I could eat and drink. In just one

I could eat and drink. In just one mouthful I ate three their meat dishes and three of their loaves of bread. drank two of their barrels of wine, and was still thirst e they were because that was only half a bringing me food, I wondered whether to pick up a handful of the little men and throw them to their d But I was afraid they would shoot at me again. and anyway I was grateful for their kindness in giving food and drink. so I did not move. After some time, another official climbed up to the platform and spoke to me. From his signs understood that they were going to move me. The King of this country(which was called Lilliput) had ordered his people to carry me to the capital city. about kilometre away. I made signs to ask whether I could be ed, but the official politely refused. While I was eating, a plaform had been prepared to carry me. The people of Lilliput. known as the Lilliputians, re very intelligent and clever with their hands. For me, five hundred men built a special wooden platform with twenty-two wheels. Nine hundred of the strongest men worked for about three hours to lift me on to the platform, and one thousand five hundred of the King's largest horses(each eleven and a half centimetres high) pulled me to the capital. I did not know about any of this, because they had put a sleeping powder in my wine, and I was in a deep sleep The King had decided I would stay in the largest available building, just outside the city gates.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันสามารถกิน และดื่ม ในหนึ่งถูกปาก ฉันกินสามจานเนื้อของพวกเขาและสาม loaves ของขนมปังนั้น ดื่มสองของถังไวน์ และยังคง กระหายอีพวกที่มีเพียงครึ่งตัวนำฉันอาหาร สงสัยว่า ว่า จะหยิบกำมือของคนเพียงเล็กน้อยโยนให้ดีของพวกเขา แต่ผมกลัวพวกเขาจะยิงผมอีกนั้น และอย่างไรก็ตาม ผมขอบคุณในความเมตตาในการให้อาหารและเครื่องดื่ม ดังนั้น ฉันไม่ย้าย บางเวลา ทางอื่นปีนขึ้นแพลตฟอร์ม และได้พูดกับฉัน จากสัญญาณของเขาเข้าใจว่า พวกเขาจะย้ายผม กษัตริย์ของประเทศนี้ (ซึ่งถูกเรียกว่า Lilliput) ได้สั่งคนของเขาเพื่อฉันไปเมืองหลวง เกี่ยวกับกิโลเมตร ทำป้ายถามว่า อาจ ed แต่สุภาพปฏิเสธอย่างเป็นทางการ ในขณะที่ผมได้รับประทาน plaform ที่ได้ถูกเตรียมไว้เพื่อฉัน คนของ Lilliput หรือที่เรียกว่า Lilliputians กลับฉลาด และฉลาด ด้วยมือของพวกเขา สำหรับฉัน ห้าร้อยคนสร้างไม้พิเศษกับยี่สิบสองล้อ เก้าร้อยคนแข็งแกร่งทำงานประมาณสามชั่วโมงเพื่อยกผมไปแพลตฟอร์ม และหนึ่งพันห้าร้อยของม้าที่ใหญ่ที่สุดของพระราชา (แต่ละสิบเอ็ดครึ่งหน่วยเซนติเมตรสูง) ดึงฉันไปเมืองหลวง ผมไม่รู้เกี่ยวกับนี้ เนื่องจากพวกเขาได้ใส่ผงนอนในไวน์ของฉัน