The geographical distribution of op

The geographical distribution of opisthorchiasis is constrained
by the presence of the requisite intermediate host snails and the
second intermediate host fishes, and dietary preferences of local
populations for uncooked or undercooked fish. O. viverrini infection
is prevalent in Thailand and the Lao People’s Democratic Republic
(PDR), and also occurs in Cambodia and Vietnam. There is a marked
geographical heterogeneity in the prevalence of O. viverrini infection
among the four regions of Thailand; nowadays the highest
prevalence occurs in the North and Northeast (below). In 1981, the
Thailand nationwide prevalence of O. viverrini infection was 14%,
but prevalence varied greatly by region – North (5.59%), Northeast
(34.60%), Central (6.34%) and South (0.01%) (Harinasuta and
Harinasuta, 1984). After intensive and continuous control activities
over the subsequent two decades, prevalence had declined
to 15.7% in the Northeast, leading to a corresponding decline
in the national prevalence to 9.4% in 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกระจายทางภูมิศาสตร์ของ opisthorchiasis มีจำกัดโดยการปรากฏตัวของหอยทากโฮสต์กลางที่จำเป็นและสองโฮสต์กลางปลา และการตั้งค่าอาหารของท้องถิ่นประชากรปลาดิบ หรือสุก ๆ ติดเชื้อ o. ก viverriniเป็นที่แพร่หลายในประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว(ลาว), และยัง เกิดขึ้นในกัมพูชาและเวียดนาม มีการทำเครื่องหมายheterogeneity ภูมิศาสตร์ในความชุกของการติดเชื้อ o. ก viverriniหนึ่งในสี่ภูมิภาคของไทย ปัจจุบันสูงที่สุดชุกที่เกิดขึ้นในภาคเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือ (ด้านล่าง) ในปี 1981 การการติดเชื้อ o. ก viverrini ชุกทั่วประเทศไทยคือ 14%แต่ความชุกแตกต่างกันอย่างมาก โดยภูมิภาคเหนือ (5.59%), ตะวันออกเฉียงเหนือ(34.60%), กลาง (6.34%) และใต้ (0.01%) (ริณสุต และริณสุต 1984) หลังจากกิจกรรมการควบคุมที่เข้มข้น และต่อเนื่องผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา ชุกได้ปฏิเสธ15.7% ในภาคอีสาน นำการลดลงสอดคล้องกันในชุกชาติ 9.4% ในปี 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกระจายทางภูมิศาสตร์ของ opisthorchiasis เป็นข้อ จำกัด
โดยการปรากฏตัวของหอยทากที่จำเป็นโฮสต์กลางและระดับที่
สองปลากลางเจ้าบ้านและการตั้งค่าของอาหารท้องถิ่น
ประชากรปลาดิบหรือสุก การติดเชื้อพยาธิ
เป็นที่แพร่หลายในประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
(สปป) และยังเกิดขึ้นในประเทศกัมพูชาและเวียดนาม มีการทำเครื่องหมายเป็น
ความแตกต่างทางภูมิศาสตร์ในความชุกของพยาธิติดเชื้อ
ในหมู่สี่ภูมิภาคของประเทศไทย ปัจจุบันสูงสุด
ชุกเกิดขึ้นในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (ด้านล่าง) ในปี 1981 ที่
นิยมกันอย่างแพร่หลายทั่วประเทศไทยของการติดเชื้อ viverrini ทุมเป็น 14%
แต่ความชุกที่แตกต่างกันอย่างมากตามภูมิภาค - ภาคเหนือ (5.59%) ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
(34.60%) กลาง (6.34%) และภาคใต้ (0.01%) ( ณ สุตและ
ณ สุต , 1984) หลังจากกิจกรรมการควบคุมอย่างเข้มข้นและต่อเนื่อง
ในช่วงต่อมาสองทศวรรษที่ผ่านชุกได้ลดลง
15.7% ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่นำไปสู่การลดลงสอดคล้องกัน
ในระดับชาติเพื่อความชุก 9.4% ในปี 2001

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกระจายทางภูมิศาสตร์ของพยาธิใบไม้ตับเป็นข้อ จำกัดโดยการแสดงตนของปุเลงๆกลางหอยทากและโฮสต์โฮสขั้นกลางที่สองลักษณะของปลา และอาหารท้องถิ่นประชากรดิบหรือสุก ปลา การติดเชื้อ O . viverriniเป็นที่แพร่หลายในประเทศไทยและสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว( สปป.ลาว ) และยังเกิดขึ้นในกัมพูชา และเวียดนาม มีเครื่องหมายความหลากหลายทางภูมิศาสตร์ในความชุกของการติดเชื้อ O . viverriniใน 4 ภูมิภาคของประเทศไทย ปัจจุบันมากที่สุดอุบัติเกิดขึ้นในภาคเหนือและภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( ด้านล่าง ) ในปีไทยทั่วประเทศความชุกของการติดเชื้อ O . viverrini เป็น 14 %แต่ความชุกแตกต่างกันอย่างมากตามภูมิภาค - ภาคเหนือ ( 5.59 % ) , ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ( 34.60 % ) , กลาง ( 6.34 % ) และภาคใต้ ( 0.01 ) ( harinasuta และharinasuta , 1984 ) หลังจากกิจกรรมการควบคุมอย่างเข้มข้นและต่อเนื่องกว่าสองทศวรรษที่ตามมา , ได้ลดลง ความชุกถึง 15.7% ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ที่นำไปสู่การลดลงสอดคล้องกันในการศึกษาแห่งชาติ 9.4 % ในปี 2001