European Arrivals: Portuguese explo

European Arrivals: Portuguese explorers captured the port of Melaka (Malacca) in 1511, forcing the reigning sultan to flee south, where he established a new regime, the Johore Sultanate, that incorporated Singapura. The Portuguese burned down a trading post at the mouth of the Temasek (Singapore) River in 1613; after that, the island was largely abandoned and trading and planting activities moved south to the Riau Islands and Sumatra. However, planting activities had returned to Temasek by the early nineteenth century. In 1818 Temasek was settled by a Malay official of the Johore Sultanate and his followers, who shared the island with several hundred indigenous tribal people and Chinese planters. The year 1819 marked the arrival of Sir Thomas Stamford Raffles, the lieutenant governor of the British enclave of Bencoolen (Bengkulu on the west coast of Sumatra) and an agent of the British East India Company, who obtained permission from the local Malay official to establish a trading post. He called it Singapore, after its ancient name, and opened the port to free trade and free immigration on the south coast of the island at the mouth of the Singapore River. At the time, Singapore had about 1,000 inhabitants. By 1827 Chinese had become the most numerous of Singapore’s various ethnic groups. They came from Malacca, Penang, Riau, and other parts of the Malay Archipelago. More recent Chinese migrants came from the South China provinces of Guangdong and Fujian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาถึงยุโรป: เอ็กซ์พลอเรอร์โปรตุเกสจับพอร์ตของมะละกา (มะละกา) ใน 1511 บังคับให้สุลต่านครองราชย์หนีใต้ เขาก่อตั้งระบอบใหม่ สุลต่านรัฐยะโฮร์ ที่รวม Singapura โปรตุเกสเขียนลงค้าที่ปากแม่น้ำเทมาเส็ก (สิงคโปร์) ใน 1613 หลังจากนั้น เกาะส่วนใหญ่มีการยกเลิก และการค้า และกิจกรรมปลูกย้ายใต้หมู่เกาะ Riau และเกาะสุมาตรา อย่างไรก็ตาม กิจกรรมปลูกรับกับเทมาเส็ก โดยช่วงศตวรรษนั้น ใน 1818 เส็กถูกตัดสิน โดยทางมาเลย์ของสุลต่านรัฐยะโฮร์และลูกศิษย์ของเขา ผู้ร่วมเกาะหลายร้อยคนชาวพื้นเมืองและแพลนเตอร์จีน ปี 1819 เครื่องหมายถึงการมาถึงของ Sir Thomas สแตมฟอร์ดแรฟเฟิลส์ ข้าหลวงโทยิงอังกฤษของเบนคูเลน (เบงกูลูของฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตรา) และตัวแทนของ บริษัทอินเดียอังกฤษของตะวันออก ที่ได้รับอนุญาตจากทางมาเลย์ท้องถิ่นในการสร้างการค้า เขาเรียกว่าสิงคโปร์ หลังชื่อโบราณ และเปิดพอร์ตการค้าเสรีและฟรีตรวจคนเข้าเมืองฝั่งใต้ของเกาะที่ปากแม่น้ำสิงคโปร์ เวลา สิงคโปร์มีประชากรประมาณ 1000 โดยปี จีนมีเป็น จำนวนมากที่สุดของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ของสิงคโปร์ พวกเขามาจากมะละกา ปีนัง