“They'd have to be,” Gorman muttere

“They'd have to be,” Gorman muttered, “to break into my office.”
“They left the rest of the building pretty much untouched,” Andy continued. “Whatever they were doing here,
whatever they were looking for... They knew it was in this room.”
“Is that right?” Gorman asked, wandering around his desk before stopping and picking up one of the damaged
folders. “It's gonna take a while before I can work out if anything was removed.” He glanced briefly at his safe in the corner
of the room. “There's no -”
Stopping suddenly, he felt his blood starting to run cold as he saw that the safe's door was hanging wide open. He
stared for a moment, convinced that somehow he was mistaken, but gradually a sense of fear began to creep up his back and
wrap its fingers over his shoulders.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"พวกเขาจะต้อง Gorman ญี่ปุ่น, "แบ่งเป็นสำนักงานของฉัน""พวกเขาซ้ายเหลือของอาคารยังสวยมาก แอนดี้อย่างต่อเนื่อง "หากพวกเขาทำที่นี่สิ่งที่พวกเขากำลังมองหา... พวกเขารู้ในห้องนี้""ไม่ใช่" ถาม Gorman ลุงโต๊ะของเขาก่อนที่จะหยุด และหยิบของที่เสียหายโฟลเดอร์ "มันจะใช้เวลาสักครู่ก่อนที่สามารถทำงานออกว่าอะไรถูกเอาออก" เขา glanced สั้น ๆ ที่เขาปลอดภัยในมุมต่อห้อง "มีไม่-"เขาหยุดทันที รู้สึกว่าเลือดของเขาเริ่มต้นงานเย็นเขาเห็นว่า ประตูของตู้นิรภัยถูกแขวนเปิดกว้าง เขาจ้องครู่ มั่นใจว่า อย่างใด ที่เขาถูกเข้าใจผิด แต่ค่อย ๆ คืบขึ้นมาเขาเริ่มรู้สึกกลัว และตัดนิ้วช่วงไหล่ของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"พวกเขาจะต้องได้รับ" กอร์แมนพึมพำ "จะบุกเข้าไปในสำนักงานของฉัน."
"พวกเขาออกส่วนที่เหลือของอาคารแตะต้องสวยมาก" แอนดี้อย่างต่อเนื่อง "สิ่งที่พวกเขากำลังทำอะไรที่นี่
สิ่งที่พวกเขากำลังมองหา ... พวกเขารู้ว่ามันอยู่ในห้องนี้."
"นั่นคือใช่มั้ย?" กอร์แมนถามว่าเดินไปรอบ ๆ โต๊ะทำงานของเขาก่อนที่จะหยุดและหยิบขึ้นมาเป็นหนึ่งในความเสียหาย
โฟลเดอร์ "มันจะใช้เวลาสักครู่ก่อนที่ผมจะสามารถทำงานออกถ้ามีอะไรจะถูกลบออก." เขาชำเลืองมองช่วงสั้น ๆ ที่มีความปลอดภัยของเขาในมุม
ของห้อง "ไม่มี -"
หยุดทันใดนั้นเขารู้สึกว่าเริ่มต้นเลือดของเขาเพื่อให้ทำงานได้เย็นที่เขาเห็นว่าประตูตู้เซฟที่ถูกแขวนเปิดกว้าง เขา
จ้องมองอยู่ครู่หนึ่งเชื่อว่าอย่างใดเขาก็เข้าใจผิด แต่ค่อยๆรู้สึกของความกลัวเริ่มคืบขึ้นหลังของเขาและ
ตัดนิ้วมือของตนเหนือไหล่ของเขา