และฉันถูกในหลับเดอะคิงได้ตัดสินใจที่จะมาในอาคารมีที่ใหญ่ที่สุด ภายนอกประตูเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันจะกินและดื่ม ในเวลาเพียงหนึ่งคำหนึ่งฉันกินสามจานเนื้อของพวกเขาและสามของก้อนขนมปังของพวกเขา ดื่มสองบาร์เรลไวน์ของพวกเขาและเป็นอีกระหายพวกเขายังคงเป็นเพราะเห็นว่าเป็นเพียงครึ่งหนึ่งทำให้ฉันอาหารที่ผมสงสัยว่าจะหยิบขึ้นมากำมือของคนเล็ก ๆ น้อย ๆ และโยนพวกเขาที่จะงของพวกเขา แต่ผมก็กลัวเขาจะยิง ที่ฉันอีกครั้ง และแล้วผมก็รู้สึกขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของพวกเขาในการให้อาหารและเครื่องดื่ม ดังนั้นผมจึงไม่ได้ย้าย หลังจากที่บางครั้งอย่างเป็นทางการอีกปีนขึ้นไปยังแพลตฟอร์มและพูดกับฉัน จากสัญญาณของเขาเข้าใจว่าพวกเขากำลังจะย้ายฉัน พระมหากษัตริย์ของประเทศนี้ (ซึ่งถูกเรียกว่าคนเล็ก ๆ ) ได้สั่งให้คนของเขาที่จะนำเราไปยังเมืองหลวง เกี่ยวกับกิโลเมตรห่าง ฉันทำป้ายบอกทางไปถามว่าฉันอาจจะ ed แต่ทางการปฏิเสธอย่างสุภาพ ในขณะที่ผมกิน plaform ได้รับการเตรียมที่จะดำเนินการให้ฉัน คนของคนเล็ก ๆ ที่รู้จักกันเป็น Lilliputians ใหม่ที่ฉลาดมากและฉลาดด้วยมือของพวกเขา สำหรับผมห้าร้อยคนสร้างแท่นไม้พิเศษกับยี่สิบสองล้อ เก้าร้อยของผู้ชายที่แข็งแกร่งทำงานประมาณสามชั่วโมงจะยกฉันบนแพลตฟอร์มและหนึ่งพันห้าร้อยของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวม้าที่ใหญ่ที่สุด (แต่ละสิบเอ็ดและครึ่งเซนติเมตรสูง) ดึงฉันไปยังเมืองหลวง ผมไม่ได้รู้เกี่ยวกับการใด ๆ นี้เพราะพวกเขาได้นำผงนอนในไวน์ของฉันและฉันอยู่ในการนอนหลับลึกกษัตริย์ได้ตัดสินใจว่าผมจะอยู่ในอาคารที่ใหญ่ที่สุดที่มีอยู่นอกประตูเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันสามารถกินและดื่ม เพียงครั้งเดียว ผมกินไปสามจานเนื้อและสามของก้อนขนมปัง ดื่มไปสองของถังไวน์ และยังกระหาย E พวกเขา เพราะนั่นเป็นเพียงครึ่งเอาอาหารมาให้ ฉันสงสัยว่าจะเลือกหยิบของผู้ชายเล็ก ๆน้อย ๆและโยนพวกเขาในของพวกเขาดี แต่ผมกลัวว่าเขาจะยิงใส่ฉันอีกยังไงก็ตามฉันซาบซึ้งในความเมตตาของพวกเขาในการให้อาหารและเครื่องดื่ม ผมไม่ขยับตัว หลังจากเวลาราชการอีก ปีนขึ้นเวที และพูดกับผม จากป้ายที่เขาเข้าใจแล้วว่า พวกเขากำลังจะย้ายฉัน กษัตริย์ของประเทศนี้ ( ซึ่งถูกเรียกว่า ลิลลิพุต ) ได้สั่งให้คนของเขาต้องแบกฉันไปเมืองหลวง ประมาณกิโลเมตรห่างออกไปผมทำป้ายเพื่อถามว่าฉันอาจจะเอ็ด แต่เจ้าหน้าที่สุภาพปฏิเสธ ในขณะที่ผมกิน plaform ได้เตรียมที่จะแบกฉัน ผู้คนของลิลลิพุต . ที่รู้จักกันเป็น lilliputians Re ฉลาด และฉลาดกับมือของพวกเขา สำหรับผม ห้าร้อยคน สร้างแพลตฟอร์มไม้พิเศษกับสองล้อเก้าร้อยของชายที่แข็งแกร่งที่สุด ทำงานประมาณสามชั่วโมง เพื่อยกผมบนแพลตฟอร์มหนึ่งพันห้าร้อยตัวใหญ่ที่สุดของกษัตริย์ ( แต่ละสิบเอ็ดครึ่งเซนติเมตรสูง ) ดึงฉันไปที่เมืองหลวง ผมไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เพราะพวกเขาได้ใส่นอนผงในไวน์และฉันก็หลับสนิทได้ทรงตัดสินใจจะอยู่ในตึกของที่ใหญ่ที่สุดนอกประตูเมือง