ริโอ และส่วนอื่น ๆ ของหมู่เกาะมลายู ล่าสุดจีนอพยพมาจากจังหวัดภาคใต้ของจีนมณฑลกวางตุ้งและฝูเจี้ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักท่องเที่ยวยุโรป: นักสำรวจชาวโปรตุเกสจับพอร์ตของมะละกา (มะละกา) ใน 1511 บังคับให้สุลต่านปกครองที่จะหนีไปทางทิศใต้ที่เขาจัดตั้งระบอบการปกครองใหม่สุลต่านยะโฮร์ที่รวมอยู่สิงคโปร์ โปรตุเกสเผาซื้อขายตำแหน่งที่ปากของเทมาเส็ก (Singapore) แม่น้ำ 1613; หลังจากนั้นก็ถูกปล่อยปละละเลยเกาะส่วนใหญ่และการค้าและกิจกรรมการปลูกย้ายลงใต้ไปยังหมู่เกาะเรียวและสุมาตรา อย่างไรก็ตามกิจกรรมปลูกได้กลับไปเทมาเส็กโดยในช่วงต้นศตวรรษที่สิบเก้า เทมาเส็กในปี 1818 ได้รับการตัดสินโดยมาเลย์อย่างเป็นทางการของสุลต่านยะโฮร์และลูกน้องของเขาที่ใช้ร่วมกันเกาะที่มีหลายร้อยคนของชนเผ่าพื้นเมืองและชาวสวนจีน ปี 1819 มีการทำเครื่องหมายการมาถึงของเซอร์โทมัสฟอร์ดราฟเฟิล, รองผู้ว่าราชการของวงล้อมของอังกฤษ Bencoolen (เบงกูลูบนชายฝั่งตะวันตกของเกาะสุมาตรา) และตัวแทนของ บริษัท อินเดียตะวันออกของอังกฤษที่ได้รับอนุญาตอย่างเป็นทางการจากภาษามลายูท้องถิ่นในการสร้าง การซื้อขายตำแหน่ง เขาเรียกมันว่าสิงคโปร์ตามชื่อโบราณและเปิดพอร์ตการค้าเสรีและตรวจคนเข้าเมืองฟรีบนชายฝั่งทางตอนใต้ของเกาะที่ปากแม่น้ำสิงคโปร์ ในขณะที่สิงคโปร์มีประมาณ 1,000 คนที่อาศัยอยู่ โดย 1827 จีนได้กลายมาเป็นส่วนใหญ่หลายแห่งของสิงคโปร์กลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ พวกเขามาจากมะละกาปีนังเรียวและส่วนอื่น ๆ ของหมู่เกาะมลายู ชาวจีนอพยพล่าสุดมาจากจังหวัดภาคใต้ของจีนของมณฑลกวางตุ้งและฝูเจี้ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักท่องเที่ยวยุโรป : นักสำรวจชาวโปรตุเกสจับพอร์ตของมะละกา ( Malacca ) ใน 1 , บังคับให้ครองตำแหน่งสุลต่านหนีใต้ ที่เขาก่อตั้งระบอบใหม่ johore สุลต่าน ซึ่งรวมสิงคโปร์ . โปรตุเกสเผาลงลงประกาศซื้อขายที่ปากของแม่น้ำของเทมาเส็ก ( สิงคโปร์ ) ; หลังจากนั้นเกาะส่วนใหญ่ถูกทิ้งร้าง และการค้า และกิจกรรมปลูกไปทางใต้กับเรียวและเกาะสุมาตรา อย่างไรก็ตาม การจัดกิจกรรมได้กลับให้เทมาเส็ก โดยต้นศตวรรษที่สิบเก้า . ใน 1818 เทมาเส็กถูกตัดสินโดยมาเลย์อย่างเป็นทางการของ johore สุลต่านและผู้ติดตามของเขาที่ใช้ร่วมกันหลายร้อยเกาะกับคนเผ่าพื้นเมืองและเกษตรกรจีนปี 1819 ทำเครื่องหมายการมาถึงของเซอร์โทมัส สแตมฟอร์ด ราฟเฟิล ผู้ว่าการวงล้อมของอังกฤษแห่งนี้ ( Bengkulu บนชายฝั่งตะวันตกของสุมาตรา ) และตัวแทนของ บริษัท อินเดียตะวันออกของอังกฤษที่ได้รับอนุญาตจากทางการมาเลย์ท้องถิ่นเพื่อสร้างประกาศซื้อขาย เขาเรียกมันว่า สิงคโปร์ หลังจากที่ชื่อของโบราณและเปิดพอร์ตการค้าฟรีและฟรี ตรวจคนเข้าเมือง บนชายฝั่งตอนใต้ของเกาะในบริเวณปากแม่น้ำสิงคโปร์ . เวลาที่สิงคโปร์มีประมาณ 1 , 000 คน โดย 1827 จีนได้กลายเป็นมากที่สุดของสิงคโปร์หลายชาติพันธุ์กลุ่ม พวกเขามาจากมะละกา ปีนัง เรียว และส่วนอื่น ๆของหมู่เกาะมลายู .ล่าสุดจีนอพยพมาจากตอนใต้ของจีนจังหวัดของมณฑลกวางตุ้ง และฝูเจี้ยน