Google has become our external hard

Google has become our external hard drive. In a recent experiment, college students remembered less information when they thought they could easily access it later. We used to rely on friends and family members for this method of memory outsourcing, remembering who knew what rather than the information itself.2 But now, Google is the friend with all of the expertise. If the sum of all knowledge is constantly available in our pockets, is it any wonder that we’ve stopped bothering to keep it in our heads?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Google ได้กลายเป็น ฮาร์ดดิสก์ภายนอกของเรา ในทดลองล่า นักจำข้อมูลน้อยลงเมื่อพวกเขาคิดว่า พวกเขาสามารถเข้าถึงได้ง่ายในภายหลัง เราใช้พึ่งพาเพื่อนและครอบครัวสำหรับวิธีนี้หน่วยความจำจ้าง จดจำใครรู้อะไรมากกว่า itself.2 ข้อมูล แต่ตอนนี้ Google เป็นเพื่อนกับความเชี่ยวชาญทั้งหมด ถ้าผลรวมของความรู้ทั้งหมดอย่างต่อเนื่องในกระเป๋าของเรา เป็นการแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนเก็บไว้ในหัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Google ได้กลายเป็นฮาร์ดไดรฟ์ภายนอกของเรา ในการทดลองที่ผ่านมานักศึกษาจำข้อมูลน้อยลงเมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถเข้าถึงได้ภายหลัง เราใช้ในการพึ่งพาเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวสำหรับวิธีการของหน่วยความจำเอาท์ซอร์สนี้ความทรงจำที่รู้ว่าสิ่งที่มากกว่าข้อมูลที่ itself.2 แต่ตอนนี้ Google คือเพื่อนที่มีทั้งหมดของความเชี่ยวชาญ ถ้าผลรวมของความรู้อยู่ตลอดเวลาที่มีอยู่ในกระเป๋าของเราก็ไม่น่าแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนให้มันอยู่ในหัวของเรา?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Google ได้กลายเป็นฮาร์ดไดรฟ์ของเราภายนอก ในการทดลองล่าสุด นักศึกษาจำข้อมูลน้อยเมื่อพวกเขาคิดว่าพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถเข้าถึงได้ในภายหลัง เราเคยพึ่งพาเพื่อนและสมาชิกในครอบครัวสำหรับวิธีการเอาท์ซอร์สความทรงจำนี้ ระลึกถึงใครรู้อะไรมากกว่าข้อมูลตัวเอง แต่ตอนนี้ Google มีเพื่อนที่มีทั้งหมดของความเชี่ยวชาญ ถ้าผลรวมของความรู้ทั้งหมดที่มีอยู่ในกระเป๋าของเราอยู่ตลอดเวลา มันน่าแปลกใจที่เราได้หยุดรบกวนเก็บไว้ในหัวของเรา ?