตารางที่ 3) จำเป็นต้องวิจัยเพิ่มเติมเพื่อศึกษาความชุกของเชื้อแบคทีเรียย่อยสลายกรดแลคติกนี้ในแตงกวาดอง บนพื้นฐานของผลรวมเหล่านี้เราตั้งสมมติฐานว่า buchneri ลิตรหรือพันธุกรรมที่เกี่ยวข้อง LAB เช่นลิตร parafarraginis เริ่มต้นการใช้กรดแลคติกในแตงกวาหมักผลิตกรดอะซิติกและโพรเพน1,2 1,2- โพรเพนจะถูกใช้โดยหนึ่งหรือมากกว่าสิ่งมีชีวิต syntrophic, รวมทั้ง RAPI ลิตรในอัตราที่ไม่อนุญาตให้สะสมของ 1,2- โพรเพนผลในกรดอะซิติกกรดโพรพิโอนิและโพรพานเป็นสารที่เน่าเสียที่ตรวจพบในหมักดองแตงกวา. นอกจากนี้การใช้ประโยชน์จากกรดแลคติกโดยแอล buchneri และแอล ผลการ parafarraginis ในการเพิ่มขึ้นในค่า pH ที่อาจช่วยให้คนอื่น ๆ โพรพิโอนิกรดบิวทิริกและการผลิตสิ่งมีชีวิตที่จะนำไปสู่การเน่าเสียของแตงกวาดอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเมินความสามารถในการเป็น syntrophic กับฉัน buchneri ในการผลิตชิ้นส่วนที่พบ กับ ผสมการเพาะเลี้ยง ทั้งหน้า ethanolidurans หรือใช้ 1 , 2 - parvulus Ppropanediol ที่ถูกเพิ่มเพื่อ FC ( รูปที่ 4 ) หรือที่ซึ่งผลิตตามธรรมชาติในวัฒนธรรม ร่วม กับ ล. buchneri ( ข้อมูลไม่แสดง )อย่างไรก็ตาม ทั้งลดเกลือและพาณิชย์การ วัฒนธรรมมีสิ่งมีชีวิตที่สามารถใช้ 1,2-propanediol เอฟซีกับ 6 % NaCl ที่ pH 3.8 ภายใต้สภาวะไร้อากาศ ( รูปที่ 4 ) ลดลงใน 1,2-propanediol พบเร็ว 8 วันการฉีดวัคซีน และ 1,2-propanediol ไม่ถูกตรวจพบหลังจาก 24วัน การเพิ่ม 1,2-propanediol โดยระบุการใช้จุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดการเน่าเสีย นอกจากนี้กรดแลคติก ซึ่งอาจอธิบายได้ว่าทำไมกลางนี้ได้ถูกตรวจพบในหลักสูตรปกติของการหมักแตงกวา ทั้ง 1 , 2 -propanediol คือพื้นผิวที่ต้องการหรือสิ่งมีชีวิต ( s ) ที่ใช้ ( s ) 1,2-propanediol ไม่สามารถเผาผลาญกรดแลกติก สองสายพันธุ์L . ภาคใต้ , แยกใหม่ Lab จากการหมักของเสีย แตงกวา( johanningsmeier et al . , 2012 ) , สามารถลด 1 , 2 -propanediol เอฟซี เมื่อเชื้อบริสุทธิ์ในวัฒนธรรม ( รูปที่ 4 )สอดคล้องกับวัฒนธรรมการเน่าเสียลดลง 1 , 2 - ผสมpropanediol พร้อมด้วยกรดโพรพิโอนิกและโพรพานอลเพิ่มขึ้นสำหรับภาคใต้ ( ตารางที่ 3 ) la1165 เมื่อย ) ภาคใต้ใช้เมื่อย la1169 L1,2-propanediol มากขึ้นช้าและไม่ผลิตกรดโพรพิออนิก ,ระบุว่า ความแตกต่างของความเครียดมีผลต่อการสลายกิจกรรมนี้อีกแยกเมื่อเร็ว ๆนี้การเน่าเสีย Lab , L . parafarraginis เมื่อยla1153 ( johanningsmeier et al . , 2012 ) ทำตัวเหมือนฉัน buchneri เอฟซี เสริมด้วย 1,2-propanediol . ภายใน 24วันของถังบ่ม ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในกรดกับการเพิ่มขึ้นของกรด 1,2-propanediol และเพิ่มขึ้นในค่า pH พบว่า ( ตารางที่ 3 ) การวิจัยมากขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อศึกษาความชุกของเชื้อแลคติกแอซิดแบคทีเรียนี้ในการปฏิบัติแตงกวาดอง จากผลโดยรวมเราพบที่ฉัน buchneri หรือห้องทดลองทางพันธุกรรมที่เกี่ยวข้อง เช่นฉัน parafarraginis เริ่มต้นการใช้กรดแลคติกในแตงกวาดองการผลิตกรด 1,2-propanediol . ที่ 1 , 2 -propanediol จะใช้หนึ่งหรือมากกว่าหนึ่ง syntrophic สิ่งมีชีวิตรวมทั้ง L . ภาคใต้ อัตราที่ไม่อนุญาตให้มีการสะสมของ 1 , 2 -propanediol ที่เกิดในกรดอะซิติก , กรดโพรพิ และโพรพานอล เช่นการเน่าเสีย สายพันธุ์ที่พบในน้ำหมักแตงกวานอกจากนี้ การใช้กรดแลกติกโดย buchneri และผลในการเพิ่มขึ้นใน parafarraginis ลิตร pH ที่อาจอนุญาตให้ใช้อื่น ๆและ กรด butyric การผลิตสิ่งมีชีวิตเพื่อสนับสนุนการเน่าเสียแตงกวาดอง